( Ὡς ἀναγράφεται στὴ σημαία λάβαρο τῶν χιλιάδων Κυπρίων - ΕΛΛΛΗΝΩΝ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ τοῦ 1821 καὶ ὅπως ἡ Ἑλληνικὴ Ἱστορία κατέγραψε τὰ πιὸ κάτω. )
Α'Μέρος.
Ὀλίγα καὶ ἐνδεικτικά:
Πρὸς ὑπενθύμιση καὶ ἀφύπνιση τῆς ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΛΛΑΔΑ 2021!
Ὅπως ἀναφέρεται σὲ σχετικὸ ἀπόσπασμα ἄρθρου ......» Οἱ πολεμικὲς σημαῖες τῆς Ἐθνεγερσίας σὲ ὅλη τὴν ἐπικράτεια, μὲ κύριο ἔμβλημα τὸν σταυρό. Ὁ σταυρὸς ποὺ λείπει ( καὶ τὰ τιμημένα καριοφίλια, ποὺ κάποιοι ἐπίσης ἀφαίρεσαν) παντελῶς ἀπὸ τὴν ἐπιτροπὴ Ἑλλάδα 2021, ἀλλοιώνοντας πλήρως τὸ ὕφος τῆς Ἐθνεγερσίας».
Τὸ αὐτονόητο ἐρώτημα λοιπὸν εἶναι: Μήπως λείπουν καὶ οἱ θυσίες καὶ συμμετοχὴ τῆς Ἑλληνικῆς Κύπρου στὸ Ἔπος τοῦ 1821;
Κύριοι τῆς Ἐπιτροπῆς Ἑλλάδα 2021, κάπου ὑπάρχει ἕνας «βράχος», ΕΛΛΗΝΙΚΟ νησί, ποὺ ἔχει τὴν ἀρχαιότερη ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΗ τοῦ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ τὸ ΚΙΤΙΟΝ. Εἶναι τὸ νησὶ ποὺ ἔχει Σαλαμῖνα... Εἶναι τὸ νησὶ ποὺ ποτὲ δὲν ἔλειψε ἀπὸ τοὺς ἀγῶνες τοῦ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ὑπὲρ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ........ Μήπως καὶ πάλι γιὰ τὴν ἐπιτροπὴ ἡ Κύπρος ΚΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ ......
Στὸ χάρτη λίγο πιὸ κάτω, εἶναι δεξιὰ στὴν ἐσχατιά τῆς Ἑλληνικῆς Μεσογείου ἐκεῖ ναί, ὑπάρχει αὐτὸ τὸ θαλασσοδερμένο νησί, ἕνα νησὶ ποὺ οἱ ρίζες του εἶναι βαθειὰ ριζωμένες ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ.
Ὅπως διαπιστώνει κάποιος οἱ ΑΟΖ Κύπρου - Ἑλλάδας ἐφάπτονται...
Τὸ Καστελλόριζο - Μεγίστη, ἀπέχει περὶ τὰ 150 ν.μ. ἀπὸ Κύπρο. Γείτονες καὶ ἀδέλφια δηλαδή! Ὅμαιμοι...
Καὶ ἐπειδή, ἐνδεχομένως ἡ Ἐπιτροπὴ Ἑλλάδα 2021 τιμῶντας ὅπως ἡ ἴδια ὅρισε, τὴν ἐπέτειο τῶν 200 χρόνων, ἀπὸ τὴν Ἐπικὴ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση, νὰ μὴν κάνει καμία μνεία καὶ γιὰ τοὺς ἀγῶνες καὶ συμμετοχὴ τῆς πολύπαθης Ἑλληνικῆς Κύπρου σὲ αὐτὸ τὸν ἀγῶνα τῆς παλιγγενεσίας, καταθέτω ἀποσπασματικὰ τὰ πιὸ κάτω. Ἴσως ἀφυπνισθεῖ καὶ θυμηθεῖ ἂν τυχόν τὸ ξέχασε, ὅτι κάπου ὑπάρχει Ἀκριτικὸς Ἑλληνισμός, ποὺ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἀγωνίζεται καὶ συμμετέχει μὲ αὐτοθυσία σὲ ὅλους ἀνεξαίρετα τοὺς ἀγῶνες ὑπὲρ Ἐλευθερίας τῶν Ἑλλήνων ...ἀκόμη καὶ ἐπὶ ἐποχῆς τῆς Μεγάλης Ἑλλάδας, ἀκόμη καὶ ἐπὶ Μεγάλου Ἀλέξανδρου
ΜΕΜΝΗΣΟΝ ...
Στὸ μακρὺ διάστημα τῆς τουρκοκρατίας ἀλλὰ καὶ τὰ χρόνια τῆς ἐπανασύστασης, ἡ κατεχόμενη Κύπρος ἀπὸ βαρβάρους μωαμεθανούς, ὡς ἀκρότατο φυσικὸ σύνορο τοῦ Ἑλληνισμοῦ, μοιράστηκε τὴν τύχη τοῦ ὑπόδουλου γένους ἀλλὰ καὶ τοὺς κοινοὺς ἀγῶνες του γιὰ ἐλευθερία. Ἡ ἀρχὴ θὰ γίνει τὸν Ἰούνιο τοῦ 1798 στὸ Βελιγράδι, ὅταν ὁ στενὸς συνεργάτης καὶ σύντροφος τοῦ Ρήγα Βελεστινλή, Ἰωάννης Καρατζὰς ἀπὸ τὴν Λευκωσία, θὰ ἀκολουθήσει τὸν δάσκαλό του μέχρι τέλους στὸ φρικτὸ μαρτύριο.
Ἀργότερα, πολλοὶ Κύπριοι ἔγιναν μέλη τῆς «Φιλικῆς Ἑταιρείας». Σκορπισμένοι παντοῦ σὲ ὅλα τὰ τουρκοπατημένα ἐδάφη, μετεῖχαν ἐνεργὰ στὴ δημιουργία τῶν συνθηκῶν, πάνω στὶς ὁποῖες ἔκτισε καὶ πρόσφερε ἡ Φιλικὴ Ἑταιρεία. Τὸ 1818 ὁ Ἠπειρώτης Δημήτριος Ὕπατρος ἔφτασε στὴν Κύπρο καὶ μύησε στὴ Φιλικὴ Ἑταιρεία τὸν ἀρχιεπίσκοπο Κυπριανό. Τὸ παράδειγμα τοῦ Κυπριανοῦ ἀκολούθησαν καὶ ἄλλοι κληρικοὶ καὶ πρόκριτοι τοῦ νησιοῦ.
Λίγους μῆνες πρὶν ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανὸς ὑψώσει τὸ Λάβαρο τῆς Ἐπανάστασης στὴν Ἁγία Λαύρα, ὁ ἴδιος ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης ἀπέστειλε στὸν Κυπριανὸ γράμμα, ζητῶντας του νὰ ἐπισπεύσει τὴ βοήθεια:
«...... Ὁ φιλογενέστατος κύριος Δημήτριος Ὕπατρος μὲ ἐβεβαίωσε περὶ τῆς γενναίας συνεισφορᾶς... τὴν ὁποίαν ἡ ὑμετέρα μακαριότης ὑπεσχέθῃ πρὸς αὐτὸν διὰ τὸ σχολεῖον (συνθηματικὸ τῆς Ἐπανάστασης) τῆς Πελοποννήσου... ἔναρξις τοῦ Σχολείου ἐγγίζει... Ἄς ταχύνει, λοιπόν, ἡ ὑμετέρα μακαριότης νὰ ἐμβάσῃ τόσον τῆς ὑμετέρας μακαριότητος τὰς συνεισφοράς, ὅσον καὶ τῶν λοιπῶν αὐτοῦ ὁμογενῶν, εἴτε χρηματικὰς εἶναι, εἴτε ζωοτροφίας».
Τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1821, ὁ ἀρχιμανδρίτης Θεοφύλακτος διένειμε στὴ Λάρνακα προκηρύξεις μὲ ἐπαναστατικὸ περιεχόμενο. Ἡ ἐνέργεια αὐτὴ ἔγινε ἀντιληπτὴ ἀπὸ τὸν Τοῦρκο κυβερνήτη Κιουτσοὺκ Μεχμέτ, ποὺ ἀνέφερε τὸ γεγονὸς στὴν Ὑψηλὴ Πύλη, ἡ ὁποία ἐνέκρινε τὸ αἴτημά του γιὰ ἐκτελέσεις κληρικῶν, προκρίτων καὶ λαϊκῶν.
Οἱ ἀπαγχονισμοὶ καὶ οἱ σφαγὲς ἄρχισαν τὴν 9η Ἰουλίου 1821. Πρῶτος ἀπαγχονίστηκε στὴν Πλατεῖα τοῦ Σεραγίου στὴ Λευκωσία, ὁ ἀρχιεπίσκοπος Κυπριανὸς καὶ λίγα λεπτὰ μετά, ἀποκεφαλίστηκαν οἱ μητροπολῖτες Πάφου, Κιτίου καὶ Κυρηνείας. Οἱ ἐκτελέσεις συνεχίστηκαν ὡς τὶς 14 Ἰουλίου καὶ εἶχαν ὡς ἀποτέλεσμα τὴ δολοφονία 486 Ἑλλήνων. Μὲ τὰ σημερινὰ πληθυσμιακὰ δεδομένα, οἱ 486 ποὺ ἀπαγχονίστηκαν καὶ σφαγιάστηκαν ἀναλογοῦν περίπου σὲ 4.500!
Ἦταν ἡ πρώτη κατάθεση φόρου αἵματος τῆς Κύπρου στὸν Ἐθνικὸ ξεσηκωμό, μετὰ τὴ θυσία τοῦ Ἰωάννη Καρατζᾶ. 62 χωριὰ καὶ συνοικισμοὶ ἐξαφανίσθηκαν τελειωτικά... Πολλὲς ἐκκλησίες μετατράπηκαν σὲ τζαμιὰ καὶ ἄλλες σὲ στάβλους.
Παρὰ τοὺς ἐξανδραποδισμοὺς καὶ τὶς ἐκτελέσεις, ἑκατοντάδες Ἕλληνες τῆς Κύπρου θὰ μεταβοῦν στὴν Εὐρώπη καὶ τὴν ἐπαναστατημένη Ἑλλάδα καὶ θὰ δώσουν βροντερὸ «παρών», στὸν πανελλήνιο ἀπελευθερωτικὸ ἀγῶνα. Ὁ Κανάρης φθάνει συχνὰ μὲ τὰ καράβια του στὶς ἀκτὲς τῆς Κερύνειας καὶ τὰ φορτώνει πολεμιστὲς καὶ κάθε εἴδους ὑλικὴ βοήθεια. Πολλοὶ ἐκποίησαν τὶς περιουσίες τους γιὰ τοὺς σκοποὺς τῆς Ἐπανάστασης.
ΥΜΝΟΥΝΤΑΙ Οἱ ΚΥΠΡΙΟΙ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Ἀναφορὰ γίνεται σὲ ποιητικὴ μαρτυρία τοῦ ἐθνικοῦ ποιητῆ Βασίλη Μιχαηλίδη γιὰ τὸν ἀπόπλουν ἐπαναστατῶν ἀπὸ τὴν Καρπασία, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ὡς ὅραμά τους τὴ Μεγάλη Ἑλλάδα: «Εἶπαν μου πῶς ἐφύασιν ποτζιεὶ ποὺ τὸ Καρπάσιν μιὰ κοπῇ παίδκιοι τοπιανοὶ τζιαὶ πὼς ἐπήαν πέρα, πέρα στοὺς λὰς ποὺ πολεμοῦν τζιαὶ πᾶν κατὰ τὴν Πόλη».
Οἱ Κύπριοι ἐθελοντές, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἔνταξή τους σὲ διάφορα στρατιωτικὰ Σώματα, εἶχαν δημιουργήσει καὶ δικό τους λόχο, μὲ δικό τους λάβαρο, λευκὸ μὲ γαλανὸ μεγάλο σταυρὸ στὴ μέση ποὺ στὸ ἐπάνω μέρος ὑπῆρχε γραμμένη ἡ ἔνδειξη «ΣΗΜΕΑ ΕΛΗΝΗΚΙ ΠΑΤΡΗΣ ΚΥΠΡΟΥ». Συγκλονιστικὲς εἶναι οἱ ἔγγραφες μαρτυρίες μεγάλων προσωπικοτήτων τῆς ἐπανάστασης ὅπως τῶν Κολοκοτρώνη, Νικηταρᾶ, Μακρυγιάννη, Κανάρη, Νοταρᾶ, Γιατράκου καὶ πλῆθος ἄλλων κορυφαίων ἡγετῶν καὶ ὁπλαρχηγῶν, μέσα ἀπὸ τὶς ὁποῖες ὑμνοῦνται οἱ Ἕλληνες Κύπριοι ποὺ ἦρθαν τὸ 1821 στὴν ἐπαναστατημένη Ἑλλάδα καὶ πολέμησαν παντοῦ -στὰ ἑλληνικὰ Ἀρχεῖα καταγράφονται ἐπίσημα ἑκατοντάδες.. Ὡστόσο ἄλλοι μιλοῦν γιὰ χιλιάδες ἐθελοντῶν πολεμιστῶν, ἀφοῦ ἦταν ἀδύνατον νὰ καταγραφοῦν ὅλοι.
Ἡ συμμετοχὴ τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου
Πολλοὶ ποὺ ἐπέζησαν τῶν μαχῶν ἔμειναν γιὰ τὸ ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς τους στὴν Ἑλλάδα, ὅπως ὁ Ἰωάννης Σταυριανὸς ποὺ ἔφτασε στὸν βαθμὸ τοῦ ταγματάρχου Χωροφυλακῆς. Ὁ Φιλικὸς Χαράλαμπος Μάλης διετέλεσε γραμματέας τοῦ Πατριάρχου Ἀντιόχειας Ἀνθέμιου καὶ ἀργότερα διδάσκαλος στὴν Κωνσταντινούπολη, ἐνῶ τὸ 1822 διορίστηκε γενικὸς γραμματέας τοῦ ὑπουργείου Θρησκείας τῆς πρώτης ἐπαναστατημένης Κυβέρνησης.
Στὸ Ἱστορικὸ Ἀρχεῖο τοῦ ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν, τὸ Ἀρχεῖο τῆς Βουλῆς, τὸ Ἀρχεῖο τῆς Ἱστορικῆς καὶ Ἐθνολογικῆς Ἑταιρείας, τὸ Ἀρχεῖο Ἀγωνιστῶν τῆς Ἐθνικῆς Βιβλιοθήκης, τὸ Γενικὸ Ἀρχεῖο τοῦ Κράτους, τὰ Ἀρχεῖα Μητροπόλεων καὶ Μοναστηριῶν καὶ ἄλλες πολλὲς ἱστορικὲς πηγὲς ἀναφέρονται πολλὲς λεπτομέρειες γιὰ τὴ συμμετοχὴ τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου στὴν Ἐθνικὴ Παλιγγενεσία.
Ἡ συνείδηση τῆς συμμετοχῆς τῆς Κύπρου στὸ πανεθνικὸ ξεσηκωμό, γράφει ἡ Θεοδώρα Μαρκάτου, ἐκφράστηκε ἀργότερα μὲ τὴ συμμετοχὴ καὶ Κυπρίων στὴν κάλυψη τῆς δαπάνης γιὰ τὴν ἀνέγερση τοῦ Ἡρώου τοῦ Εἰκοσιένα.
Πολεμῶντας γιὰ τὴν Ἑλλάδα οἱ Κύπριοι προσέβλεπαν πάντα καὶ στὴ δική τους λύτρωση ἀπὸ τὰ τυραννικὰ δεσμὰ καὶ στὴν ἐνσωμάτωση τῆς ἰδιαίτερής τους πατρίδας στὸν ἐθνικὸ κορμό. Ἡ ἄφιξη τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια -γόνος ἐκ μητρὸς τῆς Κυπρίας Ἀδαμαντίας Γονέμη ἀπὸ τὴ Λεμεσό- στὴν Ἑλλάδα ἀναπτέρωσε τὶς ἐλπίδες γιὰ ἐθνικὴ ὁλοκλήρωση. Ἀπὸ τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1827 ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας εὑρισκόμενος στὸ Παρίσι, ἐρωτηθεὶς ἀπὸ τὸν ἐκπρόσωπο τοῦ ἀγγλικοῦ ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν Wilmot-Horton, ποιὰ εἶναι τὰ γεωγραφικὰ ὅρια τοῦ μελλοντικοῦ κράτους ποὺ ἀξιώνει ἡ ἑλληνικὴ πλευρά, ὁ Καποδίστριας ἀπάντησε: «Τὰ ὅρια ταῦτα ἀπὸ τοῦ 1821 καθορίζονται ὑπὸ τοῦ αἵματος τοῦ ἐκχυθέντος εἰς τὰ σφαγεῖα τῶν Κυδωνιῶν, τῆς Κύπρου, τῆς Χίου, τῆς Κρήτης, τῶν Ψαρῶν καὶ τοῦ Μεσολογγίου......».
Ὡστόσο λίγο ἀργότερα, στὴ Συνδιάσκεψη τοῦ Πόρου γιὰ τὸν καθορισμὸ τῶν ὁρίων τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, ἡ Κύπρος ξεχάστηκε.... Ἀπὸ ἐδῶ κι ὕστερα ξεκινᾷ μιὰ ἄλλη μεγάλη διαδρομὴ γεμάτη ἀπότομες ἀνηφόρες, ἀβάστακτο πόνο, ποταμοὺς δακρύων καὶ αἷμα ποὺ δὲν ἔφερε δυστυχῶς ποτὲ τὸ ποθούμενο
Ἀποσπασματικὲς πληροφορίες philenews..
Ὑστερόγραφο: Ἡ κυπριακὴ συμμετοχὴ στὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση τοῦ 1821, ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλους τοὺς ἐθνικοὺς ἀγῶνες παραμένει γιὰ γνωστοὺς καὶ ἄγνωστους λόγους, ἕνα ἀπὸ τὰ σχετικὰ ἄγνωστα κεφάλαια τῆς νεότερης ἑλληνικῆς ἱστορίας γιὰ τὸ εὐρὺ ἑλληνικὸ κοινό.
Σὲ ἀρχαία ἑλληνικὰ μάρμαρα εἶναι χαραγμένη ἡ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ καὶ σὲ ἱστορικοὺς τόμους! Γιατί τὴν καταχωνιάζετε;;;
Πιὸ κάτω ἀποσπάσματα καὶ πληροφορίες ἀπὸ τὰ ἱστορικὰ βιβλία ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΚΥΠΡΟΣ καὶ ΕΣΧΑΤΗ ΙΚΕΣΙΑ τοῦ Ἀ. Ἀντωνᾶ.
Κολοκοτρώνης: «Ὁ πρῶτος νεκρὸς στὴν κατάληψη τῆς Τριπολιτσὰς ἦταν ὁ Κύπριος. Εἴχαμε ἀκόμη νεκροὺς Κύπριους, στὸ Μεσολόγγι... παντοῦ, σὲ ὅλα τὰ πεδία τῶν μαχῶν. Μάλιστα στὴ μάχη τῆς Ἀθήνας τὸ 1827, εἶχαν πέσει νεκροὶ πάνω ἀπὸ 130 Κύπριοι».
Ἡ φάλαγγα τῶν Κυπρίων πολέμησε ἡρωικὰ σὲ ὅλες τὶς μάχες καὶ εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ ρήση τοῦ Στρατηγοῦ Χατζηπέτρου γιὰ τὰ παράσημα ποὺ φοροῦσε «Μοῦ τὰ 'δωκε ὁ ἡρωισμὸς καὶ ἡ παλληκαριὰ τῶν Κυπρίων φαλαγγιτῶν».
Μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Λευκωσιάτη Φιλικὸ Ἰωάννη Καρατζᾶ, ἑκατοντάδες Κύπριοι ἐθελοντικὰ (Ἱερὸς Λόχος) μὲ ἀπαράμιλλο ἡρωισμὸ πολέμησαν δίπλα στοὺς Ἕλληνες ἀδελφούς, κατὰ τῶν Τούρκων κατακτητῶν. Τὸ λάβαρα τῶν Κυπρίων, ἕνα ἄσπρο πανὶ μὲ γαλάζιο σταυρὸ στὴ μέση, ἔγραφε «Σημαία Ἑλληνικὴ Πατρὶς Κύπρου». Ἱστορικὴ σημαία βρίσκεται σήμερα στὸ Ἐθνικὸ Ἱστορικὸ Μουσεῖο τῶν Ἀθηνῶν. ( Φώτο στὴν προμετωπίδα.)
Στὸ Μεσολόγγι, εἰδικὸ σῶμα Ἑλλήνων Κυπρίων πολέμησε ἡρωικὰ στὴ δεύτερη μάχη καὶ πολλοὶ Κύπριοι ἔπεσαν μαχόμενοι.
Ἑκατοντάδες ὀνόματα Ἑλλήνων Κυπρίων ποὺ ἔνδοξα πολέμησαν, δίπλα στούς Ἕλληνες ἀδελφούς τους τὸ 1821 ...
Ἰωάννης Φραγκούδης, γιὸς προξένου ποὺ ἔλαβε μέρος σὲ πολλὲς ναυμαχίες,
Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Θεόφιλος Θησεύς, ἀρχηγὸς Κυπρίων ἐθελοντῶν, μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό του Ἀρχιστράτηγο Νικόλαο, διακρίθηκαν σὲ σκληρὲς νικηφόρες μάχες κατὰ τῶν Τούρκων μὲ ὑψηλὸ τίμημα ἀπὸ νεκροὺς Κύπριους. Ὁ Κολοκοτρώνης λέει γιὰ τὸν Νικόλαο: «Ὁ Νικόλαος, ἕνας ἐκ τῶν προθύμων καὶ εἰλικρινῶν συναγωνιστῶν κατὰ τὸν ὑπὲρ ἀνεξαρτησίας ἀγῶνα». Τὸ 1822 ὁ Νικόλαος διακρίθηκε στὶς μάχες τῆς Δράμας καὶ ἀλλοῦ. Ὅπου τὸν χρειαζόταν ἡ πατρίδα. Ὁ Νικόλαος ἦταν ἀνιδιοτελὴς ἀγωνιστὴς καὶ ποτὲ δὲν ἀνακατεύθηκε στὶς διχόνοιες μας. Τὸ σῶμα τῶν ἐθελοντῶν Κυπρίων ποὺ ἡγεῖτο τὸ αὐτοσυντηρούσε ἀπὸ χρήματα ἐράνων ποὺ γίνονταν στὴν Κύπρο.
Ἡ Κύπρος παρὰ τὶς σφαγές, τοὺς ἀπαγχονισμούς, τὶς βιαιοπραγίες κατὰ τοῦ ἄοπλου πληθυσμοῦ, μὲ ὑψηλὸ φρόνημα συνέχισε ἀκατάπαυστα νὰ ἐνισχύει τὸν ἀγῶνα τὸν Ἑλλήνων τὸ 1821 καὶ σὲ οἰκονομικὴ βοήθεια καὶ μὲ ἑκατοντάδες ἐθελοντὲς Κυπρίους, ποὺ συμμετεῖχαν ἡρωικὰ σὲ ὅλες τὶς μάχες τῶν Ἑλλήνων ἐπαναστατῶν.
Ἕνα ἀπὸ τὰ πρωτοπαλλήκαρα τοῦ Στρατηγοῦ Μακρυγιάννη ἦταν ὁ Κύπριος Μιχαὴλ Κυπραίος, ὁ ὁποῖος βρισκόταν πάντα στὴν πρώτη γραμμή, δίπλα στὸν Στρατηγό. Μὲ τὶς ἡρωικὲς ἐνέργειές του, ἔσωσε τοὺς 1189 πολιορκημένους τοῦ Νεοκάστρου, ὅταν ἐθελοντικὰ πέρασε κολυμπῶντας τὶς τουρκικὲς γραμμὲς καὶ πῆγε σὲ ἀγγλικὴ φρεγάτα γιὰ νὰ ζητήσει βοήθεια. Ὁ ἀγωνιστὴς αὐτὸς πληγώθηκε βαριὰ τὸ 1825 στὴ μάχη τῶν Μύλων τοῦ Ἄργους. Παρὰ τὸν βαρὺ τραυματισμό του, πολέμησε μέχρι τὸ τέλος τῆς μάχης. Γράφει ὁ Μακρυγιάννης τότε «Ἐκεῖ ποὺ ριχτήκαμε μὲ τὸ γιουρούσι μου ἐπληγώθῃ βαρέως καὶ ὕστερα πέθανε ὁ καλὸς καὶ γενναῖος Κυπραίος».
Στὶς 19 Ἰουνίου τοῦ 1821, ὁ Ναύαρχος Κανάρης, φτάνει μυστικὰ στὴ Λάπηθο, στὴν περιοχὴ Ἀσπρόβρυση τῆς Κύπρου καὶ φορτώνει τὰ καράβια του μὲ τρόφιμα καὶ πολεμοφόδια καθὼς καὶ ἐθελοντὲς Κύπριους. Ὁ Κανάρης, ὅπως λέγεται, συναντήθηκε καὶ μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κυπριανὸ στὴν κρύπτη, εἴτε τοῦ Παγκύπριου Γυμνασίου, εἴτε τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς καὶ ἔλαβε τὴν εὐλογία του καὶ χρήματα γιὰ τὴν ἐπανάσταση.
Τοῦτος κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐπίσκεψής του φιλοξενήθηκε στὸ σπίτι τοῦ Μυλωνᾶ Πασπαλᾶ στὴν Ἁγία Παρασκευή, ὅπου ἔκανε μυστικὲς συναντήσεις μὲ τὴν ἱεραρχία καὶ τοὺς προύχοντες τῆς περιοχῆς. Οἱ Λαπηθιώτες βοήθησαν μὲ αὐτοθυσία τὸν Ναύαρχο, παραδίδοντας τρόφιμα, χρήματα, τὰ περίφημα λαπηθιώτικα μαχαίρια καὶ χατζάρες ἀλλὰ καὶ ἔμψυχο ὑλικό, νέα παλληκάρια ποὺ μετάφερε ὁ Κανάρης στὴν Ἑλλάδα καὶ πολέμησαν ἡρωικὰ μαζί του. Οἱ Τοῦρκοι ποὺ πληροφορήθηκαν ἀργότερα τὴν ἔλευση τοῦ Κανάρη, καρατόμησαν τὸν Λαπηθιώτη προύχοντα Χατζηλία μαζὶ μὲ ἄλλους Λαπηθιώτες λαϊκοὺς καὶ ἱερεῖς, εἰδικὰ ἀπὸ τὴν Μονὴ τῆς Ἀχειροποιήτου.
Τὸ μέρος ὅπου ἀποβιβάστηκε ὁ πυρπολητὴς Κανάρης, ὀνομάσθηκε Ἀκτὴ Κανάρη, ὅπου οἱ Λαπηθιώτες θὰ ἔστηναν προτομὴ τοῦ Κανάρη τὸ 74, ἀλλὰ δυστυχῶς ἡ βάρβαρη τουρκικὴ εἰσβολὴ ἀνέτρεψε τὴν ἀπόφαση αὐτή.
Ἐθελοντὲς Κύπριοι συμμετέχουν καὶ εἰς τὴν Ἰόνιο φάλαγγα ποὺ συστάθηκε τὸ 1826 στὸ Ναύπλιο ὑπὸ τὸν Στρατηγὸ Νικήτα, ὁ ὁποῖος ἐξῇρε τὸν ἡρωισμό τους.
Τρεῖς Κύπριοι ἀδελφοὶ κατατάχθηκαν ἐθελοντικὰ καὶ ὑπῆρξαν πρωτεργάτες τοῦ ἀγῶνα. Ἦταν οἱ ἀδελφοὶ Θησέα: Νικόλας, Θεόφιλος, Κυπριανός.
Ὁ Θεόφιλος, Ἀρχιμανδρίτης μὲ τὴ δράση του στὴν Τριπολιτσά, στὸ Μεσολόγγι καὶ ἀλλοῦ, πρόσφερε στὴν πατρίδα τὸ χέρι του, κερδίζοντας τὸν θαυμασμὸ καὶ ἐκτίμηση τῆς ἑλληνικῆς ἡγεσίας. Ὁ Θεόφιλος ἔφτασε στὸ βαθμὸ τοῦ Ἀρχιστράτηγου τῶν ἐπαναστατῶν. Ἀλλὰ καὶ οἱ δύο ἄλλοι ἀδελφοί, πρόσφεραν μὲ τὸν ἴδιο τρόπο μὲ τὴ συμμετοχή τους σὲ πολλὲς μάχες.
Πιὸ πάνω ἀναφέρθηκαν ἐνδεικτικὰ καὶ περιληπτικά, ἐλάχιστα ἱστορικὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα δὲν χρήζουν ἀνάλυσης, ἀφοῦ τόνοι ἀπὸ μελάνι καὶ αἷμα ἔγραψαν τὴν ἱστορία, τὴν ἡρωικὴ ἱστορία τῶν Κυπρίων. «Ὅταν οἱ Κύπριοι ἀποφάσιζαν νὰ διαβοῦν τόν *Ρουβικώνα, ὁ κύβος ἐρίφθη καὶ βάδιζαν πρὸς τὴν ἀθανασία καὶ γιὰ τὴν πατρίδα τους καὶ γιὰ τὸ Ἔθνος.»
*Ρουβικώνας, ποταμὸς στὴν Ἄνω Βόρεια Ἰταλία, ποὺ χυνόταν στὴν Ἀδριατική. Ὁ νόμος ἀπαγόρευε στοὺς Ρωμαίους Στρατηγοὺς νὰ τὸν διαβοῦν γιὰ ἀποφυγὴ πραξικοπήματος ἢ ἐμφυλίου πολέμου. Ἡ φράση «διέβῃν τὸν Ρουβικώνα» ἀναφέρεται σὲ ἀνθρώπους ποὺ ἐν γνώσει τους λαμβάνουν ριψοκίνδυνες ἀποφάσεις χωρὶς ἐπιστροφή.
Γράφει ὁ Μακρυγιάννης....
«Ὁ πρῶτος νεκρὸς στὴν κατάληψη τῆς Τριπολιτσὰς ἦταν Κυπραίος. Σὲ ὅλα τὰ πεδία εἴχαμε πολλοὺς νεκροὺς ἡρωικοὺς Κυπραίους. Στὴ μάχη τῆς Ἀθήνας τὸ 1827 εἶχαν πέσει νεκροὶ ἄνω τῶν 130...... Ἐκεῖ ποὺ ριχτήκαμε μὲ τὸ γιουρούσι μου, μοῦ ἐπληγώθῃ βαρέως καὶ ὕστερα ἀπέθανε ὁ καλὸς καὶ γενναῖος Κυπραίος...»
Ὁ Κολοκοτρώνης λέει γιὰ τὸν Κύπριο Νικόλα Θησέα... « Ὁ Νικόλαος ἕνας ἐκ τῶν προθύμων καὶ εἰλικρινῶν συναγωνιστῶν...διακρίθηκε σὲ ὅλες τὶς μάχες...» κ.ά.π.
Γράφει ὁ Ὑψηλάντης στὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κυπριανό: « Μακαριώτατε καὶ φιλογενέστατε Δέσποτα. Ὁ φιλογενέστατος κύριος Δημήτριος Ἴπατρος μὲ ἐβεβαίωσε περὶ τῆς γενναίας συνεισφορᾶς σας....»
Ἐπὶ πλέον μερικὰ ἐνδεικτικὰ ὀνόματα Ἑλλήνων Κυπρίων ἡρώων ποὺ συμμετεῖχαν στὴν Ἐπανάσταση 1821.
Χριστόδουλος Δημητρίου Κυπραίος. Πολέμησε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς Ἐπανάστασης. Πληγώθηκε στὴ μάχη τοῦ Ἄργους. Παρασημοφορήθηκε μὲ ἀριστεῖο.
Γεώργιος Κυπραίος Καλατζὴς Ὑπαξιωματικός. Πολέμησε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς Ἐπανάστασης. Πῆρε μέρος στὶς μάχες Τρίπολης, Ἀθηνῶν, Ναυπάκτου, Χίου, γιὰ ἕξη μῆνες μέχρι καὶ τὴν καταστροφή της. Κάτοχος τιμητικῶν βεβαιώσεων ὁπλαρχηγῶν.
Ἀδὰμ Μάρκου Κύπριος. Ὑπηρέτησε ἀπὸ τὸ 1822 μέχρι τέλος. Ἔλαβε μέρος στὴν περίφημη μάχη στὰ Δερβενάκια ὅπου ἀνδραγάθησε. Στὴ Ναύπακτο πληγώθηκε.
Γεώργιος Μάρκου Κυπραίος. Ἀδελφὸς τοῦ Ἀδάμ. Ὑπηρέτησε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ Ἀγῶνα. Ἔλαβε μέρος στὴ μάχη τῆς Καρυστίας. Μετέχοντας στὴ ἐκστρατεία τοῦ Φαβιέρου, ἔπεσε ἡρωικὰ μαχόμενος.
Κωνσταντῖνος Κυπριώτης. Ἀναφέρεται καὶ ὡς Ψαριανός. Ὑπηρέτησε στὸ πυρπολικὸ τοῦ Κανάρη. Σκοτώθηκε σὲ ναυμαχία.
Γεώργιος Κυπριώτης. Γιὸς τοῦ Κωνσταντίνου. Ὑπηρέτησε στὰ πυρπολικά. Σκοτώθηκε σὲ ναυμαχία.
Παντελὴς Γεωργίου Ὀρφανός. Ἀξιωματικός. Πολέμησε μαζὶ μὲ Νικηταρᾶ, τὸν Χατζηχρίστου κ.ἄ. Ἔλαβε μέρος στὶς μάχες Μεσολογγίου, Κρήτης, Δερβενακίων κ.α.
Σταῦρος Ἀντωνίου Κύπριος. Ἔλαβε μέρος σὲ ὅλες τὶς σημαντικὲς μάχες. Ἔλαβε παράσημο ἀνδρείας ἀπὸ Βασιλιᾶ Ὄθωνα.
Παῦλος Ἰωάννου Τουφεξής. Ὑπαξιωματικός. Ἔλαβε μέρος στὶς μάχες Στερεάς, Ἀθηνῶν, Δερβενακίων. Τιμητικὰ διπλώματα ἔλαβε ἀπὸ Μακρυγιάννη καὶ ἄλλους ὁπλαρχηγούς.
Ἀντώνιος Θωμᾶ Ρούσος. Ἔλαβε μέρος σὲ ὅλες τὶς σημαντικὲς μάχες. Ἔλαβε ἀριστεῖο ἀνδρείας ἀπὸ Ὄθωνα.
Χαράλαμπος Μάλης. Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἐμπνευστὲς γιὰ ἔναρξη ἐπανάστασης στὴ Κύπρο. Ἔλαβε Ἀριστεῖο ἀνδρείας.
Ἀγγελὴς Μιχαὴλ Κυπραίος. Ὑπηρέτησε ὡς λοχίας καὶ πῆρε μέρος σὲ πολλὲς μάχες ὑπὸ τὸν Υψηλάντη, Κίτσο, Τζαβέλλα, Μακρυγιάννη, τὸν Γιώργη τὸν Κύπριο. Πληγωμένος συνελήφθῃ ἀπὸ Ιμπραὴμ ἐπὶ ἐννέα μῆνες, φρικτῶν βασανιστηρίων. Δραπέτευσε καὶ προήχθῃ στὸ βαθμὸ ἀξιωματικοῦ. Ἔλαβε Ἀριστεῖο ἀνδρείας.
Ἰωάννου Γεωργίου Κύπριος. Ἔλαβε μέρος σὲ ὅλες τὶς σημαντικὲς μάχες. Προβιβάστηκε στὸ βαθμὸ τοῦ Ὑποχιλίαρχου. Τιμητικὰ διπλώματα ἀπὸ τὸ Γενναῖο Κολοκοτρώνη καὶ τὸν καπετὰν Ἀποστόλη.
Ἰωάννης Κύπριος. Ἐντάχθηκε στὸν ἀγῶνα ἀπὸ τὴν ἀρχή. Ὑπόδειγμα ἡρωισμοῦ. Κατέλαβε Τουρκοαιγυπτιακὸ πλοῖο ὅπου ἐργαζόταν καὶ τὸ ὡδήγησε στὴν Ὕδρα. Πῆρε μέρος στὴ μάχη κατὰ τοῦ Δράμαλη. Στὴ θάλασσα κατατρόπωνε τοὺς Τούρκους μὲ τὸ καράβι ποὺ κατέλαβε.
Ἀντώνιος Ἰακώβου Λοΐζος. Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἔλαβε μέρος στὴν ἐπανάσταση σὲ ἡλικία 20 χρονῶν. Ὑπηρέτησε ὑπὸ τὸν Φαβιέρο. Πληγώθηκε στὴν πολιορκία τῆς Ἀκρόπολις. Ἦταν πατέρας τοῦ Σώζου Ἀντωνίου, ποὺ πολέμησε στὴ Κρήτη τὸ 1866 καὶ παπποῦς τοῦ ἡρωικοῦ δημάρχου Λεμεσοῦ Χριστόδουλου Σώζου ποὺ ἔπεσε ἡρωικὰ μαχόμενος στοὺς Βαλκανικοῦ πολέμους, στὸ Μπιζάνι στὶς 6/10/1912.
Καπετὰν Γιώργης Κύπριος. Ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ γνωστοὺς θρυλικοὺς καπετάνιους τῆς ἐπανάστασης. Πῆρε μέρος στὶς περισσότερες ἡρωικὲς μάχες. Ἀνέβηκε μέχρι τὸν βαθμὸ τοῦ Χιλιάρχου. Ἔλαβε παράσημα ἀνδρείας.
Φιλόθεος Δημητσάνης Κύπριος. Ἐπίσκοπος Δημητσάνης. Μύησε ὅλο τὸν πληθυσμὸ τῆς Δημητσάνης στὴν Ἐπανάσταση. Πρόσφερε σημαντικὲς ὑπηρεσίες.. Συνελήφθῃ ἀπό τοὺς Τούρκους καὶ πέθανε ἀπὸ βάρβαρα βασανιστήρια. Μετὰ θάνατο τοῦ ἀπονεμήθηκε Ἀριστεῖο ἀνδρείας.
Δημήτριος Οικονομίδης. Ἀδελφὸς τοῦ Φιλόθεου. Ὑπηρέτησε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ καὶ εἶχε προετοιμασθεῖ γιὰ ἐπανάσταση καὶ στὴν ἀγαπημένη του πατρίδα Κύπρο. Ἔλαβε τιμητικὰ διπλώματα ἀνδρείας ἀπὸ ἀρκετοὺς ὁπλαρχηγούς.
Κυπριανὸς Θησεύς. Ἐξάδελφος τοῦ ἐθνομάρτυρα ἀρχιεπισκόπου Κυπριανοῦ. Ὑπηρέτησε μὲ ἡρωισμὸ τὸν ἀγῶνα. Ἔλαβε τιμητικὰ διπλώματα τῶν καπεταναίων.
Νικόλας Θησεὺς ἀδελφὸς τοῦ Κυπριανοῦ. Μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό του πρόσφεραν ἀνεκτίμητες ὑπηρεσίες στὸν ἀγῶνα. Τιμήθηκε ἰδιαίτερα ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες ὁπλαρχηγούς.
Θεόφιλος (Θεοφύλακτος) Θησεύς. Ἀδελφὸς τοῦ Κυπριανοῦ καὶ τοῦ Νικόλα. Ὑπηρέτησε μὲ αὐτοθυσία τὴν ἐπανάσταση. Ἔλαβε Ἀριστεία ἀνδρείας. Στὴ Κύπρο ἡγήθηκε τῆς ἀποτυχημένης ἐξέγερσης τοῦ 1833.
Καὶ ἄλλοι ἑκατοντάδες Ἕλληνες Κύπριοι ποὺ πρόσφεραν τὶς ὑπηρεσίες τους στὴ μάνα Ἑλλάδα καὶ ἀρκετοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἄφησαν τὴν τελευταία τους πνοὴ καὶ τὸ αἷμα τους στὰ Ἑλληνικὰ χώματα...
Ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ Ἕλληνες ὁπλαρχηγοὶ καὶ καπεταναῖοι, ὁ Ὑψηλάντης, ὁ Καποδίστριας, ὁ Βασιλιᾶς Ὄθωνας, ἐξήραν τὸ θάρρος καὶ τὴν αὐτοθυσία τῶν ἐθελοντῶν Ἑλλήνων Κυπρίων, Εἰδικὰ θαύμασαν τὶς ἡρωικές τους πράξεις, ἀλλὰ εἰδικώτερα τοὺς ἐξέπληξε ὅταν ἔβλεπαν τοὺς Κυπρίους πατέρες νὰ ἀγωνίζωνται μὲ ἡρωισμὸ δίπλα στὰ παιδιά τους καὶ τοὺς ἀδελφοὺς δίπλα στοὺς ἀδελφούς τους. Συνταρακτικό!
Τὰ ὀνόματα τῶν Κυπρίων ἐθελοντῶν ποὺ συμμετεῖχαν σὲ ὅλους τοὺς ἐθνικοὺς ἀγῶνες τῆς Ἑλλάδας, ἀνέρχονται σὲ χιλιάδες. Ἀρκετά, ὅσα διασώθηκαν, ὑπάρχουν στὸ ἀρχεῖο τοῦ πολεμικοῦ Μουσείου (1821, Βαλκανικοὶ Πόλεμοι, Μακεδονικὸς ἀγῶνα, Κρητικὴ ἐπανάσταση, Μικρασιατικὴ ἐκστρατεία, ΒΠΠ κ.ά), ἀλλὰ βέβαιον εἶναι ὅτι δὲν μποροῦν νὰ καταγραφοῦν. Αἰωνία τους ἡ μνήμη. Τιμὴ καὶ δόξα συνοδεύει τοὺς Ἕλληνες Κύπριους ἐθελοντές, ποὺ μὲ αὐτοθυσία καὶ ἡρωισμὸ συμμετεῖχαν καὶ ἀρκετοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἔχυσαν τὸ αἷμα σὲ Ἑλληνικὴ γῆ, σ᾿ ὅλους τοὺς ἐθνικοὺς ἀγῶνες τῆς Ἑλλάδας, χωρὶς ποτὲ νὰ ζητήσουν ἐπιβράβευση, ἢ ἀντίδωρο. Ἠθικὴ τιμητικὴ ἀναγνώριση μόνο ἤθελαν καὶ Αὐτοδιάθεση γιὰ τὴ σκλαβωμένη Κύπρο, Οὐ περὶ χρημάτων...
Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Κρητικῆς ἐπανάστασης 1866-1869, πάνω ἀπὸ 400 Κύπριοι ἐθελοντὲς πολέμησαν μαζὶ μὲ τοὺς ἡρωικοὺς Κρητικοὺς ἀδελφούς τους.
Σημειώνεται ὅτι ἡ συμμετοχὴ σὲ ἀριθμοὺς τῶν Κυπρίων ἐθελοντῶν εἶναι πολὺ ψηλά, καθὼς ὁ πληθυσμὸς τῆς Κύπρου ἐπὶ τουρκοκρατίας, ἦταν γύρω στὶς 80.000. Ἡ φυγή, οἱ κακουχίες, οἱ ἐκτελέσεις, οἱ ἐκτοπισμοί, ὁδηγοῦσαν τὸν ἑλληνικὸ πληθυσμὸ σὲ μαρασμό. Ὁ Βίκτωρ Οὺγκὼ λέει γιὰ τοὺς Τούρκους: «Παντοῦ φωτιὰ καὶ θάνατος... ἀπὸ ἐδῶ περᾶσαν οἱ Τοῦρκοι.»
Ὑπὸ τὴ Διοίκηση τοῦ Ταγματάρχη Πεζικοῦ Ἰωάννη Ζαμβρακάκη, οἱ Κύπριοι ἐθελοντὲς πολέμησαν ἐναντίον τοῦ Ὀθωμανικοῦ στρατοῦ τοῦ Μουσταφᾶ, Παρὰ Κιριτλὶ καὶ κατήγαγαν περήφανες νῖκες.
Σώζονται μερικὰ ὀνόματα τῶν Κυπρίων ἀγωνιστῶν ὅπως τῶν:
Βρυωνίδης Παναγιώτης, Λοχαγὸς Πυροβολικοῦ ἀπὸ Λεμεσό, 23 χρόνων, βρῆκε ἡρωικὸ θάνατο στὴ μάχη τοῦ Βαφὲ Κρήτης - 12 Ὀκτωβρίου 1866.
Ἰωάννη Βαρνάβα ἀπὸ Λεμεσό, ὁ ὁποῖος βρῆκε ἡρωικὸ θάνατο στὴ μάχη Βαφὲ τῆς Κρήτης στὶς 12 Ὀκτωβρίου 1866.
Σώζος Λοΐζου ἀπὸ Λεμεσό, τραυματίστηκε στὴν ἴδια μάχη.
Α. Μητσάς, πολέμησε στὴν ἐπαρχία Μαλαβίζιου Κρήτης.
Γ. Ζήκος, πολέμησε στὴν ἴδια περιοχή.
Μιχαὴλ Κωνσταντῖνος
Σωτήρης Μαριανθούση
Πέτρος Γεωργίου Μαλλάριος
Παντελὴς Γεωργίου Ὀρφανός, Ἀξιωματικός
Βασίλειος Ἀνδρέου
Ἑκατόμβες ἀγνώστων Κυπρίων στρατιωτῶν
Ἔγραφαν οἱ Κύπριοι ἐθελοντὲς πρὸς τὴ Διοίκηση τους:
«Σεβαστὴ Διοίκηση, Ἡμεῖς ἐχάσαμε μαζὶ μὲ τὴν πατρίδα μας καὶ τὰς οἰκίας μας. Εἴδομεν τοὺς συγγενεῖς μας ἐσφαγιασμένους καὶ ἐνταῦθα ἀπὸ ἀρχῆς τοῦ Ἱεροῦ Ἀγῶνος ἀγωνιζόμενοι τρέφομεν αὐτὰς τὰς ἐλπίδας τοῦ νὰ ἀνακτήσωμεν τὴν πατρίδα μας ἐλευθέρα. Ἀνεκπλήρωτοι παρέμειναν (Περὶ Ἕνωσης καὶ Ἐλευθερίας), οἱ προσδοκίες τῶν ἐθελοντῶν ἀγωνιστῶν Κυπρίων.»
Κατὰ τὶς μάχες τῆς Θεσσαλίας τὸ 1880, 150 ἐθελοντὲς Κύπριοι καὶ αὐτοὶ μὲ λάβαρο μιὰ χειροποίητη σημαία μὲ κεντημένο ἕνα γαλάζιο σταυρὸ στὴ μέση καὶ χρυσὰ γράμματα, «Ἡ Κύπρος τῇ μητρὶ Ἑλλάδι», πολέμησαν ἡρωικὰ καὶ χάρισαν πολλὲς νῖκες στὶς ἑλληνικὲς δυνάμεις. Στὴ Θεσσαλία πάλι, στὸν ἄτυχο πόλεμο τοῦ 1897, ὁ Στρατηγὸς Κωνσταντῖνος Σμολένσκυ, ἀρχηγὸς τῆς 3ης Ταξιαρχίας, μὲ πλῆθος ἐθελοντῶν Κυπρίων χάρισε πάλι στοὺς Ἕλληνες μιὰ ἀπὸ τὶς ἐλάχιστες ἔνδοξες νῖκες. Πάνω ἀπὸ χίλιοι Κύπριοι ἐθελοντὲς πολέμησαν ἡρωικὰ στὸν ἴδιο πόλεμο. Οἱ περισσότεροι πολέμησαν εὔτολμα καὶ ἄφησαν τὴν τελευταία τους πνοὴ στὰ ἱερὰ χώματα, τὰ ποτισμένα μὲ τὸ αἷμα τους.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ Β'Μέρος
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΑΣ - ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ. www.ledrastory.com
«Πᾶνος»
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ TA ΠΛΕΙΣΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΕΡΙ ΕΝΔΟΞΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΧΩΝΙΑΣΜΕΝΑ.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΑ ΜΥΡΙΑ ΑΛΛΑ ...
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΥΠΡΙΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
Παραθέτω κάτι χαρακτηριστικό για την συμμετοχή των Κυπρίων ΕΛΛΗΝΩΝ Βασιλέων, στην εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου, που τον ακολούθησαν από τη Φοινίκη (τον σημερινό Λίβανο) μέχρι την Ινδία.
Ενεργός υπήρξε η συμμετοχή κυπριακού στόλου με επικεφαλής τον βασιλέα της Σαλαμίνας Πνυταγόρα στην πολιορκία της Τύρου από τον Ιανουάριο έως τον Αύγουστο του 332 π.Χ. Ο Πνυταγόρας μαζί με άλλους Κυπρίους βασιλείς εφοδίασαν με ισχυρό στόλο από 120 πλοία τον Μ. Αλέξανδρο, προσφέροντας ανεκτίμητες υπηρεσίες και βοηθώντας έτσι να καταλάβει την Τύρο στο πλαίσιο της εκστρατείας εναντίον των Περσών. Μάλιστα συμμετέσχε και ο ίδιος ο Πνυταγόρας στην κυρίευση της Τύρου και ο Αλέξανδρος τον αντάμειψε παραχωρώντας του την πόλη Ταμασσό (Κύπρου) με τα πλούσια μεταλλεία χαλκού, αποσπώντας την από το Κίτιο και τους Φοίνικες. Ο Αλέξανδρος επικύρωσε τους Κυπρίους βασιλείς ως συμμάχους του.
Ο Αλέξανδρος ξεκίνησε να εξερευνήσει με στόλο τη Νότια θάλασσα (δηλαδή μεταξύ Αιγύπτου και Ινδίας). Για τον σκοπό αυτό πήρε μαζί του στην Ινδία κωπηλάτες και ναυπηγούς από τη Φοινίκη, την Κύπρο, την Καρία και την Αίγυπτο και είχε ήδη αποφασίσει ότι ναύαρχος θα ήταν ο φίλος του Νέαρχος μαζί με όλους τους Κυπρίους πρίγκηπες διαδόχους των βασιλέων. Κ.λ.π.