Εκεί που οι μοναχοί ζουν κυριολεκτικά σε κελιά κρεμασμένα σε απόκρημνους βράχους, σα χελιδονοφωλιές, μακριά από την τάξη των μοναστηριών, ασκητικοί ως το τέλος της ζωής τους.
H διαβίωση σε μία σκήτη, είναι η εναλλακτική για έναν μοναχό του Αγίου Όρους που δεν θέλει να ζήσει την αυστηρή εκδοχή της μοναστικής απομόνωσης.
Στις σκήτες αναπτύσσονται μικρές μοναστικές κοινότητες, σχετικής απομόνωσης, οι οποίες διοικούνται από γέροντες συμβούλους και εκτός από χειρωνακτικές, γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες, λαμβάνουν χώρα και μαθήματα αγιογραφίας, ξυλογλυπτικής και μουσικής.
Ωστόσο, το πιο απομονωμένο σημείο της χερσονήσου του Άθω είναι τα Καρούλια, εκεί που τα κελιά των μοναχών κρέμονται κυριολεκτικά από απόκρημνους βράχους που κοιτούν τη θάλασσα.
Ακριβώς, κάτω από τα Κατουνάκια είναι χτισμένες 16 καλύβες, που προξενούν δέος στον επισκέπτη και αίσθημα πειθαρχίας, αλλά και πλήρους υπακοής των μοναχών -που επιλέγουν να ζήσουν έτσι- στον Θεό.
Είναι ένας τρόπος απόλυτης συγκέντρωσης στην προσευχή, απόλυτης προσήλωσης στην πνευματικότητα ή για την ακρίβεια στην ουσία της, όχι στους τύπους.
Η εφημερίδα Guardian βρέθηκε εκεί για ένα μεγάλο φωτογραφικό οδοιπορικό στο Άγιον Όρος και μεταξύ άλλων επισκέφθηκε και τους ερημίτες στα Κατουνάκια.
Μοναχοί κοιτάζουν έξω από το κελί τους, το οποίο κυριολεκτικά κρέμεται από τους βράχους στα Καρούλια του Αγίου Όρους. Φωτ.: Matt Fidler
Στις σκήτες αναπτύσσονται μικρές μοναστικές κοινότητες, σχετικής απομόνωσης, οι οποίες διοικούνται από γέροντες συμβούλους και εκτός από χειρωνακτικές, γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες, λαμβάνουν χώρα και μαθήματα αγιογραφίας, ξυλογλυπτικής και μουσικής.
Τα οστά του μοναχού που κατοικούσε σε αυτό το κελί φυλάσσονται σε ασημένιο κουτί. Συνηθίζεται, ο μοναχός ακόμη και μετά τον θάνατο του να παραμένει στον χώρο που έζησε...
Μικρή πολυτέλεια; Τσάι της γνωστής αγγλικής μάρκας "Twinings" στην κουζίνα του πατέρα Δαυίδ...
Ο πατέρας Ιωσήφ στο υπνοδωμάτιο του κελιού του στα Καρούλια.
Ακριβώς, επειδή τα κελιά είναι απροσπέλαστα, τρόφιμα και λοιπά είδη ανάγκης ανεβαίνουν σε ζεμπίλια: ο λόγος για τα καλάθια με σκοινιά που φτάνουν στα παραθύρια των μοναχών με ό,τι κάθε φορά έχουν ανάγκη.
Ένας μοναχός που έχει ήδη πάρει τον ανήφορο για το απομονωμένο κελί του. Τα σκαλιά είναι πολλά, αλλά είναι ακόμη νέος.
ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ Ο πατέρας Αρσένιος στην είσοδο του κελιού του. Δεν έχει φύγει από εκεί εδώ και 64 χρόνια και πλέον είναι αρκετά ηλικιωμένος για να μπορέσει να κατέβει από τους βράχους που κυκλώνουν την απόκρημνη μοναστική κατοικία του. Φωτογραφίες: Matt Fidler
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου