Οἱ Ὅσιοι Συμεὼν καὶ Ἰωάννης
Eις τον Συμεών.
Ἔμφρων σὺ μωρός, ὃς βίον παίζων Πάτερ,
Ὄφιν φρόνιμον λανθάνεις τέλους ἄχρι.
Eις τον Iωάννην.
Ἔρημον εἵλου, ὦ Ἰωάννη μάκαρ,
Δι' ἧς ἔρημα εἰργάσω σαρκὸς πάθη.
Ψευδαέφρων περίφρων Συμεὼν θάνεν εἰκάδι πρώτῃ.
Ἔμφρων σὺ μωρός, ὃς βίον παίζων Πάτερ,
Ὄφιν φρόνιμον λανθάνεις τέλους ἄχρι.
Eις τον Iωάννην.
Ἔρημον εἵλου, ὦ Ἰωάννη μάκαρ,
Δι' ἧς ἔρημα εἰργάσω σαρκὸς πάθη.
Ψευδαέφρων περίφρων Συμεὼν θάνεν εἰκάδι πρώτῃ.
Οἱ
Ὅσιοι πατέρες Συμεὼν καὶ Ἰωάννης, κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἔδεσσα τῆς Συρίας.
Ἦταν πολὺ φίλοι καὶ ἔτσι ἀποφάσισαν νὰ πᾶνε μαζὶ στὰ Ἱεροσόλυμα νὰ
προσκυνήσουν τοὺς Ἁγίους Τόπους. Ἀφοῦ προσκύνησαν πῆγαν στὴ Μονὴ τοῦ
Ἁγίου Γερασίμου καὶ ἔγιναν μοναχοί, ἀπὸ τὸν Ὅσιο Νίκωνα.
Πρὶν συμπληρωθοῦν ὅμως ἑπτὰ ἡμέρες στὸ μοναστήρι, ἔφυγαν γιὰ τὴν ἔρημο ὅπου διέμειναν μαζὶ ἐπὶ σαράντα χρόνια, κάτω ἀπὸ σκληρὴ ἄσκηση. Κατόπιν
ὁ Συμεὼν ἐπέστρεψε στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἐξέφρασε τὴν ἐπιθυμία μέσω τῆς
προσευχῆς του, νὰ παραμείνει ἄγνωστος. Πράγματι ὁ Θεὸς οἰκονόμησε ἔτσι
τὰ πράγματα, ποὺ ὁ Συμεὼν προσποιοῦνταν τὸν χαζό.
Κατὰ
τὴν διάρκεια τῆς παραμονῆς του στὴν Ἔμεσα τῆς Συρίας, ἐπιτέλεσε πολλὰ
θαύματα καὶ ἀνεπαύθη ἐν Κυρίῳ φτωχὸς καὶ ταλαιπωρημένος.
Ἀργότερα ἔφθασε ἐκεῖ καὶ ὁ Ἰωάννης, ὅπου ἔμαθε γιὰ τὸν θάνατο τοῦ Συμεὼν καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ κοιμήθηκε καὶ ὁ ἴδιος.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς
ἡνωμένοι δι’ ἐνθέου ἀγάπης, σύμψυχοι ὤφθητε ἐν πᾶσι τοῖς τρόποις, ὦ
Ἰωάννη Ὅσιε καὶ θεῖε Συμεών· ὁ μὲν βίον ἔνθεον, διελθὼν ἐν ἐρήμῳ, ὁ δὲ
σοφοῖς σκώμμασι, τὸν Βελίαρ μωράνας· καὶ νῦν τῶν θείων ἄμφω ἀμοιβῶν,
κατατρυφῶντες, ἡμᾶς ἐποπτεύοιτε.
Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς.
Τὸν ἐν
σαρκί, ἀναφανέντα ἄσαρκον, καὶ ἀρεταῖς, ὑπερκοσμίως λάμψαντα, Συμεῶνα
τὸν ἰσάγγελον καὶ θεοφόρον εὐφημήσωμεν· σὺν τούτῳ Ἰωάννη τὸν ἀοίδιμον,
γεραίροντες ὡς ἄγγελον ἐν σώματι· ὁμοῦ γὰρ ὑπὲρ ἡμῶν πρεσβεύουσι.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις
παμμακάριστε Συμεών, ὁ ἀπομωράνας, τῆς κακίας τὸν σοφιστήν· χαίροις
Ἰωάννη, πολῖτα τῆς ἐρήμου, Πατέρες θεοφόροι, Ἀγγέλων σύσκηνοι.
Ὁ Ἅγιος Παρθένιος Ἐπίσκοπος Ραδοβυσδίου
Ὁ νεοφανὴς αὐτὸς Ἅγιος της Ἐκκλησίας καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Βατσουνιὰ τῆς Θεσσαλίας.
Ἀπὸ μικρὸς εἶχε τὴν Ἱερατικὴ κλίση καὶ ἐπάξια διὰ τῆς θείας χάριτος, ἔγινε ἐπίσκοπος Ραδοβυσδίου (Νομὸς Ἄρτας). Ὑπῆρξε
ἄριστος ποιμενάρχης καὶ διὰ τῆς θερμῆς του ἀγάπης καὶ διὰ τοῦ ἁγίου
παραδείγματός του, στήριζε τὸ ποίμνιό του σὲ κάθε του ἀνάγκη. Τακτικὰ
μάλιστα ἔβγαινε στοὺς ἀγροὺς καὶ εὐλογοῦσε τὰ ζῶα τῶν κτηνοτρόφων.
Ἔτσι ὀσιακὰ καὶ δίκαια ἀφοῦ ἔζησε, παρέδωσε τὴ μακαρία ψυχή του στὸν Θεὸ τὴν 21 Ἰουλίου 1777.
Κατὰ τὴν ἡμέρα της ἀνακομιδῆς τῶν ἁγίων λειψάνων του, αὐτὰ εὐωδίαζαν οὐράνιο ἄρωμα. Μέρος ἀπὸ τὰ ὀστὰ τῶν χεριῶν του βρίσκεται στὴν Ἱερὰ Μονὴ Δουσίκου Τρικάλων.
Λέγεται ὅτι ὁ Ἅγιος Παρθένιος ὑπῆρξε ἰδιαίτερα θαυματουργὸς στὴ θεραπεία ἀσθενειῶν τῶν ζώων.
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἀμέμπτως ἐβίωσας, ἐν ταπεινώσει πολλή, Παρθένιε Ὅσιε καὶ θεϊκῶν δωρεῶν, ἀξίως μετέσχηκας. Ὅθεν σου τὴν ἁγίαν, προσπτυσσόμενοι Κάραν, λαμβάνομεν θεραπείας, καὶ ψυχῶν σωτηρίαν διὸ σὲ Ἱεράρχα, ὕμνοις γεραίρομεν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Νέον καύχημα, της εκκλησίας, ως του πνεύματος, λαμπρόν δοχείον, ανεδείχθης Ιεράρχα Παρθένιε` των αρετών γαρ εργάτης γενόμενος της δωρεάς των Αγίων ηξίωσαι. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Κοντάκιον
Ως Ιεράρχην του Σωτήρος ενθεώτατον και των Αγίων μιμητήν και ισοστάσιον ανυμνούμεν σε οι δούλοι σου θεοφόρε. Αλλ' ως πρέσβης και μεσίτης προς τον Κύριον, καθικέτευε λυτρούσθαι πάσης θλίψεως.Τους βοώντας σοι, χαίροις Πάτερ Παρθένιε.
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἀμέμπτως ἐβίωσας, ἐν ταπεινώσει πολλή, Παρθένιε Ὅσιε καὶ θεϊκῶν δωρεῶν, ἀξίως μετέσχηκας. Ὅθεν σου τὴν ἁγίαν, προσπτυσσόμενοι Κάραν, λαμβάνομεν θεραπείας, καὶ ψυχῶν σωτηρίαν διὸ σὲ Ἱεράρχα, ὕμνοις γεραίρομεν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Νέον καύχημα, της εκκλησίας, ως του πνεύματος, λαμπρόν δοχείον, ανεδείχθης Ιεράρχα Παρθένιε` των αρετών γαρ εργάτης γενόμενος της δωρεάς των Αγίων ηξίωσαι. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Κοντάκιον
Ως Ιεράρχην του Σωτήρος ενθεώτατον και των Αγίων μιμητήν και ισοστάσιον ανυμνούμεν σε οι δούλοι σου θεοφόρε. Αλλ' ως πρέσβης και μεσίτης προς τον Κύριον, καθικέτευε λυτρούσθαι πάσης θλίψεως.Τους βοώντας σοι, χαίροις Πάτερ Παρθένιε.
Οἱ Ἅγιοι τρεῖς Μάρτυρες οἱ ἐν Μελιτινῇ
Δώσουσι φωνήν εκ μέσου πετρών άμα,
Tο της Γραφής τρεις θνήσκοντες σεσυρμένοι.
Tο της Γραφής τρεις θνήσκοντες σεσυρμένοι.
Μαρτύρησαν, ἀφοῦ τοὺς ἔσυραν μέχρι θανάτου πάνω σὲ κοφτερὲς πέτρες.
Οἱ Ἅγιοι Ἰοῦστος καὶ Ματθαῖος
Ξίφει τραχήλους άνδρες εκδόντες δύω,
Kοινού τέλους λάβωσι κοινά και στέφη.
Kοινού τέλους λάβωσι κοινά και στέφη.
Αὐτοὶ
οἱ Ἅγιοι, μαζὶ μὲ τὸν Θεόφιλο καὶ τὸν Τρόφιμο, μαρτύρησαν ἐπὶ
Διοκλητιανού. Ἐπειδὴ δὲν ἀρνήθηκαν τὸν Χριστό, λιθοβολήθηκαν,
πληγώθηκαν, ρίχτηκαν στὴ φωτιὰ καὶ στὸ τέλος τοὺς ἀποκεφάλισαν.
Ὁ Ἅγιος Εὐγένιος ὁ Μάρτυρας
Γενναιότητος εύγε της Eυγενίου!
Oς ευγενώς στάς πλήττεται κατ’ αυχένος.
Μαρτύρησε διὰ ξίφους.
Οἱ Ἅγιοι Θεόδωος καὶ Γεώργιος
O Θεόδωρος και Γεώργιος μέγα
Tρόπαιον ήραν κατά πλάνης εξ άθλων.
Tρόπαιον ήραν κατά πλάνης εξ άθλων.
Δὲν γνωρίζουμε κανένα βιογραφικό τους στοιχεῖο, ἁπλὰ ἀναφέρονται σὰν Ἅγιοι.
Οἱ Ἅγιοι Θεόφιλος, Τρόφιμος καὶ ἄλλοι 13 Μάρτυρες
O Θεόφιλος και Tρόφιμος εν πόλω,
Tροφήν εφεύρον και Θεού την φιλίαν.
Eις τον Tρόφιμον.
Tρισκαίδεκα Tρόφιμος άνδρας συντρόφους,
Έχων συνάθλους τέμνεται τούτοις άμα.
Tροφήν εφεύρον και Θεού την φιλίαν.
Eις τον Tρόφιμον.
Tρισκαίδεκα Tρόφιμος άνδρας συντρόφους,
Έχων συνάθλους τέμνεται τούτοις άμα.
Οἱ
Ἅγιοι αὐτοί, ἔζησαν στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ (284 – 304)
καὶ διακρίθηκαν γιὰ τὸ χριστιανικό τους θάρρος, στὸν διωγμὸ κατὰ τῶν
χριστιανῶν. Ἔμειναν πιστοὶ στὴν ὁμολογία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ,
καὶ ὑποβλήθηκαν σὲ σειρὰ μαρτυρίων.
Τοὺς λιθοβόλησαν καὶ ξέσκισαν τὶς σάρκες τους μὲ σιδερένια ὄργανα. Ἔπειτα, ἔκαψαν τὶς πληγές τους μὲ ἀναμμένες λαμπάδες.
Ἐπειδὴ ὅμως ἄντεχε ἀκόμα ἡ ζωή τους, καὶ τὸ στόμα τους ἐπαναλάμβανε τὴ χριστιανικὴ ὁμολογία, τοὺς ἀποκεφάλισαν.
Σύναξις Ἁγίου Ἀκακίου Μάρτυρος ἐν τῷ Ἐπτασκάλῳ
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονός.
Σύναξις Ἁγίου Ἐλευθερίου πλησίον τοῦ Ξηρολόφου (ἴσως τοῦ Κουβικουλαρίου)
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονός.
Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν τοὶς Ἀρματίου
Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν τοὶς Ἀρματίου
Για την Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν τοις Αρματίου βλέπε στις 17 Αυγούστου.
Ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος ὁ σιωπηλὸς ἐν τῷ Σπηλαίῳ (Ρῶσος)
Ο Ρώσος ασκητής Όσιος Ονούφριος ο σιωπηλός εν τω Σπηλαίω, έζησε τον 12ο
αιώνα μ.Χ. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για τον βίο του.
Ὁ Ἅγιος Μελέτιος ὁ Ἱερομάρτυρας καὶ Ἐθνομάρτυρας, Ἐπίσκοπος Κίτρους, ἐν Θεσσαλονίκῃ
Μαρτύρησε το 1821. Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ἁγίου.
Ὁ Ὅσιος Μανουὴλ αὐτοκράτωρ Κωνσταντινουπόλεως
Αὐτὸς διὰ τοῦ ἀγγελικοῦ (μοναχικοῦ) σχήματος μετονομάστηκε Ματθαῖος (1425).
Ἡ μνήμη του ἀγνοεῖται ὑπὸ τῶν Συναξαριστῶν.
Ἀπὸ
κάποιον ἄγνωστο συντάχθηκε σ’ αὐτὸν Ἀκολουθία, ποὺ δημοσίευσε ὁ Λάμπρος
στὸν Νέο Ἑλληνομνήμονα, τ. ΙΔ’ (1917) σελ. 318 – 341, μαζὶ μὲ δύο
κανόνες, ἀλλὰ χωρὶς ὑπόμνημα.
Ὁ Ἅγιος Βίκτωρ ὁ Στρατιώτης
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ἁγίου.
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου