Στὴν παρακάτω ἐπιστολή, ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, συμβουλεύει καὶ ἐλέγχει ἕναν ἄνθρωπο, ὁποῖος ἐγκατέλειψε τὴν σύζυγό του καὶ συμβιώνει μὲ μιὰ ἄλλη, δίχως νὰ ἔχει ἀκολουθήσει τὰ κατὰ Θεὸν νόμιμα τοῦ γάμου. Βέβαια, διαβάζοντας τὴν ἐπιστολή, βλέπουμε μὲ μεγάλη λύπη πὼς τὰ χρόνια ἐκεῖνα ποὺ τὴν ἔγραψε ὁ ἅγιος, ἀρχὲς τοῦ 20ου αἰῶνα, τὰ πράγματα ἦταν διαφορετικά, ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπιση αὐτοῦ τοῦ θέματος.
Ἡ κοινωνία, δηλαδὴ ὁ λαός, τὸ κράτος καὶ προφανῶς ἡ Ἐκκλησία δὲν ἄφηναν ἀνεξέλεγκτες τέτοιες ἐνέργειες καὶ δὲν τὶς ἀποδέχονταν, ἂν δὲν ἀκολουθοῦσαν τὴν νόμιμη κατὰ Θεὸν ὁδό, τὴν ὁποία τηροῦσε καὶ τὸ ἴδιο τὸ κράτος. Τὸ ἴδιο καὶ ἀκόμη πιὸ εὐσεβὴς ὁ λαὸς καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς Ρωμαίικης αὐτοκρατορίας, καθὼς μᾶς δίνει ἕνα παράδειγμα ἀπὸ τὴν ἱστορία ὁ ἅγιος.
Σήμερα, ἐπειδὴ αὐτὴ ἡ πράξη ἔχει λάβει διαστάσεις πανδημίας καὶ στὴν δική μας πατρίδα, τὴν ὀρθόδοξη Ἑλλάδα καὶ ἔχει γίνει πλέον "κοινωνικῶς ἀποδεκτὴ" καὶ δὲν κρίνεται ὡς ἀποκλίνουσα ἀπὸ τὴν ἠθικῶς καὶ ἀξιοπρεπῶς σταθερὰ τῆς ὀντολογίας τοῦ ἀνθρώπου ἀλλὰ καὶ τοῦ θεϊκοῦ νόμου, ἀναπαύεται ὁ κάθε παρανομῶν στὴν "κοινὴ γνώμη" καὶ αἰτιολογεῖ τὴν πράξη του αὐτοδικαιούμενος, μὲ τὴν συνήθη ἀθωωτικὴ φράση: «Ἔ, ὅλοι ἔτσι κάνουν»! Σ᾿ αὐτὴν τὴν φράση- δικαιολογία μένει - καὶ ὄχι μόνο - ὁ ἅγιος Νικόλαος καὶ ἐλέγχει καὶ καθοδηγεῖ τὸν παραλήπτη τῆς ἐπιστολῆς. Ἄς τὸν ἀκούσουμε, γιὰ νὰ διδαχθοῦμε θεοπρεπῶς:
Στὸν ἀνύπαντρο σύζυγο γιὰ τὴν διπλὴ ἀδικία
Ἔδιωξες τὴν στεφανωμένη γυναῖκα σου καὶ πῆρες ἄλλη, μἐ τὴν ὁποία ζεῖς, χωρὶς νὰ ἔχετε παντρευτεῖ. Καὶ ἀναρωτιέσαι, τί κακὸ ἔκανες. Καὶ παραξενεύεσαι γιατί οἱ γείτονές σου ξεσηκώνονται ἐναντίον σου. Καὶ ἀκόμη παραξενεύεσαι γιατί ἡ ἐξουσία σὲ ταλαιπωρεῖ καὶ σὲ τιμωρεῖ.
Ἡ μία ἁμαρτία σου ἔγκειται στὸ ὅτι ἔδιωξες τὴ νόμιμη σύζυγο, ἐνῶ ἡ ἄλλη στὸ ὅτι συζεῖς παράνομα. Διπλὰ καταπάτησες τὸν νόμο τοῦ Δημιουργοῦ σου, γι᾿ αὐτὸ οἱ γείτονές σου ξεσηκώνονται ἐναντίον σου καὶ γι᾿ αὐτὸ ἡ κρατικὴ ἐξουσία σὲ κυνηγᾶ. Αὐτὸ δὲν θὰ ἦταν ἁμαρτία γιὰ τὰ ζῶα, ἀφοῦ γι᾿ αὐτὰ ὁ Δημιουργὸς δὲν ὅρισε τὸν νόμο ὅπως γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Ἀλλὰ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους εἶναι ἁμαρτία.
Ἐσὺ βρίσκεις τὴ δικαιολογία γιὰ τὸν ἑαυτό σου στὸ ὅτι ἔτσι ἔκαναν καὶ κάποιοι ἄλλοι. Ὅμως ποτὲ ἕναν παραβάτη τοῦ νόμου δὲν τὸν δικαιολογοῦσε τὸ ὅτι πρὶν ἀπὸ αὐτὸν ἦταν καὶ κάποιοι ἄλλοι παράνομοι. Ὁ Βυζαντινὸς βασιλιᾶς Κωνσταντῖνος, ὁ γιὸς τῆς Εἰρήνης, ἔδιωξε τὴν στεφανωμένη γυναῖκα του Μαρία καὶ πῆρε μιὰ κυρία τῶν τιμῶν, τὴν Θεοδότη. Καὶ ἡ βασίλισσα μητέρα καὶ ὁ πατριάρχης τῆς Κωνσταντινούπολης κατέκριναν τὸν βασιλιᾶ γι᾿ αὐτό.
Ὅμως ὁ βασιλιᾶς δὲν ἤθελε νὰ ἀκούσει τὴν μητέρα του καὶ τὸν ἀρχηγὸ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τοὺς ἀπείλησε κιόλας, πὼς ἐὰν δὲν τὸν ἀφήσουν ἥσυχο, θὰ γυρίσει τὸ κράτος σὲ εἰδωλολατρία καὶ θὰ ἀπαγορεύσει τὴν χριστιανικὴ πίστη. Καὶ ὅλος ὁ λαὸς ἔβραζε ἐξαιτίας τῆς παρανομίας τοῦ βασιλιᾶ. Ἀλλὰ τὴ δεύτερη χρονιὰ τῆς παράνομης αὐτῆς συμβίωσης, μπῆκαν στὸ παλάτι τοῦ βασιλιᾶ συνωμότες, τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν τύφλωσαν ἀκριβῶς στὸ δωμάτιο ποὺ γεννήθηκε.
Πρόσεξε, λοιπόν, νὰ μήν σε βρεῖ κι ἐσένα ἡ φοβερὴ τιμωρία, ὄχι ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ἀλλὰ ἀπὸ μιὰ ἀόρατη δύναμη, δυνατότερη ἀπ᾿ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Διότι ἔχει γραφτεῖ: «Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος» (Ἠσ. 5,20). Ἔτσι μιλᾶ Ἐκεῖνος, τοῦ ὁποίου τὸ χέρι φθάνει σὲ κάθε ἀνθρώπινο ὄν, εἴτε γιὰ νὰ χαϊδέψει εἴτε γιὰ νὰ χτυπήσει.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: "Δὲν φτάνει μόνο ἡ πίστη", Ἐκδόσεις "ΕΝ ΠΛΩ".
Εἰσαγωγή - Ἐπιμέλεια - Ἀντιγραφή:
Εἰσαγωγή - Ἐπιμέλεια - Ἀντιγραφή:
Σάββας Ηλιάδης
Δάσκαλος
Δάσκαλος
«Πᾶνος»
Ευλογημένε Δάσκαλε έθεσες ένα πολύ σοβαρό θέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ γάμος είναι ένας και ισόβιος. Μας το λέει ο Ίδιος ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός:
ό ούν ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μή χωριζέτω.
Το μόνο που μπορεί να χωρίσει το ανδρόγυνο, είναι το φτυάρι του νεκροθάφτη.
Σάς λέγω δέ, ότι όποιος τυχόν χωρίση τήν γυναίκα του διά πάσαν άλλην αιτίαν, καί όχι λόγω πορνείας, καί λάβη εις γάμον άλλην, διαπράττει μοιχείαν, ήτοι αμαρτάνει κατά τού θεσμού τού γάμου καί προδίδει τήν συζυγικήν πίστιν.
Καί εκείνος, πού θά λάβη εις γάμον χωρισμένην, διαπράττει μοιχείαν, διότι συνδέεται μέ γυναίκα, πού ανήκει εις άλλον.
ότι ο Θεός, πού εδημιούργησε τά πάντα, έκαμεν εξ αρχής τό πρώτον ανδρόγυνον από ένα άνδρα καί από μίαν γυναίκα; Εάν ο Δημιουργός ενομοθέτει τότε καί τό διαζύγιον, δέν θά εδημιούργει μίαν μόνον αλλά περισσοτέρας γυναίκας διά τόν ένα άνδρα.
Ακόμα και στο θέμα της μοιχείας ο Κύριος μας σου δίνει το δικαίωμα και όχι την εντολή να χωρίσεις.
Και ο Άγιος Νικόδημος Ο Αγιορείτης μας λέει:
Μην κάνεις χρήση αυτού του δικαιώματος ότι κι αν έχει κάνει ο άλλος,
ότι κι αν έχει κάνει;
Ναι ότι κι αν έχει κάνει και θα βρεις σίγουρα θέση στον Παράδεισο.
Και θα κλείσω γράφοντας κάτι ακόμα.
Τότε θα αναρωτηθεί κάποιος γιατί Εκκλησία κάνει δεύτερο και τρίτο γάμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ δεύτερος γάμος επιτρέπεται μόνο όταν πεθάνει ένας από τους δύο συζύγους. Και αυτός που έχει χηρέψει μπορεί να ξαναπαντρευτεί.
Στην Εκκλησία υπάρχει το εκκλησιαστικό δίκαιο που εκφράζει τις σχέσεις εκκλησίας και πολιτείας.
Είναι όμως και το κανονικό δίκαιο αυτό εκφράζει την Αγία Γραφή το Ευαγγέλιο στην πράξη.
Το πρώτο είναι ρευστό συνεχώς μεταβάλλεται ακούμε να λένε πολλές φορές ο καταστατικός χάρτης της Εκκλησίας.
Αν θυμάμαι καλά μέχρι και τον 9ο αιώνα δεν επιτρεπόταν δεύτερος γάμος στην Εκκλησία, εκτός της χηρείας.
Και κάποιος αυτοκράτορας πίεζε τον Πατριάρχη για να ξαναπαντρευτεί και τότε θεσπίστηκε ο δεύτερος γάμος.
Είναι αυτό που είπαμε το εκκλησιαστικό δίκαιο.
Ενώ το δεύτερο το κανονικό δίκαιο δεν μεταβάλλεται ποτέ.
Και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας λέει:
Όταν θα κριθείς δεν θα κριθείς με βάση τους νόμους του κράτους ή του εκκλησιαστικού δικαίου αλλά τους νόμους του Θεού.
Δυστυχώς σήμερα υπάρχει μεγάλη άγνοια γιατί (όλοι έτσι κάνουν).
Ακούστηκε μία ολιγόλεπτη ομιλία του πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου πάνω σε αυτό το θέμα.
https://youtu.be/n7zMCXWxuA8