Μια συγκλονιστική ιστορία αγάπης, που πρέπει να γίνει μάθημα για όλους μας, σε μια εποχή που η κοινωνία βρίσκεται σε ηθική και πνευματική παρακμή.
Ο άντρας λάτρευε τη γυναίκα και της το έδειχνε με κάθε ευκαιρία.
Η γυναίκα του ήταν όμορφη, ευαίσθητη αλλά φιλάσθενη. Ο άνδρας χρειάστηκε να φύγει στον πόλεμο, όπου πέρασε πολλές δυσκολίες και παρ’ ολίγο να χάσει και την ζωή του.
Προσευχόταν καθημερινά να τον αφήσει ο Θεός να ζήσει για να γυρίσει ξανά στην πολυαγαπημένη του γυναίκα.
Όλη του η σκέψη ήταν να την σφίξει στην αγκαλιά του κι αυτό του έδινε κουράγιο να αντέξει την πείνα, το κρύο και τους τραυματισμούς.
Όταν τελείωσε ο πόλεμος, γεμάτος χαρά ξεκίνησε για το σπίτι του. Στο δρόμο όμως συνάντησε ένα οικογενειακό φίλο που τον συλληπήθηκε για την συμφορά που τους βρήκε.
«Ποια συμφορά;» ρώτησε αυτός όλος ανησυχία.
Δεν το έμαθες; Η γυναίκα σου έπαθε μία μολυσματική ασθένεια και έχει παραμορφωθεί το πρόσωπό της».
Ο άνδρας κάθισε στη μέση του δρόμου και έκλαψε πικρά.
Όταν έφτασε στο σπίτι του αργότερα το απόγευμα, η γυναίκα του κατάλαβε πως ο αγαπημένος της είχε χάσει το φως του.
Νόμιζε πως είχε τυφλωθεί στον πόλεμο σε κάποια μάχη. Τον αγκάλιασε όμως με την ίδια αγάπη και έζησαν ευτυχισμένοι για 15 χρόνια.
Μετά η γυναίκα πέθανε και ο άνδρας αφού της έκλεισε τα μάτια, άνοιξε τα δικά του!
Για 15 ολόκληρα χρόνια αποκρίθηκε τον τυφλό για να μην την πληγώσει.
Όταν διαβάζει κάποιος τέτοιες ιστορίες συυ Χάνεται η λαλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ λόγος σιωπά και ο βίος βοά
Αδερφέ μου Πάνο να μας γράφεις τέτοιες ιστορίες μήπως και γίνουμε πιο ανθρώπινοι