Ἀντώνης Ἀντωνᾶς: Ἀφιερωμένο ἐξαιρετικὰ σὲ αὐτοὺς ποὺ τιμοῦν τὸν σφαγέα τῶν Ἑλλήνων Σουλιωτών.

 

Πιὸ σημαντικὸς εἶναι ὁ Τουρκαλβανὸς Ἀλή πασᾶς ἀπὸ τοὺς ἀγωνιστὲς τοῦ Σουλίου;

Χιλιάδες Ἑλληνίδες «Ἀρματωλές», στὴν ἐπανάσταση ᾿λάβαν μέρος, δίπλα πολεμῶντας, στοὺς πατέρες, στοὺς ἄνδρες, τὰ παιδιά τους, τοὺς ἀδελφούς, ἀλλὰ καὶ τὶς μανᾶδες, ποὺ κι αὐτὲς σὰν ὕαινες, τ᾿ ἀσκέρια τοῦ Ἀλή πασᾶ, σὲ φυγὴ ἐτρέπαν  στὸ κατόπιν κυνηγοῦσαν. 

 

Ἀνδρίκια τὸ γιαταγάνι ψηλὰ κρατοῦσαν, κεραυνοὺς μὲ τὰ καρυοφύλια* τους, καὶ τὶς κουμπούρες* τους βαροῦσαν. Οἱ γυναῖκες καπετάνισσες, ἡρωικὲς Σουλιώτισσες ἐπαναστάτισσες! 

 

Μιμήθηκαν τοὺς 300 Λακεδαιμόνους, ἀλλὰ καὶ τὶς ἡρωϊδες τοῦ Ἄργους.. Γιὰ τὸν θρασύδειλο Ἀλὴ πασᾶ τὸ «Νικᾷν ἄδοξο. 

 

Τὸ ἠττάσθαι ὄνειδος καὶ ἔπαθε τὸ δεύτερο ........ Τὸ ἀνέφερε ὁ βασιλιᾶς τῆς Σπάρτης Κλεομένης κατὰ τὴν διάρκεια τῆς πολιορκίας τοῦ Ἄργους περὶ τὸ 494 π.Χ., ὅταν εἶδε ξαφνικὰ ὅτι ἑκατοντάδες γυναῖκες ἀρματωμένες ἦταν ἕτοιμες νὰ τὸν ἀντιμετωπίσουν, μὲ ἀρχηγὸ μιὰ μικροκαμωμένη γυναῖκα τὴν Ἀργεία ποιήτρια, συγγραφέα καὶ τώρα Στρατηγὸ Τελεσσίλα (Γεν. τὸ 520 ἢ 515 π.Χ.) 

 

Μετὰ τὴν καταστροφὴ καὶ τὴν ἧττα τοῦ στρατοῦ τοῦ Ἄργους στὸ ἱερὸ ἄλσος τῆς Σητείας μεταξὺ Ναυπλίου καὶ Τίρυνθας, ὅπου ὁ Κλεομένης προκάλεσε τὸν θάνατο 8000 Ἀργείων, τὴν ἄμυνα τῆς πόλης ἀνέλαβε ἡ μαχητικὴ Τελεσσίλα, ἡ ὁποία ἔπεισε ὅλες τὶς γυναῖκες τοῦ Ἄργους νὰ ὑπερασπισθοῦν τὴν πόλη τους καὶ νὰ θυσιαστοῦν ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν. Ὅπλισε μὲ κάθε εἴδους ὅπλο γυναῖκες, παιδιά, γέρους καὶ τοὺς τοποθέτησε στὶς ἐπάλξεις. 

 

Ὅλες οἱ γυναῖκες φόρεσαν πανοπλίες καὶ ἔζωσαν τὴν πόλη. Οἱ ἄνδρες τοῦ Κλεομένη βλέποντας τὶς ἀνδρεῖες γυναῖκες, ἀρνήθηκαν νὰ ἐμπλακοῦν σὲ μάχη, λόγῳ τῶν στρατιωτικῶν νόμων τῶν Λακεδαιμονίων, ποὺ ἀπαγόρευαν ρητὰ ὅποια πολεμικὴ ἐμπλοκὴ μὲ γυναῖκες. 

 

Καὶ ἡ Σουλιώτισσα Μόσχω, γυναῖκα τοῦ Καπετὰν Τζαβέλλα, ἀρχηγός, τριακόσιων γυναικῶν ἀρματωμένων, τοῦ Λεωνίδα τοὺς Λακεδαιμόνιους ξεπεράσαν. Ξεμαλιασμένες ἀγριεμένες, οὐρλιάζοντας σὰν λύκαινες, μὲ τὸ σπαθὶ στὸ γυμνωμένο χέρι, ξεχύθηκαν, κατατρόπωσαν τ᾿ Ἀλή Πασᾶ τ᾿ ἀσκέρι. 

 

Χιλιάδες πανικόβλητοι δειλιασμένοι Τοῦρκοι, ἀπ᾿ τὶς γυναικεῖες ἰαχές, τὶς κλαγγὲς τῶν χαντζάρων, τοὺς κεραυνοὺς ἀπ᾿ τὰ καρυοφίλια*, τὶς κουμπούρες*, οἱ ἄγριες Ἑλληνίδες ἀμαζόνες τοῦ εἰκοσιένα, διώξανε τοὺς βάρβαρους, π᾿ ἀλαφιασμένοι φεύγουν. 

 

Ξοπίσω τρέχουν τοὺς ἐχθροὺς καὶ τοὺς κατατροπώνουν. Ντροπιασμένοι καὶ τρέμοντας ἀπὸ φόβο οἱ ὀχτροί, ἔτρεχαν, λύγιζαν λιποψυχοῦσαν, ψυχομαχοῦσαν. Οἱ ἀνδρεῖες γυναῖκες δεκαπλάσιους, Τούρκους πολεμοῦσαν, ἀλλὰ δὲν λιποψυχοῦσαν, 

 

Ὁ Ἀλής ποὺ τελευταία στιγμὴ γλύτωσε, ἀπ᾿ τῶν ἡρωικῶν γυναικῶν τὴν ὀργή, τ᾿ ἀσκέρι του πρὸς σφαγή, ἀπὸ φόβο, ἐγκατέλειψε, στὰ Γιάννενα ντροπιασμένος, τρέχει.. Ξοπίσω οἱ Ἑλληνίδες ἀρματωμένες καπετάνισσες, γυναῖκες ἡρωικὲς ἐπαναστάτισσες! 

 

*Μόσχῳ Λάμπρου Τζαβέλλα (1760 - 1803). 

Γυναῖκα τοῦ ἡρωικοῦ καπετάνιου Λάμπρου Τζαβέλλα Σουλιώτη πολέμαρχου, ποὺ ἦταν ὁ φόβος καὶ τρόμος τῶν Τούρκων, καὶ μητέρα τῶν Φώτου, Τζιγούρη, Γιωργάκη καὶ τῆς Σόφως. Καὶ τὰ τρία ἀγόρια της ἦταν καπεταναῖοι καὶ σκοτώθηκαν ἡρωικὰ σὲ μάχες ἐκτὸς τὴν Σόφως ποὺ πολεμῶντας δίπλα στὴν μάνα της ἔχασε τὸ δεξί της μάτι Μιὰ ἀπὸ τὶς ἔνδοξες οἰκογένειες τοῦ Σουλίου, ποὺ πολεμοῦσε τοὺς Τούρκους πολὺ πιὸ πρὶν τὸ 1821. 

 

Ἡ ἡρωικὴ μάχη ποὺ ἀναφέρεται στὸ πιὸ πάνω ποίημα, ἔγινε στὶς 20 Ἰουλίου 1792 κατὰ τοῦ Ἀλή Πασᾶ, ὁ ὁποῖος ἤθελε νὰ ὑποτάξει τὸ ἀνυπότακτο Σούλι, ἀλλὰ ἡττήθηκε ὁλοκληρωτικά... ἀπὸ γυναῖκες ἀνδρειωμένες... 

 

Αὐτὰ τὰ ἐλάχιστα γιὰ τὸν τουρκαλβανὸ σφαγέα Ἀλὴ πασᾶ, ποὺ μὲ τὸν ὑπέρτερο στρατό του καὶ τὴν ὑπεροπλία του, ντροπιαστικὲς νῖκες πλασματικές, κατὰ ἀδύναμων στρατῶν καὶ Χριστιανῶν εἶχε καί, ἀλλὰ ἂς λάβουν ὑπ᾿ ὄψιν, ἐπίσης καὶ οἱ σημερινοὶ νεοσουλτάνοι, ἀλλὰ καὶ ἐπίδοξοι ὀλετῆρες τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἔνθεν καὶ ἐκεῖθεν, ὅτι ἀρχίζουν νὰ ἠχοῦν τὰ τύμπανα καὶ οἱ ἰαχὲς τῶν ἡρωικῶν προγόνων καὶ ἀφυπνίζουν τοὺς ΕΛΛΗΝΕΣ ...... 

 

Τοῦ Ἀντώνη Ἀντωνᾶ.

«Πᾶνος»