Ἰωάννης Ἀσλανίδης: Ἀναγκαία ἡ ὀργάνωση καί ἀσφάλεια τῶν πανεμιστημίων μας

 

«Αὐτοὶ ποὺ μελέτησαν προσεχτικὰ τὸν τρόπο διακυβερνήσεως τῶν ἀνθρώπων, πρέπει νὰ ἔχουν πεισθεῖ πὼς ἡ τύχη τῶν ἐθνῶν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν ἐκπαίδευση τῶν νέων». (ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ)

-Μὲ ἀφορμὴ τὴν ἄθλια, ἐλεεινὴ καὶ ἐγκληματικὴ πράξη κάποιων παραβατικῶν νέων, στὸν ἀξιότιμο κ. Πρύτανη τῆς ΑΣΟΕΕ, ἐπανέρχομαι σὲ δημοσίευμα παλαιότερο, ποὺ ἀφορᾶ τὴν ἀσφάλεια τῶν Ἀνωτάτων Ἐκπαιδευτικῶν Ἱδρυμάτων τῆς χώρας μας.

 
-Ἐπὶ χρόνια ἀσχολήθηκα μὲ τὴν ὑπέροχη Ἑλληνικὴ νεολαία μας καὶ τὸ γενικὸ συμπέρασμά μου εἶναι ὅτι, καθοδηγούμενοι οἱ νέοι μας, ὑπὸ συνετοῦ, στοργικοῦ, δίκαιου, καὶ ἀποτελῶν ὁ ἴδιος παράδειγμα πρὸς μίμηση ἡγέτη (ὡς καὶ γονεῖς, δάσκαλοι κλπ),  μποροῦν νὰ ἐπιτύχουν θαύματα. Ἄλλως!  ὁδηγοῦνται μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια σὲ δρόμους ἀπαιτήσεων, ἄνευ προσφορᾶς,προσφοράς τῶν ἰδίων, ἀποστεροῦντες μελλοντικὰ ἀπὸ τὸν ἑαυτόν των, τῶν οὐσιαστικῶν ἐκείνων ἀρχῶν καὶ ἀξιῶν ποὺ ἀπαιτοῦνται ὁπωσδήποτε σὲ μία εὐνομούμενη κοινωνία.

-Θὰ ἤθελα, νὰ καταθέσω τὶς σκέψεις μου γιὰ μιὰ γόνιμη κριτικὴ καὶ προβληματισμό. Μὲ σκοπό, πὼς μποροῦν νὰ ἐπαναφέρουν οἱ ἁρμόδιοι τὰ Πανεπιστήμια μας στὴν οὐσιαστικὴ ἀποστολή των καί τοὺς μέλλοντες ἐπιστήμονες τῆς χώρας μας, στὸ οὐσιαστικὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὸ ὁποῖο φοιτοῦν καὶ ν᾿ ἀπαλλάξουν τὴν ὡραία αὐτὴ νεολαία μας, ἀπὸ τὴν ὁμηρία σ᾿ ἕνα σύστημα ἄθλιο, ἐγκληματικὸ γιὰ τὴν χώρα μας, ποὺ κανεὶς δὲν πιστεύει καὶ τὸ ὁποῖο οἱ ὑπεύθυνοι πρὸς τοῦτο φορεῖς, ἀδυνατοῦντες ἢ μικρονοοῦντες τοῦ δίδουν συνεχῶς παράταση.

-ΠΡΩΤΟΝ: Στὴν ἐκλογὴ πρυτάνεως κλπ. Δὲν πρέπει νὰ συμμετέχουν οἱ φοιτητές.
-Δὲν πιστεύω ὅτι θὰ πρέπει νὰ νοιώθει ἄνετα ἕνας καταξιωμένος ἐπιστήμονας, ὁ ὁποῖος ἀνέρχεται στὸ ἀξίωμα τοῦ Πρύτανη, μὲ τὸ 1/8 τῶν ψήφων τῶν φοιτητῶν του. Καί! μάλιστα ὅταν ψηφίζεται ἀπὸ αὐτούς, ποὺ αὔριο ἐκβιαστικὰ καὶ βάναυσα θὰ ἀναγκάσουν τὸν καταξιωμένο αὐτὸ ἐπιστήμονα νὰ συμβιβασθεῖ μὲ τὴν συνείδησή του, γιὰ νὰ ἱκανοποιήσει τὰ ἀνέντιμα ἐν πολλοῖς καὶ παράνομα αἰτήματα τῶν ὀλίγων. Αὐτὰ τὰ παιδιὰ δυστυχῶς εἶναι ἔργο τῶν ἀθλίων κομματικῶν ἰνστρουχτόρων, ποὺ φώλιασαν στὶς ἁγνὲς παιδικὲς ψυχές των, τὴν βία, τὴν παρανομία, τὴν ἀσέβεια, τὴν παγκοσμιοποίηση τοῦ ἄπατρη, μὲ ἀντάλλαγμα τὴν αὐριανὴ συμμετοχή του στὴν κομματικὴ πολιτική.

-Πιστεύω ὅτι σὲ σωστὴ θέση εἶναι τὰ 7/8 τῶν φοιτητῶν τῶν Πανεπιστημίων, ποὺ δὲν ἔρχονται νὰ ψηφίσουν καὶ οἱ ὁποῖοι στέλνουν ἕνα βασικὸ μήνυμα πρὸς τοὺς δασκάλους των λέγοντας: Ἄλλη εἶναι ἡ δική μας ὑποχρέωση καὶ προτεραιότητα, μὴ μᾶς δίνετε ἐξουσίες καὶ συμμετοχές, ποὺ ἡ ἐμπειρία καὶ ἡ ὡριμότητα ποὺ ἔχουμε, δὲν τὶς δικαιολογεῖ. Βοηθῆστε μας νὰ ἐπιτύχουμε τὸν σκοπὸ γιὰ τὸν ὁποῖο, μὲ πολλοὺς κόπους καὶ βάσανα, ἤλθαμε καὶ φοιτοῦμε σήμερα στὰ Πανεπιστήμια.

-Τὸ θέμα τῆς ἐπιλογῆς τοῦ Πρύτανη, εἶναι καθαρὰ καὶ ἀποκλειστικό, λόγῳ ἐμπειρίας γνώσεων,  τῆς ἐπιστημονικῆς διδακτικῆς κοινότητας τοῦ Πανεπιστημίου καὶ κανενὸς ἄλλου. Ἔτσι! ἡ ἀξία, ἡ ἀξιοπρέπεια καὶ οἱ κόποι ἑνὸς ἐπιτυχημένου ἐπιστήμονα θὰ δικαιωθοῦν ἀκέραια καὶ θὰ διατηρηθοῦν στὸ ἐπίπεδο ποὺ τὸ ἐπιβάλλει ἡ θέση αὐτή, μέχρι τῆς διαδοχῆς του. Αὐτὸ τὸ οὐσιαστικὸ λάθος πρέπει ν᾿ ἀλλάξει.

 
-ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Nὰ ἀπαγορευτεῖ ὁ κομματικὸς συνδικαλισμός, μέσα στὰ Πανεπιστήμια.
-Ἡ Γενιὰ τῆς σημερινῆς ἐπιστημονικῆς πανεπιστημιακῆς κοινότητας, δὲν ἐκτίμησε ὅπως θὰ ἔπρεπε τὴν θέση της καὶ τὸν ρόλο της μέσα στὴν ἑλληνικὴ Κοινωνία. Δημιούργησε τὸν ἄκρατο κομματικὸ συνδικαλισμό, στὰ Πανεπιστήμια  ἢ τοὐλάχιστον ἀδιαφόρησε γιὰ τὴν εἴσοδο του.

-Πολιτικὴ τοποθέτηση πρέπει νὰ ἔχουν, ὄχι μόνο οἱ πανεπιστημιακοὶ ἢ οἱ φοιτητές, ἀλλὰ ὅλοι οἱ πολῖτες ποὺ ζοῦν σὲ μιὰ Δημοκρατικὴ Χώρα. Ὅταν ὅμως ὁ Πανεπιστημιακὸς Λειτουργὸς ἐκφράζει τὴν κομματική του προέλευση ἢ συμπάθεια δημοσίως, δὲν εἶναι πολιτικὴ τοποθέτηση, ἀλλά! κομματικὴ προπαγάνδα.

-Τότε! ὁ φοιτητὴς τοῦ ὁποίου ὁ Καθηγητής του ἀποτελεῖ τὸ πρότυπο, θὰ τὸν ἀκολουθήσει μὲ τὶς ὅποιες συνέπειες ἀπὸ τὶς ἀνώριμες σκέψεις καὶ ἐνέργειές του. Ἔτσι τὰ ἄθλια κόμματα ποὺ σκοπὸ ἔχουν νὰ ἐλέγχουν κάθε κοινωνικὸ χῶρο, πολὺ περισσότερο θὰ ἐπιδιώκουν νὰ ἐλέγχουν τὸ κάθε ἕνα γιὰ λογαριασμό των, ἰδίως τὴν φοιτητικὴ κοινότητα, μὲ τὶς ἀναπόφευκτες διαλυτικὲς συνέπειες στὰ πανεπιστήμια. Μὲ τὴν νοοτροπία αὐτή, δυστυχῶς δὲν μπορεῖ νὰ κοπεῖ ὁ ὀμφάλιος λῶρος τῶν φοιτητικῶν παρατάξεων ἀπὸ τὰ κόμματα, γιὰ νὰ ὑπάρξει κάποτε κοινὸ φοιτητικὸ κίνημα. Ἄρα! Ὄχι κομματικὸ συνδικαλισμὸ στὰ πανεπιστήμια.

-ΤΡΙΤΟΝ: Νὰ καταργηθεῖ τὸ Πανεπιστημιακὸ Ἄσυλο.

-Πιστεύω ὅτι σήμερα πλέον, δὲν ὑπάρχει μέσα στὴν πανεπιστημιακὴ ἐκπαιδευτικὴ καὶ φοιτητικὴ κοινότητα ἄτομο σκεπτόμενο, ποὺ νὰ πιστεύει τὴν ἀνάγκη ὕπαρξης ἀσύλου στὸ χῶρο τῶν Πανεπιστημίων μας. Διότι τὸ Ἄσυλο πλέον στὰ Πανεπιστήμια εἶναι μιὰ οὐτοπία, μιὰ ἀπαρχαιωμένη ἀντίληψη, συνοδευόμενη ἀπὸ φανταστικὲς Χοῦντες. Εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπικαλούμεθα σήμερα τὴν ἀνάγκη τοῦ Πανεπιστημιακοῦ Ἀσύλου, γιὰ τὴν περιφρούρηση τῆς ἐλευθέρας διακίνησης ἰδεῶν στοὺς χώρους τῶν Πανεπιστημίων; Ὅταν! ὑπάρχει ἐλευθέρα διακίνηση ἰδεῶν πάσης μορφῆς καὶ προελεύσεως σ᾿ ὅλους τοὺς χώρους τῆς χώρας μας, ἀκόμη καὶ σ᾿ ὅλα τὰ Μ.Μ.Ε. καὶ πάσης μορφῆς ἔντυπο ὑλικό. Ὡς Πανεπιστημιακὸ ἄσυλο χρησιμοποιεῖται σήμερα μόνο ἀπὸ τοὺς παραβατικοὺς νέους μας. Ἄρα τὸ περίφημο πλέον «Ἄσυλο», σήμερα ἄλλους σκοποὺς ἐξυπηρετεῖ καὶ ἡ μὴ κατάργησή του εἶναι ἁπλὰ ἀδυναμία ἐξουσίας.

- ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Ἐπαγγελματικὸς προσανατολισμός.
- Σήμερα ποσοστὸ τῆς νεολαίας μας, ποὺ ἔχει διαφοροποιήσει τὶς προτεραιότητες, γιὰ σπουδές, ἐπαγγελματικὸ προσανατολισμὸ σὲ παραγωγικὲς καὶ τεχνικὲς ἐργασίες χωρὶς ἀρχές, ἀξίες, σεβασμὸ καὶ πατριωτισμό, εἶναι σὲ ἀνησυχητικὸ σημεῖο.

Αὐτὸ κατὰ τὴν γνώμη μου ὀφείλεται στοὺς παρακάτω λόγους:

 

• Στην μείωση προτύπων ποὺ νὰ ἀποτελέσουν παράδειγμα πρὸς μίμηση κατὰ βάση στὸν ἐκπαιδευτικὸ χῶρο, ἀπὸ τὸ δημοτικὸ μέχρι τὸ Πανεπιστήμιο. Στὸ οἰκογενειακὸ περιβάλλον, στοὺς δημόσιους λειτουργοὺς καὶ στὴν Κοινωνία.
• Στὴν ἐμφάνιση σειρήνων, κυρίως στὸν Πανεπιστημιακὸ χῶρο μὲ ἀλλοπρόσαλλες ἰδέες καὶ ἀντιλήψεις, σὲ θέματα ἐθνικά, κοινωνικά, ἱστορικὰ κ.λπ. μὲ ρεαλιστικὴ ἕλξη μερίδας νέων, στοχεύοντας στὸν ἐπαναστατικὸ χαρακτῆρα τῶν νέων μας, μὲ δραματικὲς πολλὲς φορὲς συνέπειες.
•  Στὴν αὔξηση ὑπερμέτρως τοῦ ἀριθμοῦ τῶν Πανεπιστημίων τῆς χώρας μας καὶ τὴν εὔκολη εἴσοδο σ᾿ αὐτὰ περιορισμένης δυνατότητας νέων.           Ὅλοι γνωρίζουμε τὴν ρήση τοῦ λαοῦ: «Ὅλα τὰ παιδιὰ δὲν κάνουν γιὰ γράμματα». Ὑπάρχει ἕνα σοβαρὸ καὶ τεράστιο κοινωνικὸ καὶ οἰκονομικὸ πρόβλημα γιὰ τὴν πατρίδα μας. Δηλαδή! μὲ τὸν τρόπο αὐτό, κατὰ τὴν γνώμη μου, μειώνουμε τὸ κῦρος τῆς ἐπιστήμης καὶ τῶν ἐπιστημόνων μας καὶ τέλος τὸν ἀποπροσανατολισμὸ μεγάλης μερίδας νέων, ἀκατάλληλων γιὰ τὶς ἐπιστῆμες  ἀλλὰ ἱκανῶν γιὰ ἄλλες δημιουργικὲς καὶ παραγωγικὲς ἐργασίες, ποὺ τόσο ἀνάγκη ἔχει ἡ Χώρα μας.
  

-ΠΕΜΠΤΟΝ: Ὀργάνωση καὶ ἀσφάλεια Πανεπιστημίων.
-Τὸ τελευταῖο καὶ πολὺ σοβαρὸ θέμα, ποὺ θὰ ἐπιθυμοῦσα νὰ σχολιάσω εἶναι: ὅτι ὁ εἰδικὰ εὐαίσθητος χῶρος τῶν Πανεπιστημίων μένει οὐσιαστικὰ ἀφύλακτος. Εἶναι κι αὐτὸ μιὰ ἀδικαιολόγητη ἐξαίρεση γιὰ τὰ ἑλληνικὰ δεδομένα. Εἶναι ἀπαράδεκτη, ἀδικαιολόγητη καὶ ἐγκληματική, παράληψη οὐσίας, παρὰ τὰ δεινὰ ποὺ μέχρι σήμερα ὑπέστησαν τὰ πανεπιστήμιά μας, νὰ μὴν ἔχει ὀργανωθεῖ μέχρι σήμερα ἡ ἀσφάλεια καὶ ὀργάνωση τῶν Πανεπιστημίων.

- Δὲν θὰ πρέπει τὸ πρυτανεῖο καὶ τὸ διδακτικὸ προσωπικὸ ν᾿ ἀσχολεῖται μὲ θέματα ἀσφαλείας, συντηρήσεως ἐγκαταστάσεων καὶ μέσων καὶ μὲ θέματα ὑποστηρίξεως τῆς λειτουργίας τῶν Πανεπιστημίων. Τὸ προσωπικὸ αὐτό, ἀνεπηρέαστο ἀπὸ ἄλλες λειτουργικὲς ἀνάγκες τῶν Πανεπιστημίων, θὰ πρέπει νὰ ἀπασχολεῖται ἀποκλειστικὰ μὲ τὸ κύριο ἔργο τῶν Πανεπιστημίων, ποὺ εἶναι ἡ μετάδοση γνώσεων καὶ μὲ μελέτες καὶ ἔρευνες, κατόπιν αἰτήσεων ἢ αὐτεπαγγέλτως ὄχι προσωπικές, ἀλλὰ πανεπιστημιακὲς καὶ μὲ τὸν συντονισμὸ πάντοτε τῆς Πρυτανείας, ἐπ᾿ ὠφελείᾳ τῶν Πανεπιστημίων καὶ τῆς κοινωνίας γενικότερα.

-  Νὰ ὀργανωθοῦν περίπου τὰ παρακάτω ἀνεξάρτητα τμήματα:

  

• Ὑπηρεσία διαχειρίσεως καὶ  ἐλέγχου Οἰκονομικῶν.
• Ὑπηρεσία ὑποστηρίξεως καὶ συντηρήσεως  ἐγκαταστάσεων καὶ μέσων.
• Ὑπηρεσία ἀσφαλείας τοῦ Πανεπιστημίου (ἐγκαταστάσεων καὶ μέσων), τὸ ὁποῖο θὰ φέρει ἀποκλειστικὰ τὴν εὐθύνη ἀσφαλείας. Ὁ ὑπεύθυνος ἀσφαλείας σὲ ἐξαιρετικὲς περιπτώσεις θὰ ἐκτιμᾶ τὴν κατάσταση καὶ ὅταν ἐξαντλήσει ὅλα τὰ μέσα ποὺ διαθέτει καὶ ἀδυνατεῖ ν᾿ ἀντιμετωπίσει τὴν κατάσταση, θὰ συνεργάζεται μὲ τὴν Ἀστυνομία, γιὰ τὴν ἀσφάλεια ἀπὸ πάσης πλευρᾶς τῶν Πανεπιστημίων.Θὰ πρέπει νὰ ὑπάρχει ὁπωσδήποτε ἔλεγχος εἰσερχομένων - ἐξερχομένων στὰ Πανεπιστήμια.

 

-Κάποτε! Πρέπει καὶ ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες τῆς χώρας τῶν σοφῶν τῆς παγκόσμιας ἱστορίας, νὰ καμαρώνουμε τὰ Πανεπιστήμια μας, ὅταν γίνουν κι᾿ αὐτὰ πόλος ἕλξεως ξένων σπουδαστῶν.

 

Ἀντγος ἐ.ἀ. Ἰωάννης Μ. Ἀσλανίδης
Ἐπίτιμος Δκτης τῆς Σ.Σ.Ε.

«Πᾶνος»