Ὅμως ἀξιοπερίεργο εἶναι, ὅτι εἰς τὴν συγκεκριμένη περίπτωση τῆς χρεοκοπίας τῆς χώρας μας, ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῆς κρίσης ἐδόθησαν τεράστιες πολιτικὲς καὶ οἰκονομικὲς διαστάσεις. Οἱ ὁποῖες προέρχονται ἀπὸ διεθνεῖς κύκλους καὶ ἐνδογενεῖς παράγοντες οἱ ὁποῖοι ἐξυπηρετοῦν διάφορα συμφέροντα ἐξωτερικῶν κυρίως παραγόντων. Ἀπὸ ὅτι εἶναι γνωστόν, σὲ ἄλλες χῶρες οἱ ὁποῖες βίωσαν ἀνάλογες κρίσεις, τὸ ὅλο πρόβλημα ἀντιμετωπίστηκε ἐπιστημονικά, μὲ ρεαλισμὸ καὶ σύμπνοια, ἀπὸ τὶς κοινωνίες καὶ τοὺς πολιτικούς. Γιὰ πρώτη φορὰ εἰς τὴν χώρα μας συμβαίνει ὅμως κάτι τὸ ἀντίθετο καὶ διαφορετικό. Ἡ χρησιμοποίηση μίας ἀσύμμετρης καὶ καταστροφικῆς προπαγάνδας μὲ πληροφορίες παροδηγητικὲς ἢ ψευδεῖς οἱ ὁποῖες ὑποστηρίζουν πολιτικὲς σκοπιμότητες ἢ προστατεύουν συμφέροντα αὐτῶν ποὺ κατέχουν τὴν Ἐξουσία ἢ ἐκείνων ποὺ ἐπιδιώκουν αὐτή. Αὐτὸ ὅμως ποὺ ξεχωρίζει τὴν προπαγάνδα ἀπὸ ἄλλες μορφὲς συνηγορίας εἶναι ὅτι ὁ προπαγανδιστὴς εἶναι πρόθυμος νὰ ἀλλάξει τὴν ἄποψη τοῦ κοινοῦ μέσῳ σύγχυσης καὶ ἐξαπάτησης καὶ ὄχι μέσῳ πειθοῦς καὶ κατανόησης.
Ὡς ἐκ τούτου ἡ χώρα μας ἐδῶ καὶ 12 χρόνια δὲν εἶναι μόνον θῦμα οἰκονομικῆς ἐκτροπῆς, λόγῳ εὐθύνης τοῦ πολιτικοῦ συστήματος ἐξουσίας, καὶ παράλληλα τοῦ στραβοπατήματος τῶν διεθνῶν ἐπενδυτῶν, ἀλλὰ καὶ θῦμα τῆς ἐπικίνδυνης προπαγάνδας-τρομοκρατίας τῶν Μνημονιακῶν καὶ Ἀντιμνημονιακῶν ποὺ ἀσκεῖται μὲ ἀμείωτο βαθμὸ εἰς βάρος τῆς Ἑλληνικῆς Κοινωνίας, ἡ ὁποία βιώνει καθημερινῶς τὸν κίνδυνο τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἐξαθλίωσης καὶ φτωχοποίησης.
Ὅμως τί κρύβεται πράγματι πίσω ἀπὸ αὐτὴν τὴν βία τῆς προπαγάνδας-τρομοκρατίας ποὺ ἀσκεῖται εἰς βάρος τοῦ Λαοῦ μας;
Ὅμως τί κρύβεται πράγματι πίσω ἀπὸ αὐτὴν τὴν βία τῆς προπαγάνδας-τρομοκρατίας ποὺ ἀσκεῖται εἰς βάρος τοῦ Λαοῦ μας;
Ἡ Παγκόσμια Ἱστορία μᾶς ἔχει διδάξει, ὅτι ὁ ἀνταγωνισμὸς τῶν οἰκονομικῶν συμφερόντων ὁρισμένων χωρῶν ἔχει ὡς συνέπεια τὶς πολεμικὲς συγκρούσεις, μὲ ὅτι αὐτὸ συνεπάγεται. Μετὰ τὸν 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο παρατηρεῖται ἡ διαμόρφωση μίας νέας φιλοσοφίας ἡ ὁποία περιορίζει τὶς πολεμικὲς συγκρούσεις, τώρα μὲ τὸν ἔλεγχο ἢ ὑποταγὴ μίας ἄλλης χώρας μέσῳ τοῦ Χρηματοπιστωτικοῦ Συστήματος. Ἡ ὅλη πορεία τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης (Ε.Ε.), μετὰ τὴν ἑνοποίηση τῆς Γερμανίας τὸ 1990, ἔχει τώρα ὅλα αὐτὰ τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς νέας αὐτῆς φιλοσοφίας. Ἡ ὁποία εἶναι προϊὸν τῆς πρωταγωνίστριας εἰς τὴν Εὐρώπη Γερμανίας. Ὅμως γιὰ νὰ γίνει πιὸ κατανοητὴ ἡ ὅλη μεταστροφὴ ἡ ὁποία παρατηρεῖται ἐδῶ καὶ 31 χρόνια εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἤπειρο, ἡ ὁποία καὶ θέτει σὲ κίνδυνο τὶς εὐρωπαϊκὲς Ἀρχές, Ἀξίες καὶ Παραδόσεις τῶν Λαῶν, ὀφείλουμε νὰ ἀνατρέξουμε καὶ πάλιν εἰς τὴν Ἱστορία.
Ὡς γνωστόν, πρωταγωνιστικὸ ρόλο εἰς τὴν διερεύνηση τῶν Ἠπείρων τοῦ Πλανήτη καὶ τὸν Ἀποικισμό των, καὶ ὡς συνέπεια αὐτοῦ τὴν ἐνδυνάμωση τῆς παγκόσμιας οἰκονομίας, ἔπαιξαν οἱ χῶρες Ἱσπανία, Πορτογαλία, Μ.Βρετανία, Ὁλλανδία, Γαλλία, Ἰταλία καὶ Βέλγιο κ.α... Ἡ Γερμανία, ἂν καὶ διέθετε δυναμισμὸ σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τοῦ πνεύματος καὶ τῆς τεχνολογίας, γιὰ διάφορους λόγους ἔμεινε ἐκτὸς αὐτῆς τῆς μεγαλειώδους προσπάθειας. Ὅμως δὲν συγχώρησε ποτὲ τὸν ἑαυτό της γιὰ αὐτὴ τὴν ἀποχή της, ἡ ὁποία ἔκτοτε τὴν συνοδεύει ἐφιαλτικὰ ὡς «σύνδρομο τῆς χαμένης εὐκαιρίας». Παράλληλα καὶ ἡ μεγαλειώδης Ἐπανάσταση τοῦ 1789 ἡ ὁποία ἀνέδειξε τὴν Γαλλία ὡς χώρα καὶ μητέρα τοῦ Διαφωτισμοῦ.
Πρὸς ἀντιμετώπιση αὐτοῦ τοῦ συνδρόμου στράφηκε κατὰ πρῶτον ἐναντίον τῆς Γαλλίας μὲ τὸν Γερμανο-Γαλλικὸ πόλεμο τοῦ 1870/71, μὲ τὴν ταπείνωση τῆς Γαλλίας. Ἡ νίκη αὐτὴ τῆς ἔδωσε φτερὰ γιὰ νὰ προκαλέσει ἀργότερα ἐντὸς μόλις 20 χρόνων 2 συνεχόμενους Παγκοσμίους Πολέμους, ἡ προετοιμασία τοῦ 2ου Παγκοσμίου Πολέμου τοῦ ὁποίου, γιὰ τὴν ἐπίτευξη τοῦ μεγάλου ὁράματος τῆς Χιλιετοῦς Αὐτοκρατορίας (Tausendjähriges Reich), διήρκεσε μόλις 6 χρόνια (1933-1939). Ὅμως δυστυχῶς γιὰ τοὺς Λαοὺς οἱ ὁποῖοι ὑπέστησαν τὰ πάνδεινα, ἡ ἔναρξη τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου εὐνόησε καὶ πάλιν τὴν ἡττηθεῖσα Γερμανία, ἡ ὁποία ἀπαλλάχθηκε ἄνευ ὅμως οὐδεμίας Εἰδικῆς Συμφωνίας ἀπὸ τὴν καταβολὴ πολεμικῶν ἀποζημιώσεων, ἀλλὰ ὡς ὄφειλε καὶ ἀπὸ τὴν ὑποχρέωση τῆς ριζικῆς «Ἀποναζικοποίησής» της.
Ἡ Συμφωνία τῶν 2+4 γιὰ τὴν Ἑνοποίηση τῆς Γερμανίας ὑπογράφηκε τὴν 12.09.1990 εἰς τὴν Μόσχα μόνο τῶν 2 (Δυτικὴ καὶ Ἀνατολικὴ Γερμανία) καὶ τῶν 4 (ΗΠΑ, Σοβιετικὴ Ἕνωση, Γαλλία, Μ. Βρετανία). Εἰς τὴν ὁποία Συμφωνία ὅμως, δὲν προσεκλήθησαν, ἀλλὰ οὔτε κἂν συνυπέγραψαν καὶ οἱ ἄλλες χῶρες τῆς Εὐρώπης π.χ. καὶ ἡ Ἑλλάδα. Ποὺ αὐτὸ σημαίνει ὅτι συνεχίζεται νὰ ὑφίστανται: α) ἡ διαρκὴς ἀπειλὴ τῆς Γερμανίας κατὰ τῆς Εὐρώπης, καὶ β) ἡ ὑποχρέωση ἀπὸ νομικῆς πλευρᾶς, τῆς ἐν τῷ μεταξὺ τώρα Ἑνωμένης Γερμανίας, εἰς τὴν καταβολὴ τῶν πολεμικῶν ἀποζημιώσεων ἀπέναντι τῶν χωρῶν, ὅπως π.χ. καὶ ἡ Ἑλλάδα.
Ὅμως ἡ Συμφωνία τῶν 2+4 ἔδωσε καὶ τὸ ἔναυσμα εἰς τὸ Βερολῖνο γιὰ τὴν ὁλοκληρωτικὴ τώρα ἀλλαγὴ τῆς πολιτικῆς της ἀπέναντι τῆς Εὐρώπης καὶ τὴν ἐνορχήστρωση ἑνὸς νέου μεγαλεπήβολου Σχεδίου γιὰ τὴν κυριαρχία τῆς Γερμανίας ἐντὸς τῆς Ε.Ε.
Παραβίασε τὸ Σύμφωνο Σταθερότητας ἐντὸς τῆς Ε.Ε. Ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 1990 ἕως σήμερα τὸ Βερολῖνο ἐπέβαλε ἐντὸς τῆς Γερμανίας τὴν ἀπαγόρευση αὐξήσεων σὲ μισθούς, ἀμοιβὲς καὶ συντάξεις καὶ σχεδὸν τὸ μηδενισμὸ τῶν τόκων εἰς τὶς τραπεζικὲς καταθέσεις, ἀλλὰ καὶ τὴν σταθερότητα τῶν τιμῶν. Αὐτὸ εἶχε ὡς συνέπεια τὸν χαμηλότοκο δανεισμὸ τοῦ Γερμανικοῦ Τραπεζικοῦ Συστήματος πρὸς τὶς Τράπεζες τῶν Ε.Ε.-Ἑταίρων οἱ ὁποῖες διέθεταν τὰ τεράστια κεφάλαια γιὰ τὴν ἀγορὰ καταναλωτικῶν προϊόντων, τὰ ὁποῖα εἰς τὴν κυριολεξία προέρχονται ἀπὸ τὴν Γερμανία. Αὐτὸ εἶχε ὡς συνέπεια τὴν ἁλματώδη αὔξηση τῆς παραγωγικότητας τῆς Γερμανίας, ἡ ὁποία ἐξάγει τώρα πλέον τοῦ 65% τῆς παραγωγῆς της εἰς τὶς χῶρες τῆς Ε.Ε., μὲ τὴν συσσώρευση τεραστίων πλεονασμάτων, πλέον τῶν 25 δὶς Εὐρὼ τὸν μῆνα. Παράλληλα οἱ δανειζόμενες χῶρες τῆς Ε.Ε., κυρίως τοῦ Νότου, ὄχι μόνον ἀπώλεσαν τὴν παραγωγικότητά τους, ἀλλὰ καὶ χρεοκόπησαν.
Ἡ Συμφωνία τῶν 2+4 γιὰ τὴν Ἑνοποίηση τῆς Γερμανίας ὑπογράφηκε τὴν 12.09.1990 εἰς τὴν Μόσχα μόνο τῶν 2 (Δυτικὴ καὶ Ἀνατολικὴ Γερμανία) καὶ τῶν 4 (ΗΠΑ, Σοβιετικὴ Ἕνωση, Γαλλία, Μ. Βρετανία). Εἰς τὴν ὁποία Συμφωνία ὅμως, δὲν προσεκλήθησαν, ἀλλὰ οὔτε κἂν συνυπέγραψαν καὶ οἱ ἄλλες χῶρες τῆς Εὐρώπης π.χ. καὶ ἡ Ἑλλάδα. Ποὺ αὐτὸ σημαίνει ὅτι συνεχίζεται νὰ ὑφίστανται: α) ἡ διαρκὴς ἀπειλὴ τῆς Γερμανίας κατὰ τῆς Εὐρώπης, καὶ β) ἡ ὑποχρέωση ἀπὸ νομικῆς πλευρᾶς, τῆς ἐν τῷ μεταξὺ τώρα Ἑνωμένης Γερμανίας, εἰς τὴν καταβολὴ τῶν πολεμικῶν ἀποζημιώσεων ἀπέναντι τῶν χωρῶν, ὅπως π.χ. καὶ ἡ Ἑλλάδα.
Ὅμως ἡ Συμφωνία τῶν 2+4 ἔδωσε καὶ τὸ ἔναυσμα εἰς τὸ Βερολῖνο γιὰ τὴν ὁλοκληρωτικὴ τώρα ἀλλαγὴ τῆς πολιτικῆς της ἀπέναντι τῆς Εὐρώπης καὶ τὴν ἐνορχήστρωση ἑνὸς νέου μεγαλεπήβολου Σχεδίου γιὰ τὴν κυριαρχία τῆς Γερμανίας ἐντὸς τῆς Ε.Ε.
Παραβίασε τὸ Σύμφωνο Σταθερότητας ἐντὸς τῆς Ε.Ε. Ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 1990 ἕως σήμερα τὸ Βερολῖνο ἐπέβαλε ἐντὸς τῆς Γερμανίας τὴν ἀπαγόρευση αὐξήσεων σὲ μισθούς, ἀμοιβὲς καὶ συντάξεις καὶ σχεδὸν τὸ μηδενισμὸ τῶν τόκων εἰς τὶς τραπεζικὲς καταθέσεις, ἀλλὰ καὶ τὴν σταθερότητα τῶν τιμῶν. Αὐτὸ εἶχε ὡς συνέπεια τὸν χαμηλότοκο δανεισμὸ τοῦ Γερμανικοῦ Τραπεζικοῦ Συστήματος πρὸς τὶς Τράπεζες τῶν Ε.Ε.-Ἑταίρων οἱ ὁποῖες διέθεταν τὰ τεράστια κεφάλαια γιὰ τὴν ἀγορὰ καταναλωτικῶν προϊόντων, τὰ ὁποῖα εἰς τὴν κυριολεξία προέρχονται ἀπὸ τὴν Γερμανία. Αὐτὸ εἶχε ὡς συνέπεια τὴν ἁλματώδη αὔξηση τῆς παραγωγικότητας τῆς Γερμανίας, ἡ ὁποία ἐξάγει τώρα πλέον τοῦ 65% τῆς παραγωγῆς της εἰς τὶς χῶρες τῆς Ε.Ε., μὲ τὴν συσσώρευση τεραστίων πλεονασμάτων, πλέον τῶν 25 δὶς Εὐρὼ τὸν μῆνα. Παράλληλα οἱ δανειζόμενες χῶρες τῆς Ε.Ε., κυρίως τοῦ Νότου, ὄχι μόνον ἀπώλεσαν τὴν παραγωγικότητά τους, ἀλλὰ καὶ χρεοκόπησαν.
Ἡ τότε ὅμως ἐμμονὴ τοῦ Προέδρου Μιτερὰν τῆς Γαλλίας γιὰ τὴν καθιέρωση τοῦ Εὐρὼ ὡς Νόμισμα τῆς Ε.Ε., γιὰ τὴν «ἐξουδετέρωση τοῦ Μάρκου», τοῦ βαρύτατου ὅπλου τῆς Γερμανίας, καὶ ὡς «ἀντάλλαγμα» τὴν ἀποδοχὴ τῆς Φρανκφούρτης ὡς Ἕδρα τῆς ΕΚΤ, ἀπέβῃ ὡς ὁ Δούρειος Ἵππος τῆς Γερμανίας. Διότι ἡ ΕΚΤ ἐλέγχεται εἰς τὴν κυριολεξία ἀπὸ τὸ πνεῦμα καὶ φιλοσοφία τῆς αὐστηρότατης Νομισματικῆς Πολιτικῆς καὶ Δημοσιονομικῆς Πειθαρχίας, ἀλλὰ καὶ τῆς αὐστηρῆς Λιτότητας τῆς Γερμανίας. Ἐκ τοῦ λόγου αὐτοῦ τὸ Εὐρὼ κατέστῃ τὸ πυρηνικὸ ὅπλο τῆς Γερμανίας μὲ τὸ ὁποῖο ἐλέγχει τὴν Ε.Ε. Αὐτὴ ἡ φιλοσοφία τῆς αὐστηρῆς λιτότητας καὶ τὸ νέο πυρηνικὸ ὅπλο Εὐρὼ τῆς Γερμανίας στραγγαλίζει τώρα τὶς ὑπερχρεωμένες χῶρες τῆς Ε.Ε. οἱ ὁποῖες δέχονται τὶς ἐξοντωτικὲς πιέσεις καὶ τὴν θανατηφόρα λιτότητα τῆς Γερμανίας, ἡ ὁποία παίζει καὶ τὸν ρόλο τοῦ «Ἐξολοθρευτῆ» γιὰ τὶς Χρηματαγορές. Τὸ Βερολῖνο, ἀπὸ τὸ 1870/71, μὲ τὴν πολιτική του, ντροπιάζει ὅμως τὴν Γερμανία καὶ προσβάλλει τὴν Εὐρώπη καὶ τὴν Ἀνθρωπότητα!
Ὅμως τὴν Πατρίδα μας δὲν πρέπει νὰ τὴν φοβίζουν οἱ πιέσεις καὶ οἱ ἀπειλὲς τοῦ Βερολίνου. Εἶναι πλέον διεθνῶς ἀποδεκτό, ὅτι τὸ χρέος τῶν 387.3 δὶς Εὐρὼ (πλέον 230% τοῦ ΑΕΠ) μὲ ἀνεξέλεγκτη αὐξητικὴ τάση, βάζει τώρα πλώρη γιὰ τὰ 400 δισεκατομμύρια, δὲν εἶναι βιώσιμο οὔτε σὲ 10 γενεές. Οἱ Δανειστές, ὅμως, οἱ ὁποῖοι διακινοῦν 50 τρισεκατομμύρια δολλάρια ἐτησίως, δὲν θὰ εἶχαν οὐδεμία ἀντίρρηση ἐὰν ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση μὲ δική της καὶ μόνον πρωτοβουλία πρότεινε τὴν διαγραφὴ τοῦ χρέους, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ μόλις τὸ 0.10% τῶν διεθνῶς διακινούμενων κερδοσκοπικῶν κεφαλαίων. Διότι ἡ ἀπώλεια γιὰ τοὺς διακινητὲς τῶν κερδοσκοπικῶν κεφαλαίων θὰ εἶναι σχεδὸν μηδενική.
Γνωστὸν εἶναι ἐπίσης ὅτι ἡ Γερμανία, λόγῳ τῆς φιλοσοφίας της καὶ τῶν αὐστηρῶν Ἀρχῶν καὶ Πειθαρχίας, ὅταν θέλει κτυπάει χωρὶς προειδοποίηση. Δὲν ἀπειλεῖ ποτέ. Οἱ ἀπειλὲς ὅμως τοῦ Βερολίνου ἀπέναντι τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖες θυμίζουν τὴν ρήση «σκύλο ποὺ γαυγίζει μὴ τὸν φοβᾶσαι», ὑποκρύπτουν τὸν μεγάλο φόβο τῆς Γερμανίας. Ὅτι τὸ φυτίλι τῆς Ἑλλάδος θὰ ὁδηγήσει σὲ μία ἠφαιστειακὴ ἔκρηξη εἰς τὴν Ε.Ε., εἰς τὴν ὁποία τώρα τελευταία βράζει τὸ καζάνι κατὰ τῆς Γερμανίας, μὲ τὴν κατάρρευση τῶν ὑποχθόνιων σχεδίων της γιὰ τὸν ἀπόλυτο ἔλεγχο καὶ αἰώνια κυριαρχία της εἰς τὴν Εὐρώπη.
Ἕλληνας ὅμως δὲν γεννιέσαι. Ἕλληνας γίνεσαι μὲ τὶς πράξεις, τὶς θυσίες καὶ τὴν πίστη σου εἰς τὴν Πατρίδα! Τί νὰ τοὺς κάνει ὅμως τοὺς Ἕλληνες. Φιλοπάτριδες μὲ μεγάλα ὁράματα χρειάζεται ἡ Πατρίδα μας!
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Ὑποσημείωση: Ὁ ἀρθρογράφος κρητικῆς (Μαριού/ Ν. Ρεθύμνης) καὶ θρακικῆς καταγωγῆς γεννήθηκε καὶ διαμένει εἰς τὴν Ξάνθη/Θράκη, τὸν Προμαχῶνα τῆς Ἑλλάδος. Σπούδασε Πολιτικές-Οἰκονομικὲς Ἐπιστῆμες καὶ Κοινωνιολογία εἰς τὴν Βόννη καὶ Ἱστορία καὶ Πολιτιστικὴ κληρονομιὰ εἰς τὴν Ἀθήνα. Διετέλεσε ἐπὶ 30-ετίας Διπλωματοῦχος Ξεναγὸς γιὰ ὅλη τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπικράτεια.
Ὅμως τὴν Πατρίδα μας δὲν πρέπει νὰ τὴν φοβίζουν οἱ πιέσεις καὶ οἱ ἀπειλὲς τοῦ Βερολίνου. Εἶναι πλέον διεθνῶς ἀποδεκτό, ὅτι τὸ χρέος τῶν 387.3 δὶς Εὐρὼ (πλέον 230% τοῦ ΑΕΠ) μὲ ἀνεξέλεγκτη αὐξητικὴ τάση, βάζει τώρα πλώρη γιὰ τὰ 400 δισεκατομμύρια, δὲν εἶναι βιώσιμο οὔτε σὲ 10 γενεές. Οἱ Δανειστές, ὅμως, οἱ ὁποῖοι διακινοῦν 50 τρισεκατομμύρια δολλάρια ἐτησίως, δὲν θὰ εἶχαν οὐδεμία ἀντίρρηση ἐὰν ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση μὲ δική της καὶ μόνον πρωτοβουλία πρότεινε τὴν διαγραφὴ τοῦ χρέους, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ μόλις τὸ 0.10% τῶν διεθνῶς διακινούμενων κερδοσκοπικῶν κεφαλαίων. Διότι ἡ ἀπώλεια γιὰ τοὺς διακινητὲς τῶν κερδοσκοπικῶν κεφαλαίων θὰ εἶναι σχεδὸν μηδενική.
Γνωστὸν εἶναι ἐπίσης ὅτι ἡ Γερμανία, λόγῳ τῆς φιλοσοφίας της καὶ τῶν αὐστηρῶν Ἀρχῶν καὶ Πειθαρχίας, ὅταν θέλει κτυπάει χωρὶς προειδοποίηση. Δὲν ἀπειλεῖ ποτέ. Οἱ ἀπειλὲς ὅμως τοῦ Βερολίνου ἀπέναντι τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖες θυμίζουν τὴν ρήση «σκύλο ποὺ γαυγίζει μὴ τὸν φοβᾶσαι», ὑποκρύπτουν τὸν μεγάλο φόβο τῆς Γερμανίας. Ὅτι τὸ φυτίλι τῆς Ἑλλάδος θὰ ὁδηγήσει σὲ μία ἠφαιστειακὴ ἔκρηξη εἰς τὴν Ε.Ε., εἰς τὴν ὁποία τώρα τελευταία βράζει τὸ καζάνι κατὰ τῆς Γερμανίας, μὲ τὴν κατάρρευση τῶν ὑποχθόνιων σχεδίων της γιὰ τὸν ἀπόλυτο ἔλεγχο καὶ αἰώνια κυριαρχία της εἰς τὴν Εὐρώπη.
Ἕλληνας ὅμως δὲν γεννιέσαι. Ἕλληνας γίνεσαι μὲ τὶς πράξεις, τὶς θυσίες καὶ τὴν πίστη σου εἰς τὴν Πατρίδα! Τί νὰ τοὺς κάνει ὅμως τοὺς Ἕλληνες. Φιλοπάτριδες μὲ μεγάλα ὁράματα χρειάζεται ἡ Πατρίδα μας!
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Ὑποσημείωση: Ὁ ἀρθρογράφος κρητικῆς (Μαριού/ Ν. Ρεθύμνης) καὶ θρακικῆς καταγωγῆς γεννήθηκε καὶ διαμένει εἰς τὴν Ξάνθη/Θράκη, τὸν Προμαχῶνα τῆς Ἑλλάδος. Σπούδασε Πολιτικές-Οἰκονομικὲς Ἐπιστῆμες καὶ Κοινωνιολογία εἰς τὴν Βόννη καὶ Ἱστορία καὶ Πολιτιστικὴ κληρονομιὰ εἰς τὴν Ἀθήνα. Διετέλεσε ἐπὶ 30-ετίας Διπλωματοῦχος Ξεναγὸς γιὰ ὅλη τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπικράτεια.
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου