Ἰωάννης Ἀσλανίδης: Η ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

«Ἡ Ἄθληση, ὁ ἕτερος τῶν παραγόντων τῆς ἀληθοῦς κατὰ ΠΛΑΤΩΝΑ παιδείας».

-Στὸν τόπο μας ὑπάρχουν πολλοί, ποὺ βλέπουν τὸν Ἀθλητισμὸ καὶ τὰ σπόρ, σὰν ὑποχρέωση ἀλλὰ καὶ ἀρκετὰ βαρετή, τὴν φυσικὴ ἀγωγὴ ποὺ ἐπιβάλλεται στὴ σχολικὴ νεότητα. Ἄλλοι νομίζουν πὼς πρόκειται γιὰ μία ἀποκλειστικὴ ἀσχολία μερικῶν ἐκλεκτῶν καὶ προικισμένων μὲ σωματικὰ προσόντα ἀνθρώπων, ποὺ μόνος σκοπός τους εἶναι οἱ ὑψηλὲς ἐπιδόσεις γιὰ διακρίσεις σὲ διεθνεῖς ἀγῶνες, ὥστε νὰ καρπωθοῦν ἠθικὰ καὶ ὑλικὰ ὀφέλη.

-Ὑπάρχουν ὅμως καὶ οἱ ἰδεολόγοι κάθε ἡλικίας, ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ ἀθλήματα γιατί πιστεύουν στὴν παράδοση τῆς εὐγενοῦς ἅμιλλας καὶ στὴν προσφορὰ τοῦ ἀθλητισμοῦ στὸ σῶμα, στὸ πνεῦμα καὶ στὴν ψυχή.

-Βέβαια ὑπάρχουν καὶ μερικοὶ φαρισαῖοι ποὺ προσπαθοῦν νὰ ἐπιδειχθοῦν ἐκφωνῶντας σὲ ἀθλητικὲς ἐκδηλώσεις βαρυσήμαντους λόγους καὶ καταλήγοντας σὲ ἐκεῖνο τὸ παραποιημένο φαιδρὸ λογύδριο, «νοῦς ὑγιὴς » ποὺ ἐπιτέλους ἂς τὸ ἐπισημάνουμε γιὰ ἄλλη μιὰ φορά, δὲν τὸ εἶπε κανένας «Ἀρχαῖος ἡμῶν πρόγονος», ἀλλὰ ἕνας λατῖνος συγγραφέας ὁ Γιουβενάλης (γενν. 39 μ.Χ.) ποὺ τὸ ἐξέφρασε σὰν εὐχή, ὅταν ἔγραψε «... πόσο σπουδαῖο θὰ ἦταν ἂν μπορούσαμε νὰ εἴχαμε ἱκανὸ μυαλὸ μέσα σὲ γερὸ κορμί...»

-Ἐὰν προσπαθήσουμε τώρα νὰ ὀργανώσουμε τὸν ἀθλητισμὸ στοὺς Δήμους, θέτοντας στόχο τὴν προετοιμασία καὶ δημιουργία ἱκανῶν ἀθλητῶν, ποὺ θὰ διαπρέψουν σὲ διεθνεῖς ἀγῶνες χωρὶς νὰ στοχεύουμε στὴν ἀνάγκη τῆς κοινωνίας γιὰ καθολικὴ συμμετοχὴ τότε ἔχουμε ἐξασφαλίσει μὲ σιγουριὰ τὴν ἀποτυχία. Ὁ πρωταθλητισμός εἶναι ἄλλο θέμα, ἀφορᾶ τοὺς εἰδικοὺς καὶ δὲν ἀναφερόμεθα στὸ κείμενο αὐτό.

Ἡ Ἀθλητικὴ παιδεία, κατὰ τὴ γνώμη μου, στὸ Ἑλληνικὸ Σχολεῖο, δὲν συνιστᾶ ἕνα συστατικὸ στοιχεῖο τῆς γενικῆς ἐκπαίδευσης ἀλλά, ἀντίθετα ἀποτελεῖ ἕνα στοιχεῖο συμπιεσμένο, ὡς ἐκ τούτου ἀποστερημένο κάθε ἀγωγῆς. Οἱ Γυμναστικὲς δραστηριότητες, εἶναι μιὰ ἀσύνδετη μὲ τὴν ὑπόλοιπη ἐκπαιδευτικὴ δραστηριότητα.

Μιὰ συγκριτικὴ ματιὰ μὲ τὰ ἀντίστοιχα Σχολεῖα τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης, δείχνει τὴν διαφορά, ὡς πρὸς τὴν ἀθλητικὴ παιδεία. Ὁ μεγάλος χρόνος ποὺ διατίθεται στὰ περισσότερα Σχολεῖα τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης, ἐνισχύεται μὲ γυμναστικὰ ὄργανα, ἄρτιους χώρους, ἐξοπλισμένα Γυμναστήρια, κολυμβητήρια καὶ παντοειδῆ γήπεδα (ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλλεϊ, τένις κλπ). Σ᾿ αὐτὰ οἱ μαθητὲς γυμνάζονται καὶ ἐκπαιδεύονται, βάσει τοῦ γενικοῦ προγράμματος. Π.Χ. ἡ κολύμβησης καὶ ἄλλα ἀθλήματα, διδάσκονται ὡς ὑποχρεωτικά, ἐνταγμένα στὸ πρόγραμμα τοῦ Σχολείου.

Δυστυχῶς! στὸ Ἑλληνικὸ Σχολεῖο δὲν ὑπάρχει «ἀθλητικὴ παιδεία» καὶ καλλιέργεια τῆς «διὰ βίου ἄσκησης» ὅπως θὰ ἔπρεπε. Διότι! Τὰ περισσότερα Σχολεῖα δὲν διαθέτουν, ἀνάλογους χώρους ἄθλησης. Ἀπουσιάζουν οἱ συνθῆκες γιὰ τὴν ἁρμονικὴ ἔνταξη τῆς ἀθλητικῆς παιδείας στὰ Σχολεῖα μας.
Ἔτσι! γιὰ τὴν νεολαία μας, ὁ Ἠλεκτρονικὸς ὑπολογιστὴς ἀποκαθιστᾶ τὸ παιχνίδι καὶ ἡ ἀσφυκτικὴ καὶ ἀφύσικη πόλη, ἀντικαθιστᾶ τὴν ἀλάνα.

-Γιὰ νὰ ὀργανωθεῖ σωστὰ ὁ ἀθλητισμὸς καὶ νὰ ὑπάρχει καθολικὴ συμμετοχὴ τοῦ λαοῦ, θὰ πρέπει ν᾿ ἀποδείξουμε τὴν ἀναγκαιότητα τοῦ ἀθλητισμοῦ. Δηλαδὴ ποιὰ τὰ ὀφέλη στὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν ἀτομικὴ καὶ γενικὰ ἄθληση καὶ ποιὰ ἡ ἀξία τῆς κατὰ ΠΛΑΤΩΝΑ ἀθλητικῆς παιδείας στὰ Σχολεῖα. Χωρὶς αὐτὴ τὴν πνευματικὴ προετοιμασία ὅλες οἱ προσπάθειές μας, θὰ πέσουν στὸ κενὸ καὶ ἡ καθολικὴ συμμετοχὴ θὰ εἶναι μηδαμινή.

-Οἱ προσπάθειές τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας μας θὰ πρέπει νὰ ἐπικεντρωθοῦν στὸ νὰ περιληφθεῖ ἡ Ἀθλητικὴ Παιδεία, στὸ πρόγραμμα ἐκπαιδεύσεως τῶν σχολείων μας ὡς ὑποχρεωτικὸ Μάθημα, ἂν δὲν εἶναι. Καί! Ἀφ᾿ ἑτέρου ὁπωσδήποτε προϋπόθεση ὕπαρξης χώρων ἄθλησης στὰ σχολεῖα μας.

Στὸ θέμα αὐτὸ τὸ Ὑπουργεῖο παιδείας εἶναι, σὰν νὰ μὴν ὑπάρχει, διότι εἶναι λίγα τὰ σχολεῖα μας ποὺ διαθέτουν, ἔστω στοιχειώδεις ἀθλητικὲς ἐγκαταστάσεις, ἐνῶ στὰ προηγμένα κράτη κτίζεται τὸ σχολεῖο ταυτοχρόνως μὲ τὶς ἀθλητικὲς ἐγκαταστάσεις του.

-Δὲν πρέπει ποτὲ νὰ ξεχνοῦν οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν ἐπωμισθεῖ αὐτὸ τὸ δύσκολο ἀλλὰ ὡραῖο ἔργο, πὼς πάνω ἀπὸ ὅλα ὑπάρχει ὁ παράγων «ἄνθρωπος» καὶ αὐτὸς παραμένει πάντα μὲ ψυχή, μὲ καρδιά, μὲ αἰσθήματα, μὲ σῶμα καὶ μὲ πνεῦμα.

-Γιὰ νὰ πείσουμε τὸ σύνολο τοῦ Λαοῦ γιὰ ἄθληση, πρέπει πρῶτα νὰ πείσουμε τὸ σύνολο τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων καὶ τοὺς γονεῖς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ ἐπηρεάσουν τὴν νεότητα, ὅτι ἡ ἀθλητικὴ ἰδέα καὶ ἡ ἄθληση δὲν εἶναι ἕνα ἁπλὸ χόμπι. 

Ὁ Ἀθλητισμὸς εἶναι μιὰ φιλοσοφία ποὺ ἐμπνέει τοὺς ἀνθρώπους γιατί εἶναι «τρέχουσα ζωή», εἶναι ἕνα κίνημα ποὺ ἔχει τὴν δύναμη νὰ ἐπιδρᾶ εὐεργετικὰ πάνω στὴν σωματικὴ καὶ πνευματικὴ τελειοποίηση τοῦ ἀτόμου, ἔχει τρόπους νὰ ἀκονίζει τὶς δημιουργικὲς δυνάμεις τῶν ἀνθρώπων, προσφέρει αἰσιοδοξία, αὐτοπεποίθηση καὶ τέλος σωματικὴ καὶ ψυχικὴ δύναμη, γιὰ ν᾿ ἀντιμετωπίζει ὁ ἄνθρωπος τὶς ἀντιξοότητες τῆς ζωῆς.

-Θὰ πρέπει ἀκόμη, στοὺς διάφορους Δήμους κάθε ἀλάνα καὶ κάθε πάρκο νὰ διαθέτει χώρους Ἄθλησης, γιὰ νέους, ἀκόμη καὶ γιὰ τὴν τρίτη ἡλικία (διαδρόμους βάδισης). Ὁπωσδήποτε μὲ ὑπεύθυνο προσωπικὸ γιὰ συντήρηση καὶ τάξη.

-Νὰ γίνουν γήπεδα ποδοσφαίρου μικρῶν διαστάσεων, γήπεδα μπάσκετ, ἁπλὲς κατασκευές, συντηρούμενες καὶ καλαίσθητες καὶ μὲ σχετικὴ ἀσφάλεια ὑποδομῆς, ποὺ ν᾿ ἀποτελοῦν στολίδι τῶν πάρκων καὶ ὄχι σὰν τὴν θλιβερὴ εἰκόνα ποὺ παρουσιάζουν κάποιες παρόμοιες ἐγκαταστάσεις.

-Ζοῦμε σήμερα σ᾿ ἕνα κόσμο πολὺ ἀνήσυχο, σχεδὸν ἐπαναστατημένο ἐναντίον ὅλων τῶν ἀρχῶν καὶ τῶν ἰδεῶν καὶ παρακολουθοῦμε μιὰ γενιὰ δυσαρεστημένη γιατί πολλὰ ζητᾶ καὶ μὲ τίποτε δὲν ἱκανοποιεῖται. Πὼς δυστυχῶς νὰ δεχθεῖ, τὶς συνθῆκες ζωῆς ποὺ τοὺς ἔχουμε δημιουργήσει οἱ μεγαλύτεροι. Ἴσως ὁ πραγματικὸς Ἀθλητισμὸς εἶναι τὸ μοναδικὸ μέσον γιὰ ψυχοσωματικὴ ἰσορροπία καὶ ἐκτόνωση ἀπὸ πάσης πλευρᾶς. Διότι ἡ βιτρίνα τῆς ζωῆς μας φαίνεται πλούσια καὶ γεμάτη, ἡ πνευματική της ὅμως ἀποθήκη εἶναι προβληματικὴ ἀπὸ τὰ συνθήματα τῆς ἐποχῆς καὶ ἄδεια.

Τέλος, ἐὰν ὁ ἄνθρωπος θέλει νὰ παρατείνει ὡς τὰ βαθειὰ γεράματα τὶς ψυχοσωματικές του ἱκανότητες, μπορεῖ νὰ τὸ ἐπιτύχει μόνο μὲ τὸν ὑγιῆ ἀθλητισμὸ καὶ τὸ μέτρο.

Ἰωάννης Μ. Ἀσλανίδης
Ἀντγος ἐ.ἀ.
Ἐπίτιμος Δκτης τῆς Σ.Σ.Ε.

«Πᾶνος»

___________________

Ἡ προσθήκη φωτογραφίῶν 

εἶναι τοῦ ἱστολογίου μας

«Πᾶνος»