Βρισκόμαστε στο 1961 και ο Ψυχρός Πόλεμος έχει κλιμακωθεί με τις δύο υπερδυνάμεις, ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση, να ανταγωνίζονται στην επίδειξη στρατιωτικής ισχύος και επιστημονικής προόδου. Μία μικρή ομάδα μηχανικών και φυσικών στη Σοβιετική ένωση ενώνουν τις δυνάμεις τους και μέσα σε μόλις 14 με 16 εβδομάδες κατορθώνουν να δημιουργήσουν τη βόμβα Τσαρ πνευματικό παιδί του Νικήτα Χρουστσόφ.
Ο Χρουστσόφ το καλοκαίρι του 1961, κανονίζει μια συνάντηση με τον αρχισχεδιαστή όπλων Andrei Sakharov και του ζητά να ετοιμάσει κάτι πολύ ισχυρό που θα δείξει στους Ιμπεριαλιστές για τι τρομερά και φοβερά πράγματα ήταν ικανή να κάνει η Σοβιετική Ένωση.
Τέλη Οκτωβρίου του 1961 οι προετοιμασίες είχαν ολοκληρωθεί και η Σοβιετική Ένωση ήταν πλέον έτοιμη να δείξει την ισχύ της στον κόσμο με την ρίψη μιας βόμβα 50 μεγατόνων. Έτσι στις 30 Οκτωβρίου του 1961 σε μία απομονωμένη περιοχή στο σύμπλεγμα των νησιών Novaya Zemlya βόρεια της Ρωσίας έγινε η μεγαλύτερη έκρηξη βόμβας υδρογόνου στον πλανήτη με το όνομα Τσαρ (Tsar Bomba) ή αλλιώς «Ιβάν ο Μέγας», όπως την αποκαλούσαν χαϊδευτικά οι Σοβιετικοί.
Η ίδια η βόμβα ζύγιζε 27 τόνους, το μήκος της ήταν 8 μέτρα και η διάμετρός της 2,1 μέτρα. Παράλληλα, ο «Ιβάν» «φορούσε» ένα αερόστατο 800 κιλών προκειμένου να δώσει στο αεροπλάνο χρόνο να απομακρυνθεί, αν και πάλι οι πιθανότητες επιβίωσης για πιλότο και πλήρωμα υπολογίζονταν στο 50%!Ένα πρόβλημα έμενε ακόμη να λυθεί: το μέσο που θα μετέφερε και θα έριχνε τον «Ιβάν» στο σημείο δοκιμής.
Για τη «δουλειά» αυτή χρησιμοποιήθηκε ένα Tupolev Tu-95 αφού πρώτα τροποποιήθηκε καταλλήλως. Η τροποποίηση περιελάμβανε το ξήλωμα του μισού κάτω τμήματος για να δημιουργηθεί αρκετός χώρος για τη βόμβα.
Αφότου το αεροπλάνο βάφτηκε με ανακλαστική μπογιά προκειμένου να προσφέρει μια μερική έστω προστασία από τη θερμότητα της έκρηξης, στο πιλοτήριο έκατσε ο γενναίος στρατηγός Andrei E. Durnovtsev και η πτήση με προορισμό το βορρά ξεκίνησε για την Mityushikha στη Novaya Zemlya.
Για τη «δουλειά» αυτή χρησιμοποιήθηκε ένα Tupolev Tu-95 αφού πρώτα τροποποιήθηκε καταλλήλως. Η τροποποίηση περιελάμβανε το ξήλωμα του μισού κάτω τμήματος για να δημιουργηθεί αρκετός χώρος για τη βόμβα.
Αφότου το αεροπλάνο βάφτηκε με ανακλαστική μπογιά προκειμένου να προσφέρει μια μερική έστω προστασία από τη θερμότητα της έκρηξης, στο πιλοτήριο έκατσε ο γενναίος στρατηγός Andrei E. Durnovtsev και η πτήση με προορισμό το βορρά ξεκίνησε για την Mityushikha στη Novaya Zemlya.
Η ισχύς της άγγιζε τους περίπου 50 μεγατόνους, που σημαίνει ότι ήταν 1.570 φορές ισχυρότερη από το άθροισμα της ενέργειας που απελευθερώθηκε από τις πυρηνικές βόμβες που έπληξαν τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι!
Η λάμψη της έκρηξης ήταν ορατή σε απόσταση 1.000 χιλιομέτρων, απόσταση στην οποία ο απόηχος της έκρηξης έφτασε 49 λεπτά αργότερα! Όπως το θέτει το Discovery Channel στο παρακάτω βίντεο " Περιλαμβάνει την δύναμη 58 χιλιάδων τόνων ΤΝΤ ή όλα τα εκρηκτικά που χρησιμοποιήθηκαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο επί 10 φορές''.
Η λάμψη της έκρηξης ήταν ορατή σε απόσταση 1.000 χιλιομέτρων, απόσταση στην οποία ο απόηχος της έκρηξης έφτασε 49 λεπτά αργότερα! Όπως το θέτει το Discovery Channel στο παρακάτω βίντεο " Περιλαμβάνει την δύναμη 58 χιλιάδων τόνων ΤΝΤ ή όλα τα εκρηκτικά που χρησιμοποιήθηκαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο επί 10 φορές''.
Το χωριό Severny, 55 χιλιόμετρα από το σημείο της έκρηξης, ισοπεδώθηκε πλήρως, ενώ σπίτια εκατοντάδες χιλιόμετρα πιο μακριά υπέστησαν καταστροφές. Το ωστικό κύμα κύκλωσε 3 φορές τον πλανήτη και τζάμια έσπασαν… στη Φινλανδία, σε απόσταση 900 χιλιομέτρων!
Από τον ιονισμό της ατμόσφαιρας οι επικοινωνίες στην περιοχή είχαν μπλοκάρει εντελώς για περίπου μία ώρα και η θερμότητα της έκρηξης μπορούσε να προξενήσει εγκαύματα Γ’ βαθμού σε όσους βρίσκονταν σε απόσταση μικρότερη των 100 χιλιομέτρων!
Το «μανιτάρι» έφτανε σε ύψος τα 64 χιλιόμετρα, ήταν δηλαδή 7 φορές ψηλότερο από το Έβερεστ, ξεπερνώντας την στρατόσφαιρα και αγγίζοντας τη μεσόσφαιρα του πλανήτη.
Από τον ιονισμό της ατμόσφαιρας οι επικοινωνίες στην περιοχή είχαν μπλοκάρει εντελώς για περίπου μία ώρα και η θερμότητα της έκρηξης μπορούσε να προξενήσει εγκαύματα Γ’ βαθμού σε όσους βρίσκονταν σε απόσταση μικρότερη των 100 χιλιομέτρων!
Το «μανιτάρι» έφτανε σε ύψος τα 64 χιλιόμετρα, ήταν δηλαδή 7 φορές ψηλότερο από το Έβερεστ, ξεπερνώντας την στρατόσφαιρα και αγγίζοντας τη μεσόσφαιρα του πλανήτη.
Όλα αυτά, τη στιγμή που ο αρχικός σχεδιασμός ήταν για μια βόμβα 100 μεγατόνων, δηλαδή διπλάσιας ισχύος!
Η βόμβα Τσαρ ήταν το τελευταίο όπλο πάνω στο οποίο ο Andrei Sakharov εργάστηκε.
Λίγο καιρό μετά τη δοκιμή και τρομοκρατημένος από την ισχύ του «Ιβάν», στη δημιουργία του οποίου είχε και ο ίδιος συμβάλει, ο Sakharov έγινε ένθερμος αντίπαλος των πυρηνικών όπλων και μέχρι στιγμής η ανθρωπότητα έχει ευτυχήσει να μην δει ξανά ένα όπλο αντίστοιχης ισχύος…
Λίγο καιρό μετά τη δοκιμή και τρομοκρατημένος από την ισχύ του «Ιβάν», στη δημιουργία του οποίου είχε και ο ίδιος συμβάλει, ο Sakharov έγινε ένθερμος αντίπαλος των πυρηνικών όπλων και μέχρι στιγμής η ανθρωπότητα έχει ευτυχήσει να μην δει ξανά ένα όπλο αντίστοιχης ισχύος…
Θοδωρής Κολυδάς
news247.gr
Πηγή:http://hassapis-peter.blogspot.com/2018/10/blog-post_249.html
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου