– Γέροντα, μερικὲς φορές, ὅταν παρακαλῶ τὸν Θεὸ νὰ γίνη κάτι καὶ δὲν γίνεται, ἀναρωτιέμαι: «Ἄραγε ὁ Θεὸς ἀκούει τὴν προσευχή μου;».
– Τὸ «ἄραγε» σημαίνει ὅτι ἀμφιβάλλεις γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, κι ἔτσι ἀκυρώνεις τὴν αἴτησή σου τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ τὴν καταθέτεις, ὁπότε χάνεις καὶ τὴν σειρὰ προτεραιότητος.
– Ὅταν ζητῶ, Γέροντα, κάτι ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ δὲν μοῦ τὸ δίνη ἀμέσως, νὰ ἐπιμένω;
–Ναί, νὰ ἐπιμένης. Βλέπεις, καὶ ὅταν πᾶμε σὲ μιὰ ὑπηρεσία καὶ ἀπευθυνώμαστε σὲ κάποιο ἁρμόδιο πρόσωπο, γιὰ νὰ μᾶς βοηθήση σὲ μιὰ ὑπόθεση, μερικὲς φορὲς ἐπιμένουμε, γιὰ νὰ μᾶς ἐξυπηρετήση.
«Σὲ παρακαλῶ, λέμε, κάνε μου αὐτὴν τὴν χάρη. Δὲν θὰ φύγω, ἂν δὲν μὲ ἐξυπηρετήσης». Ἔτσι καὶ στὴν προσευχὴ χρειάζεται νὰ ἐπιμένουμε, ὅπως ἐπέμενε ἡ Χαναναία στὸν Χριστὸ[1] καὶ ἡ χήρα στὸν ἄδικο κριτή[2].
– Ὅταν ὅμως, Γέροντα, περνᾶ καιρὸς καὶ δὲν παίρνω ἀπάντηση, στενοχωριέμαι. [//40] – Ὅταν ζητᾶμε κάτι στὴν προσευχή μας, πρέπει νὰ περιμένουμε μὲ ὑπομονή.
Μιὰ φορὰ εἶχε πρησθῆ τὸ μάτι μου καὶ πονοῦσε. Πῆγα τρεῖς φορὲς στὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας καὶ Τὴν παρακάλεσα νὰ τὸ κάνη καλά, γιὰ νὰ μπορῶ τὶς νύχτες νὰ διαβάζω τὸ Ψαλτήρι.
Πῆρα καὶ λίγο λαδάκι ἀπὸ τὸ καντήλι Της καὶ ἄλειψα τὸ μάτι, ὅμως δὲν θεραπεύτηκε. Σὲ λίγες μέρες ἄρχισε νὰ χειροτερεύη ἡ κατάσταση· τὸ μάτι πονοῦσε πολὺ καὶ πρηζόταν. Πέρασαν δεκαπέντε μέρες.
Τότε πῆγα πάλι μὲ πολλὴ συστολὴ στὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας καὶ εἶπα: «Παναγία μου, νὰ μὲ συγχωρῆς· πάλι θὰ Σὲ ἐνοχλήσω».
Πῆρα ξανὰ λίγο λαδάκι ἀπὸ τὸ καντήλι καί, μόλις τὸ ἀκούμπησα στὸ μάτι, ἔγινε ἀμέσως καλά. Μήπως δὲν μποροῦσε ἡ Παναγία ἀπὸ τὴν πρώτη ἡμέρα νὰ μοῦ κάνη καλὰ τὸ μάτι;
Κάτι ὅμως ἔβλεπε καὶ μὲ ἄφησε νὰ ταλαιπωροῦμαι. Κι ἐσὺ νὰ παρακαλᾶς ταπεινὰ καὶ νὰ περιμένης μὲ ὑπομονή. Ἡ προσευχὴ ποὺ γίνεται μὲ πίστη, πόνο, ἐπιμονὴ καὶ ὑπομονή, ἐφόσον αὐτὸ ποὺ ζητᾶμε εἶναι γιὰ τὸ καλό μας, εἰσακούεται.
[1] Βλ. Ματθ. 15, 21-28· Μάρκ. 7, 25-30.
[2] Βλ. Λουκ. 18, 2-8.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ ΣΤ' «Περὶ προσευχῆς»
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου