Άγιος Λουκάς Βόινο-Γιασενέτσκι
Εδώ και πολύ καιρό είχα επιθυμία να πάω στη Θεία Λειτουργία, αλλά για κάποιους λόγους όλο το ανέβαλα. Και έτσι, την πρώτη ακολουθία στη ζωή μου την παρακολούθησα τα Χριστούγεννα, στην τηλεόραση. Βέβαια, κατάλαβα λίγο, αλλά κάτι άλλαξε στην ψυχή μου. Θυμάμαι πώς ζήλεψα πολύ εκείνους που κοινωνούσαν.
Βίκτωρ Σαχνόβ
«Δε με άφηνε η αίσθηση ότι ο Άγιος ήταν δίπλα μου την κρίσιμη στιγμή»
Δεν μπορώ να μη σας διηγηθώ την ιστορία μου, για τη βοήθεια του μεγάλου Αγίου και Θαυματουργού Ιεράρχου Λουκά (κατά κόσμον Βαλεντίν Φέλιξοβιτς Βόινο-Γιασενέτσκι), Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, καθηγητή Ιατρικής και πνευματικού συγγραφέα. Ειλικρινά πιστεύω και πάντα θα ξέρω ότι ο Άγιος αληθινά με προστάτεψε τη δύσκολη στιγμή.
Τέλος Ιανουαρίου του 2013, το ασθενοφόρο με έφερε σε ένα από τα νοσοκομεία λοιμωδών νόσων της Μόσχας με γρίππη και επιπλοκές δίπλευρης πνευμονίας. Στις αρχές Φεβρουαρίου η κατάστασή μου παρέμενε σταθερά σοβαρή.
Εκείνον τον καιρό η μητέρα μου μαζί με την ηλικιωμένη γιαγιά μου βρίσκονταν στην Πένζα, όπου την 5η Φεβρουαρίου έφεραν το απότμημα των λειψάνων του Αγίου Λουκά. Ομολογώ ότι μέχρι τότε δεν ξέραμε τίποτα για τον Άγιο, αλλά η μητέρα μου πήγε να προσκυνήσει το λείψανο και να προσευχηθεί για την ανάρρωσή μου. Αγόρασε εκεί μία μικρή εικονίτσα, την οποία μου έστειλε με κάποιους γνωστούς μας, που πήγαιναν με τρένο στη Μόσχα.
Ακριβώς τον ίδιο καιρό, η σύζυγός μου, μετά τη δουλειά, πέρασε από το Μοναστήρι της Υπαπαντής, για να προσευχηθεί στον Άγιο Παντελεήμονα και κάποιος τυχαία της είπε να απευθυνθεί και στον Άγιο Λουκά μας. Επειδή στον ναό εκείνον δεν είχε την εικόνα του, η σύζυγος αγόρασε εκεί το βιβλιαράκι με Χαιρετισμούς στον Άγιο, το οποίο μου έφερε στο νοσοκομείο, μαζί με την εικόνα από τη μητέρα.
Λοιπόν, από εκείνην τη στιγμή αμέσως άρχισα να αναρρώνω. Όσον αφορά στα φάρμακα και στην περιποίηση, θα ήθελα να σημειώσω ότι οι γιατροί μου προσέφεραν την απόλυτη ιατρική φροντίδα και τους είμαι ευγνώμων. Αλλά, όπως έμαθα μετά, επειδή η κατάστασή μου δεν βελτιωνόταν, την επόμενη μέρα ήθελαν να με μεταφέρουν στην εντατική.
Μετά, όταν ήμουν ακόμα στο νοσοκομείο και διάβαζα για τη ζωή και το διακόνημα του Βαλεντίν Φέλιξοβιτς, δε με άφηνε η αίσθηση ότι ο Άγιος ήταν δίπλα μου την κρίσιμη στιγμή ή με έβλεπε από μακριά... Από τότε δεν είχα ούτε συνάχι. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες θαυμαστής βοήθειας του Αγίου Λουκά. Προφανώς, ο μέγας άνθρωπος κατά τη ζωή συνεχίζει το έργο του και μετά τον θάνατο. Λένε πώς οι ίδιες οι προσευχές επίσης θεραπεύουν.
***
Τατιάνα Κατσίγκινα
«Έπαψαν να πονάνε τα πόδια μου, έτσι ξαφνικά»
Διά πρεσβειών του Αγίου Λουκά (στον ναό μας είχαν φέρει το απότμημα των λειψάνων του) πέρασε ο πόνος στις πτέρνες μου. Τα τελευταία χρόνια έπασχα από πελματιαία απονεύρωση. Ένα πρωί ξύπνησα χωρίς να αισθάνομαι κανέναν πόνο! Ώρες βάδιζα στο διαμέρισμα και αναρωτιόμουν πώς έπαψαν να πονάνε τα πόδια μου, έτσι ξαφνικά!
Εν τω μεταξύ, όταν πήγα να προσκυνήσω το λείψανο, δε σκέφτηκα καθόλου τον εαυτό μου, αλλά παρακαλούσα για τη θεία μου, η οποία είχε τρομερούς πόνους και δεν την ανακούφιζε κανένα φάρμακο, ούτε τα ναρκωτικά αναλγητικά. Σιγά-σιγά έπαψαν οι πόνοι και στη θεία.
Σ’ ευχαριστώ, αγαπητέ πρεσβευτή μας, πάτερ Λουκά! «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού»!
***
Τατιάνα
«Διά πρεσβειών του Αγίου, ο πατέρας μου τα τελευταία του χρόνια πέρασε χωρίς παροξυσμούς»
Το 2010, 2011 και το 2013 είχα πάει στον Άγιο Λουκά. Αυτός ο μεγάλος γιατρός βοήθησε τον πατέρα μου... Εκείνος έπασχε από σοβαρή ψυχική ασθένεια. Οι παροξυσμοί ήταν φοβεροί. Διά πρεσβειών του Αγίου, ο πατέρας μου τα τελευταία του χρόνια τα πέρασε χωρίς παροξυσμούς και πέθανε στο σπίτι με καθαρό μυαλό.
Ο Άγιος βοήθησε κι εμένα. Μια φορά, μία εξαγωγή δοντιού δεν έγινε σωστά και επειδή έμειναν κάποια υπολείμματα, μου προκαλούσαν μεγάλο πόνο. Αλλά ο παρακλητικός κανόνας, που διάβαζα, και το λάδι από τα λείψανα του Αγίου, συνέβαλαν στη θεραπεία μου. Ο Άγιος με βοήθησε να βρω έναν καλό χειρουργό, ο οποίος με θεράπευσε.
Φίλοι μου, είναι μεγάλος Άγιος, πατέρας και πρεσβευτής. Ο Θεός να αξιώσει τον καθένα να αισθανθεί τη θερμή αγάπη προς αυτόν τον μέγα Άγιο... Άγιε πάτερ Λουκά, πρέσβευε τον Θεό υπέρ ημών!!!
***
Γκαλίνα Κωνσταντίνοβνα Εφίμοβα
«Και βλέπω ότι με κοιτάζει... ο Άγιος Λουκάς!»
Τέλος του 20ου αιώνα πήγαινα μια φορά από τη Μόσχα στο Σέρπουχοβ. Μαζί μου είχα την αυτοβιογραφία του Αγίου Λουκά Συμφερουπόλεως (Βαλεντίν Φέλιξοβιτς Βόινο-Γιασενέτσκι) «Αγάπησα το μαρτύριο», που είχα αγοράσει πρόσφατα στο ναό. «Καταβρόχθισα» το βιβλίο, οι τρεις ώρες δρόμου πέρασαν χωρίς να το καταλάβω. Είχα συγκλονιστεί από τη ζωή και τους αγώνες του Αγίου.
Στην εκκλησία άρχισα να παραγγέλνω να λειτουργούν τις παρακλήσεις στον Άγιο Λουκά.
Το καλοκαίρι του 2001 αρρώστησα με πνευμονία. Υπέφερα πολύ. Η θεραπεία διήρκεσε πάνω από ενάμιση μήνα. Ενέσεις, χάπια, εισπνοές φαρμάκων, αλλά δεν μπορούσα να αναρρώσω πλήρως. Είχα βασανιστικό βήχα, αδυναμία (ΤΚΕ - 40). Ο γιατρός μου, τελικά, είπε: «Δεν ξέρω τι να κάνω μ’ εσάς».
Σεπτέμβριος... Σκέφτηκα να πάω στην Κριμαία, στον Άγιο Λουκά. Αγόρασα ένα πακέτο παραμονής στο σανατόριο «Μισχόρ» για δύο εβδομάδες.
Μόλις έφτασα στη Συμφερούπολη, αμέσως πήρα ταξί και πήγα στον ναό της Αγίας Τριάδος, στον Άγιο Λουκά. Προσκύνησα τα λείψανά του, προσευχήθηκα και παρακάλεσα για βοήθεια. Αγόρασα τις εικονίτσες και τις έβαλα πάνω στη λειψανοθήκη για αγιασμό.
Ολοκλήρωσα τη θεραπεία μου στο σανατόριο και στον δρόμο της επιστροφής πάλι πήγα στον Άγιο, τον ευχαρίστησα, προσευχήθηκα και ένιωσα ότι η αρρώστια μου πέρασε...
Έτος 2004. Ο γιος μου, μετά την αποφοίτηση από το Πανεπιστήμιο, υπηρετούσε αξιωματικός στον στρατό. Πάνω στην παλάμη του, ξαφνικά, εμφανίστηκε ένας μικρός όγκος. Στον υγειονομικό σταθμό είπαν πως χρειάζεται εγχείρηση.
Βρήκα το τηλέφωνο του ναού της Αγίας Τριάδος στη Συμφερούπολη (εκείνη την εποχή εκεί έγινε το μοναστήρι), πήρα τηλέφωνο εκεί και παρακάλεσα να λειτουργήσουν τον παρακλητικό κανόνα στα λείψανα του Αγίου Λουκά υπέρ υγείας του γιου μου.
Η εγχείρηση πήγε πολύ καλά και ο χειρουργός είπε στον γιο μου ότι στην εγχείρηση χρησιμοποίησε τη μέθοδο της τοπικής αναισθησίας, που εφηύρε ο υπέροχος χειρουργός Βαλεντίν Φέλιξοβιτς Βόινο-Γιασενέτσκι.
Χριστούγεννα του 2006. Ο γιος μου αισθάνθηκε πόνο στην κατά γόνυ άρθρωση, που δεν περνούσε όλη τη νύχτα και εκείνος δεν μπορούσε να περπατήσει. Το πρωί καλέσαμε το ασθενοφόρο. Τον πήγαν στο αστικό νοσοκομείο νούμερο 54. Το μεσημέρι με πήρε τηλέφωνο ο γιος μου και είπε ότι επίκειται εγχείρηση και με παρακάλεσε να του φέρω κάποια ρούχα και τις πατερίτσες.
Και πάλι τηλεφώνησα στη Συμφερούπολη και πάλι παρακάλεσα να λειτουργήσουν τον παρακλητικό κανόνα στα λείψανα του Αγίου Λουκά, υποσχόμενη να τους στείλω δωρεά.
Ύστερα μάζεψα τα ρούχα, έτρεξα στο φαρμακείο ν’ αγοράσω τις πατερίτσες, έτρεξα στο ταχυδρομείο να στείλω τα χρήματα στη Συμφερούπολη, πήγα στο νοσοκομείο μαζί με όλα τα πράγματα και τις πατερίτσες. Από το μετρό πήρα ταξί, γιατί ανησυχούσα να προλάβω τις ώρες του επισκεπτηρίου. Μπήκα τρέχοντας στον προθάλαμο του νοσοκομείου και βλέπω να με κοιτάζει... ο Άγιος Λουκάς! Η εικόνα του ήταν κρεμασμένη πάνω στην πόρτα του παρεκκλησιού του νοσοκομείου, που ήταν αφιερωμένο στον ίδιο τον Άγιο. Αυτό ήταν ακόμα ένα θαύμα!
Η εγχείρηση ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Η ανάρρωση ήταν γρήγορη κι εγώ πήγα στο νοσοκομείο να παραλάβω τον γιο μου. Έτσι, σιγά-σιγά, προχωρώντας προς το ασανσέρ, για να κατεβούμε στο ισόγειο, μας πλησίασε ένας κύριος, μεγαλύτερος του γιου μου, ο οποίος κάποτε πολεμούσε στο Αφγανιστάν. Στο νοσοκομείο, ο γιος μου μαζί με τον κύριο αυτόν είχαν την ευκαιρία να γνωριστούν καλύτερα. Κατά τον αποχαιρετισμό, ο κύριος, σαν μεγάλος αδελφός, αγκάλιασε τον γιο μου και είπε: «Βάλε το κεράκι εκεί κάτω!»
Κατεβήκαμε στο ισόγειο και το παρεκκλησι ήταν ανοιχτό. «Πού είναι ο Λουκάς σου;», ρώτησε ο γιος μου. Κι εγώ παραλίγο να κλάψω, μη λέγοντας τίποτα, του έδειξα τη μεγάλη εικόνα του Αγίου...
Πριν από τρία χρόνια, στις 18 Μαρτίου, την ημέρα ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Λουκά της Κριμαίας, ο γιος μου απέκτησε ένα παιδάκι κι εγώ τώρα έχω τον εγγονό μου, τον Μίτενκα (σ.σ. χαϊδευτικό για τον Δημήτρη). Ο γιος μου έχει την εικόνα του Αγίου στο σπίτι του και ο μικρός Μίτενκα δείχνει με το δάχτυλό του και λέει: «Ουκά!»... Στις 18 Μαρτίου ο Μίτενκα θα κλείσει 3 χρόνια.
Ευχαριστώ τον Θεό για όλα τα δώρα του, που μας χάρισε διά των πρεσβειών του μεγάλου Αγίου!
***
Άννα Μάρκοβα
«Δια πρεσβειών του Αγίου ήρθα στην εκκλησία»
Εδώ και πολύ καιρό είχα επιθυμία να πάω στη Θεία Λειτουργία, αλλά για κάποιους λόγους όλο το ανέβαλα. Και έτσι, την πρώτη ακολουθία στη ζωή μου την παρακολούθησα τα Χριστούγεννα, στην τηλεόραση. Βέβαια, κατάλαβα λίγο, αλλά κάτι άλλαξε στην ψυχή μου. Θυμάμαι πώς ζήλεψα πολύ εκείνους που κοινωνούσαν.
Μετά τη Θεία Λειτουργία ακολουθούσε η εκπομπή «Οι Άγιοι του 20ου αιώνα». Ένας από τους Αγίους ήταν ο Άγιος Λουκάς. Αυτά, που θυμήθηκα για εκείνον ήταν ότι ήταν Χειρουργός, ιερέας, καταδιωγμένος.
Ήταν ακόμα ένα θαύμα, μ’ ένα παλικάρι-πιανίστα, που με εξέπληξε με την απλότητα και ταυτόχρονα την απιθανότητά του. Το παλικάρι έχασε όλα του τα δάχτυλα στα χέρια, ενώ το παίξιμο στο πιάνο ήταν όλη η ζωή του. Διά πρεσβειών του Αγίου Λουκά έγινε το θαύμα. Άρχισαν ν’ αναπτύσσονται τα κόκαλα.
Ο χειμώνας ήταν προς το τέλος του και η τελευταία χιονοθύελλα σκέπασε όλους τους προαστιακούς δρόμους με χιόνι. Εμείς, με όλη την ταχύτητα, σπεύδαμε στο περιφερειακό νοσοκομείο. Επιδείνωση χρόνιας ασθένειας. Προφανώς, θα χρειαστεί εγχείρηση.
Σε μερικές μέρες καθόμουν με τη μητέρα μου στο προθάλαμο. Η μητέρα είχε να κάνει μια περίπλοκη λαπαροσκόπηση και σε περίπτωση αποτυχίας θα έπρεπε να της κάνουν λαπαροτομία. Δεν ξέρω πώς έγινε, αλλά όταν η μητέρα μου κατέβασε το χέρι της στην πολυθρόνα που καθόταν, έβγαλε από εκεί μία εικονίτσα. Μικρό, χάρτινο, ο Άγιος Λουκάς, ομολογητής, Αρχιεπίσκοπος της Κριμαίας.
Αμέσως θυμήθηκα την εκπομπή και τα διηγήθηκα όλα στη μητέρα. «Να προσεύχεσαι τώρα». Αν υπάρχει ακόμα ανάγκη να το πω, αλλά εγχείρηση δε χρειάστηκε. Αργότερα, εκεί στον προθάλαμο, μας πλησίασε μια γιαγιά και με δάκρυα στα μάτια λέει:
Μήπως είδατε...
Αχ, ήταν δική σας η εικονίτσα; Πάρτε τη. Ο Άγιος θα βοηθήσει.
Το Πάσχα ήμουν στη Θεία Λειτουργία. Αργότερα κοινώνησα για πρώτη φορά.
Πρόσφατα στην εκκλησία μας έφεραν τη λειψανοθήκη του Αγίου. Αγαπώ πολύ το τροπάριο του Άγιου Λουκά. Επειδή ο Άγιος πραγματικά μου έδειξε τον δρόμο της σωτηρίας και με νουθέτησε στην Ορθόδοξη πίστη.
Νέον άγιον, του Παρακλήτου, σε ανέδειξεν, Λουκά η χάρις, εν καιροίς διωγμών τε και θλίψεων· νόσους μεν ως ιατρός εθεραπεύσας, και τας ψυχάς ως ποιμήν καθοδηγήσας· πάτερ τίμιε, εγγάμων τύπος και μοναστών, πρέσβευε σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Συνεχίζεται
Επιμέλεια της Όλγα Ροζνιόβα
Μετάφραση Κατερίνα Πολονέιτσικ
________________________
Παρακάτω ὁ σύνδεσμος τῆς προηγούμενης ἀναρτήσεως
Θαυμαστή βοήθεια του Αγίου Λουκά της Κριμαίας στις μέρες μας (Μέρος Α)
https://ethnegersis.blogspot.com/2019/11/blog-post_889.html
https://ethnegersis.blogspot.com/2019/11/blog-post_889.html
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου