Ιερομόναχος Νικόδημος Καυσοκαλυβίτης (1880-24 Αυγούστου 1936)

Πατρίδα του ήταν η ξακουστή Σμύρνη, στην οποία γεννήθηκε το 1880. Τελείωσε το εκεί Σχολαρχείο και το 1897 ήλθε στο αγιότεκνο Άγιον Όρος και στην αγιοτρόφο σκήτη των Καυσοκαλυβίων.

 

Στην αρχή υποτάχθηκε στον αγιογράφο Γέροντα Νικόδημο τον Σερραίο († 1907) στην Καλύβη των Αγίων Πάντων, του οποίου έλαβε και το όνομα, και κατόπιν στον Γέροντα Αρσένιο († 1956), τον άριστο ξυλογλύπτη, από τον οποίο έμαθε και αυτός μ’ επιτηδειότητα την ξυλογλυπτική τέχνη. Τον Γέροντα Αρσένιο ακολούθησε στην Καλύβη της Ζωοδόχου Πηγής.

 

Κατά τον παπα-Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη: «Επροχώρησε ανδρείως τον δρόμο της αφιερωμένης ζωής. Κάθε σαρκική κλίση και επιθυμία εσφάγη στον βωμό του πνεύματος».

 

Οδηγήθηκαν τα βήματά του στην έρημο των Καυσοκαλυβίων, στην αγιοτόκο σκήτη με τα λαμπρά πρότυπά της. Κοντά στις αρετές, θαυμαστά ήσαν και τα έργα της μεγάλης υπομονής του, τα εξαιρετικά και πολυσύνθετα ξυλόγλυπτα, τα οποία μαζί με τον Γέροντά του και τον παραδελφό του μοναχό Αρσένιο τεχνούργησαν υπογράφοντας: «Έργον Συνοδείας Νικοδημαίων».

 

Καθημερινώς ιερουργούσε με άκρα ευλάβεια ο παπα-Νικόδημος. Υπήρξε ξακουστός Πνευματικός, στον οποίο πήγαιναν να εξομολογηθούν η να πάρουν συμβουλές πολλοί πατέρες του Αγίου Όρους.

 

Είχαν στενές σχέσεις με τον μητροπολίτη Μιλητουπόλεως Ιερόθεο, ο οποίος αρκετές φορές φιλοξενείτο στην Καλύβη τους. Τον προσκαλούσαν σε διάφορες μητροπόλεις μέσω της ιεράς μονής για εξομολόγηση και η διακονία του αυτή είχε πλούσια καρποφορία».

 

Ανεπαύθη εν Κυρίω Ιησού στις 24.8.1936. Στο τέλος ενός ποιήματος, που έγραψε ένα πνευματικό του τέκνο, ο δάσκαλος Κ. Βαλάτης, γράφει:

 

«Ποιος θα ξεχάση, πάτερ μου, τα λόγια τα χρυσά, που έβγαιναν μετρημένα και ήσαν ταπεινά;

 

Ποιος θα ξεχάση, πάτερ μου, τώρα τα τελευταία που τόσα συ υπόφερες αλλά πολύ γενναία;

 

Κανείς, κανείς δεν βρίσκεται, αλλ’ όλοι οι Πατέρες είναι σιμά σου βρίσκονται, αχ πόσες ημέρες, κι όσο ολίγοι είναι εδώ, τόσο πολλή η δόξα».

 

Πηγές-Βιβλιογραφία:
Μαξίμου Καυσοκαλυβίτου ιερομ.. Ασκητικές μορφές και διηγήσεις από τον Άθω, Άγιον Όρος 20013, σσ. 196-197.

Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Α’ – 1956-1983, σελ. 307-308, Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011.

 

http://www.pemptousia.gr

 

Πηγή:http://agioritikesmnimes.blogspot.com/

«Πᾶνος»