Δυστυχώς, όσο περνούν τα χρόνια, αντί να ωριμάζουμε πνευματικά, μέρα με την μέρα, αποδεικνύουμε ότι, είμεθα τελείως ανώριμοι…
Αυτό, βέβαια, είναι το φυσικό αποτέλεσμα της υλιστικής καθημερινότητας, την οποία καθιερώσαμε ως τρόπο ζωής, τις τελευταίες μεταπολεμικές δεκαετίες…
Πώς να μην ευρισκόμεθα σε μιά διαρκή αβεβαιότητα, όταν η «ζωή» μας επιλέξαμε να κινείται, συστηματικά και μόνιμα, ΜΟΝΟ, από την βιολογική μας γέννηση μέχρι το βιολογικό μας τέλος;;;
Οι γονείς, οι παππούδες μας και όλες οι παρελθούσες γενεές, παρ’ ότι δεν είχαν τα μέσα και τις ανέσεις τις δικές μας, αισθανόντουσαν αμεριμνησία και ασφάλεια, πιστεύοντας ακράδαντα στον Θεόν και αφήνοντας στα Παντοδύναμα Χέρια Του, ολόκληρη την ύπαρξη και την επίγεια πορεία τους!!
Και να σκεφθούμε ότι, τα προβλήματα από βαρύτατα νοσήματα, επιδημίες και πανδημίες ήταν συχνότατα τότε, διότι, κυριολεκτικά θανατηφόρες και αθεράπευτες ασθένειες πολύ-πολύ μεταδοτικές, εθέριζαν χωριά και πολιτείες σε λίγα εικοσιτετράωρα όπως για παράδειγμα, η πανούκλα, η φυματίωση, η ελονοσία και τόσες άλλες…
Και, όμως, αυτοί οι άνθρωποι, με την βαθειά πίστη στον Θεόν, μπορεί να μην είχαν τα απαραίτητα φάρμακα, αλλά έτρεχαν στους Ιερούς Ναούς και όλοι μαζί παρακαλούσαν με δάκρυα τον Κύριο, την Υπεραγία Θεοτόκο και όλους τους Αγίους, να κάνουν το Θαύμα και να τους γλυτώσουν από την θανατηφόρα μολυσματική επιδρομή και το Θαύμα γινόταν!!
Σήμερα, με την παραμικρή αφορμή και την τεχνητή συνήθως μεγαλοποίησή της από τους «κράχτες» των ΜΜΕ, που χαροποιεί αφάνταστα την αποπροσανατολιστική προσπάθεια των εκάστοτε πολιτικών ηγεσιών, αναστατώνεται ο κοσμάκης και αντί να σκέφτεται πώς, για παράδειγμα, θα μπει σε ένα δρόμο για να επιλυθή το φλέγον λαθρομεταναστευτικό ζήτημα, στρέφει όλη του την προσοχή στον… «εφιάλτη» του Κορονοϊού…!
Ας τονίσουμε σ’ αυτό το σημείο, παρενθετικά αλλά πολύ-πολύ ουσιαστικά ότι, όσο και εάν κάποιοι ιθύνοντες διαχειρίζονται συμφεροντολογικά το θέμα του Κορονοϊού, για να λησμονηθή το κακούργημα που συντελείται στην Μυτιλήνη, ας θυμούνται πως, ούτε καν ο θάνατος του μακαρίτη του Νεοκλή Σαρρή το έσβησε και «ο νοών νοείτω»… «Έχουσι γνώσιν οι φύλακες», και είναι πολύ περισσότεροι αυτοί «που φυλάνε Θερμοπύλες», από όσους κάποιοι φαντάζονται… Ας μαζευθούν, λοιπόν, οι ένοχοι και συνήθεις ύποπτοι με τις αδελφούλες και τις φιλεναδίτσες τους, διότι την πρόκληση ακολουθεί η οργή και την οργή η Νέμεση!!
Εάν, βεβαίως, η πίστη μας στον Θεόν ήταν βαθειά ριζωμένη μέσα μας και δεν είχε αντικατασταθή από υλιστικά αγαθά και προσδοκίες, δεν θα πέφταμε εύκολα σε τέτοιες παγίδες και δεν θα φθάναμε στο σημείο να παίρνουμε στα σοβαρά, «τις προτροπές και προειδοποιήσεις» αρμοδίων να αναρμοδίων, για κλείσιμο Δημοσίων χώρων και υπηρεσιών ακόμη και… Ιερών Ναών, σαν να ήλθε η συντέλεια του κόσμου… Παρόμοιες καταστάσεις, άλλωστε, δεν ζήσαμε πριν από κάποια χρόνια με την «γρίπη των πτηνών», που στο τέλος-τέλος είχε πολύ πιο επικίνδυνα αποτελέσματα;;
Κατά τα άλλα, ζούμε στην εποχή της προόδου και της ευημερίας, είμεθα μορφωμένοι και ανοιχτόμυαλοι, έχει ανέβει το πνευματικό μας επίπεδο και νοιώθουμε «σαν να πατήσαμε τ’ αβγό και να πεταχθήκαμε μέχρι τον Ουρανό»…!
Αυτό, βέβαια, είναι το φυσικό αποτέλεσμα της υλιστικής καθημερινότητας, την οποία καθιερώσαμε ως τρόπο ζωής, τις τελευταίες μεταπολεμικές δεκαετίες…
Πώς να μην ευρισκόμεθα σε μιά διαρκή αβεβαιότητα, όταν η «ζωή» μας επιλέξαμε να κινείται, συστηματικά και μόνιμα, ΜΟΝΟ, από την βιολογική μας γέννηση μέχρι το βιολογικό μας τέλος;;;
Οι γονείς, οι παππούδες μας και όλες οι παρελθούσες γενεές, παρ’ ότι δεν είχαν τα μέσα και τις ανέσεις τις δικές μας, αισθανόντουσαν αμεριμνησία και ασφάλεια, πιστεύοντας ακράδαντα στον Θεόν και αφήνοντας στα Παντοδύναμα Χέρια Του, ολόκληρη την ύπαρξη και την επίγεια πορεία τους!!
Και να σκεφθούμε ότι, τα προβλήματα από βαρύτατα νοσήματα, επιδημίες και πανδημίες ήταν συχνότατα τότε, διότι, κυριολεκτικά θανατηφόρες και αθεράπευτες ασθένειες πολύ-πολύ μεταδοτικές, εθέριζαν χωριά και πολιτείες σε λίγα εικοσιτετράωρα όπως για παράδειγμα, η πανούκλα, η φυματίωση, η ελονοσία και τόσες άλλες…
Και, όμως, αυτοί οι άνθρωποι, με την βαθειά πίστη στον Θεόν, μπορεί να μην είχαν τα απαραίτητα φάρμακα, αλλά έτρεχαν στους Ιερούς Ναούς και όλοι μαζί παρακαλούσαν με δάκρυα τον Κύριο, την Υπεραγία Θεοτόκο και όλους τους Αγίους, να κάνουν το Θαύμα και να τους γλυτώσουν από την θανατηφόρα μολυσματική επιδρομή και το Θαύμα γινόταν!!
Σήμερα, με την παραμικρή αφορμή και την τεχνητή συνήθως μεγαλοποίησή της από τους «κράχτες» των ΜΜΕ, που χαροποιεί αφάνταστα την αποπροσανατολιστική προσπάθεια των εκάστοτε πολιτικών ηγεσιών, αναστατώνεται ο κοσμάκης και αντί να σκέφτεται πώς, για παράδειγμα, θα μπει σε ένα δρόμο για να επιλυθή το φλέγον λαθρομεταναστευτικό ζήτημα, στρέφει όλη του την προσοχή στον… «εφιάλτη» του Κορονοϊού…!
Ας τονίσουμε σ’ αυτό το σημείο, παρενθετικά αλλά πολύ-πολύ ουσιαστικά ότι, όσο και εάν κάποιοι ιθύνοντες διαχειρίζονται συμφεροντολογικά το θέμα του Κορονοϊού, για να λησμονηθή το κακούργημα που συντελείται στην Μυτιλήνη, ας θυμούνται πως, ούτε καν ο θάνατος του μακαρίτη του Νεοκλή Σαρρή το έσβησε και «ο νοών νοείτω»… «Έχουσι γνώσιν οι φύλακες», και είναι πολύ περισσότεροι αυτοί «που φυλάνε Θερμοπύλες», από όσους κάποιοι φαντάζονται… Ας μαζευθούν, λοιπόν, οι ένοχοι και συνήθεις ύποπτοι με τις αδελφούλες και τις φιλεναδίτσες τους, διότι την πρόκληση ακολουθεί η οργή και την οργή η Νέμεση!!
Εάν, βεβαίως, η πίστη μας στον Θεόν ήταν βαθειά ριζωμένη μέσα μας και δεν είχε αντικατασταθή από υλιστικά αγαθά και προσδοκίες, δεν θα πέφταμε εύκολα σε τέτοιες παγίδες και δεν θα φθάναμε στο σημείο να παίρνουμε στα σοβαρά, «τις προτροπές και προειδοποιήσεις» αρμοδίων να αναρμοδίων, για κλείσιμο Δημοσίων χώρων και υπηρεσιών ακόμη και… Ιερών Ναών, σαν να ήλθε η συντέλεια του κόσμου… Παρόμοιες καταστάσεις, άλλωστε, δεν ζήσαμε πριν από κάποια χρόνια με την «γρίπη των πτηνών», που στο τέλος-τέλος είχε πολύ πιο επικίνδυνα αποτελέσματα;;
Κατά τα άλλα, ζούμε στην εποχή της προόδου και της ευημερίας, είμεθα μορφωμένοι και ανοιχτόμυαλοι, έχει ανέβει το πνευματικό μας επίπεδο και νοιώθουμε «σαν να πατήσαμε τ’ αβγό και να πεταχθήκαμε μέχρι τον Ουρανό»…!
Είμασθε ή δεν είμασθε για κλάματα;;;
Ευκαιρία και η παρούσα συγκυρία με αφορμή τον Κορονοϊό, να βάλουμε μυαλό, να στραφούμε προς τον Θεό, να ζητήσουμε το έλεός Του και ταπεινά να επιστρέψουμε στις πνευματικές ρίζες και τις παραδόσεις μας!!
Ούτως ει άλλως, και με και χωρίς τον Κορονοϊό κάποια μέρα θα φύγουμε οπωσδήποτε από τον κόσμο αυτό!!
Ας ετοιμαζόμεθα γιά εκείνη την ημέρα, που δεν ξέρουμε πότε θα έλθη, διότι αμέσως μετά θα σταθούμε μπροστά στον Αιώνιο Κριτή!!!
πηγή
Πηγή: http://koukfamily.blogspot.com/
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου