«Πάλι βρεθήκαμε μπροστά στή θαυμαστή εἰκόνα τῆς Θεοτόκου τῆς «Παραμυθίας». Δέν ἤρθαμε γιά νά τήν δοξολογήσουμε. Ἤρθαμε γιά νά γονατίσουμε μπροστά της χύνοντας δάκρυα μετανοίας καί νά ζητήσουμε νά σώσει τόν λαό της. Σάν τά ἄτακτα παιδιά, πού ὅταν κάνουν κάποια σοβαρή ἀταξία, γιά νά μήν τιμωρηθοῦν ἀπό τόν πατέρα, τρέχουμε καί πέφτουμε στήν ἀγκαλιά τῆς μάνας καί τήν ἱκετεύουμε...
»Ἔτσι κι ἐμεῖς σήμερα, Μητέρα μας, ἐρχόμεθα στή δική σου ἀγκάλη. Ἐρχόμεθα νά ζητήσουμε συγγνώμη γιά ὅλα τά παραπτώματά μας. Ἐμεῖς οἱ λίγοι ζητοῦμε συγγνώμη γιά τούς πολλούς, γιά ὅλους ἐκείνους πού σέ ὑβρίζουν, γιά ὅλους ἐκείνους πού καθημερινῶς σέ στενοχωροῦν, γιά ὅλους ἐκείνους πού στέκονται ὡς ἐχθροί ἀπέναντί σου...
»Βλέπετε, ἀδελφοί μου, ὅτι τό κακό ἡμέρα μέ τήν ἡμέρα θεριεύει. Ἡ κρίση εἶναι μεγάλη! Ἡ σαπίλα καί ἡ βρωμιά ἔπνιξε ὅλη τήν ἀτμόσφαιρα τῆς πατρίδας μας. Ἡ ἀθεΐα κυριαρχεῖ, ὁ Ἀντίχριστος «χορεύει» καί οἱ χριστιανοί, ὦ, οἱ χλιαροί χριστιανοί!.. Εἴμαστε στήν ἐποχή πού θά χωρίσει ἡ ἦρα ἀπό τό στάρι. «Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν, διωχθήσονται»! Ἀλίμονο, ὅμως, στούς διῶκτες!... Ἡ Πίστη αὐτή τή στιγμή στήν Πατρίδα μας, ἀδελφοί μου, διώκεται! Τό βλέπετε καθαρά...
»Δέν μπορεῖ κανείς ν̓ ἀνοίξει τηλεόραση, δέν μπορεῖ κανείς νά διαβάσει ἐφημερίδα, πραγματικά δέν μπορεῖ... Ὅλα εἶναι μαῦρα... Καί κόκκινα ἔχουν γίνει ὅλα ἀπό τά αἵματα. Λάσπωσε ἡ γῆ ἀπό τό πολύ αἷμα! Παντοῦ πόλεμοι, ἀκαταστασίες, παντοῦ ταραχή! Παντοῦ πτώματα, εἰκόνες Ἀποκαλύψεως, εἰκόνες τραγικές, τίς ὁποῖες ζοῦμε, ἀληθινά, ὅλοι μας. Κυρίαρχος ὁ φόβος!...
»Ἐμεῖς ἤρθαμε σήμερα -οἱ λίγοι ἐμεῖς- νά σταθοῦμε μπροστά στή Μάνα μας καί νά τήν παρακαλέσουμε. Γονατίζουμε μπροστά της, σηκώνουμε τά χέρια καί τήν παρακαλοῦμε, ὅπως ἐκείνη ἔσωσε τό Βατοπαίδι, ὅπως ἔσωσε τούς Μοναχούς τοῦ Βατοπαιδίου, ἔτσι νά σώσει καί τήν Πατρίδα μας!
»Σύ, ἡ Μάνα πού συγχώρεσες ἀκόμη καί τούς σταυρωτάς τοῦ παιδιοῦ σου, σήμερα ἀκόμη μιά φορά κατέβασε τό χεράκι τοῦ Χριστοῦ ἀπό τό στόμα σου καί φώναξε μέσα στίς καρδιές μας «μήν ἀνοίγετε τήν πόρτα, θά πάθετε μεγάλο κακό!».
»Ἐμεῖς ὅμως, Μητέρα μας, ἀνοίξαμε τήν πόρτα γιά νά ἔρθουν οἱ ἀντίχριστοι, γιά νά σφάξουν καί νά ρημάξουν, νά κλέψουν καί νά συλήσουν...
»Ἐμεῖς ἀνοίξαμε τήν πόρτα καί γέμισε ἡ καρδιά μας φίδια, ποντίκια καί ἄλλα ἑρπετά. Καί τρῶνε τή ζωή μας. Καί τά μάτια μας γεμίζουν δάκρυα. Πονᾶνε, ἀλλά δέν μετανοοῦνε...
»Ἐρχόμεθα ἐμεῖς οἱ λίγοι σήμερα μπροστά σου γιά νά σέ ἱκετεύσουμε.
»Δῶσε κατάνυξη στήν ψυχή μας!
»Δῶσε συναίσθηση!
»Ἄνοιξε τούς ὀφθαλμούς τῆς καρδιᾶς μας, γιά νά ἀντικρίσουμε τόν Υἱό σου. Ἐκεῖ νά Τόν τοποθετήσουμε μιά γιά πάντα!
»Ἐσύ παρηγόρησέ μας, Παραμυθία γλυκεῖα, καί δῶσε σ’ ὅλους μας δύναμη καί κουράγιο!
»Ἐσύ θά μᾶς σώσεις! Θά ἁπλώσεις τό χέρι σου, θά κατεβάσεις τό χεράκι τοῦ Χριστοῦ μας, γιά νά τελειώσει ὁ «κανόνας» μας. Πραγματικά αἰσθάνομαι ὅτι κάποιος «κανόνας» βαραίνει τήν Πατρίδα μας. Στάσου δίπλα μας, Παναγία παρηγορήτρια, δῶσε μας θάρρος καί κουράγιο γιά νά ἀποτινάξουμε τόν ζυγό αὐτό, τόν ζυγό τῶν γενιτσάρων πού ἐργάζονται ἐναντίον τῆς πατρίδας μας, ἐναντίον τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ μέ τούς παράνομους νόμους...
»Μέσα σ’ αὐτήν τήν ἐποχή ὁ Ἀντίχριστος κερδίζει κάθε τόσο ἔδαφος καί τρώει τά παιδιά σου!
»Ὅλοι ζοῦμε μέ ἀγωνία... Μιά ἀγωνία ὅπου μέσα σ’ αὐτήν βασιλεύει ὁ Ἀντίχριστος καί οἱ πρόδρομοί του ἐργάζονται...
»Ἐσύ θά μᾶς σκεπάσεις, Παναγία «Παραμυθία» μου...
»Ἐρχόμεθα σήμερα, Μητέρα μας, ταπεινά στήν ἀγκαλιά σου, ἐμεῖς, τά βρώμικα
παιδιά σου! Ψάχνουμε νά βροῦμε, νά φιλήσουμε τό χέρι σου. Δῶσε δύναμη, δῶσε
κουράγιο, δῶσε ἐλπίδα, δῶσε παρηγοριά σέ ὅλους μας γλυκιά μου Παναγία!»
(Τό κείμενο εἶναι παρμένο ἀπό τόν Ἐπετειακό Τόμο πενταετίας «ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, 2015-2019»)
Πηγή:https://filoinikodimou.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου