Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Συνηθίζουν οἱ ἄνθρωποι νά μιλοῦν γιά τόν ἑαυτό τους καί γιά
ὅσα ἔχουν ἀποκτήσει. Βρίσκουν εὐχαρίστηση νά διηγοῦνται τά
κατορθώματά τους καί τίς ἐπιτυχίες τους καί νά ἀποσποῦν τό
θαυμασμό καί τόν ἔπαινο ὅλων ἐκείνων πού τούς προσέχουν καί
τούς ἀκοῦν.
Ἡ καύχησή τους αὐτή δείχνει ὅτι δέν ἔχουν πνευματικότητα καί προπαντός δέν μποροῦν νά ἐλευθερωθοῦν ἀπό τά μάταια καί ἀνωφελῆ καί νά δοῦν τή ζωή διαφορετικά, κάτω ἀπό τό φῶς καί τήν ἐλπίδα τοῦ Εὐαγγελίου.