Μαδαγασκάρη: Ο επίγειος παράδεισος που δεν μπορεί να θρέψει τα παιδιά του

 

Επίσκοπος Τολιάρας Πρόδρομος
Αδελφότητα Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής

Αγαπητοί φίλοι της Ιεραποστολής,

Ειλικρινώς κάθε φορά που συντάσσω ένα κείμενο για το έντυπό σας, εύχομαι και προσεύχομαι να είναι η τελευταία φορά κατά την οποία θα γεμίσω τη σελίδα με ανθρώπινο πόνο. Έπειτα από μια πρωτοφανώς άνυδρη τετραετία, για το σύνολο της έκτασης της Νοτίου Μαδαγασκάρης, η πλειοψηφία των γηγενών έρχεται αντιμέτωπη με τις τραγικές συνέπειες αυτού που μέχρι τώρα σκιωδώς ακούγαμε και ουδέποτε πιστεύαμε ότι θα ζήσουμε, της Κλιματικής Αλλαγής. 

Εκατομμύρια ανθρώπων ήδη έχουν περιορίσει την ημερήσια πρόσληψη θερμίδων στο ένα τρίτο του φυσιολογικού, καταναλώνοντας κατ’ αποκλειστικότητα έντομα (κυρίως ακρίδες), ποώδη φυτά σχεδόν μη βρώσιμα και αποφλοιωμένους κάκτους. Η έλλειψη πόσιμου νερού αναγκάζει σε μετανάστευση ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, καθημερινή πολύωρη μετακίνηση χιλιάδες αδελφούς μας, οι οποίοι σχεδόν με μάτια θολά και αμφίβολο μέλλον ψάχνουν για την γη της υδάτινης επαγγελίας.

Προσωπικώς έχω υπάρξει μάρτυρας σκηνών τις οποίες θα περίμενα τυπωμένες αποκλειστικά και μόνο στις σελίδες κάποιου μεσαιωνικού διηγήματος. Νέοι κλέβουν τομάρια ζώων από τα βυρσοδεψία –δέρματα που προορίζονται για την υποδηματοποιία των δυτικών χωρών– τα βράζουν επί ώρες σε λασπόνερα, ούτως ώστε μόλις μαλακώσουν να αποτελέσουν το ημερήσιο γεύμα τους. Παιδιά χώνονται ανάμεσα στις σωληνώσεις της υδροφόρας της Ιεράς Επισκοπής μας, γλείφοντας κυριολεκτικά τις σταγόνες του νερού οι οποίες σχηματίζονται στις ενώσεις. Τετρακόσιες χιλιάδες άνθρωποι, σύμφωνα με επίσημες μετρήσεις διεθνών οργανισμών, βρίσκονται επί μήνες όχι απλώς κάτω του ορίου της φτώχειας παρά κάτω του ορίου της επιβίωσης.

Περιοδεύω κάθε σπιθαμή του τόπου και το μόνο θέαμα που αντικρίζω στις Εκκλησίες μας είναι ανθρώπους να πίνουν το νερό των βαπτίσεων, παιδιά στο ιερό να καταναλώνουν ένοχα το ζέον, και ψάλτες με σκασμένα χείλη να αινούν τον Θεό πέραν κάθε απόγνωσης.

Για όλα αυτά, ως πατέρας και επίσκοπος, δεν θα ντραπώ ακόμα μια φορά να ζητήσω ευθαρσώς τη συνδρομή σας, το πολύ και το ελάχιστο, ούτως ώστε να συνεχίσουμε το πρόγραμμα κατασκευής πηγαδιών και υδρευτικών μέσων. Αυτή τη στιγμή τα επτά από τα δώδεκα πηγάδια είναι έργο και προσφορά της Αδελφότητας Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής. Ούτως ώστε να επεκτείνουμε, συν Θεώ, σε κάθε ενορία μας τα συσσίτια, διπλασιάζοντας τους αδελφούς που ζουν από αυτά και απαλύνοντας τον πόνο της τοπικής κοινωνίας. Ούτως ώστε να συνεχίσουμε την απρόσκοπτη λειτουργία του νέου αγροτικού ιατρείου, αυτού του έργου πνοής το οποίο η δική σας αγάπη θεμελίωσε. Ούτως ώστε να σηκώσουμε όλοι μαζί τον σταυρό του Αφρικανού αδελφού, ο οποίος κάθε μέρα σταυρώνεται, κάθε μέρα πεθαίνει και κάθε μέρα, παρά ταύτα, δοξολογεί τον Θεό.

Ικέτης της αγάπης σας και επαίτης της συνδρομής σας
† Ο Τολιάρας Πρόδρομος

Πηγή:  http://grforafrica.blogspot.com/

«Πᾶνος»