(Ἀπὸ τὴν συλλογὴ ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ τοῦ ἀείμνηστου Θ. ΚΑΜΠΑ)
Ἐπιμέλεια κειμένου
Ἰωάννης Μ. Ἀσλανίδης
Ἰωάννης Μ. Ἀσλανίδης
Μιὰ ἡμέρα, ἕνα μικρὸ ἄνοιγμα ἐμφανίστηκε σὲ ἕνα κουκούλι, ἕνας ἄντρας κάθισε καὶ παρακολουθοῦσε τὴν πεταλούδα γιὰ ὧρες καθὼς πάλευε γιὰ νὰ περάσει τὸ σῶμα της μέσα ἀπὸ τὴν μικρὴ ὀπή.
Τότε, φάνηκε σὰν νὰ εἶχε σταματήσει κάθε προσπάθεια.
Ἔμοιαζε σὰν νὰ εἶχε προχωρήσει ὅσο μποροῦσε καὶ νὰ μὴν μποροῦσε νὰ πάει παραπέρα.
Τότε ὁ ἄντρας ἀποφάσισε νὰ βοηθήσει τὴν πεταλούδα, πῆρε ἕνα ψαλίδι καὶ ἄνοιξε τὸ κουκούλι.
Ἡ πεταλούδα ξεπρόβαλε εὔκολα.
Τότε, φάνηκε σὰν νὰ εἶχε σταματήσει κάθε προσπάθεια.
Ἔμοιαζε σὰν νὰ εἶχε προχωρήσει ὅσο μποροῦσε καὶ νὰ μὴν μποροῦσε νὰ πάει παραπέρα.
Τότε ὁ ἄντρας ἀποφάσισε νὰ βοηθήσει τὴν πεταλούδα, πῆρε ἕνα ψαλίδι καὶ ἄνοιξε τὸ κουκούλι.
Ἡ πεταλούδα ξεπρόβαλε εὔκολα.
Ἀλλὰ εἶχε ἕνα μαραμένο σῶμα καὶ ζαρωμένα φτερά.
Ὁ ἄντρας συνέχισε νὰ παρακολουθεῖ γιατί περίμενε, ἀπὸ στιγμὴ σὲ στιγμή, ὅτι τὰ φτερὰ θὰ ἄνοιγαν, θὰ μεγάλωναν καὶ θὰ ἐπεκτείνονταν, ὅτι θὰ ἦταν ἱκανὰ νὰ στηρίξουν τὸ σῶμα τῆς πεταλούδας καὶ ὅτι θὰ γίνονταν γερά.
Ἡ πεταλούδα πέρασε τὴν ὑπόλοιπη ζωή της περιφερόμενη ἀργὰ καὶ δύσκολα μὲ τὸ σῶμα της μαραμένο καὶ τὰ φτερά της ζαρωμένα. Ποτὲ δὲν μπόρεσε νὰ πετάξει.
Αὐτὸ ποὺ ὁ ἄντρας, μὲ τὴν εὐγένεια καὶ τὴν καλή του θέληση δὲν μπόρεσε νὰ κατανοήσει, ἦταν ὅτι ὁ περιορισμὸς τοῦ κουκουλιοῦ καὶ ὁ ἀγῶνας ποὺ ἀπαιτήθηκε ἀπὸ τὴν πεταλούδα, ἦταν ὁ μόνος τρόπος γιὰ νὰ ἀναγκάσει τὰ ὑγρὰ νὰ κινηθοῦν ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς πεταλούδας πρὸς τὰ φτερά της, ἔτσι ὥστε νὰ εἶναι ἕτοιμη νὰ πετάξει μόλις κατάφερνε νὰ ἀπελευθερωθεῖ ἀπὸ τὸ κουκούλι.
Μερικὲς φορὲς ὁ ἀγῶνας εἶναι ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ ἔχει ἀνάγκη ἡ ζωή μας.
Ἄν ὁ Θεὸς ἐπιτρέψει νὰ περάσουμε τὴν ζωή μας χωρὶς δυσκολίες, αὐτὸ θὰ ἔχει παραλυτικὴ ἐπίδραση πάνω μας.
Δὲν θὰ γινόμασταν τόσο δυνατοὶ ὅσο θὰ μπορούσαμε νὰ γίνουμε.
Ὁ ἄντρας συνέχισε νὰ παρακολουθεῖ γιατί περίμενε, ἀπὸ στιγμὴ σὲ στιγμή, ὅτι τὰ φτερὰ θὰ ἄνοιγαν, θὰ μεγάλωναν καὶ θὰ ἐπεκτείνονταν, ὅτι θὰ ἦταν ἱκανὰ νὰ στηρίξουν τὸ σῶμα τῆς πεταλούδας καὶ ὅτι θὰ γίνονταν γερά.
Ἡ πεταλούδα πέρασε τὴν ὑπόλοιπη ζωή της περιφερόμενη ἀργὰ καὶ δύσκολα μὲ τὸ σῶμα της μαραμένο καὶ τὰ φτερά της ζαρωμένα. Ποτὲ δὲν μπόρεσε νὰ πετάξει.
Αὐτὸ ποὺ ὁ ἄντρας, μὲ τὴν εὐγένεια καὶ τὴν καλή του θέληση δὲν μπόρεσε νὰ κατανοήσει, ἦταν ὅτι ὁ περιορισμὸς τοῦ κουκουλιοῦ καὶ ὁ ἀγῶνας ποὺ ἀπαιτήθηκε ἀπὸ τὴν πεταλούδα, ἦταν ὁ μόνος τρόπος γιὰ νὰ ἀναγκάσει τὰ ὑγρὰ νὰ κινηθοῦν ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς πεταλούδας πρὸς τὰ φτερά της, ἔτσι ὥστε νὰ εἶναι ἕτοιμη νὰ πετάξει μόλις κατάφερνε νὰ ἀπελευθερωθεῖ ἀπὸ τὸ κουκούλι.
Μερικὲς φορὲς ὁ ἀγῶνας εἶναι ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ ἔχει ἀνάγκη ἡ ζωή μας.
Ἄν ὁ Θεὸς ἐπιτρέψει νὰ περάσουμε τὴν ζωή μας χωρὶς δυσκολίες, αὐτὸ θὰ ἔχει παραλυτικὴ ἐπίδραση πάνω μας.
Δὲν θὰ γινόμασταν τόσο δυνατοὶ ὅσο θὰ μπορούσαμε νὰ γίνουμε.
Πότε δὲν θὰ γινόμασταν ἱκανοὶ νὰ «πετάξουμε».
Ἐπιμέλεια κειμένου
Ἰωάννης Μ. Ἀσλανίδης
Ἐπιμέλεια κειμένου
Ἰωάννης Μ. Ἀσλανίδης
ἐ.ἀ. Ἀντιστράτηγος
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου