Ἂν κανεὶς μιλάει γιὰ δογματικὰ θέματα, πρέπει νὰ ἔχει ἀνώτερη πνευματικὴ κατάσταση, γιατί ἀλλιῶς ζημιώνεται καὶ ζημιώνει!

Τὸν Ἰούνιο τοῦ 2016 πραγματοποιήθηκε στὸ Κολυμπάρι τῆς Κρήτης ἡ «Ἁγία καὶ Μεγάλη» Σύνοδος. 

Ἀπὸ τὴ μία μεριά, ὅλοι ὅσοι πρόσκεινται δίχως ἀντίῤῥηση στὶς «πατριαρχικὲς ἐπιταγὲς» (ἀκόμη κι ἂν αὐτὲς ἀντιβαίνουν τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ τὶς Παραδόσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας) τὴν ὀνόμασαν Ἁγία καὶ Μεγάλη καθὼς καὶ συνέχεια τῶν ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν Συνόδων... 

 

Σοβαροὶ ὅμως θεολόγοι ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, μὲ πατερικὸ φρόνημα καὶ ἁγιοπνευματικῶς κινούμενοι, ἀντέδρασαν ἐντόνως, ἐξέφρασαν τὶς δογματικές τους διαφωνίες καὶ ὀνόμασαν τὸ γεγονὸς τοῦ Κολυμπαρίου, μιὰ διευρημένη Σύναξη μὲ ἐκκλησιολογικὲς ἐκτροπές. 

Ὅσον ἀφορᾶ τὸν οἰκουμενισμό, οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ Γεροντάδες εἶναι ξεκάθαροι. Μιλοῦν γιὰ μία πολυαίρεση ποὺ ταλανίζει τοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας. 

Αὐτὸ ὅμως μὲ τὸ ὁποῖο θέλουμε νὰ ἀσχοληθοῦμε, εἶναι τὸ λυπηρὸ γεγονὸς πολλῶν ἀδελφῶν μας, οἱ ὁποῖοι ἐπιθυμώντας νὰ ἀντιπαραταχθοῦν στὸν οἰκουμενισμό, «πέφτουν» στὸ ἄκρο τοῦ ζηλωτισμοῦ καὶ ἀρκετοὶ ἀπὸ αὐτοὺς διακατέχονται ἀπὸ τὸ «σύνδρομο τοῦ παλαιοημερολογιτισμοῦ»…

Ἐπειδὴ τὸ ζήτημα εἶναι κρίσιμο καὶ γνωρίζουμε ὅτι ἡ καλύτερη συμβουλὴ εἶναι πάντοτε τὸ ζωντανὸ παράδειγμα ἁγιασμένων ἀνθρώπων, μεταφέρουμε ἀπὸ τὸ βιβλίο

Τότε, ὅταν πραγματοποιήθηκε ἡ ἀλλαγὴ τοῦ ἑορτολογίου, ὑπῆρξε διχόνοια, σύγχυση καὶ συνειδησιακὰ προβλήματα στὸ ἐκκλησιαστικὸ πλήρωμα. Σήμερα, ζοῦμε ἀνάλογη ἐκκλησιαστικὴ καὶ ἐκκλησιολογικὴ θολούρα, γι΄ αὐτὸ προβάλλει ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη περισσότερο ἀπὸ ποτέ, νὰ προβληθοῦν τὰ φωτισμένα καὶ βιωματικὰ λόγια τοῦ Γέροντος Χρυσάνθου:

Ὁ Γέροντας Χρύσανθος ὁ Ἁγιαννανίτης, ἐνῶ βρισκόταν στὴν Ἀθήνα γιὰ νὰ ὑπηρετήσει τοὺς ἀσθενεῖς Γέροντές του (οἱ ὁποῖοι εἶχαν βγεῖ στὸν κόσμο γιὰ θεραπεία ἀπὸ τὴν ἀσθένεια τῆς φυματίωσης), συνέπεσε ὁ καιρὸς τῆς μεγάλης ἀναταραχῆς στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ ἑορτολογίου (1924). 

Ἡ ἀλλαγὴ αὐτὴ προκάλεσε τὴν σθεναρὴ ἀντίσταση πολλῶν εὐλαβῶν κληρικῶν, καὶ Ἀρχιερέων ἀκόμη, Μοναχῶν καὶ λαϊκῶν. Ἀκολούθησαν διωγμοί, φυλακίσεις, ἐξορίες, ἀποσχηματισμοί, καὶ ἄλλα δυσάρεστα γεγονότα, καὶ γενικῶς προέκυψε πληγὴ στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ποὺ παραμένει εἰσέτι ἀνοιχτὴ καὶ ἀλγοῦσα.

Ὁ Γέροντας Χρύσανθος τότε μαζὶ μὲ ἄλλους Πατέρες καὶ Πνευματικοὺς ἀπὸ τὰ ἱερὰ Κοινόβια καὶ τὶς Σκῆτες τοῦ Ἁγίου Ὅρους (ὅπως ὁ περίφημος παπᾶ Εὐγένιος Διονυσιάτης, ὁ παπᾶ Ἱερώνυμος ὁ Ἁγιοπαυλίτης κ.ἄ.) προσπάθησαν μὲ ἁγνὸ ζῆλο, νὰ συμπαρασταθοῦν καὶ νὰ στηρίξουν τοὺς ἀγωνιζομένους Χριστιανοὺς στὴν πατροπαράδοτη ὀρθόδοξη εὐσέβεια. 

Ὁ Γέροντας μάλιστα τρέφων ἐκ νεότητος πολὺ ζῆλο γιὰ τὴν ὀρθόδοξη πατερικὴ ἱερὰ Παράδοση καὶ ἀλγῶν διὰ τὴν δυσάρεστη κατάσταση στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, εὐθαρσῶς ἤλεγξε καὶ προσωπικῶς τὸν τότε Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, γιὰ τὸν νεωτεροσμὸ τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἑορτολογίου, λέγοντάς του μὲ πολὺ πόνο, ὅτι θὰ δώσει λόγο στὸν Θεὸ γιὰ τὴν ἀναστάτωση μέσα στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τὴν ὁποία ἐπέφερε ἡ σκανδαλώδης αὐθαίρετος ἀλλαγή. 

(Στὸ συγκεκριμένο σημεῖο, θέλουμε νὰ ὑπενθυμίσουμε στοὺς ἐκκλησιαστικούς μας ταγοὺς καὶ ὑπευθύνους τῆς σημερινῆς ἀναστάτωσης κλήρου καὶ λαοῦ, τὴν δική τους εὐθύνη γιὰ τὸν κατασκανδαλισμὸ καὶ διαίρεση τῆς Ἐκκλησίας μας).

Ὡστόσο, μελετημένος καὶ πνευματικῶς κατηρτισμένος ὅπως ἦταν ὁ Γέροντας, δὲν διολήσθησε σὲ ἐμπάθειες καὶ ἀκρότητες, ἀλλὰ μέσα σ΄ αὐτὲς τὶς δυσάρεστες καὶ δύσκολες περιστάσεις, ἔμεινε ἐργάτης καὶ διδάσκαλος τῆς νήψεως, τῆς ἐσωτερικῆς ἐργασίας καὶ τῆς καρδιακῆς προσευχῆς. 

Μένοντας μὲ ὁμολογιακὴ προσήλωση πιστὸς στὶς σεπτὲς παραδόσεις τῆς ἁγίας μας Ὀρθοδοξίας, ἀπέφυγε τὴν ἀλαζονεία τοῦ ἀλάνθαστου τιμητοῦ καὶ ἐπικριτοῦ τῶν πάντων καὶ δὲν ἔχασε τὸν πνευματικό του προσανατολισμό. 

Κατὰ τρόπο μοναχοπρεπὴ καὶ πατερικὸ ἀσκοῦσε τὴν αὐτομεμψία, τὸ «ἀεὶ ἑαυτὸν μέμφεσθαι», ὅπως ἔλεγε πάντοτε. Αὐτὸ ἦταν καὶ ἡ ἀνακεφαλαίωση ὅλης τῆς διδαχῆς του στὰ πνευματικά του παιδιά.

Λυπόταν ὅταν γινόταν συζητήσεις γιὰ ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα, γιὰ τὶς ὁποῖες ἔλεγε ὅτι «ξηραίνουν τὴν καρδίαν καὶ κατόπιν χρειάζεται μεγάλος ἀγώνας καὶ πολλὰ δάκρυα διὰ νὰ ἐπανέλθῃ κανεὶς εἰς τὴν κατάστασιν τῆς προσευχῆς καὶ τοῦ θείου ἔρωτος». 

Διότι - συνέχιζε - ἡ ἐνασχόλησις μὲ ἐκκλησιαστικὰ θέματα προϋποθέτει «σώφρονα βίον, καθαρὰν ἐξομολόγησιν καὶ νοῦν καθαρόν». 

Ἐπεσήμαινε ὅτι ἡ ἀλλαγὴ τοῦ ἑορτολογίου ἐπέφερε ζημιὰ στὴν πνευματικὴ ζωὴ τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, διότι «ἔπαυσαν νὰ συζητοῦν διὰ τὴν προσευχήν, διὰ τοὺς βίους τῶν Ἁγίων καὶ διὰ τὰς εὐεργεσίας τοῦ παναγάθου Θεοῦ, ποὺ μαλακώνουν τὴν ψυχὴν καὶ τὴν ἀναβιβάζουν εἰς τὸν θεῖον ἔρωτα· καὶ ἀσχολοῦνται μὲ θέματα, τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ ἐξετάζωνται ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ εὑρίσκονται εἰς ἀνωτέραν πνευματικὴν κατάστασιν».

- «Ἀλλὰ σήμερον, ὅπου καὶ ἂν ὑπάγῃς, ἄλλον ζήτημα δὲν συζητεῖται, παρὰ μόνον περὶ ἡμερολογίου καὶ περὶ μυστηρίων. Ὄντες δὲ ἰδιῶται καὶ οὐχὶ ἱερωμένοι δὲν ἔχουν κανένα δικαίωμα ἀπὸ τοὺς κανόνες νὰ συζητοῦν τοιαῦτα ζητήματα καὶ ἄλλα κατὰ τοὺς σημερινοὺς ἐπιστήμονας θέματα. 

Διότι αἱ συζητήσεις περὶ αὐτῶν τῶν θεμάτων σκοτίζουν τὴν διάνοιαν καὶ πολλοὶ εἰς τὰς ἡμέρας μας τόσον πολὺ ἐσκληρύνθησαν, ὥστε ἄφησαν τὴν Ἀκολουθίαν καὶ τὸν κανόνα των.» (σελ 221)

- «ἐνεφανίσθη τὸ Γρηγοριανὸν ἡμερολόγιον, ὡσὰν δηλητηριῶδες μανιτάρι καὶ ὡσὰν τὸν βασιλίσκον, ποὺ ἐὰν ἀκουμβήσῃ εἰς τὸν ἄνθρωπον ἀποθνήσκει, ἔτσι ἐξήρανε καὶ τὴν καρδίαν μου ἐκ τῶν συζητήσεων· ξηρανθήσεις δὲ τῆς καρδίας μου εἶμαι νεκρός.

...ἡ ἀνρθωπότης ἐδίωξεν τὴν ἀγάπην καὶ ἄλλο τι δὲν συζητεῖ παρὰ διὰ πράγματα δογματικὰ καὶ ἄλλα, ποὺ εἶναι ἀνοίκεια εἰς ἠμᾶς καὶ τὰ ὁποία σκοτίζουν πνευματικῶς τὴν ψυχήν μας καὶ ὑποτασσόμεθα εἰς τοὺς τρεῖς γίγαντας, τὴν οἴησιν, τὸν ἐγωισμὸν καὶ τὴν ὑπερηφάνειαν. (σελ 223)

Πρὸς ἐπίῤῥωση τῶν προαναφερθέντων λόγων τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Χρυσάνθου, παραθέτουμε τὶς συμβουλὲς ἑνὸς σύγχρονου φωτισμένου Ἁγιορείτου Γέροντος, ὁ ὁποῖος μᾶς εἶπε πρὶν λίγες μέρες:

«- Σήμερα, ὅλοι γνωρίζουν, μιλᾶνε, τρέχουν, ὅλο λόγια - λόγια ἀκοῦς. Δὲν ἡσυχάζουν.

Ἐρώτηση: 

- Γέροντα μοῦ ἔρχονται λογισμοὶ γιὰ τὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης στὸ Κολυμπάρι…

Ἀπάντηση:

- Ἄστα παιδάκι μου, δὲν βγαίνει τίποτα. Οἱ οἰκουμενιστές, ἔχουν προχωρήσει τόσο πολὺ ποὺ εἶναι ἕτοιμοι νὰ καθαιρέσουν ὁλόκληρα μοναστήρια, δὲν τοὺς σταματάει τίποτα! Μόνο ὁ Θεός. 

Καὶ κάποιος γέροντας μοῦ εἶπε: ὁ βράχος στὸν Ἄθωνα ἂν κουνηθεῖ λίγο καὶ πάει νὰ φύγει, βάζεις καμμιὰ πέτρα ἀντιστήριγμα. Ἂν ὅμως κυλήσει στὸν κατήφορο, φεύγεις γιατί δὲν μπορεῖς νὰ κάνεις τίποτε ἄλλο γιὰ νὰ σωθεῖς. 

Ἔτσι εἶναι καὶ αὐτοὶ (οἱ οἰκουμενιστές), ἔχουν κυλήσει στὸν πνευματικὸ κατήφορο καὶ δὲν τοὺς σταματάει ἀνθρωπίνως τίποτα! Αὐτὸ παιδάκι μου πολὺ μ΄ ἀνέπαυσε καὶ εἶπα στὸν ἑαυτό μου, «κάτσε στὸ κελί σου καὶ κᾶνε προσευχή, γιὰ νὰ ἀποφύγεις τὸν βράχο ποὺ κατρακυλάει».

Ἂν κανεὶς μιλάει γιὰ δογματικὰ θέματα, πρέπει νὰ ἔχει ἀνώτερη πνευματικὴ κατάσταση, σὰν τὸν Ἅγιο Παΐσιο, γιατί ἀλλιῶς ζημιώνεται καὶ ζημιώνει. 

Σὰν τὸν κακὸ χτίστη, πάει νὰ κτίσει τὸν τοῖχο καὶ πετάει ὅπως νὰ ΄ναι τὶς πέτρες πάνω στὸ χτίσιμο καὶ πολλὲς φορὲς μπορεῖ νὰ πέσει καμμιὰ πέτρα ἀπ΄ τὴν ἄλλη μεριὰ τοῦ τοίχου καὶ νὰ σκοτώσει καὶ κανέναν! Γι΄ αὐτὸ θέλει πολλὴ προσοχή!».

Πηγή:http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2016/11/blog-post_69.html

«Πᾶνος»