Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟΝ Ι. ΜΟΣΧΟΥ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟΝ Ι. ΜΟΣΧΟΥ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2022

Το δηλητηριώδες πιοτό


Ο Μάρκος κρατοῦσε τό γεμᾶτο πουγκί μέ τά χρήματα πού τοῦ ᾽χαν βάλει στά χέρια του καί προσπαθοῦσε νά καταλάβει ἐπακριβῶς τί τοῦ ἔλεγαν.

- ῾Λοιπόν; Εἴμαστε σύμφωνοι;᾽ ἄκουσε νά τοῦ λέει χαμηλόφωνα ὁ ἕνας ἀπό τούς τρεῖς προύχοντες τῆς πόλης τῶν Βόστρων πού εἶχε μπροστά του. ῾Κι αὐτά πού σοῦ δίνουμε εἶναι μόνο ἡ ἀρχή. ῞Οταν κάνεις τήν δουλειά θά σοῦ δώσουμε διπλάσια. Φτωχός ἄνθρωπος εἶσαι. ῎Εχεις οἰκογένεια κι εἶναι μεγάλη ἡ εὐκαιρία γρήγορα νά ἀποκτήσεις τόσα πού θά σοῦ ἀρκέσουν γιά πολύ καιρό. Καί μή φοβᾶσαι ὅτι μπορεῖ νά σέ κυνηγήσει κανείς, γιατί ὅλοι οἱ ἄρχοντες τοῦ τόπου τό θέλουν καί εἶναι σύμφωνοι᾽.

῾Ο φτωχός ἄνθρωπος ἄρχισε νά μπαίνει καλά στό νόημα. ῎Οχι ὅτι δέν εἶχε καταλάβει ἀπό τήν ἀρχή πού βρέθηκε στό ἀρχοντικό ἑνός ἀπό τούς ἰσχυρούς τῆς πόλης περί τίνος ἐπρόκειτο. Αὐτός πού τοῦ εἶχε μηνύσει νά ἔλθει νύκτα στό σπίτι τοῦ ἄρχοντα κάτι τοῦ εἶχε πεῖ μέσες ἄκρες, ἀλλά δέν περίμενε μέ τόση ὠμότητα νά τοῦ τό θέσουν: ἔ π ρ ε π ε ὁ νέος ἐπίσκοπος τῶν Βόστρων ᾽Ιουλιανός νά βγεῖ ἀπό τήν μέση κι ὁ ἴδιος ἦταν ὁ πιό κατάλληλος ὡς ὁ ὑπηρέτης του πού τοῦ φτιάχνει τό κρασί. Καθημερινά συναναστρέφεται τόν ἐπίσκοπο, ὁ ἐπίσκοπος τοῦ ἔχει ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη, λοιπόν δέν ἦταν δά καί πολύ δύσκολο τήν ὥρα πού θά τοῦ προσφέρει στό φαγητό του τό κρασί νά ἔχει ρίξει μέσα δηλητήριο. Οὔτε πού θά τό πάρει εἴδηση κανείς.

Δευτέρα 2 Μαΐου 2022

Ο «φονιάς» καλόγερος - διδακτική ιστορία

 

Μιά δυνατή γυναικεία κραυγή, στριγγλιά καλύτερα, ἔσχισε τόν ἀέρα καί πάγωσε τό αἷμα ὅλων μέσα στήν τραπεζαρία τοῦ πανδοχείου.

 -Βοήθεια, βοήθεια, τό παιδί μου κινδυνεύει, πεθαίνει. ῎Ας σώσει κάποιος τό παιδί μου᾽!

Πετάχτηκαν ὅλοι ἀλαφιασμένοι. ῎Ετρεξαν ἔξω καί τό θέαμα πού ἀντίκρυσαν τούς ἄφησε ἄφωνους. ῞Ενα ἑξάχρονο περίπου παιδί βρισκόταν στήν ἀγκαλιά τῆς μάνας του, ἡ ὁποία κείτουνταν χάμω στό ἔδαφος, κοντά στήν φάτνη πού ἦταν ἡ τροφή τῶν ζώων, κλαίγοντας σπαρακτικά μέ ἀναφιλητά. ῾Τό παιδί μου, σῶστε τό παιδί μου᾽, ἔλεγε ξανά καί ξανά.

Λίγο πιό πέρα, ἕνα μουλάρι δεμένο κοντά στήν φάτνη γυρόφερνε πανικόβλητο καί ἀνήσυχο.

-Γιατί παιδάκι μου ἔφυγες ἀπό κοντά μου; ἔλεγε τώρα ἡ γυναίκα πού φαινόταν κυριολεκτικά χαμένη.
Γιατί πῆγες στά ζῶα; Γιατί;

Πέμπτη 14 Απριλίου 2022

Η φωτιά στο κελί του γέροντα...

 

Ο αββάς Παλλάδιος, όταν τον ρωτήσαμε: «κάνε αγάπη, πάτερ, πες μας από πού και από ποιούς λογισμούς ήρθες στην καλογερική;» (ήταν Θεσσαλονικιός ο γέροντας), μας διηγήθηκε:

«Στη χώρα μου, γύρω στα τρία στάδια έξω από το τείχος της πόλεως, ήταν ένας έγκλειστος, στη μεν καταγωγή Μεσοποταμινός, στο δε όνομα Δαβίδ, πολύ ενάρετος και ελεήμων και εγκρατευτής. Έκανε μέσα στο εγκλειστήριό του γύρω στα εβδομήντα χρόνια.

Πέμπτη 22 Αυγούστου 2019

Ο διπλός θάνατος - του Ιωάννου Μόσχου (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!...)


Ο Σωφρόνιος βάδιζε κατά μήκος της Νεκράς Θάλασσας. Η σκιά του κάτω από τον ισχυρό ήλιο σχηματιζόταν με περίεργες γραμμές, κι ό,τι διαγραφόταν απ’ αυτήν έγλυφε τα αλμυρά νερά της Θάλασσας. 
 Στην πραγματικότητα μιλάμε για τη σκιά της… σκιάς του εαυτού του. Γιατί ο Σωφρόνιος ήταν αυτό που λένε «πετσί και κόκκαλο». Η σκληρή άσκηση της πρακτικής καλογερικής ζωής τον είχε πλήρως απορροφήσει: είχε κατανοήσει αφότου έγινε καλόγερος ότι αν θέλει να προχωρήσει στην πνευματική ζωή, αν θέλει να νιώσει αληθινά την παρουσία του Κυρίου στη ζωή του, θα έπρεπε να αντιμετωπίσει έναν επικίνδυνο «εχθρό», που την ίδια στιγμή ήταν και ο καλύτερος και πρώτος φίλος του! 
Το ίδιο το σώμα του… Χρόνια λοιπόν πάλευε στον αγώνα της νηστείας και της εγκράτειας.  Και μαζί μ’ αυτήν και στον αγώνα της φτώχειας. Δεν είχε τίποτε δικό του, ενώ και τα ρούχα του ήταν κυριολεκτικά κουρέλια απ’ την πολυκαιρία, που αν τα ‘δινε και στον πιο φτωχό ζητιάνο,  εκείνος δεν θα καταδεχόταν να τα πάρει.

Παρασκευή 7 Ιουνίου 2019

Ο τυφλός ζητιάνος


Περιφερόταν στην αγορά και τάχα έκανε πως κοιτάζει τα εμπορεύματα για να δει τι θα αγοράσει. Στην πραγματικότητα, πώς θα εκμεταλλευτεί την απροσεξία του εμπόρου για να αρπάξει και να κλέψει.
 Και τα κατάφερνε καλά. Όχι μόνο στην αγορά. Όπου έβρισκε εύκολα «θηράματα».  Όλο και κάτι μάζευε, πότε περισσότερα και πότε λιγότερα,  τόσο που χωρίς καθόλου κόπο ζούσε… «αξιοπρεπώς».
Από μικρός είχε συνηθίσει να ζει έτσι. Οι γονείς του είχαν φύγει από τη ζωή αυτή νωρίς, τον είχαν μεγαλώσει κάτι συγγενείς, οι οποίοι με το ζόρι τον μάζεψαν. Δεν ήταν και η καλύτερη περίπτωση.