Ἀναρωτιόμαστε πολλὲς φορὲς τί εἶναι ἡ βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τί ἐννοεῖ ὁ Χριστός μας, ὅταν λέει ὅτι εἶναι ἡ μόνη ἁμαρτία ποὺ δὲν συγχωρεῖται. Ἡ ψυχὴ τοῦ κεκοιμημένου κατ᾿ ἀρχὰς δὲν μπορεῖ νὰ μετανοήσει καὶ νὰ συγχωρεθεῖ, ἀφοῦ ἐν τῷ Ἅδῃ οὐκ έστι μετάνοια.
Τὴν ψυχὴ τοῦ κεκοιμημένου ὅμως ποὺ ἐν ζωῇ βλασφήμησε τὸ Πανάγιο Πνεῦμα καὶ δὲν τὸ ἐξομολογήθηκε εἰλικρινῶς, δὲν μποροῦν νὰ τὴν βοηθήσουν οἱ πράξεις τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας.
Ὅταν δηλαδὴ κάποιος ἀμφισβητήσει τὸν Τριαδικὸ Θεὸ καὶ τὶς ἐνέργειές Του, ὅταν κάποιος λοιδορήσει ἀπαξιώσει καὶ βλασφημήσει τὸν Θεὸ Πνεῦμα, τότε ἂν φύγει ἀνεξομολόγητος γιὰ αὐτό του τὸ ἔγκλημα, τὰ μνημόσυνα τὰ σαρανταλείτουργα οἱ ἐλεημοσύνες καὶ οἱ προσευχὲς τῶν περιλειπομένων δὲν θὰ μπορέσουν νὰ τοῦ προσφέρουν καμμιὰ ὄνηση, περισσότερο Φῶς καὶ ἀλλαγὴ τῆς θέσης τῆς ψυχῆς του, ὅπως μπορεῖ νὰ συμβεῖ μὲ μιὰ ψυχὴ ποὺ δὲν ἐξομολογήθηκε μιὰ σοβαρὴ ἁμαρτία ἐν ζωῇ.
Εἶναι βεβαίως πολὺ λεπτὰ καὶ δυσδιάκριτα τὰ ὅρια καὶ πολλὲς φορὲς ἀπλησίαστα, ἀλλὰ πολλοὶ ἀναρωτιοῦνται ἰδίως στὶς μέρες μας. Δὲν εἶναι νὰ βλάψω λεκτικὰ τὴν φήμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἔνοχοι αἰωνίου κατακρίσεως καὶ τιμωρίας ( Μαρκ. γ/28,29) ὅσοι συκοφαντοῦν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ἡ συκοφαντία ἔχει ἀμέτρητες ἐκφάνσεις.
Ἀπὸ τὸ νὰ πεῖς ὅτι ἕνα θαῦμα τοῦ Θεοῦ ἔγινε μὲ τὴν συνδρομὴ τοῦ διαβόλου, ὅπως οἱ πωρωμένοι καὶ ἐθελουσίως τυφλωμένοι, οἱ ἐμπαθεῖς Φαρισαῖοι ἔκαναν μὲ τὸν Χριστό μας, ἢ νὰ πεῖς στὶς μέρες μας (πόσο πύκνωσε αὐτὸς ὁ τραγικὸς λόγος) ὅτι τὸ Πανάγιο Πνεῦμα δὲν μπορεῖ νὰ ἐνεργήσει καὶ νὰ καταστήσει ἀπρόσβλητη ἀπὸ ὁποιονδήποτε μολυσμὸ τὴν Θεία Κοινωνία.
Ἄς μὴν ἀσχολούμαστε μὲ ὅσους βλασφημοῦν. Εἶναι ἀδιαπραγμάτευτο, εἶναι δόγμα ἀμετασάλευτο τῆς πίστης μας. Ἄς κοιτάξουμε μόνο ὅσους βιωματικὰ καὶ διαπρυσίως κηρύττουν αὐτὸ τὸ ἀμόλυντο, τὸ πανάγιο καὶ θεραπευτικὸ γιὰ τὰ σώματα καὶ τὶς ψυχὲς μας μυστήριο τῶν μυστηρίων!
Ἡ ἐμπειρία, ἡ γεύση, ἡ ψηλάφηση, ἡ μύηση! Ὅσοι χωρὶς αὐτὰ προσπαθοῦν νὰ πλησιάσουν, θὰ κατακαοῦν ἀπὸ τὸ δαιμόνιο τῆς λογικῆς. Μιλοῦσε πολὺ συχνὰ γιὰ αὐτὸ ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἐν Εὐβοίᾳ, ὁ μὲ συγχωρεῖτε! Τὸ δαιμόνιο τῆς λογικῆς ποὺ συντηρεῖ τὸ ψυχρὸ καὶ ὅταν παρεισδύει χλιαραίνει τὸ θερμό... Καὶ ἔτσι γίνεται ἡ ἁγία Λαβίδα κουταλάκι, τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ μᾶς ψωμάκι, τὸ αἷμα κρασάκι μελάκι καὶ κοκό...
Λένε κάποιοι... Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει ὁ τρόπος μετάδοσης γιατί δὲν παραβιάζεται τὸ δόγμα ἀπὸ τὰ φθαρτὰ ὑλικά. Ἄς τὸ συζητήσουμε λοιπὸν.. Ἕνα παράδειγμα: (δὲν συζητᾶμε ἐπουδενί λόγῳ τὴν χρήση ξεχωριστῆς γιὰ τὸν καθένα λαβίδας, γιατί εἶναι αὐτονόητο τὸ βλάσφημο τούτης τῆς πρακτικῆς)
Ἄς παραβλέψουμε γιὰ λίγο τὴν Θεοδίδακτη καὶ ἀσφαλεστέρα ὅλων τῶν προϋπαρχόντων μετάδοση τῆς Θείας Κοινωνίας διὰ τῆς Ἁγίας Λαβίδας (γιὰ ἀποφυγὴ ἀτυχημάτων καὶ ἀπροσεξιῶν) καὶ ἂς ἐπιστρέψουμε στὴν μέθοδο μετάδοσης τῆς πρώτης Ἐκκλησίας ἀπὸ τὴν γνωστὴ Θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου. Ἀλλὰ ἐδῶ ἔχουμε κάτι ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ.
Ἐξαιτίας ποιοὺ κινήτρου θὰ ἐπανέλθει αὐτὴ ἡ ἀρχαία συνήθεια; Λόγῳ τῆς διάθεσής μας σὲ ἀνύποπτο χρόνο νὰ ἐπαναφέρουμε μιὰ συνήθεια τῶν πρώτων Χριστιανῶν ἢ ἐξαιτίας ὅτι ἐμμέσως πλὴν σαφῶς συναινοῦμε στοῦ δαιμονίου τῆς λογικῆς τοὺς βλασφήμους λογισμοὺς ὅτι μπορεῖ νὰ μεταδοθεῖ μόλυνση καὶ ἀσθένεια διὰ τῆς κοινῆς ἁγίας Λαβίδος καὶ τῶν παναχράντων μυστηρίων;
Γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουμε ὅλους ἐκείνους ποὺ ἄγευστοι καὶ ἀμύητοι ζητοῦν ἀποδείξεις καὶ ἐκλογίκευση τῆς μυστηριακῆς μας πίστης ἡ ὁποία εἶναι θεμελιωμένη στὸ ἱεροκρύφιο, στὸ ὑπερφυὲς καὶ στὸ ὑπέρλογο! Ποιὸ τὸ κίνητρο λοιπόν; Ποιὰ ἡ ἀφορμή; Ἄπαγε τῆς βλασφημίας! Θὰ γίνουμε συνεργοὶ λοιπὸν σὲ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα ἀδελφοὶ καὶ πατέρες;
Γιατὶ ἡ ὑποκειμενικὴ ὑπόσταση αὐτοῦ τοῦ ἀνουσιουργήματος χτυπάει καμπανάκι... Αὐτὸ τοῦ ἀσυγχωρήτου εἰς τοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων...
Νώντας Σκοπετέας
Μὲ ἀποσπάσματα ἀπὸ σειρὰ 3 ἐκπομπῶν μὲ τίτλο: Στὴν σειρὰ γιὰ τὸ ἐμβόλιο τῆς Ζωῆς
Πηγή:http://sotiriapsixis.blogspot.com/
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου