Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2020

Ἅγιος Παΐσιος: Νὰ μὴ δημιουργοῦμε ἐμεῖς σκάνδαλα



Ὅσο μποροῦμε, νὰ προσέχουμε νὰ μὴ δίνουμε ἐμεῖς ἀφορμὲς καὶ δημιουργοῦνται ἄσχημες καταστάσεις. Νὰ μὴν ἀνοίγουμε χαραμάδες στὸν πονηρό, γιατὶ οἱ ψυχὲς ποὺ ἔχουν βλαμμένο λογισμὸ βλάπτονται καὶ ἀφορμὴ ζητᾶνε νὰ δικαιολογήσουν τὸν ἑαυτό τους. Ἔτσι ἀπὸ τὴν μιὰ χτίζουμε καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη γκρεμίζουμε.

Εἶχαν ἔρθει μιὰ φορὰ στὸ Καλύβι μερικοὶ νέοι, μοντέρνα παιδιά, καὶ συζητήσαμε. Ἐκείνη τὴν ἡμέρα θὰ ἔβγαινα ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος. Ὅταν τὸ ἔμαθαν, βγῆκαν καὶ ἐκεῖνα ἀπὸ τὸ Ὄρος καὶ στὸ καραβάκι ἦρθαν καὶ κάθησαν κοντά μου. 

Μὲ πολὺ ἐνδιαφέρον μὲ ρωτοῦσαν γιὰ διάφορα πνευματικὰ θέματα. Μερικοὶ ὅμως τὸ παρεξήγησαν καὶ μᾶς κοίταζαν πολὺ ὕποπτα. Ἐὰν μποροῦσα νὰ προβλέψω ὅτι θὰ τὸ παρεξηγοῦσαν αὐτὸ οἱ ἄλλοι, θὰ φρόντιζα νὰ λάβω τὰ μέτρα μου.

Ὁ κόσμος εἶναι πονηρός. Πρέπει νὰ φροντίζουμε νὰ μὴ δημιουργοῦμε σκάνδαλα. Δὲν εὐθυνόμαστε γιὰ ὅσα δὲν μποροῦμε νὰ πάρουμε τὰ μέτρα μας ἢ γιὰ ὅσα δὲν ἔχουμε πεῖρα. Νὰ μὴν περιμένουμε μισθὸ ἀπὸ τὸν Θεό, ὅταν ἐμεῖς ἀπὸ ἀπροσεξία δημιουργοῦμε προβλήματα. 

Μισθὸ ἔχουμε, ὅταν ἐμεῖς εἴμαστε προσεκτικοί, ἀλλὰ δημιουργῆ ὁ ἐχθρὸς προβλήματα. Μοῦ λέει λ.χ. κάποιος ὅτι εἶμαι πλανεμένος. Πρῶτα θὰ δῶ ἂν εἶμαι πλανεμένος ἢ ὄχι. «Γιὰ νὰ τὸ πῆ αὐτός, κάτι θὰ εἶδε. 

Δὲν μπορεῖ νὰ τὸ εἶπε στὰ καλὰ καθούμενα· κάτι θὰ παρεξήγησε», σκέφτομαι καὶ ψάχνω νὰ βρῶ ποῦ μὲ παρεξηγεῖ, γιὰ νὰ τὸ διορθώσω. Ἂν λέη ὅτι εἶμαι πλανεμένος, εἶμαι μάγος, γιὰ μένα εἶναι κέρδος, γιατὶ δὲν θὰ μαζεύεται κόσμος καὶ θὰ ἡσυχάσω. 

Ἀλλὰ αὐτὸς ὁ καημένος θὰ κολασθῆ, γιατὶ κάνει κακὸ στὴν Ἐκκλησία· κρίμα δὲν εἶναι; Καὶ φταίω ἐγώ, γιατὶ κάτι δὲν πρόσεξα. Π.χ. ἔρχονται μερικοὶ νὰ μοῦ φιλήσουν τὸ χέρι καὶ τοὺς χτυπάω ἐλαφρὰ στὸ κεφάλι. 

Ὁ ἄλλος τὸ βλέπει καὶ λέει: «Τοὺς εὐλογεῖ, ἐνῶ εἶναι μοναχός! Τί εἶναι αὐτός;». Δὲν φταῖνε αὐτοί, πρέπει ἐγὼ νὰ μὴν τὸ ξανακάνω.

– Γέροντα, ὅταν κανεὶς ἀπὸ ἀπροσεξία δημιουργῆ κάποιο σκάνδαλο, μερικοὶ λένε: «Ἄσ' τον αὐτόν, ἔχει τὸ ἀκαταλόγιστο».

– Τὸ ἀκαταλόγιστο ἔχει ἕνας ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ σκεφθῆ, ὄχι αὐτὸς ποὺ δὲν προσέχει. Ὁ ἀπρόσεκτος ἀνάβει φωτιὰ καὶ δὲν σκέφτεται ὅτι θὰ πιάση πυρκαγιὰ ἐκεῖ ποὺ τὴν ἄναψε. 

Ὅταν καμμιὰ φορὰ βάζη φωτιὰ ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος καὶ καψαλίζη καὶ ἄλλες ψυχές, ἔχουμε καθῆκον νὰ εὐχώμαστε καὶ νὰ ρίχνουμε καὶ κανέναν κουβᾶ νερό. 

Εἶναι καὶ ἄλλοι ποὺ εἶναι ὁρμητικοί, ἔχουν καὶ εὐλάβεια μαζὶ μὲ βλάβη καί, ὅταν ἀκούσουν κάτι μὲ τὸ ὁποῖο δὲν συμφωνοῦν, χωρὶς νὰ ἐξετάσουν ἂν εἶναι σωστὸ ἢ ὄχι, τὰ κάνουν ὅλα γυαλιὰ–καρφιά. 

Τότε πρέπει μὲ τρόπο ἄλλοτε νὰ πατᾶμε λίγο φρένο καὶ ἄλλοτε, ὅταν σταματᾶνε, νὰ βάζουμε πάλι μὲ τρόπο καμμιὰ πέτρα στὸν τροχό τους, γιατὶ μπορεῖ νὰ πάρουν καὶ ἀνάποδα στροφὲς καὶ νὰ πάρουν καὶ ἄλλους σβάρνα.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ Β' «Πνευματικὴ ἀφύπνιση»
«Πᾶνος»

1 σχόλιο: