Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2021

Πριν 40 χρόνια… Ανωνύμου Αγιορείτου Μοναχού

 

ΠΡΙΝ 40 ΧΡΟΝΙΑ!
Βέλος στό φιλότιμο
καί ασιο μήνυμα πρός τόν σημερινό "νεοέλληνα"!
νωνύμου γιορείτου Μοναχο

Στό μικρό μας τό χωριό στήν Δοϊράνη, κάθε οκογένεια εχε 2-3 γελάδες, 10-15 κοτολες, 1-2 προβατάκια κατσικάκια καί 1-2 γουρουνάκια.
πτά ρα τό πρωΐ, λες τίς γελάδες τίς παιρνε τσοπάνος κυρ-νέστης καί τίς πήγαινε στή βοσκή. Τό βράδυ εχαμε φεσκότατο γάλα.
Τρώγαμε αγά λευθέρας βοσκς καί κάποτε-κάποτε μάνας μας, σφαζε καί μιά κοτούλα.
Τρώγαμε γριβάδια, πρικιά καί γουλιανούς πό τήν λίμνη μας.

Μέ τό κάρο πατέρας μου πήγαινε στά γύρω χωριά καί πουλοσε ψάρια. ταν ο νοικοκυρές δέν εχαν χρήματα, το διναν λεύρι σιτάρι ,τι λλο εχαν.
Ο μητέρες το χωριο ζύμωναν στήν σκάφη τό λεύρι, τό ψήνανε στούς χωριάτικους φούρνους καί τρώγαμε γνό χωριάτικό ψωμί. Τό λείφαμε μέ λάδι κάι ζάχαρη, ταν δέν πρχε βούτυρο.
 Τρώγαμε πό τόν δάσκαλο ξύλο καί τόν γαπούσαμε. Μς μαθε γράμματα καί παιχνίδια. Τιμούσαμε στό δημοτικό τούς ρωες τς παναστάσεως το '21 μέ θεατρικές παραστάσεις καί ποιήματα, ντυμένοι τσολιάδες. Πρωί-πρωί ξυπνούσαμε τό χωριό στίς θνικές ορτές μέ τό "Μακεδονία ξακουστή το λεξάνδρου χώρα".
Τά Χριστούγεννα τρώγαμε να μεγάλο ταψί μπακλαβά σπιτικό καί παίζαμε λα τά παιδιά μαζί, γαπημένα καί μαλωμένα.
10-11 χρονν, βγάζαμε χαρτζιλίκι μέ δρτα. Παίρναμε τή βάρκα το μπαμπ καί πιάναμε κανένα ψάρι μς τά διναν ο ψαράδες γιά τήν μικρή ργασία πο κάναμε. Τά δέναμε στό σύρμα καί τά πουλούσαμε στά τρανα.
Μάθαμε νά σεβόμαστε τόν ερέα καί τόν πίσκοπο, τόν εχαμε ς Χριστό.
Στά για Θεοφάνεια τά παλικάρια βουτοσαν στήν παγωμένη λίμνη γιά νά πιάσουν τόν Σταυρό.
Στό Πανηγύρι το Προφήτη λία ρχονταν ο πραματευτάδες καί χαζεύαμε τά τόσα πολλά παιχνίδια.
Μέ ρώτησε πατέρας το θείου μου τί παιχνίδι θέλω καί το επα να τραχτεράκι. Τό περίμενα νά τό περπατήσω μέ λαχτάρα καί ξιώθηκα νά τό δηγήσω μετά πό 30 χρόνια. 
Χρόνια πλά, μορφα, συχα καί κίνδυνα. Σήμερα στό διο χωριό, στό σταθμό το ΟΣΕ, βρίσκεις χρησιμοποιημένες σύριγγες. λλος στό τελωνεο μας "γέννησε αγά ρωΐνης". Τό δημοτικό μας Σχολεο γινε φυλακή λαθρομεταναστν.
Τά Σκόπια πού συνορεύουν μέ τό χωριό μου, τότε λεγόταν Σερβία καί τώρα, ν φησυχάσουμε, μπορε νά μς κλέψουν καί τήν "Μακεδονία".
Τά παιδικά μας χρόνια τά ζήσαμε φτωχικά, λλά οκονομική κρίση δέν τά γγιζε, διότι ταν παραγωγικά. μασταν ατάρκεις. ατάρηκης εχαριστε τόνΘεό, ταν τά πίγεια γαθά το περισσεύουν. Ζε μως καί μέ τά λίγα. πλεονέκτης τά χάνει λα. ψυή του ζε κατ' οσίαν χωρίς χαρά, διότι δέν πάρχουν στή ζωή του δανικά.
Χάθηκε μως πλή ζωή το χωριο καί πληγώθηκε σχημα καριδά το νεοέλληνα.
,τι μως δέν μπορε νά θεραπεύσει νθρωπος, τό θεραπεύει Θεός.
Ο χθροί μας νοίγουν λάκκους, λλά πέφτουν μέσα σ' ατούς ο διοι.
πό τήν σημερινή οκονομική κρίση, θά ναστηθ χαμένη νεολαία μας!
Μς γαπ Θεός!

γιορείτης

Ι. ΚΕΛΛΙΟΝ
ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

 
«Πᾶνος» 

1 σχόλιο:

  1. Σε αυτό το ευλογημένο κελί του Αιγίου Γεωργίου του Φανερωμένου, πήρε το προσωνύμιο ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος για το θαύμα που έκανε στους ληστές και μετέπειτα μετανόησαν.
    Αξιώθηκα να πάω πριν πάρα πολλά χρόνια και να γνωρίσω αυτόν τον μοναχό (ήταν η δεύτερη φορά που έμπαινα στο Άγιο Όρος) και από τότε κάθε φορά που έμπαινα στο Άγιο Όρος διέμενα μόνο σε αυτόν τον μοναχό μέχρι και σήμερα. Είναι στην περιοχή καψάλα του Αγίου Όρους.
    Η περιοχή είναι γεμάτη σκορπιούς, όταν είδα να υπάρχουν σκορπιοί μέσα στο κελί την τρομάρα αυτήν δεν θα την ξεχάσω ποτέ.
    Κι όμως Δόξα τω Θεώ δεν έχουν τσιμπήσει ποτέ κανέναν προσκυνητή.

    Ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος και Φανερωμένος να σκεπάζει όλο τον κόσμο. Αμήν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή