Αφεντάδες καὶ Δοῦλοι, Βία καὶ Μὴ Βία -σεισάχθεια, ἡ σωτηρία καὶ ἡ ἀνάσα τῆς ἀνθρωπότητας-

 

 

Γράφει ὁ Γεώργιος Δημητράκης

 

Ἡ ἀνθρωπότητα βιώνει μιὰ απο τὶς πιὸ κρίσιμες καὶ ἐπικίνδυνες περιόδους τῆς Ἱστορίας της, οἱ ὁποῖες ὀφείλονται εἰς τὴν ἔλλειψη ἀληθινῶν, ἔντιμων καὶ εἰλικρινῶν ἡγετῶν. Ἐν ὄψει αὐτῆς τῆς παγκόσμιας ἀστάθειας, ἀμφισβήτησης, ἀναρχίας, τοῦ χάους καὶ τῶν συγκρούσεων ἡ Πατρίδα μας ἀντιμετωπίζει, δυστυχῶς,  καὶ τὴν ἐπὶ δεκαετίες ἀνικανότητα καὶ ἀποτυχία τῶν πολιτικῶν ἡγεσιῶν της, ἀλλὰ καὶ αὐτῆς τῆς ἀδιαφορίας τοῦ ἴδιου τοῦ Λαοῦ της. 

Ἐν συνεχείᾳ καὶ αὐτῇ τὴν λαίλαπα τῶν Μνημονίων, ποὺ ἔφεραν «οἱ ξένοι καὶ οἱ ντόπιοι Διαχειριστὲς τῆς χώρας μας». Μιὰ περιρρέουσα κατάσταση τοῦ ἀδιεξόδου καὶ τῆς ἀπαισιοδοξίας ποὺ  κατατρώγει τὰ σπλάχνα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Ἄν μὴ τί ἄλλο, «μία μακροχρόνια ἐθνικὴ πολιτικὴ καὶ οἰκονομικὴ ἐπιδημία τύπου GOVID-100», ἡ ὁποία στερεῖ απο τὴν Πατρίδα μας καὶ ὅλες τὶς δυνάμεις γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει ἀποφασιστικὰ καὶ μὲ τόλμη τὶς παγκόσμιες προκλήσεις, ἀλλὰ καὶ τὶς αὐξανόμενες ἀπειλὲς τῶν γειτόνων της.

Κάθε ἄνθρωπος ἀκολουθεῖ εἰς τὴν ζωή του ἕνα δρόμο, τὸν δικό του δρόμο. Ἀρκεῖ ὅμως νὰ ζεῖ κανεὶς γιὰ νὰ σκέπτεται. Ἡ ζωὴ δὲν εἶναι ὅμως σὰν ἕνα ὄμορφο ζωγραφισμένο ἔργο. Δὲν εἶναι δηλαδὴ καλή, ἂν δὲν εἶναι σωστή. Δὲν ἔχει σημασία πὼς θὰ τὸ κάνεις αὐτό. Βγάλτε τη ἀκόμη καὶ μὲ τὸ φτυάρι, ἂν δὲν μπορεῖς νὰ εἶσαι ἀποτελεσματικὸς μὲ ὁποιονδήποτε ἄλλο τρόπο. Διότι ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν σκέπτεται, δὲν φιλοσοφεῖ, δὲν εἶναι ἐλεύθερος.

Ἡ Ἐλευθερία εἶναι ἡ θέληση νὰ εἶναι κανεὶς ὑπεύθυνος ἀπέναντι εἰς τὸν ἑαυτό του. Ὅτι δὲν μὲ σκοτώνει μὲ κάνει δυνατό. Αὐτὸ καὶ μόνο εἶναι ποὺ κάνει ἐκεῖνο τὸν ἄνθρωπο νὰ στέκεται ὄρθιος, μὲ δυνατὴ ψυχὴ καὶ πνεῦμα. Ὁ Ἐθνομάρτυρας Ρήγας Φεραίος εἶπε: «Ὅποιος ἐλεύθερα συλλογᾶται, συλλογᾶται καλά», καὶ ἐν συνεχείᾳ εἶπε: «Τοὺς δούλους δὲν τοὺς παρασκευάζει μόνο τὸ δόρυ τοῦ κατακτητῆ, ἀλλὰ καὶ τῶν καταδυναστευομένων ἡ ἀμάθεια». Ὁ δὲ Πλάτων: «Ἡ φτώχεια πλάθει ἀνθρώπους, ὁ πλοῦτος τέρατα», καὶ ὁ  Μένανδρος (342-292 π Χ.): «Τα δάνεια δούλους τοὺς ἐλεύθερους ποιεῖ!».  Πολὺ πολύτιμα ἀποφθέγματα καὶ διαχρονικὰ διδάγματα, απο τὰ ὁποῖα ἐμεῖς, δυστυχῶς, οἱ σύγχρονοι ‘Ελληνες τῆς μεταπολεμικῆς περιόδου, δὲν μάθαμε ἀπολύτως τίποτε, καὶ ποὺ αὐτὰ εἶναι οἱ ἀξίες, οἱ ἀρχές, ἀλλὰ καὶ οἱ ἀρετὲς ποὺ ὀφείλουν νὰ πιστεύουν καὶ νὰ ὑπερασπίζονται οἱ ἄνθρωποι. Ὅμως ἡ ἀρετὴ τοῦ ἀνθρώπου δὲν εἶναι πλυμένα ροῦχα ποὺ τὰ κρεμᾶνε εἰς τὸ μπαλκόνι. Ἡ πίστη εἶναι ἐσωτερικὸ βίωμα, στάση ζωῆς. Ἐκ τοῦ λόγου αὐτοῦ ποτὲ δὲν ἀποτυγχάνουν ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀγωνίζονται καὶ πεθαίνουν γιὰ ἕνα μεγάλο σκοπό.

Ὅλα αὐτά, ἀλλὰ καὶ πολλὰ ἄλλα ἀναρίθμητα, εἶναι μεγάλες ἀλήθειες, οἱ ὁποῖες ἔχουν ἀναφερθεῖ σὲ πολλὰ ἄρθρα ποὺ ἔχει δημοσιεύσει ὁ ἀρθρογράφος. Κρίμα ὅμως γιὰ τὴν Πατρίδα, καθότι ὁ πατριωτισμὸς εἶναι μία σύνθεση ὅλων τῶν προαναφερθέντων, τὰ ὁποῖα κρατᾶνε τὸν κάθε ἄνθρωπο καὶ κάθε κοινωνία σωστή, ὄρθια καὶ δυνατή, καὶ τὰ ὁποῖα ἐμεῖς, δυστυχῶς, τὶς τελευταῖες δεκαετίες ἰσοπεδώναμε καὶ  καταστρέφαμε. Καὶ ἔτσι νὰ ἐπικρατεῖ τώρα ἕνα χάος, τὸ ὁποῖο ὅμως εἶναι αὐτόκλητο, δικό μας δημιούργημα, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ἡ  βία μὲ τὴ Μὴ Βία.

"Βία καὶ Μὴ Βία", δύο «ἔννοιες», οἱ ὁποῖες ὅμως εἶναι συνώνυμες μὲ τὸ «διαίρει καὶ βασίλευε» καὶ ποὺ  ἀμφότερες επι δεκαετίες  συντηροῦν τὴν ἄγνοια καὶ τὴν ἐγκληματικὴ ἀδιαφορία τοῦ Λαοῦ, ἀλλὰ καὶ ποὺ ὑπηρετοῦν, ἐξυπηρετοῦν καὶ διαιωνίζουν τὸ πολιτικὸ σύστημα Ἐξουσίας καὶ αὐτῆς τῆς χώρας μας. Ὅπως ὅμως εἶπε ὁ Francis Bacon(1561-1626): «ἡ γνώση εἶναι δύναμη». Γνωρίζετε, ὅτι οἱ Ἰδεολογίες καὶ τὰ Κόμματα εἶναι τερατώδη δημιουργήματα τοῦ 19ου αἰῶνος, διότι διχάζουν τοὺς ἀνθρώπους, προκαλοῦν ἔχθρες,  συγκρούσεις, βία  καὶ  ἀνείπωτα δεινὰ εἰς τὶς κοινωνίες καὶ τοὺς Λαούς; Ὁ Κομφούκιος (551-479 π Χ) εἶπε: «Σὲ μία χώρα ποὺ κυβερνᾶται καλά, ἡ φτώχεια εἶναι ντροπή. Σὲ μία χώρα ποὺ κυβερνᾶται ἄσχημα, ὁ πλοῦτος εἶναι ντροπή». Καὶ τέλος ὁ Ἐπίκουρος (341-270 π Χ.) εἶπε: «Ἄν θέλεις νὰ κάνεις κάποιο πλούσιο, μὴ τοῦ προσθέσεις χρήματα, νὰ τοῦ ἀφαιρεῖς ἐπιθυμίες». 

 

Διότι μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο στήνονται σωστοί, ὑπεύθυνοι, ἀνιδιοτελεῖς, ὄρθιοι, δυνατοί, δημιουργικοί, παραγωγικοὶ ἄνθρωποι καὶ κοινωνίες. Μετὰ τὴν Μεταπολίτευση, πολλὲς δεκάδες χιλιάδες πολῖτες ἔκαναν χρυσὲς καριέρες, χάρις τῆς Κομματοκρατίας καὶ τῶν Πολιτικῶν, οἱ ὁποῖοι επι δεκαετίες χρεοκοπούσαν καί λεηλατοῦσαν  ἀνελέητα τὴν Πατρίδα μας. Εἰς τὴν ἀρχαία ὅμως ἐποχὴ καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα δὲν ὑπῆρχαν ὅμως ἰδεολογίες, ἀλλὰ οὔτε καὶ κόμματα. Οἱ ἄνθρωποι καλοῦνταν τότε νὰ ἐπιλέξουν μόνο μεταξὺ τῶν ἱκανοτέρων  μιᾶς κοινωνίας. Αὐτὸ ἦταν ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ θαύματα τῆς Ἀρχαιότητας, τὸ θαῦμα τῶν ἀνθρώπων της ποὺ δημιουργοῦσαν Πνεῦμα καὶ Πολιτισμούς.

Ὁ Ἀριστοφάνης εἶπε: «Τοὺς ἥρωες δὲν τοὺς βρίσκεις ποτὲ εἰς τὸ σκοτάδι!». Καὶ ὁ Νίκος Καζαντζάκης: «Τίποτε γενναῖο δὲν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ κάμει εἰς τὸν κόσμο, ἂν δὲν ὑποτάξει τὴν ζωή του σ' ἕνα Ἀφέντη ἀνώτερό του». Ἐμεῖς ὅμως, παρόλες τὶς ἀποτυχίες καὶ τὰ δεινὰ τῶν τελευταίων δεκαετιῶν, γιατί ἐπιμένουμε καὶ ἐξακολουθοῦμε νὰ ζοῦμε εἰς τὸ «βαθὺ σκοτάδι τῶν Αφεντάδων», ποὺ προκαλοῦν τόσα δεινὰ εἰς τοὺς ἀνθρώπους, τὴν Πατρίδα καὶ τὴν ἀνθρωπότητα;

Τὸ τέλειο δὲν εἶναι ὅμως νὰ ἔχεις μόνο μυαλό, ἀλλὰ πολὺ βαθιὰ καὶ δυνατὰ αἰσθήματα, ὥστε αὐτὰ καὶ μόνον νὰ σὲ ὁδηγοῦν καὶ νὰ σὲ κυβερνοῦν. Νὰ εἶσαι ευθύλογος, εὐθύγραμμος, ἄμεμπτος, σωστός, ὑπεύθυνος, εὐσυνείδητος, ἀνιδιοτελής, ὄρθιος καὶ δυνατός, γιὰ νὰ πάει μπροστὰ ὁ Λαὸς καὶ ἡ Πατρίδα μας.

Τὸ Παγκόσμιο χρέος ὅλων τῶν Ἐθνῶν ἀνέρχεται σὲ 258 τρισεκατομμύρια δολάρια, τὸ δὲ ἔτος 2020 θὰ ἀνέλθει εἰς τὰ 277 τρισεκατομμύρια, δηλαδὴ τὸ 331% τοῦ Παγκόσμιου ΑΕΠ. Ὁ Διεθνισμός, ἕνα πρόσφατο δημιούργημα τῶν Ἰσχυρῶν, ἔχει βάλει ὡς στόχο τὸν Εθνομηδενισμὸ τῆς ἔννοιας τοῦ Ἔθνους καὶ τῆς Πατρίδας, τὴν ὑποταγὴ ὅλων τῶν Ἐθνῶν καὶ Λαῶν καὶ σὲ ἕνα Παγκόσμιο Σύστημα Διακυβέρνησης, μὲ τὴν καταστροφὴ ὅλων τῶν πολιτισμῶν, τῶν θρησκειῶν, τῶν παραδόσεων, τῶν Ἀρχῶν καὶ Ἀξιῶν  πολλῶν χιλιετιῶν τῶν Λαῶν, μὲ τὴν ὁλοκληρωτικὴ ὑποταγὴ καὶ ἐμπέδωση τῆς ἀνελευθερίας, τῆς βαρβαρότητας, τῆς καταστροφῆς, τὸν θάνατο καὶ προσφυγιᾶς ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων, μὲ τὴν συνέχιση τῆς στυγερῆς ἐκμετάλλευσης δισεκατομμυρίων ἀνθρώπων. Ὁ Διεθνισμὸς εἶναι ὁ Διχασμός, μὲ τὸ μῖσος καὶ τὴν ἔχθρα γιὰ τοὺς ἄλλους.

Ἀντιθέτως ὁ Πατριωτισμὸς εἶναι ἡ ἀγάπη γιὰ τὸν λαό σου. Μόνο ὅποιος ἀγαπᾶ τὴν Πατρίδα καὶ τὶς ρίζες του, ἀγαπᾶ καὶ νὰ σέβεται τὶς Πατρίδες καὶ τὶς ρίζες των ἄλλων.  Ὁ Πατριωτισμὸς δὲν ἐπιτρέπει τὴν προσβολὴ ἐθνῶν καὶ Λαῶν, σημαίνει τὴν ἐπιστροφὴ εἰς τὶς ἐθνικὲς ἰδέες, ἀρχές, ἀξίες, παραδόσεις καὶ εἰς τὴν ὑπηρεσία τοῦ λαοῦ. Ὁ ἀληθινὸς πατριώτης χαίρεται γιὰ τὴν δική του ἐλευθερία, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν  ἐλευθερία του ἄλλου καὶ ὅλων τῶν λαῶν, ἐκτιμᾶ καὶ σέβεται τὸν πατριωτισμὸ ὅλων.

Ἡ μόνη σωτηρία καὶ ἡ ἀνάσα τῆς ἀνθρωπότητας απο τὴν «παγκόσμια πολιτικὴ καὶ οἰκονομικὴ πανδημία» εἶναι ἡ σεισάχθεια τοῦ Σόλωνα.

Κρίμα γιὰ τὴν Ἑλλάδα, γιὰ τὴν Πατρίδα μας. Ὁ κόσμος δὲν ἀκούει οὔτε τὴ φωνὴ τῆς Πατρίδος ποὺ εἶναι γύρω μας. Ὅμως πρέπει νὰ κρατᾶμε ἀνοιχτὰ τὰ αὐτιά μας, γιὰ νὰ ἀκοῦμε καὶ τὴν φωνὴ τῆς Ἐλευθερίας ποὺ εἶναι ἡ ἀτμομηχανὴ τῆς Ἱστορίας!

Γεώργιος Εμ.Δημητράκης

Ὑποσημείωση: Ὁ ἀρθρογράφος κρητικῆς (Μαριού/ Ν. Ρεθύμνης) καὶ θρακικὴς καταγωγῆς γεννήθηκε καὶ διαμένει εἰς τὴν Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οἰκονομικὲς Ἐπιστῆμες καὶ Κοινωνιολογία εἰς τὴν Βόννη καὶ Ἱστορία καὶ Πολιτιστικὴ κληρονομιὰ εἰς τὴν Ἀθήνα. Διετέλεσε ἐπὶ 30-ετίας Διπλωματοῦχος Ξεναγὸς γιὰ ὅλη τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπικράτεια.

«Πᾶνος»