Μας έλεγε ο αββάς Δανιήλ ο Φαρανίτης, για έναν μοναχό εκεί στην σκήτη του Σινά, που στην πρακτική ασκηση ηταν μέγας και τρανος, στην πίστη ομως, στο θεωρητικο μέρος φαίνεται, εξ αιτίας της απλοϊκότητος που ειχε, επεφτε σε ορισμένα σφάλματα. Τι ελεγε;
Ελεγε οτι ο αρτος που κοινωνουμε δεν ειναι πράγματι το Σωμα του Χριστου, αλλα ενα υποκατάστατο. Τον ακουσαν λοιπον κάποιοι αλλοι Γέροντες, υπηρχαν πάρα πολλοι, και σκέφτηκαν οτι δεν πρέπει να πάει χαμένος ενας τόσο μεγάλος ασκητικος αγώνας , που εκανε τόσους κόπους, τόσα χρόνια, τόση προσπάθεια.
Γι αυτο λοιπον τον επισκεύθηκαν και του ειπαν τα εξης: - Γέροντα, ακούσαμε για κάποιον, για κάποιον ... , χωρις να πουνε οτι " εισαι εσύ" , κάτι τι το απίστευτο. Δηλαδή οτι ισχυρίζεται αυτος, πως ο αρτος που κοινωνουμε δέν ειναι το Σωμα του Χριστου, παρα
ενα υποκατάστατο.
Και τους απαντάει ο Γέροντας:
- Εγω ειμαι αυτος που τα λέω.
Τότε αρχισαν να τον παρακαλουν και να του λένε : - Μην επιμένεις σ αυτη την πλανεμένη θεώρηση, αλλα μόνο εκεινα που οπως μας τα παρέδωσε η Αγία μας Ορθοδοξη Αποστολικη Καθολικη Εκκλησία. Οτι ο Αρτος ειναι αυτο το Σωμα του Κυρίου και Θεου και Σωτήρος ημων Ιησου Χριστου και το Ποτήριον ειναι αυτο το Τίμιον Αίμα του Κυρίου μας κυριολεκτικά και οχι μεταφορικα.
- Αν δέν πεισθω - αλλος Θωμας καί αυτός - αν δέν
πεισθω, δέν τό παραδέχομαι . Καί κεινοι του απάντησαν : - Ας κάνομε προσευχή καί νηστεία, αυτή, μιά όλόκληρη εβδομάδα καί τήν Κυριακή πού θά προσέλθουμε στήν Εκκλησία ας μας φανερώσει τήν
αλήθεια ο Πανάγιος Θεός. Καί πράγματι λοιπόν, καί οι Γέροντες, καί ο ιδιος πού ητο στήν πλάνη ο μοναχός, εκαμαν πολλή προσευχή καί πολλή αυστηρή νηστεία.
Ο Θεός βέβαια, ασφαλως ακουσε τίς προσευχές καί ειδε καί τήν προθυμεία αυτου του μοναχου, οτι από
αφέλεια, από αγνοια, από φθόνο του διαβόλου ειχε σχηματίσει αυτη την λανθασμένη εντύπωση.
Πηγε στην εκκλησία, ηρθε η ωρα του Καθαγιασμου των Τιμίων Δώρων, αγιάσθησαν τα Τίμια Δωρα, και την ωρα που ο ιερευς υψωσε το Σωμα του Κυρίου λέγοντας "Πρόσχωμεν, τα Αγια τοις Αγίοις", και υστερα τεμαχίζει στα τέσσερα σύμφωνα με τα γράμματα Ιησους Χριστός Νικα, εκείνη την στιγμη βλέπουν οι τρεις τους, μόνον οι τρεις τους, (ο μοναχός πού ειχε την πλάνη και οι αλλοι δυο που συμπροσευχήθηκαν μαζί του), τι ειδαν ;
Φάνηκαν στα μάτια τους σαν ο ιερευς να διαμέλιζε το Σωμα ενος νηπίου, το Αίμα του οποίου γέμιζε το Αγιο Ποτήριο. Οταν πάλι προσηλθαν για να κοινωνήσουν τα Αχραντα Μυστήρια , μόνον σ αυτον που ειχε την πλάνη προσφέρθηκε Σωμα ματωμένο.
Σαν το ειδε βέβαια κεινος τάχασε , φοβήθηκε, του σηκώθηκαν οι τρίχες του κεφαλιου, φόβος και τρόμος! Σας λέω μια λεπτομέρια : Οτι την παλια εποχη και οι κληρικοι και οι μοναχοι και οι λαϊκοι κοινωνουσαν χωριστα το Σωμα και χωριστα το Αίμα, οπως κάνουμε τώρα εμεις οι κληρικοί , δηλ. προσήρχοντο, το δεξι χέρι πάνω στο αριστερο και μέσα στην χούφτα , στην παλάμη του δεξιου χεριου ετοποθετειτο το Σωμα του Κυρίου.
Σ αυτον τοποθετήθηκε Σωμα ματωμένο, γι αυτο και εφριξε . - Δεν μπορω να μελίσω το Πανάγιον Σωμα ετσι οπως ειναι, Τον παρακαλουσε με δάκρυα τον
Κύριο, ακίνητος, εκει μπροστα στην Ωραία Πύλη, μέχρι που ο Θεος το εφερε στη φυσικη μορφη του αρτου , που δεν ειναι αρτος, αλλα Σωμα Χριστου.
Ετσι λοιπον επανηλθε εις την πίστην, την σωστη πίστη. Βέβαια, κατα καιρους και στις ημέρες μας εχουμε αυτο το Θαυμα. Και στις ημέρες μας! Δεν ξέρουμε για ποιους λόγους το επιτρέπει ο Θεος και γεμίζει το στόμα, ειτε του ιερέως, ειτε του Χριστιανου σε ορισμένες περιπτώσεις εκτακτες, απο αίμα και
σάρκες.
Ἱστορίες ἀπὸ τὰ βραδυνὰ κηρύγματα τοῦ π. Στεφάνου
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου