Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2020

AΞΕΧΑΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ: Αν πήγαινες κι εσύ σχολείο την δεκαετία του 80, τότε σίγουρα θυμάσαι


– Και ποιος δεν αναπολεί τα παιδικά του χρόνια ..
– Όσοι πήγαιναν σχολείο τη δεκαετία του 80‘, τότε σίγουρα έχουν τις να θυμούνται πολλά!

Το πρώτο κουδούνι της χρονιάς χτυπά, τα χαρτάκια Panini κρύβονται βιαστικά στα τσεπάκια της σάκας Παξός, τα πρώτα βρεγμένα βαμβάκια τοποθετούνται στα άδεια κεσεδάκια γιαουρτιών και η αίθουσα μυρίζει κηρομπογιά ανακατεμένη με ξύσματα ξυλομπογιάς Faber Castell. Έτοιμοι για μια βουτιά στις σχολικές αίθουσες των 80s και των 90s;

Οι σχολικές μας τσάντες (που τις λέγαμε σάκες) ήταν μάρκας Παξός, κατασκευάζονταν στην Ελλάδα και τις διαφήμιζε ο Παύλος Κοντογιαννίδης με το μνημειώδες «Παξός και ξερός». Στις άκρες των μολυβιών στερεώναμε άσχημους Ευχούληδες με μωβ μαλλιά (στα 90s) και μικρότερα, πιο απλά λαστιχένια ζωάκια-γόμες (πιο πριν).  

Τα τετράδια μας είχαν μια ομοιογένεια: Ήταν μπλε, με μία μόνο διακριτική ετικέτα που έγραφε πάνω «Διεθνές» και κάτω “SUPER”, έτσι με κεφαλαία. Τα αγαπημένα μας ήταν εκείνα με τις γραμμές στο κάτω μόνο μισό της σελίδας –το πάνω μισό ήταν κενό για ζωγραφιές.

Τα βιβλία μας τα ντύναμε είτε με διάφανο αυτοκόλλητο (όσοι είχαν μερακλήδες μπαμπάδες με υπομονή) είτε με αποσπώμενες ζελατίνες με σχεδιάκια –όσοι έπρεπε να το κάνουμε μόνοι μας. Τα πολύχρωμα Stabilo ήταν το φετίχ όσων θεωρούσαν ότι είχαν μεγαλώσει πια πολύ για να χρησιμοποιούν Μαρκαδόρους Carioca και κηρομπογιές. Από εδώ και πέρα, μόνο θα υπογραμμίζω, δεν θα ζωγραφίζω στα βιβλία μου. Άλλο που το αποτέλεσμα – ουράνιο τόξο δεν απείχε και πολύ από κανονική ζωγραφική.


Τα βιβλία μας είχαν απαραιτήτως αυτοκόλλητες ετικέτες με ζωάκια/ πριγκίπισσες της Ντίσνεϊ/ Φίντο Ντίντο/ διάσημους ποδοσφαιριστές. Η φτηνή δικαιολογία για την ύπαρξή τους ήταν ότι τα βιβλία μας έπρεπε να γράφουν το όνομά μας «για να μην τα χάσουμε». 

Για τις κασετίνες, θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες. Πάνινες, μεταλλικές, μεγάλες, μικρές, ήταν ο μοναδικός ίσως λόγος για τον οποίο χαιρόμασταν κάθε Σεπτέμβρη που πλησίαζαν οι μέρες να ανοίξουν τα σχολεία.

Οι πιο δημοφιλείς ήταν οι «έτοιμες», που περιείχαν όλα τα απαραίτητα (μολύβια, γόμες, χάρακες και διάφορα πράγματα που δεν ήξερες σε τι χρησιμεύουν) καλά στερεωμένα στο εσωτερικό τους με λαστιχάκι. Έκαναν και πολύ ωραίο δωράκι, για τους φίλους που είχαν γιορτή Σεπτέμβριο-Οκτώβριο.

Όλοι για κάποιο μυστήριο λόγο πιστεύαμε ότι εκείνη η γόμα που ήταν από τη μια μεριά πορτοκαλί και από την άλλη μπλε, «έσβηνε και στυλό». Άσχετα που όσες φορές το είχαμε προσπαθήσει, το αποτέλεσμα ήταν είτε κάτι μπλε μουτζούρες είτε σκισμένο χαρτί, ή και τα δύο. Εμείς εξακολουθούσαμε να το πιστεύουμε.

Πηγή 

το είδαμε ΕΔΩ 

Πηγή:  http://koukfamily.blogspot.com/
«Πᾶνος»

7 σχόλια:

  1. Αν πηγαινες σχολειο την δεκαετια του '60 ακομα πιο παλια,θα θυμοσουνα και θα νοσταλγουσες ακομα πιο ομορφα και πιο μοναδικα πραγματα την ανεπαναληπτη και υπεροχη εκεινη εποχη που ΟΛΑ ηταν πολυ πιο ΑΛΗΘΙΝΑ,πιο ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ,
    πιο ΑΓΑΠΗΤΙΚΑ πιο ΜΟΝΑΔΙΚΑ...
    Ο Λ Α...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνοῦμε ἀπόλυτα φίλε μου!

    Ἐκείνη τὴν δεκαετία πήγαμε καὶ ἐμεῖς, μὲ τὰ μονοκόμματα ξύλινα θρανία ἄν τὰ θυμᾶσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το πιο ευλογημένο πράγμα εκείνη την εποχή, ήταν η ποδιά.
    Υπήρχε η ευλογημένη ομοιομορφία.
    Όσο υπήρχε η ποδιά, δεν ξεχώριζε το παιδί του πλούσιου, από το παιδί του φτωχού.
    Ήταν όλα ίσα μεταξύ τους.

    Μόλις διώξανε την ταπεινή πόδια, πήρε την θέση της, η υπερήφανη επίδειξη.

    Και τότε ξεκίνησε η έπαρση στους πλούσιους.
    Και η στεναχώρια στους φτωχούς, πού στεναχωριόταν το παιδί τους ότι φορούσε συνέχεια τα ίδια ρούχα.

    Και δυστυχώς σήμερα τα παιδιά, μεγαλώνουν μέσα στην έπαρση, και την αλαζονεία.
    Και αναρωτιούνται οι δύστυχοι γονείς, γιατί δεν είναι ευχαριστημένα με τίποτα.

    ΌΤΙ ΣΠΕΊΡΕΙΣ, ΘΑ ΘΕΡΊΣΕΙΣ.

    Ο χαρούμενος άνθρωπος, είναι ο αληθινός άνθρωπος.
    Ας μάθουμε έτσι και τα παιδιά μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καὶ νὰ συμπληρώσω ἀδελφέ μου Χρῆστο στὸ πολὺ ὡραῖο σχόλιό σου, ὁ χαρούμενος ἄνθρωπος, εἶναι ὁ ἀληθινός Χριστιανὸς, αὐτὸς ποὺ κατάφερε νὰ βἀλη τὸν Χριστὸ μέσα στὴν καρδιά του καὶ νὰ ζῆ γιὰ Ἐκείνον.

    Αὐτὸς ποὺ κατάφερε μὲ τὴν ἁγιοπνευματικὴ ζωή του, νὰ ἀναπαύεται μέσα σὲ αὐτὸν ὁ Χριστὸς!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σε ευχαριστώ αδερφέ μου Πάνο που με συμπληρώνεις,
    Όντως αν δεν έρθει ο Χριστός στην καρδιά μας,
    Και δεν ξαναγίνουμε σαν τα παιδιά, και τα όμοιασουμε στην αθωότητα και στην αδολότητα.
    Την Βασιλεία των ουρανών δεν θα δούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σήμερα με την νεοεποχίτικη μανία και ανωμαλία σε όλα τα επίπεδα, φαντάζουν τριευτυχισμένα τα χρόνια εκείνα...

    Ακεψιμάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή