Μικρά Ελληνόπουλα που ακόμη δεν πρόλαβαν να χαρούν το παιχνίδι και την ξεγνοιασιά αλλά είναι υποχρεωμένα να μεγαλώσουν απότομα.
Είναι υποχρεωμένα να ενταχθούν δια της βίας σε ένα αρρωστημένο κοινωνικό σύνολο.
Πηγαίνουν σε ένα σχολείο που ο κάθε δάσκαλος, που μπαίνει μέσα στην τάξη τους, τους μεταφέρει ιδέες σύμφωνα με τις δικές του ιδεολογικές τοποθετήσεις παραβιαζοντας την αλήθεια και ζωγραφίζοντάς την έτσι ώστε να ταιριάζει στο ιδεολογημα του ή στην ιδεοληψία του.
Μεγαλώνουν μέσα σε ένα σπίτι που έχει χαθεί η χαρά και το γέλιο γιατί ο πατέρας έμεινε άνεργος, ή μειώθηκαν κατά πολύ τα έσοδά του ενώ οι υποχρεώσεις του αυξήθηκαν αντιστρόφως ανάλογα.
Η φτώχεια φέρνει γκρίνια, λέει ο λαός και γι' αυτά τα παιδιά η γκρίνια έγινε κανονικότητα.
Μια μάνα είτε σαλταρισμένη από την ασφυκτική οικονομική πίεση, είτε παραιτημένη, που προσπαθεί να βρει τρόπο με ό,τι της απέμεινε να βάλει την κατσαρόλα στην φωτιά.
Κι όλα αυτά, σε όσους απέμειναν στην Ελλάδα και δεν πήραν τα μάτια τους να φύγουν στην ξενιτιά αηδιασμένοι από το κράτος.
Οι Έλληνες ήταν νοικοκύρηδες όσο κι αν προπαγανδιζουν οι γνωστές σαύρες το αντίθετο.
Δέκα έβγαζαν, οχτώ έτρωγαν και τα δύο στην άκρη, γιατί έτσι είχαν μάθει απ' τους παλιότερους.
Γι' αυτό και δέκα χρόνια μετά ακόμη υπήρχε αρκετό απόθεμα σε μετρητά, τα οποία προνόησαν κάποια στιγμή και τα πήραν από τις τράπεζες και καθυστερούσε η λήψη ακραίων μέτρων.
Έπρεπε να εξαντληθεί κι αυτό το απόθεμα πριν δείξει το τέρας όλα τα δόντια του.
Το μεγάλο "έγκλημα" που του χρεώνουν είναι ότι παραδοσιακή του αξία ήταν το "να βάλουμε ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας".
Έτσι μεγάλωσε ο Έλληνας, ο πρόσφυγας, ο ξεριζωμένος που άφησε και τα κεραμίδια του και τα προικιά του και πήρε μόνο τα παιδιά του κι έφυγε από την σκλαβωμένη ακόμα πατρίδα για να έρθει σ' αυτήν που ελευθερώθηκε ώστε να γλιτώσει την ζωή του από την μανία του αγαρηνού.
Οριζόντια και κάθετη ιδιοκτησία κατείχε ο Έλληνας στα χώματα του κι αυτό έπρεπε να αλλάξει γιατί ήταν "λάθος" το να είναι ανεξάρτητος.
Η λογική του έλεγε ότι πρέπει να εμπιστευθεί τα χέρια του που δούλευαν και το κράτος δικαίου της Ελλάδας κι αντί να πληρώνει ενοίκια να δίνει τα ίδια χρήματα σε δόση δανείου, ώστε να μείνει το σπίτι που θα αγόραζε κεραμίδι που θα έδινε μετά στα παιδιά του.
Η λογική του, του έλεγε ότι σε μια υγιή οικονομία που εξελίσσεται, εκτός από τα δικά του κεφάλαια μπορεί να δανειστεί από την Τράπεζα του κι έτσι να μεγαλώσει την επιχείρηση του δίνοντας δουλειά μ' αυτόν τον τρόπο σε πολλούς ανθρώπους.
Κι όταν οι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ είχαν δέσει όλους τους Έλληνες με δάνεια στεγαστικά κι επιχειρηματικά και είχαν ανεβάσει τα ποσοστά της ανεργίας σε δυσθεώρητα ύψη, αποφάσισαν ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή να τον πτωχεύσουν.
Κι αφού πλέον τελείωσε και το απόθεμα, έρχεται ο Αρμαγεδών.
Καμιά προστασία σε κανένα νοικοκυριό για χρέη σε τράπεζες, δημόσιο και ΔΕΚΟ.
Χωρίς δίχτυ ασφαλείας.
Χωρίς οίκτο και χωρίς τύψεις.
1η Μαΐου η κυβέρνηση του τουρκόφιλου Μητσοτάκη οδηγεί την ελληνική κοινωνία στην αγχόνη.
Η μεγάλη "πατριωτική" παράταξη που υπερψηφίστηκε από τον Ελληνικό λαό, αφού πρώτα του επέβαλαν την δοκιμασία της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με την ελπίδα ότι ως πατριωτική θα λειτουργήσει υπέρ των Ελλήνων, βάζει οριστικά τίτλους τέλους στην κοινωνία των Ελλήνων.
Μας τελείωσαν και οι κατάρες πια και δεν έχουμε τι να τους ρίξουμε.
Μόνο οι πέτρες μας απέμειναν αλλά ακόμα είναι στο έδαφος.
Πηγή: http://enaasteri.blogspot.com/
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου