ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΑΠΟΝΤΩΝ - ΠΑΡΟΝΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 20.1.19

ΟΙ ΡΙΨΑΣΠΙΔΕΣ* ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ  Με Αρχηγό τον Μεγάλο ΑΝΑΞΙΟ ΙΕΡΩΝΥΜΟ ΛΙΑΠΗ τον ΣΥΡΙΖΩΝΥΜΟ

ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ  ΑΠΟΝΤΩΝ - ΠΑΡΟΝΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 20.1.19

 

ΜΈΓΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΉΡΙΟ. ΑΠΌΝΤΕΣ 140 ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ

1 εκατομμύριο  Έλληνες, χιλιάδες κληρικοί και μοναχοί.

Από τους 150 επισκοπους εν Ελλάδι  Κύπρω  πόσοι;

Ουδείς Αρχιεπίσκοπος.

Ούτε ο Ιερώνυμος Αθηνών, ούτε ο Κύπρου Χρυσόστομος.

Μόνο 10 Ελλαδίτες και 1 από Κύπρο.

Από Μακεδονία μόνο 2 από τους 22.

Ιδού οι 10, οι δε 140 που;

ΝΤΡΟΠΗ!!! Ο  Καλαμαριάς Ιουστίνος Μπαρδάκας δήλωσε ανερυθριάστως από μακρόθεν : «Εντασσόμαστε προσευχετικά στο συλλαλητήριο των Αθηνών»

Παρόντες εις συλλαλητήριο για Μακεδονια 20.1.19

1. Ν. Σμύρνης Συμεών

2. Χίου

3. Κατερίνης-Κίτρους

4. Ζιχνών και Νευροκοπίου

5. Μεγαλουπόλεως

6. Πειραιώς

7. λ. Μεσογαίας

8. Πατρών

9. Κερκύρας

10.   Καρπασίας

11.;

Για τους ριψάσπιδες ο Δημήτριος Νατσιός έχει γράψει σχετικά: 

*Ο ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ – Οι ριψάσπιδες και οι κιοτήδες

    Απόσπασμα

……Ο Καραϊσκάκης, ο Αχιλλέας της Ρούμελης, και όλοι οι νέοι και αρχαίοι καπεταναίοι του Γένους, στους αρνητές στράτευσης, εφάρμοζαν κάτι περίεργες και “σκοταδιστκές πρακτικές”, ως θα έλεγε μια προοδευτική συνιστώσα…Ας τις δούμε:

Στην αρχαία Αθήνα όσους αρνούνταν να στρατευτούν, τους ριψάσπιδες (= ρίπτω την ασπίδα) τους φορούσαν γυναικεία ρούχα, τους περιέφεραν στην πόλη και τους διαπόμπευαν μέχρι εσχάτης ξεφτίλας. Οι λιποτάκτες χαρακτηρίζονταν «άτιμοι» – και τα τέκνα τους κληρονομούσαν το στίγμα- δεν είχαν κανένα πολιτικό, δικαίωμα, ήταν ηθικά εκμηδενισμένοι, αξιοκαταφρόνητοι. Είναι γνωστός ο όρκος των Αθηναίων εφήβων: «Ου καταισχύνω τα όπλα…. αμυνώ δε και υπέρ ιερών και οσίων, και μόνος και μετά πολλών, και την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω…».

 

Για την Σπάρτη ήταν αδιανόητη η αποφυγή στράτευσης. Οι δειλοί ανασκολπίζονταν. Στα «αποφθέγματα Λακαινών» του Πλούταρχου διασώζεται το εξής:

«Η Δαμάτρια, ακούγοντας πως ο γιος της ήταν δειλός και ανάξιός της στην μάχη, όταν αυτός έφτασε στο σπίτι, τον σκότωσε. Το επίγραμμα στον τάφο της είναι το εξής: “τον παραβάντα νόμους Δαμάτριον έκτανε (=σκότωσε) μήτηρ, η Λακεδαιμονία τον Λακεδαιμόνιον”. (εκδ. «Κάκτος», σελ. 227).

Αυτά στην αρχαία εποχή όπου η φιλοπατρία και η ανδρεία ήταν αρετές, τρανές και σπουδαίες. Για τους αρχαίους η αξία ενός άνδρα συμπυκνώνεται στην περίφημη ομηρική φράση: «εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης». Ενώ «της δειλίας αισχρά γίγνεται τέκνα», η δειλία, η λιποταξία, γεννοβολά αισχρά τέκνα.

Στην νεότερη εποχή εξόχως αποκαλυπτική και ξεκαρδιστική είναι η τακτική του στρατάρχη της Ρούμελης, του Καραϊσκάκη. Αυτός, όπως γράφει ο Δημήτρης Φωτιάδης στην βιογραφία του, «έσερνε ένα γυναικείο παλιόβρακο, γνωστό σ’ όλο το ασκέρι του με τ’ όνομα το βρακί της Κατερίνας, που το φόραγε στους φοβιτσιάρηδες». 

Όταν η πατρίδα κινδύνευε και ήθελε ο στρατηγός να στρατολογήσει πολεμιστές πήγαινε στα χωριά και τους μάζευε. 

Όσους κρύβονταν, τους κιοτήδες, «τις σαπιοκοιλιές», όπως τους ονόμαζε ο Καραϊσκάκης, τους ξετρύπωνε και τους ανάγκαζε να φορέσουν «το βρακί της Κατερίνας». (Η Κατερίνα ήταν περιβόητο για την ελευθεριότητά του γύναιο της περιοχής). 

Όσοι λαγόκαρδοι και κιοτήδες φορούσαν «το βρακί» ντροπιάζονταν διά βίου και συνήθως εξαφανίζονταν, για να γλιτώσουν τον περίγελω του κόσμου και κυρίως των οικείων τους, μανάδων,αδελφών και γυναικών τους. Εκείνα τα χρόνια «μιλούσαν οι καρδιές, τώρα μιλούν τα χρήματα» (Κανάρης). 

Οι λιποτάκτες ατιμάζονταν ως ανάξιοι της πατρίδας. Αναστήθηκε το Γένος από ανθρώπους «τρελούς» σαν τον Καραϊσκάκη, που με τις ηρωϊκές «αποκοτιές τους» έδιναν θάρρος. Χαρακτηριστικό το παρακάτω επεισόδιο, το οποίο αναφέρει ο Φωτιάδης (σελ. 111). Συνήθιζε στις μάχες ο στρατηγός να προκαλεί τους Τούρκους με βρισιές και χοντρά πειράγματα. «Μέσα στο ξάναμμα της μάχης», (στο Κομπότι, στις 8 Ιουνίου του 1821), τους φωνάζει.

– Ουχά, κιοτήδες, σταθείτε ωρέ να πολεμήσετε!

………………………………………………..
Νατσιός Δημήτρης
δάσκαλος-Κιλκίς

Πηγή:https://agonasax.blogspot.com/2019/01/20119.html#more

«Πᾶνος»