Η μετακομιδή των ιερών Λειψάνων του αγίου Νικολάου - Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης (†)

Σήμερα εορτάζουμε την μετακομιδή του αγίου Λειψάνου του αγίου Νικολάου από τα Μύρα της Λυκίας στο Μπάρι της Ιταλίας, όπου και μέχρι σήμερα βρίσκεται.

Ο άγιος Νικόλαος ήταν ένας ταπεινός επίσκοπος της Εκκλησίας του Χριστού. Δεν ήταν από τους πολύ μορφωμένους και σοφούς Ιεράρχες, όπως ήταν ο άγιος Βασίλειος, ο άγιος Χρυσόστομος και άλλοι. Ήταν όμως γεμάτος πίστη προς τον Θεό και αγάπη προς τον Θεό και προς τους ανθρώπους.

Όλη του η ζωή ήταν μία διακονία και μία προσφορά στον Θεό και στον άνθρωπο. Γι’ αυτό και όσες φορές κινδύνευε η Ορθοδοξία της Πίστεως, ο άγιος Νικόλαος προμαχούσε. Αλλά και όσες φορές οι άνθρωποι αδικούνταν, είτε κινδύνευαν είτε ήσαν φτωχοί και δεν είχαν τα προς το ζην αναγκαία, ο άγιος Νικόλαος, ο καλός Επίσκοπος, ο μιμητής του Χριστού, έτρεχε εις βοήθειαν.

Έσωσε από τον θάνατο πολλούς, και πολλές ψυχές ανακούφισε και παρηγόρησε κατά το διάστημα της επισκοπικής του διακονίας.

Δεν είχε ασφαλώς κατά νουν ο άγιος Νικόλαος ότι η ταπεινή του διακονία στην Εκκλησία του Θεού θα του έδινε τόση δόξα μέσα στους αιώνες – 1700 χρόνια περίπου μετά την κοίμησή του – και ότι εμείς σήμερα εδώ θα ήμασταν συναγμένοι για να τιμήσουμε τη μνήμη του.

Και πόσο η Εκκλησία τιμά τον άγιο Νικόλαο! Είναι από τους πιο τιμημένους και δοξασμένους Αγίους της Εκκλησίας μας.

Έτσι συνήθως γίνεται. Αυτοί που δεν ζητούν την δόξα του κόσμου, αποκτούν την αληθινή δόξα του Θεού. Αυτοί που θέλουν να ζήσουν μία ταπεινή και κρυμμένη ζωή, όπως ο άγιος Νικόλαος, αυτοί αναβιβάζονται από τον Θεό «επ’ όρους υψηλού» και επηρμένου, για να είναι «πόλις επάνω όρους κειμένη» και «φως» για όλο τον κόσμο.

Και το θαυμαστό είναι, ότι ο Θεός αυτούς τους αγίους ανθρώπους Του, οι οποίοι νίκησαν κάθε στοιχείο φιλαυτίας μέσα τους και αγάπησαν ολοκληρωτικά τον Θεό και τον άνθρωπο, τους δίνει την Χάρη Του, ώστε αυτό το έργο της αγάπης να το ασκούν μέσα στους αιώνες. Όχι μόνο τη μικρή περίοδο της επί γης ζωής τους αλλά και μετά την αναχώρησή τους από αυτόν τον κόσμο.

Γι’ αυτό βλέπουμε ότι ο άγιος Νικόλαος και σήμερα είναι βοηθός και, όπως λένε τα γράμματα της Εκκλησίας, «ρύστης ο ετοιμότατος» και «την οικουμένην περιθέων», τρέχει γρήγορα δηλαδή, υπερασπιστής όσων ζητούν τη βοήθειά του. Και σήμερα με την αγάπη του βοηθάει τους Χριστιανούς, τους στηρίζει στον αγώνα τους.

 ✶✶✶

Την αγάπη αυτή του αγίου Νικολάου εμείς εδώ οι ταπεινοί μοναχοί της Μονής Γρηγορίου την έχουμε αισθανθεί στο Μοναστήρι αυτό, που είναι αφιερωμένο σ’ εκείνον και που ζει γύρω από τον άγιο Νικόλαο και στον οποίο, εις αιώνια δόξα του αγίου Νικολάου, ο όσιος Γρηγόριος, ο σεπτός κτίτορας της Μονής μας, το αφιέρωσε.

Ο άγιος Γρηγόριος αγαπούσε ιδιαίτερα τον άγιο Νικόλαο. Είχε αισθανθεί και εκείνος την αγάπη του αγίου Νικολάου, την πίστη του αγίου Νικολάου, και γι’ αυτό είχε τον πόθο στον άγιο Νικόλαο να αφιερώσει το Μοναστήρι.

Και εμείς έχουμε τη χαρά και την τιμή να τον έχουμε προστάτη μας ιδιαίτερα στο Μοναστήρι μας, και γι’ αυτό πάντοτε τον τιμούμε και πάντοτε τον ευχαριστούμε και πάντοτε αισθανόμαστε τις ευεργεσίες του, ιδιαίτερα όμως σήμερα και στις 6 Δεκεμβρίου που είναι η πάνσεπτη μνήμη του.

Τον ευχαριστούμε για όλη την αγάπη του που έχει προς εμάς και προς όλο τον κόσμο, για όλη την προστασία του προς όλους που έχουν την ανάγκη του και τον επικαλούνται.

Τον παρακαλούμε, έστω και αν εμείς δεν είμαστε άξιοι της δικής του προστασίας και της δικής του αγάπης, να συνεχίσει τις ακοίμητες προς τον Άγιο Θεό πρεσβείες του, να πρεσβεύει για όλο το ανθρώπινο γένος, για όλη την Εκκλησία του Χριστού και για μας εδώ τους ταπεινούς Μοναχούς της Μονής Γρηγορίου, που τον έχουμε Γέροντα, προστάτη και οδηγό.

Ευχόμαστε και στους αδελφούς Χριστιανούς λαϊκούς, οι οποίοι παρευρέθησαν σήμερα στην ιερή αγρυπνία και στην ταπεινή πανήγυρη του αγίου Νικολάου, με τις πρεσβείες του αγίου Νικολάου να οδηγούνται και εκείνοι σε πληρέστερη ένωση με τον Θεό, σε περισσότερη αγάπη προς τον Θεό, και να είμαστε όλοι, και εμείς οι Μοναχοί και οι Κληρικοί, αλλά και εσείς οι λαϊκοί Χριστιανοί, όπως ήταν ο άγιος Νικόλαος, άνθρωποι που τελείως θα αγαπήσουμε τον Θεό και τελείως θα αγαπήσουμε τον συνάνθρωπό μας.

Από το βιβλίο: † Αρχιμανδρίτου Γεωργίου, Ομιλίες σε Εορτές Αγίων (των ετών 1981-1991) Β’. Έκδ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 2016, σελ. 202.

Πηγή:https://www.koinoniaorthodoxias.org/

«Πᾶνος»