Ποιοὶ καὶ γιατί ἀρνοῦνται νὰ δεχθοῦν τὴν 25η Μαρτίου ὡς ἡμερομηνία ἔναρξης τοῦ Ἀγῶνα; Ποιοὶ προσπαθοῦν νὰ δολοφονήσουν συνειδητὰ καὶ μὲ σταθερὰ βήματα τὸ Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων, ξεκινῶντας πρῶτα ἀπὸ τὴν Ἱστορία του; Γιατί οἱ σύγχρονοι ἱστορικοὶ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ μιὰ σημαδιακὴ καὶ λίαν σημαντικὴ ἡμερομηνία ποὺ καθόρισε τὴν μετέπειτα πορεία τοῦ Γένους μας; Τί θὰ μποροῦσε νὰ συμβεῖ ἂν ἡ ἡμερομηνία ἔναρξης τοῦ Ἀγῶνα ἦταν ἡ...22η Φεβρουαρίου ἢ ἀκόμη καὶ αὐτὴ τῆς 23ης Μαρτίου καὶ ὄχι αὐτὴ τῆς 25ης Μαρτίου; Τί τὸ τρομακτικὸ κρύβεται πίσω ἀπὸ μιὰ διεθνῆ Συνωμοσία ἐναντίον τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους; Ποιούς ἢ τί φοβοῦνται καὶ τρέμουν; Τελικά, μὲ ποιόν τρόπο ἐκδικεῖται ἡ Ἱστορία τοὺς βέβηλους;
Γράφει ὁ
Πύρινος Λόγιος
Σ᾿ ὅλη μου τὴ ζωὴ προσπαθοῦσα νὰ παραμείνω ἀλώβητος ἀπὸ τίς ὑπόγειες μεθοδεύσεις ὅσον ἀφορᾷ τὴν Ἱστορία. Κι αὐτὸ διότι ἡ Ἱστορία διδάσκει τὸ παρελθὸν ἑνὸς λαοῦ, προετοιμάζοντας τον γιὰ τὸ μέλλον. Κι ἐγὼ ἐπέλεξα νὰ εἶμαι «ἀπόστολος» στὴν ὑπηρεσία της, χωρὶς συμβιβασμοὺς καὶ «ἐκσυγχρονισμούς».
Ἄν κάποιος ἀλλοιώσει τὴν ἀλήθεια τοῦ παρελθόντος, καταφέρνει νὰ ἀλλοιώσει καὶ τὴν ἴδια τὴ μοῖρα ἑνὸς λαοῦ. Κι αὐτὸ τὸ βλέπουμε νὰ διαδραματίζεται σήμερα ὁλοφάνερα καὶ σὲ ὅλη του τὴ φρικιαστικὴ «μεγαλοπρέπεια».
Ἄν ὑπῆρχε ἡ ἱστορικὴ ἀλήθεια ὡς ἀρωγός, σήμερα δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξει ὡς κρατίδιο ἡ ...»Βόρεια Μακεδονία». Θὰ ἦταν ἀδύνατον. Δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξει «τουρκικὸν ἔθνος». Θὰ ἦταν ἐπίσης ἀδύνατον. Δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξει... «οὐκρανικὸν ἔθνος» (γιὰ νὰ εἴμαστε καὶ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν) τὸ ὁποῖο «κινδυνεύει» μὲ ἐξαφάνιση λόγῳ τῆς «κακῆς» Ρωσίας...
Γράφει ὁ
Πύρινος Λόγιος
Σ᾿ ὅλη μου τὴ ζωὴ προσπαθοῦσα νὰ παραμείνω ἀλώβητος ἀπὸ τίς ὑπόγειες μεθοδεύσεις ὅσον ἀφορᾷ τὴν Ἱστορία. Κι αὐτὸ διότι ἡ Ἱστορία διδάσκει τὸ παρελθὸν ἑνὸς λαοῦ, προετοιμάζοντας τον γιὰ τὸ μέλλον. Κι ἐγὼ ἐπέλεξα νὰ εἶμαι «ἀπόστολος» στὴν ὑπηρεσία της, χωρὶς συμβιβασμοὺς καὶ «ἐκσυγχρονισμούς».
Ἄν κάποιος ἀλλοιώσει τὴν ἀλήθεια τοῦ παρελθόντος, καταφέρνει νὰ ἀλλοιώσει καὶ τὴν ἴδια τὴ μοῖρα ἑνὸς λαοῦ. Κι αὐτὸ τὸ βλέπουμε νὰ διαδραματίζεται σήμερα ὁλοφάνερα καὶ σὲ ὅλη του τὴ φρικιαστικὴ «μεγαλοπρέπεια».
Ἄν ὑπῆρχε ἡ ἱστορικὴ ἀλήθεια ὡς ἀρωγός, σήμερα δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξει ὡς κρατίδιο ἡ ...»Βόρεια Μακεδονία». Θὰ ἦταν ἀδύνατον. Δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξει «τουρκικὸν ἔθνος». Θὰ ἦταν ἐπίσης ἀδύνατον. Δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξει... «οὐκρανικὸν ἔθνος» (γιὰ νὰ εἴμαστε καὶ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν) τὸ ὁποῖο «κινδυνεύει» μὲ ἐξαφάνιση λόγῳ τῆς «κακῆς» Ρωσίας...
Ἄβαλα-μαντάβαλα ἀτάκτως εἰρημένα, σὰν τίς μπουλντόζες τοῦ Πατούλη...
Ἕν πάσει περιπτώσει. Κάποιοι κάνουν τὴ δουλειά τους γιὰ τὴν ὁποία πληρώθηκαν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ πληρώνονται ἁδρὰ κι ἐμεῖς κάνουμε τὴ δική μας δουλειά, ἡ ὁποία εἶναι ταγμένη στὴν ὑπηρεσία τοῦ Γένους καὶ τοῦ Ἔθνους μας. Καὶ τὸ καλὸ ποὺ μᾶς θέλω, νὰ τὴ κάνουμε σωστά.
Τὸ σημερινό, ἂς τὸ ποῦμε, ἐπετειακὸ ἄρθρο - ἑτεροχρονισμένο βέβαια, ἀλλὰ γι αὐτὸ δὲν εὐθύνομαι ἀποκλειστικὰ ἐγὼ ἀλλὰ οἱ περιστάσεις - ἔχει νὰ κάνει μὲ μιὰ κραυγαλέα ἀντεθνικὴ προσπάθεια ὁρισμένων γνωστῶν/ἀγνώστων κύκλων, συμβάλλοντας ἔτσι στὴν πλήρη ἀποδόμηση τῶν ἱερῶν καὶ ὁσίων - ὅσον ἔχουν ἀπομείνει τοὐλάχιστον ἀκόμη ὄρθια - μὲ σκοπὸ τὴν ἀλλοτρίωση καὶ ὡς ἐκ τούτου ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους. Ἀπόψε, θὰ τοὺς ἀποκαλύψω καὶ θὰ στηλιτεύσω - γιὰ πολλοστὴ φορά - τοὺς ἀνίερους καὶ μισαροὺς σκοπούς τους. Τί συμβαίνει λοιπὸν μέ την 25η Μαρτίου ὡς ἡμέρας ἑορτῆς τῆς Ἐθνικῆς Παλιγγενεσίας; Ποιός ἢ ποιοὶ θέλουν νὰ τὴν ἀποδομήσουν; Τί θέλουν νὰ πετύχουν μὲ αὐτό; Ποιός ὠφελεῖται; Ἐρωτήματα ποὺ θὰ προσπαθήσω νὰ ἀπαντήσω ὅσο μπορῶ πιὸ πειστικά, ἀποκαθιστῶντας της ἱστορικὴ ἀλήθεια.
Τὸ θέμα δυστυχῶς, δὲν ξεκινάει ἀπὸ τὰ σημερινὰ χρόνια μας. Εἶναι πολὺ παλιό. Καὶ ἐπίσης δυστυχῶς, ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ νέο ἑλληνικὸ κράτος ποὺ συνεστήθῃ μετὰ τὴν ἧττα στὴ Μικρασία καὶ τὴν συνθήκη τῆς Λωζάννης ποὺ τὴν ἀκολούθησε.
Ἕν πάσει περιπτώσει. Κάποιοι κάνουν τὴ δουλειά τους γιὰ τὴν ὁποία πληρώθηκαν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ πληρώνονται ἁδρὰ κι ἐμεῖς κάνουμε τὴ δική μας δουλειά, ἡ ὁποία εἶναι ταγμένη στὴν ὑπηρεσία τοῦ Γένους καὶ τοῦ Ἔθνους μας. Καὶ τὸ καλὸ ποὺ μᾶς θέλω, νὰ τὴ κάνουμε σωστά.
Τὸ σημερινό, ἂς τὸ ποῦμε, ἐπετειακὸ ἄρθρο - ἑτεροχρονισμένο βέβαια, ἀλλὰ γι αὐτὸ δὲν εὐθύνομαι ἀποκλειστικὰ ἐγὼ ἀλλὰ οἱ περιστάσεις - ἔχει νὰ κάνει μὲ μιὰ κραυγαλέα ἀντεθνικὴ προσπάθεια ὁρισμένων γνωστῶν/ἀγνώστων κύκλων, συμβάλλοντας ἔτσι στὴν πλήρη ἀποδόμηση τῶν ἱερῶν καὶ ὁσίων - ὅσον ἔχουν ἀπομείνει τοὐλάχιστον ἀκόμη ὄρθια - μὲ σκοπὸ τὴν ἀλλοτρίωση καὶ ὡς ἐκ τούτου ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους. Ἀπόψε, θὰ τοὺς ἀποκαλύψω καὶ θὰ στηλιτεύσω - γιὰ πολλοστὴ φορά - τοὺς ἀνίερους καὶ μισαροὺς σκοπούς τους. Τί συμβαίνει λοιπὸν μέ την 25η Μαρτίου ὡς ἡμέρας ἑορτῆς τῆς Ἐθνικῆς Παλιγγενεσίας; Ποιός ἢ ποιοὶ θέλουν νὰ τὴν ἀποδομήσουν; Τί θέλουν νὰ πετύχουν μὲ αὐτό; Ποιός ὠφελεῖται; Ἐρωτήματα ποὺ θὰ προσπαθήσω νὰ ἀπαντήσω ὅσο μπορῶ πιὸ πειστικά, ἀποκαθιστῶντας της ἱστορικὴ ἀλήθεια.
Τὸ θέμα δυστυχῶς, δὲν ξεκινάει ἀπὸ τὰ σημερινὰ χρόνια μας. Εἶναι πολὺ παλιό. Καὶ ἐπίσης δυστυχῶς, ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ νέο ἑλληνικὸ κράτος ποὺ συνεστήθῃ μετὰ τὴν ἧττα στὴ Μικρασία καὶ τὴν συνθήκη τῆς Λωζάννης ποὺ τὴν ἀκολούθησε.
Ἡ... «ἀνατριχιαστικὴ» ἡμερομηνία τῆς 25ης Μαρτίου
Μιά...περίεργη κατάσταση, ἄρχισε νὰ δημιουργεῖται μετὰ ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἀποφράδα ἐποχὴ τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς καὶ τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης ποὺ τὴν ἀκολούθησε. Ὁ Βενιζέλος, εἶχε πάψει...ξαφνικά νὰ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸ λεγόμενο «Ἐθνικὸ Σχέδιο» ἢ ἀλλιῶς «Μεγάλη Ἰδέα» ἢ ἁπλᾶ δέν...ἐνδιαφερόταν ποτέ; Διότι οἱ ὑποχωρήσεις ποὺ ἔκανε ὡς ἡγέτης τῆς Ἑλλάδας ὡς πρὸς τίς ἐπιταγὲς τῶν... «συμμάχων» ἦταν τοὐλάχιστον τραγικές. Παραχωρήθηκε π.χ τελικὰ ἡ Βόρειος Ἤπειρος στοὺς Ἀλβανοὺς (ἐπίσης νεοσύστατο «προτεκτορᾶτο» τῆς Ἰταλίας), παραχωρήθηκαν τὰ ἀπὸ τοὺς Βαλκανικοὺς Πολέμους ἀπελευθερωθέντα νησιά μας Ἴμβρος καὶ Τένεδος, καθὼς καὶ ἡ Ἀνατολικὴ Θράκη, ἡ ὁποία ἐπίσης εἶχε παραχωρηθεῖ στὴν Ἑλλάδα ὡς ἀποτέλεσμα τοῦ Α' ΠΠ καὶ ποὺ στὸ μεταξὺ εἶχε μεταμορφωθεῖ σὲ ἕναν πραγματικὸ παράδεισο ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες κλπ. Καὶ ὄχι μόνον αὐτά.
Ὑπῆρχαν κι ἄλλα, τὰ ὁποῖα ἀκολούθησαν μέσα σὲ αὐτὸν τὸν ἀπίστευτο κατήφορο.
Ξαφνικά, ἀπαγορεύτηκε γιὰ τοὐλάχιστον μισὸ αἰῶνα (60 χρόνια γιὰ τὴν ἀκρίβεια) νὰ μιλάει κάποιος ἐπίσημα, εἴτε σὲ μορφὴ ἐπίσημης Ἱστορίας εἴτε ἁπλᾶ ὡς...παραϊστορία, γιὰ τὰ αἴτια καὶ τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ ἐγκλήματος τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς, μιᾶς καταστροφῆς ποὺ ἐπέφερε (προσώρας) τὴν καταστροφὴ τοῦ Μείζονος Ἑλληνισμοῦ καὶ τὸν περιόριζε στὰ πολὺ στενὰ πλαίσια ἑνὸς μικροῦ κρατιδίου στὸ ἀκροτελεύτιο σημεῖο τῆς Βαλκανικῆς.
Γιὰ ποιό λόγο ἄραγε; Γιατί εἶχε δεχτεῖ ἡ Ἑλλάδα μιὰ τέτοια προκλητικὴ καὶ ἀπαράδεκτη συμφωνία;
Στὸ ἄκουσμα τῆς εἴδησης, ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἀνέκραξαν μὲ μιὰ φωνή:
Βεβαίως, τῆς συνθήκης τῆς Λωζάννης, εἶχε προηγηθεῖ ἡ ἀποδοχὴ ἐκ μέρους τῆς ἑλληνικῆς πολιτείας καὶ τῆς Ἑλληνορθόδοξης Ἐκκλησίας κάτι ἐξ᾿ ἴσου τρομακτικό: Τὴν εἰσδοχὴ ἀπὸ τὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο (τὸ ὁποῖο ἴσχυε τόσο στὴν Ρωμαϊκὴ ὅσο καὶ στὴν μετέπειτα Αὐτοκρατορία τῆς Κων/πολης (Ἀνατολικὴ Ἑλληνικὴ Ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία) καθὼς καὶ σὲ ὅλα τὰ Ὀρθόδοξα κράτη τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης) στὸ Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο, τὸ ὁποῖο ἦταν «ἐφεύρεση» - πάλι - τοῦ Βατικανοῦ, μέσα ἀπὸ τὴν προσπάθεια του νὰ ἁλώσει ἀπὸ τήν...πίσω πόρτα (παλιά του τέχνη-κόσκινο) τὴν «μισητὴ» καὶ «αἱρετικὴ» ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ποὺ ἀντιστεκόταν σθεναρὰ σὲ ὅ,τι εἶχε νὰ κάνει μὲ τίς δογματικὲς ἀλλοιώσεις ποὺ εἶχε ἐπιβάλλει ἡ καρλομαγνικὴ ψευτο-ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία τῶν Γερμανῶν. Ἔχοντας ἤδη - μὲ τίς εὐλογίες τῶν προτεσταντῶν - ἁλωθεῖ ἡ Ρωσία ἀπὸ τὴν μαρξιστική-κομμουνιστικὴ ἰδεολογία ἐπιβάλλοντας τὴν ἀθεΐα, σειρὰ μᾶλλον εἶχε καὶ ἡ καταβεβλημένη Ἑλλάδα νὰ ὑποκύψει.
Θὰ μιλήσουμε σὲ ἄλλο ἄρθρο σχετικὰ μὲ τὸ ζήτημα αὐτό, τὸ ὁποῖο ἦταν (καὶ εἶναι ἀκόμη) ὑψίστης ἐθνικῆς καὶ θρησκευτικῆς σημασίας, γιατί στὶς μέρες ποὺ ζοῦμε τοῦ Ἀνάποδου Κόσμου, ὅλα ἀποκτοῦν τὴν πραγματικὴ σημασία τους καὶ γίνονται ἀντιληπτοὶ οἱ πραγματικοὶ λόγοι γιὰ τὴν ἐπιβολή τους.
Πᾶμε παρακάτω.
Μιά...περίεργη κατάσταση, ἄρχισε νὰ δημιουργεῖται μετὰ ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἀποφράδα ἐποχὴ τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς καὶ τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης ποὺ τὴν ἀκολούθησε. Ὁ Βενιζέλος, εἶχε πάψει...ξαφνικά νὰ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸ λεγόμενο «Ἐθνικὸ Σχέδιο» ἢ ἀλλιῶς «Μεγάλη Ἰδέα» ἢ ἁπλᾶ δέν...ἐνδιαφερόταν ποτέ; Διότι οἱ ὑποχωρήσεις ποὺ ἔκανε ὡς ἡγέτης τῆς Ἑλλάδας ὡς πρὸς τίς ἐπιταγὲς τῶν... «συμμάχων» ἦταν τοὐλάχιστον τραγικές. Παραχωρήθηκε π.χ τελικὰ ἡ Βόρειος Ἤπειρος στοὺς Ἀλβανοὺς (ἐπίσης νεοσύστατο «προτεκτορᾶτο» τῆς Ἰταλίας), παραχωρήθηκαν τὰ ἀπὸ τοὺς Βαλκανικοὺς Πολέμους ἀπελευθερωθέντα νησιά μας Ἴμβρος καὶ Τένεδος, καθὼς καὶ ἡ Ἀνατολικὴ Θράκη, ἡ ὁποία ἐπίσης εἶχε παραχωρηθεῖ στὴν Ἑλλάδα ὡς ἀποτέλεσμα τοῦ Α' ΠΠ καὶ ποὺ στὸ μεταξὺ εἶχε μεταμορφωθεῖ σὲ ἕναν πραγματικὸ παράδεισο ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες κλπ. Καὶ ὄχι μόνον αὐτά.
Ὑπῆρχαν κι ἄλλα, τὰ ὁποῖα ἀκολούθησαν μέσα σὲ αὐτὸν τὸν ἀπίστευτο κατήφορο.
Ξαφνικά, ἀπαγορεύτηκε γιὰ τοὐλάχιστον μισὸ αἰῶνα (60 χρόνια γιὰ τὴν ἀκρίβεια) νὰ μιλάει κάποιος ἐπίσημα, εἴτε σὲ μορφὴ ἐπίσημης Ἱστορίας εἴτε ἁπλᾶ ὡς...παραϊστορία, γιὰ τὰ αἴτια καὶ τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ ἐγκλήματος τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς, μιᾶς καταστροφῆς ποὺ ἐπέφερε (προσώρας) τὴν καταστροφὴ τοῦ Μείζονος Ἑλληνισμοῦ καὶ τὸν περιόριζε στὰ πολὺ στενὰ πλαίσια ἑνὸς μικροῦ κρατιδίου στὸ ἀκροτελεύτιο σημεῖο τῆς Βαλκανικῆς.
Γιὰ ποιό λόγο ἄραγε; Γιατί εἶχε δεχτεῖ ἡ Ἑλλάδα μιὰ τέτοια προκλητικὴ καὶ ἀπαράδεκτη συμφωνία;
Στὸ ἄκουσμα τῆς εἴδησης, ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἀνέκραξαν μὲ μιὰ φωνή:
«Φραγκέψαμε»!Καὶ εἶχαν ἀπόλυτο δίκιο.
Βεβαίως, τῆς συνθήκης τῆς Λωζάννης, εἶχε προηγηθεῖ ἡ ἀποδοχὴ ἐκ μέρους τῆς ἑλληνικῆς πολιτείας καὶ τῆς Ἑλληνορθόδοξης Ἐκκλησίας κάτι ἐξ᾿ ἴσου τρομακτικό: Τὴν εἰσδοχὴ ἀπὸ τὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο (τὸ ὁποῖο ἴσχυε τόσο στὴν Ρωμαϊκὴ ὅσο καὶ στὴν μετέπειτα Αὐτοκρατορία τῆς Κων/πολης (Ἀνατολικὴ Ἑλληνικὴ Ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία) καθὼς καὶ σὲ ὅλα τὰ Ὀρθόδοξα κράτη τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης) στὸ Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο, τὸ ὁποῖο ἦταν «ἐφεύρεση» - πάλι - τοῦ Βατικανοῦ, μέσα ἀπὸ τὴν προσπάθεια του νὰ ἁλώσει ἀπὸ τήν...πίσω πόρτα (παλιά του τέχνη-κόσκινο) τὴν «μισητὴ» καὶ «αἱρετικὴ» ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ποὺ ἀντιστεκόταν σθεναρὰ σὲ ὅ,τι εἶχε νὰ κάνει μὲ τίς δογματικὲς ἀλλοιώσεις ποὺ εἶχε ἐπιβάλλει ἡ καρλομαγνικὴ ψευτο-ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία τῶν Γερμανῶν. Ἔχοντας ἤδη - μὲ τίς εὐλογίες τῶν προτεσταντῶν - ἁλωθεῖ ἡ Ρωσία ἀπὸ τὴν μαρξιστική-κομμουνιστικὴ ἰδεολογία ἐπιβάλλοντας τὴν ἀθεΐα, σειρὰ μᾶλλον εἶχε καὶ ἡ καταβεβλημένη Ἑλλάδα νὰ ὑποκύψει.
Θὰ μιλήσουμε σὲ ἄλλο ἄρθρο σχετικὰ μὲ τὸ ζήτημα αὐτό, τὸ ὁποῖο ἦταν (καὶ εἶναι ἀκόμη) ὑψίστης ἐθνικῆς καὶ θρησκευτικῆς σημασίας, γιατί στὶς μέρες ποὺ ζοῦμε τοῦ Ἀνάποδου Κόσμου, ὅλα ἀποκτοῦν τὴν πραγματικὴ σημασία τους καὶ γίνονται ἀντιληπτοὶ οἱ πραγματικοὶ λόγοι γιὰ τὴν ἐπιβολή τους.
Πᾶμε παρακάτω.
Συντάκτης τοῦ κειμένου καὶ Ἀρχισυντάκτης τῆς ἐφημερίδας, εἶναι ὁ...μετέπειτα «κορυφαῖος» (ὅπως χαρακτηρίστηκε ἀργότερα ἀπὸ τοὺς «ἐκσυγχρονιστές») ἱστορικὸς Γιάνῃς Κορδάτος (μὲ ἕνα νὶ κι αὐτός, ὅπως ὁ συνονόματος τοῦ Βαρουφάκης! Τυχαῖο;)
Τί ἔκανε λοιπὸν αὐτὸς ὁ σβίγκος;
Στὸ ἔργο του «Ἡ Κοινωνικὴ Σημασία τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως», γράφει γενικῶς καὶ ἀορίστως πώς: «Ἡ Ἐπανάστασις θὰ ἤρχιζε κατὰ τὰς ἀρχὰς τοῦ 1821 καὶ θὰ ἦτο γενικὴ» παραλείποντας ἐντέχνως νὰ ἀναφέρει τὴν ἀκριβῆ ἡμερομηνία ποὺ εἶχε ὁριστεῖ ἀπὸ τὴν Φιλικὴ Ἑταιρεία καὶ τὸν Ἀλέξανδρο Ὑψηλάντη καὶ ποὺ αὐτὴ ἦταν ἡ «25η Μαρτίου».
Τὸ ἴδιο ἀκριβῶς κάνει καὶ ὅταν ἀναφέρεται στὴν ἀποστολὴ τοῦ Παπαφλέσσα στὴν Πελοπόννησο (κατ᾿ ἐντολὴν τοῦ Ἀρχηγοῦ Ὑψηλάντη καὶ τὴ σύμφωνη γνώμη τῶν Περραιβοῦ, Ἀναγνωσταρᾶ, Ἀναγνωστόπουλου), ὁ ὁποῖος, καθὼς λέει ὁ Κορδάτος, «ἐνεργοῦσε σύμφωνα μὲ τὰς ἐντολὰς ποὺ τοῦ ἔδωσεν ἡ Φιλικὴ Ἐταιρία καὶ ἦτο ἀποφασισμένος νὰ τὰ παίξει ὅλα γιὰ ὅλα διὰ νὰ μείνει πιστὸς καὶ νὰ ἐκτελέσει τὰς ἐντολὰς ποὺ ἔλαβε».
Γιὰ ἡμερομηνία, οὔτε κίχ!
Ὁ κομμουνιστὴς καὶ στέλεχος τοῦ ΚΚΕ καὶ ὄχι μόνο (ὑπῆρξε στέλεχος ὅ,τι σοσιαλιστικοῦ-κομμουνιστικοῦ κόμματος ὑπῆρξε στὴν Ἱστορία τῆς Ἑλλάδας ἀπὸ τὸ 1918 καὶ ἐντεῦθεν, δηλαδὴ τοῦ ΣΕΚΕ (Σοσιαλιστικὸ Ἐργατικὸ Κόμμα Ἑλλάδας, τοῦ ΚΚΕ τοῦ ἴδιου καὶ ἀργότερα τῆς ΕΔΑ τοῦ Ἠλία Ἠλιοῦ) δὲν σταμάτησε ἐκεῖ. Προχώρησε...κι ἄλλο!
Τί ἔκανε λοιπὸν αὐτὸς ὁ σβίγκος;
Στὸ ἔργο του «Ἡ Κοινωνικὴ Σημασία τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως», γράφει γενικῶς καὶ ἀορίστως πώς: «Ἡ Ἐπανάστασις θὰ ἤρχιζε κατὰ τὰς ἀρχὰς τοῦ 1821 καὶ θὰ ἦτο γενικὴ» παραλείποντας ἐντέχνως νὰ ἀναφέρει τὴν ἀκριβῆ ἡμερομηνία ποὺ εἶχε ὁριστεῖ ἀπὸ τὴν Φιλικὴ Ἑταιρεία καὶ τὸν Ἀλέξανδρο Ὑψηλάντη καὶ ποὺ αὐτὴ ἦταν ἡ «25η Μαρτίου».
Τὸ ἴδιο ἀκριβῶς κάνει καὶ ὅταν ἀναφέρεται στὴν ἀποστολὴ τοῦ Παπαφλέσσα στὴν Πελοπόννησο (κατ᾿ ἐντολὴν τοῦ Ἀρχηγοῦ Ὑψηλάντη καὶ τὴ σύμφωνη γνώμη τῶν Περραιβοῦ, Ἀναγνωσταρᾶ, Ἀναγνωστόπουλου), ὁ ὁποῖος, καθὼς λέει ὁ Κορδάτος, «ἐνεργοῦσε σύμφωνα μὲ τὰς ἐντολὰς ποὺ τοῦ ἔδωσεν ἡ Φιλικὴ Ἐταιρία καὶ ἦτο ἀποφασισμένος νὰ τὰ παίξει ὅλα γιὰ ὅλα διὰ νὰ μείνει πιστὸς καὶ νὰ ἐκτελέσει τὰς ἐντολὰς ποὺ ἔλαβε».
Γιὰ ἡμερομηνία, οὔτε κίχ!
Ὁ κομμουνιστὴς καὶ στέλεχος τοῦ ΚΚΕ καὶ ὄχι μόνο (ὑπῆρξε στέλεχος ὅ,τι σοσιαλιστικοῦ-κομμουνιστικοῦ κόμματος ὑπῆρξε στὴν Ἱστορία τῆς Ἑλλάδας ἀπὸ τὸ 1918 καὶ ἐντεῦθεν, δηλαδὴ τοῦ ΣΕΚΕ (Σοσιαλιστικὸ Ἐργατικὸ Κόμμα Ἑλλάδας, τοῦ ΚΚΕ τοῦ ἴδιου καὶ ἀργότερα τῆς ΕΔΑ τοῦ Ἠλία Ἠλιοῦ) δὲν σταμάτησε ἐκεῖ. Προχώρησε...κι ἄλλο!
Λεπτομέρεια: Τὸ ἔργο τοῦ Κορδάτου ὑποστηρίχθηκε καὶ ἀπὸ τὸ νεοσύστατο τότε ΕΛΙΑΜΕΠ!
Τί λέει λοιπὸν ὁ Κορδάτος στὴν «Μεγάλη Ἱστορία τῆς Ἑλλάδας» του στὴ συνέχεια;
Τί λέει λοιπὸν ὁ Κορδάτος στὴν «Μεγάλη Ἱστορία τῆς Ἑλλάδας» του στὴ συνέχεια;
Ὅτι μὲ λίγα λόγια, ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ συγκεκριμένη ἡμερομηνία γιὰ τὴν ἔναρξη τοῦ Ἀγῶνα καὶ ὅτι «ἡ ἡμερομηνία τῆς 25ης Μαρτίου, ὑπῆρξε ἀποτέλεσμα...παρεξηγήσεων λόγῳ τῆς συνάντησης ποὺ εἶχε ὁ Δεσπότης Π.Π.Γερμανὸς μὲ τοὺς πρόξενους τῆς Γαλλίας καὶ τῆς Ἀγγλίας (Ἔρνστ Πουκεβὶλ καὶ Λὸρντ Γκρὶν ἀντίστοιχα) τὴν ἴδια μέρα (25η Μαρτίου 1821) καὶ ἀφοῦ εἶχε ἁπλᾶ κηρύξει τὴν ἔναρξη τοῦ Ἀγῶνα μέσα στὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Νικολάου Πατρῶν. Ἡ...Ἁγία Λαύρα καὶ ἡ μονή της, πῆγε ἀπλᾶ...περίπατο.Ὁ Κορδάτος ἐπίσης ἀποσιωπεῖ τὴν ἡμερομηνία αὐτὴ ἀλλοιώνοντας τὰ γραφόμενα τοῦ αὐτόπτη μάρτυρα Φωτάκου Χρισανθόπουλου, ὑπασπιστὴ τοῦ Κολοκοτρώνη καὶ γραμματικοῦ του, γράφοντας πὼς «Ἡ Ἀρχὴ ( δηλαδὴ τῆς Φιλικῆς Ἐταιρίας) ἔγραψε καὶ στὸν Κανέλλο Ντεληγιάννη, ποὺ ἦταν ἀπὸ τοὺς πρώτους τοῦ Μοριᾶ καὶ τὸν καλοῦσε μαζὶ μὲ τ᾿ ἀδέρφια του νὰ συντρέξουν καὶ πρωτοστατήσουν στὸν Ἱερὸ Ἀγῶνα» ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ γράψει αὐτὸ ποὺ καταμαρτυρᾶ ὁ Φωτάκος, ὁ ἄνθρωπος ποὺ κόμισε στὸν Δεληγιάννη τὸ ἐν λόγῳ μήνυμα: Ὅτι, δηλαδή, ἡ Φιλικὴ Ἐταιρία διασάλπιζε πὼς «ἡ ὁρισθεῖσα ἡμέρα τῆς ἐπαναστάσεως ἦτο ἡ 25 Μαρτίου τοῦ ἐπιόντος ἔτους 1821» καὶ τίποτε ἄλλο!
Ὁ Κορδάτος λοιπὸν ψεύδεται ἀσυστόλως καὶ κάνει ὅ,τι εἶναι δυνατὸν ὄχι γιὰ νὰ φέρει στὸ φῶς τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια, μὰ γιὰ νὰ ρίξει στὸ σκοτάδι την 25η Μαρτίου .
Γιατί;
Γιὰ τὴν Ἱστορία, νὰ ἀναφέρω πὼς τόσο ὁ Νικόλαος Σπηλιάδης (Πληρεξούσιος ἀπὸ τὴ κυβέρνηση Καποδίστρια στὴν Δ' καὶ Ε' Ἐθνοσυνέλευση καὶ συγγραφέας Ἀπομνημονευμάτων τῆς Ἐπανάστασης) ὅσο καὶ ὁ Δημήτριος Ἀργυρόπουλος (ποὺ εἶχε κηρύξει τὴν Ἐπανάσταση στὴ Μολδοβλαχία κατ᾿ ἐντολὴ τοῦ Ὑψηλάντη) ἀναφέρουν ἀμφότεροι ΡΗΤΑ τὴν ἡμερομηνία τῆς 25ης Μαρτίου ὡς ἡμέρα ἐπίσημης ἔναρξης τοῦ Ἀγῶνος. Ὁ μὲν Σπηλιάδης στὸν Α' Τόμο τῶν Ἀπομνημονεύματών του καταγράφει ρητὰ πώς «τὴν 25η Μαρτίου, ὡς ἡμέραν προσδιωρισμένην νὰ λάβωσι τὰ ὅπλα πανταχοῦ οἱ Ἕλληνες», ὁ δὲ Ἀργυρόπουλος ἀναφερόμενος στὸν Παπαφλέσσα γράφει: «Οὗτος, ὅθεν διήρχετο διέσπειρε τὰς ἐπαναστατικάς του ἰδέας προσθέτων συνάμα ὅτι ἡ 25 Μαρτίου ἦτο ὑπὸ τῆς Ἑταιρείας προσδιωρισμένη ἡμέρα πρὸς ἔναρξιν τη Ἐπαναστάσεως».
Ἡ Ἱστορία ἐκδικεῖται, ἔτσι δὲν εἶναι;
Γιατί;
Γιὰ τὴν Ἱστορία, νὰ ἀναφέρω πὼς τόσο ὁ Νικόλαος Σπηλιάδης (Πληρεξούσιος ἀπὸ τὴ κυβέρνηση Καποδίστρια στὴν Δ' καὶ Ε' Ἐθνοσυνέλευση καὶ συγγραφέας Ἀπομνημονευμάτων τῆς Ἐπανάστασης) ὅσο καὶ ὁ Δημήτριος Ἀργυρόπουλος (ποὺ εἶχε κηρύξει τὴν Ἐπανάσταση στὴ Μολδοβλαχία κατ᾿ ἐντολὴ τοῦ Ὑψηλάντη) ἀναφέρουν ἀμφότεροι ΡΗΤΑ τὴν ἡμερομηνία τῆς 25ης Μαρτίου ὡς ἡμέρα ἐπίσημης ἔναρξης τοῦ Ἀγῶνος. Ὁ μὲν Σπηλιάδης στὸν Α' Τόμο τῶν Ἀπομνημονεύματών του καταγράφει ρητὰ πώς «τὴν 25η Μαρτίου, ὡς ἡμέραν προσδιωρισμένην νὰ λάβωσι τὰ ὅπλα πανταχοῦ οἱ Ἕλληνες», ὁ δὲ Ἀργυρόπουλος ἀναφερόμενος στὸν Παπαφλέσσα γράφει: «Οὗτος, ὅθεν διήρχετο διέσπειρε τὰς ἐπαναστατικάς του ἰδέας προσθέτων συνάμα ὅτι ἡ 25 Μαρτίου ἦτο ὑπὸ τῆς Ἑταιρείας προσδιωρισμένη ἡμέρα πρὸς ἔναρξιν τη Ἐπαναστάσεως».
Ἡ Ἱστορία ἐκδικεῖται, ἔτσι δὲν εἶναι;
Ὁ Χρυσανθόπουλος ὅμως, μαρτυρᾶ τὴν ἀλήθεια μὲ ἀπόλυτη ἀκρίβεια:
Ὁ Φωτιάδης μιλῶντας γι᾿ αὐτόν, ἀναφέρεται στὸ «γράμμα ποὺ πῆρε ἀπὸ τὸν Ἀλέξανδρο Ὑψηλάντη νὰ ἑτοιμαστεῖ γιὰ τὸ σηκωμό». Δὲν κάνει ὅμως οὔτε νύξη γιὰ τὴν 25η Μαρτίου!
Ὁ Κολοκοτρώνης ὅμως, ἦταν σαφέστατος (διὰ μέσου τοῦ Φωτάκου):
Μά...κι αὐτός; Μὰ γιατί;
Καὶ νὰ μὴ σᾶς ...ζαλίζω περαιτέρω, στὴν ὅλη αὐτὴ «Συνομωσία τῆς Σιωπῆς» συνέβαλαν τόσο ἡ Ἱστορία τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ τῶν ἐκδόσεων «Ἑλληνικὰ Γράμματα» (ὁ διευθυντὴς τῆς ἔκδοσης, ἱστορικὸς Βασίλης Παναγιωτόπουλος καὶ ὁ συντάκτης τοῦ ἁρμόδιου κεφαλαίου Στέφανος Παπαγεωργίου πρόσφεραν ...δημόσια στήριξη(!) στὸ ἀνεκδιήγητο βιβλίο ἱστορίας τῆς Ρεπούσῃ!) ὅσο καὶ ὁ Βασίλης Κρεμμυδᾶς στὸν εἰσαγωγικό του τόμο στὴν «Ἱστορία» τοῦ Σπύρου Τρικούπη ποὺ ἐξέδωσε τὸ Ἵδρυμα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, ἀποφεύγει ἐπιμελῶς οἱαδήποτε ἀναφορὰ στὴν ἱστορικὴ αὐτὴ ἡμέρα, παρ᾿ ὅλο ποὺ ἡ ἀνάπτυξη τοῦ θέματός του ἐπέβαλλε, γιὰ λόγους στοιχειώδους πληρότητας, νὰ ἀναφερθεῖ στὴν 25η Μαρτίου, γιὰ νὰ ἐξηγήσει αὐτὸ ποὺ γράφει: Πῶς, δηλαδή, συνέβῃ καὶ «ἡ Ἐπανάσταση στὴ νότια Ἑλλάδα ἄρχισε σχεδὸν ταυτόχρονα καὶ ἀπὸ πολλὰ σημεῖα (πρᾶγμα ποὺ) ἀποδεικνύει τὴν ἄρτια προετοιμασία καὶ ὀργάνωση ποὺ εἶχε κάνει ἡ Φιλικὴ Ἑταιρεία». Ἡ ἀπόκρυψη τῆς ἀλήθειας αὐτῆς καθίσταται ἀκόμη πιὸ καταδικαστέα, ἐπειδὴ τὸ βιβλίο τοῦ Κρεμμυδᾶ ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν εἶναι ἔκδοση τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου ἐπειδὴ ὁ Τρικούπης - στὸ ἔργο τοῦ ὁποίου μᾶς εἰσάγει τὸ σύγγραμμα τοῦ Κρεμμυδᾶ - ἀναφέρεται ξεκάθαρα στὴν ἱστορικὴ σημασία τῆς 25ης Μαρτίου.
Ὅλοι αὐτοὶ καὶ ἄλλοι τόσοι (ἀνέφερα τοὺς πιὸ σημαντικοὺς ἀπὸ τοὺς «ἱστορικοὺς» αὐτούς, συμμετεῖχαν στὴν ἀπόκρυψη τῆς ἡμερομηνίας αὐτῆς), διαμόρφωσαν τὴν σημερινὴ κατάσταση τῆς ἀλλοιωμένης Ἱστορίας, μὲ τὴν «σιωπηρὴ» στήριξη τόσο τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, ὅσο καὶ τῶν...πολιτικῶν ταγῶν, ἰδίως αὐτῶν τῆς λεγόμενης «Μεταπολίτευσης».
Ὁ μόνος ποὺ διασώζεται, εἶναι ὁ μέγιστος (κατ᾿ ἐμὲ) πανεπιστημιακὸς δάσκαλος καὶ μεγάλη μορφὴ τῶν Γραμμάτων καὶ διατελέσας Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Κων/νος Τσάτσος. Ὁ Τσάτσος, σὲ μιὰ ἡμερίδα ποὺ εἶχε διοργανώσει ἡ ἴδια ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1976, ἀναφερόμενος στὸ γεγονὸς τῆς ἀλλοίωσης γεγονότων ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Ἱστορία (προσπάθεια ἀπαξίωσης καὶ ἐξωβελισμοῦ τῆς Βυζαντινῆς Ἱστορίας ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Ἱστορία, ἀνακρίβειες καὶ ἀποσπασματικὲς «ἀλήθειες» στὴν Νεότερη Ἱστορία κλπ) εἶπε τὰ ἑξῆς (καὶ τὰ εἶπε ΟΛΑ σὲ μερικὲς ἀράδες):
«Ἐφαρμόζοντας τέτοιες μονόπλευρες θεωρήσεις καὶ δένοντας ἔτσι σὲ κλίνη τοῦ Προκρούστη τὴν ἱστορία τοῦ '21, μερικοὶ ἰσχυρίζονται ὅτι τὴν «ἀπομυθοποιοῦν», ὅτι τὴν ἀπαλλάσσουν δηλαδὴ ἀπὸ τὴν ὡραιοποίηση καὶ ἀποκαλύπτουν τὴν πικρή της ἀλήθεια. Ὑποτιμῶντας ἢ σπιλώνοντας μεγάλα ὀνόματα ἢ ἐξαιρετικὰ γεγονότα δὲν ἀπομυθοποιοῦμε τό '21. Τὸ σπιλώνουμε. Γι᾿ αὐτό, θολώνουν τὴν ἀλήθεια καὶ βλάπτουν τὴν Πατρίδα ἐκεῖνοι πού, ἀποσιωπῶντας εἴτε ἀνομήματα εἴτε κατορθώματα καὶ συνθλίβοντας πρόσωπα καὶ πράξεις κάτω ἀπὸ τὴν καλύπτρα μιᾶς μονόπλευρης ἔρευνας, ἐπιχειροῦν νὰ δώσουν στὰ γεγονότα τοῦ παρελθόντος ἑρμηνεῖες, ποὺ προσαρμόζονται σὲ ἀμφισβητήσιμες πολιτικὲς ἐπιδιώξεις τοῦ παρόντος».
Παρ᾿ ὅλα αὐτὰ ποὺ συνέβαιναν στὴν Ἑλλάδα τῆς προπολεμικῆς, ἀλλὰ καὶ τῆς μεταπολεμικῆς περιόδου ἕως καὶ τὸ 1974-75, τὰ Ἑλληνόπουλα διδάσκονταν τοὐλάχιστον στὰ σχολεῖα, τὴ σωστὴ Ἱστορία, μέσα ἀπὸ τὰ βιβλία ἀληθινῶν Ἱστορικῶν καὶ ὄχι «μουσαντένιων» κι αὐτὸ καὶ μόνο τὸ γεγονὸς «ἔσωσε» τὸ Γένος προσώρας. Τὰ «συγγράματα» ποὺ ἀνέφερα, ἀφοροῦσαν κυρίως τοὺς φοιτητὲς τῶν θεωρητικῶν σχολῶν, οἱ ὁποῖοι τὰ ἀπέρριπταν λόγῳ κυρίως τῶν σοβαρῶν καθηγητῶν ποὺ δίδασκαν στὶς πανεπιστημιακὲς σχολὲς καὶ δὲν εἶχαν σχέση μὲ τὸ «ἀριστερὸ» κίνημα.
Τὰ πάντα ὅμως ἄλλαξαν, ἀπὸ τὴ Μεταπολίτευση καὶ μετά, ὅπου οἱ «ἀριστερὲς» καὶ ψεῦτο-σοσιαλιστικὲς ἰδεολογίες, ἔγιναν...κράτος ἐν κράτει. Ἦταν ἡ ἐποχὴ τῆς Μεγάλης Ἀμφισβήτησης καὶ ἡ ἀρχὴ τοῦ τέλους γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς Ἕλληνες, ὅπως ἦταν πρίν.
Ἢ τοὐλάχιστον, ἔτσι νόμιζαν οἱ «προπάτορες» τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων....
Ἡ συνέχεια καὶ τὸ τέλος τοῦ πονήματος, στὸ αὐριανὸ Β' Μέρος, ὅπου καὶ θὰ ἀπαντηθοῦν ὅλα τὰ ἐρωτήματα ποὺ θέσαμε στὴν ἀρχὴ τοῦ πονήματος. Ἔχει πολὺ ... ψωμὶ ἀκόμη τὸ θέμα. Γιατί προστίθεται μέσα σὲ ὅλα αὐτὰ καὶ τὸ λεγόμενο...κρυφό Σχολειό, ποὺ ἔχει τὴν ἴδια ἀκριβῶς σημασία μὲ τὴν ἡμερομηνία τῆς ἔναρξης τοῦ Ἀγῶνα.
«Κατὰ πρότασιν τοῦ Φλέσα ἀπεφάσισαν νὰ κοινοποιήσουν τὸν σκοπὸν τῆς συνελεύσεως εἰς ὅλους τοὺς ἀδελφοὺς τῆς ἑταιρίας καὶ εἰς τοὺς ἀρχιερεῖς, καὶ νὰ παίξουν τὰ πράγματα ὅπως δυνηθοῦν μὲ τὴν ἐξουσίαν, ὥστε νὰ μακρύνουν τὸν καιρόν, ἀλλ᾿ ἡ ἑτοιμασία νὰ ἐξακολουθῇ δραστηρίως διὰ τὴν ἐπανάστασιν, ἐπειδὴ εἶχον ἔλθει πολλοὶ ἀπ᾿ ἔξω Πελοποννήσιοι πρὸς τὸν σκοπὸν τοῦτον, καὶ ἡ ἐπανάστασις ἦτον ἀδύνατον νὰ βραδύνῃ περισσότερον τῆς ὁρισθείσης ἡμέρας, ἤτοι τῆς 25 Μαρτίου».Οἱ... «ἀπ᾿ ἔξω» ποὺ γράφει ὁ Φωτάκος, ἐννοεῖ ὅσους εἶχαν καταφύγει στὰ Ἑπτάνησα ἢ ὅπου ἀλλοῦ, δηλαδὴ στὸ ἐξωτερικὸ μὲ λίγα λόγια, οἱ ὁποῖοι ἔπρεπε νὰ γυρίσουν πίσω γιὰ νὰ συμμετάσχουν στὴν Ἐπανάσταση. Καὶ ἕνας ἀπὸ αὐτούς, ἦταν καὶ ὁ Κολοκοτρώνης.
Ὁ Φωτιάδης μιλῶντας γι᾿ αὐτόν, ἀναφέρεται στὸ «γράμμα ποὺ πῆρε ἀπὸ τὸν Ἀλέξανδρο Ὑψηλάντη νὰ ἑτοιμαστεῖ γιὰ τὸ σηκωμό». Δὲν κάνει ὅμως οὔτε νύξη γιὰ τὴν 25η Μαρτίου!
Ὁ Κολοκοτρώνης ὅμως, ἦταν σαφέστατος (διὰ μέσου τοῦ Φωτάκου):
«Εἰς τά '20 μὲ ἦλθον γράμματα ἀπὸ τὸν Ὑψηλάντη διὰ νὰ εἶμαι ἕτοιμος, καθὼς καὶ ὅλοι οἱ ἐδικοί μας. 25 Μαρτίου ἦτον ἡ ἡμέρα τῆς γενικῆς ἐπαναστάσεως.»Ἄλλος ἕνας τοῦ...ἀνέμου τοῦ ἀριστερισμοῦ ποὺ ἔπνεε μὲ ὁρμὴ σχεδὸν ὅλον τὸν 20ὸ αἰῶνα, ἦταν καὶ ὁ πασίγνωστος Τάσος Βουρνᾶς, ἱστορικὸς κι αὐτὸς καὶ μαζὶ καὶ δημοσιογράφος - ποιᾶς ἐφημερίδας λέτε; - μὰ φυσικὰ τῆς «Αὐγῆς», ἀκολουθεῖ κι αὐτὸς μὲ συνέπεια τὴν ἴδια γραμμὴ ἀποσιώπησης. Καὶ δὲ διστάζει νὰ τὸ κάνει ἀκόμη καὶ στὸ σημεῖο ἐκεῖνο ποὺ μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ὁ Κολοκοτρώνης στὶς ἀρχὲς Ἰανουαρίου πέρασε ἀπὸ τὴ Ζάκυνθο στὸ Μοριᾶ «εἰδοποιημένος ἀπὸ τὸν παράνομο μηχανισμὸ τῶν Φιλικῶν (...) Ὁ Κολοκοτρώνης πραγματώνει συγκεντρώσεις καπεταναίων ἀπὸ τὴ Μεσσηνία, τὸν Μιστρᾶ, τὸ Λιοντάρι, τὴν Καρύταινα, τὴν Τριπολιτζὰ καὶ τοὺς ἐνημερώνει γιὰ τὸν ἐπικείμενο ἀγῶνα, ζητῶντας τους νὰ ᾿ναι ἕτοιμοι ''στὸ φτερό'' καὶ νὰ πάρουν τὰ ὅπλα μόλις τοὺς δοθεῖ τὸ σύνθημα». Ὁ τύπος αὐτὸς μὲ τὴν...τραγιάσκα, ἀπηχεῖ ἐδῶ τὰ λόγια τοῦ Κολοκοτρώνη, ποὺ παρέθεσα πιὸ πάνω. Ἀλλὰ ἐνῶ ὁ Γέρος τοῦ Μοριᾶ στὴν παράγραφο ἐκείνη ἀναφέρεται δυὸ φορὲς στὸ ὁρόσημο τῆς 25ης Μαρτίου, ὁ Βουρνᾶς μὲ πᾶσα ἐπιμέλεια τὸ κάνει...ἐπίσης γαργάρα!
Μά...κι αὐτός; Μὰ γιατί;
Καὶ νὰ μὴ σᾶς ...ζαλίζω περαιτέρω, στὴν ὅλη αὐτὴ «Συνομωσία τῆς Σιωπῆς» συνέβαλαν τόσο ἡ Ἱστορία τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ τῶν ἐκδόσεων «Ἑλληνικὰ Γράμματα» (ὁ διευθυντὴς τῆς ἔκδοσης, ἱστορικὸς Βασίλης Παναγιωτόπουλος καὶ ὁ συντάκτης τοῦ ἁρμόδιου κεφαλαίου Στέφανος Παπαγεωργίου πρόσφεραν ...δημόσια στήριξη(!) στὸ ἀνεκδιήγητο βιβλίο ἱστορίας τῆς Ρεπούσῃ!) ὅσο καὶ ὁ Βασίλης Κρεμμυδᾶς στὸν εἰσαγωγικό του τόμο στὴν «Ἱστορία» τοῦ Σπύρου Τρικούπη ποὺ ἐξέδωσε τὸ Ἵδρυμα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, ἀποφεύγει ἐπιμελῶς οἱαδήποτε ἀναφορὰ στὴν ἱστορικὴ αὐτὴ ἡμέρα, παρ᾿ ὅλο ποὺ ἡ ἀνάπτυξη τοῦ θέματός του ἐπέβαλλε, γιὰ λόγους στοιχειώδους πληρότητας, νὰ ἀναφερθεῖ στὴν 25η Μαρτίου, γιὰ νὰ ἐξηγήσει αὐτὸ ποὺ γράφει: Πῶς, δηλαδή, συνέβῃ καὶ «ἡ Ἐπανάσταση στὴ νότια Ἑλλάδα ἄρχισε σχεδὸν ταυτόχρονα καὶ ἀπὸ πολλὰ σημεῖα (πρᾶγμα ποὺ) ἀποδεικνύει τὴν ἄρτια προετοιμασία καὶ ὀργάνωση ποὺ εἶχε κάνει ἡ Φιλικὴ Ἑταιρεία». Ἡ ἀπόκρυψη τῆς ἀλήθειας αὐτῆς καθίσταται ἀκόμη πιὸ καταδικαστέα, ἐπειδὴ τὸ βιβλίο τοῦ Κρεμμυδᾶ ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν εἶναι ἔκδοση τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου ἐπειδὴ ὁ Τρικούπης - στὸ ἔργο τοῦ ὁποίου μᾶς εἰσάγει τὸ σύγγραμμα τοῦ Κρεμμυδᾶ - ἀναφέρεται ξεκάθαρα στὴν ἱστορικὴ σημασία τῆς 25ης Μαρτίου.
Ὅλοι αὐτοὶ καὶ ἄλλοι τόσοι (ἀνέφερα τοὺς πιὸ σημαντικοὺς ἀπὸ τοὺς «ἱστορικοὺς» αὐτούς, συμμετεῖχαν στὴν ἀπόκρυψη τῆς ἡμερομηνίας αὐτῆς), διαμόρφωσαν τὴν σημερινὴ κατάσταση τῆς ἀλλοιωμένης Ἱστορίας, μὲ τὴν «σιωπηρὴ» στήριξη τόσο τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, ὅσο καὶ τῶν...πολιτικῶν ταγῶν, ἰδίως αὐτῶν τῆς λεγόμενης «Μεταπολίτευσης».
Ὁ μόνος ποὺ διασώζεται, εἶναι ὁ μέγιστος (κατ᾿ ἐμὲ) πανεπιστημιακὸς δάσκαλος καὶ μεγάλη μορφὴ τῶν Γραμμάτων καὶ διατελέσας Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Κων/νος Τσάτσος. Ὁ Τσάτσος, σὲ μιὰ ἡμερίδα ποὺ εἶχε διοργανώσει ἡ ἴδια ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1976, ἀναφερόμενος στὸ γεγονὸς τῆς ἀλλοίωσης γεγονότων ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Ἱστορία (προσπάθεια ἀπαξίωσης καὶ ἐξωβελισμοῦ τῆς Βυζαντινῆς Ἱστορίας ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Ἱστορία, ἀνακρίβειες καὶ ἀποσπασματικὲς «ἀλήθειες» στὴν Νεότερη Ἱστορία κλπ) εἶπε τὰ ἑξῆς (καὶ τὰ εἶπε ΟΛΑ σὲ μερικὲς ἀράδες):
«Ἐφαρμόζοντας τέτοιες μονόπλευρες θεωρήσεις καὶ δένοντας ἔτσι σὲ κλίνη τοῦ Προκρούστη τὴν ἱστορία τοῦ '21, μερικοὶ ἰσχυρίζονται ὅτι τὴν «ἀπομυθοποιοῦν», ὅτι τὴν ἀπαλλάσσουν δηλαδὴ ἀπὸ τὴν ὡραιοποίηση καὶ ἀποκαλύπτουν τὴν πικρή της ἀλήθεια. Ὑποτιμῶντας ἢ σπιλώνοντας μεγάλα ὀνόματα ἢ ἐξαιρετικὰ γεγονότα δὲν ἀπομυθοποιοῦμε τό '21. Τὸ σπιλώνουμε. Γι᾿ αὐτό, θολώνουν τὴν ἀλήθεια καὶ βλάπτουν τὴν Πατρίδα ἐκεῖνοι πού, ἀποσιωπῶντας εἴτε ἀνομήματα εἴτε κατορθώματα καὶ συνθλίβοντας πρόσωπα καὶ πράξεις κάτω ἀπὸ τὴν καλύπτρα μιᾶς μονόπλευρης ἔρευνας, ἐπιχειροῦν νὰ δώσουν στὰ γεγονότα τοῦ παρελθόντος ἑρμηνεῖες, ποὺ προσαρμόζονται σὲ ἀμφισβητήσιμες πολιτικὲς ἐπιδιώξεις τοῦ παρόντος».
Παρ᾿ ὅλα αὐτὰ ποὺ συνέβαιναν στὴν Ἑλλάδα τῆς προπολεμικῆς, ἀλλὰ καὶ τῆς μεταπολεμικῆς περιόδου ἕως καὶ τὸ 1974-75, τὰ Ἑλληνόπουλα διδάσκονταν τοὐλάχιστον στὰ σχολεῖα, τὴ σωστὴ Ἱστορία, μέσα ἀπὸ τὰ βιβλία ἀληθινῶν Ἱστορικῶν καὶ ὄχι «μουσαντένιων» κι αὐτὸ καὶ μόνο τὸ γεγονὸς «ἔσωσε» τὸ Γένος προσώρας. Τὰ «συγγράματα» ποὺ ἀνέφερα, ἀφοροῦσαν κυρίως τοὺς φοιτητὲς τῶν θεωρητικῶν σχολῶν, οἱ ὁποῖοι τὰ ἀπέρριπταν λόγῳ κυρίως τῶν σοβαρῶν καθηγητῶν ποὺ δίδασκαν στὶς πανεπιστημιακὲς σχολὲς καὶ δὲν εἶχαν σχέση μὲ τὸ «ἀριστερὸ» κίνημα.
Τὰ πάντα ὅμως ἄλλαξαν, ἀπὸ τὴ Μεταπολίτευση καὶ μετά, ὅπου οἱ «ἀριστερὲς» καὶ ψεῦτο-σοσιαλιστικὲς ἰδεολογίες, ἔγιναν...κράτος ἐν κράτει. Ἦταν ἡ ἐποχὴ τῆς Μεγάλης Ἀμφισβήτησης καὶ ἡ ἀρχὴ τοῦ τέλους γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς Ἕλληνες, ὅπως ἦταν πρίν.
Ἢ τοὐλάχιστον, ἔτσι νόμιζαν οἱ «προπάτορες» τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων....
Ἡ συνέχεια καὶ τὸ τέλος τοῦ πονήματος, στὸ αὐριανὸ Β' Μέρος, ὅπου καὶ θὰ ἀπαντηθοῦν ὅλα τὰ ἐρωτήματα ποὺ θέσαμε στὴν ἀρχὴ τοῦ πονήματος. Ἔχει πολὺ ... ψωμὶ ἀκόμη τὸ θέμα. Γιατί προστίθεται μέσα σὲ ὅλα αὐτὰ καὶ τὸ λεγόμενο...κρυφό Σχολειό, ποὺ ἔχει τὴν ἴδια ἀκριβῶς σημασία μὲ τὴν ἡμερομηνία τῆς ἔναρξης τοῦ Ἀγῶνα.
ΤΕΛΟΣ Α' ΜΕΡΟΥΣ
Πύρινος Λόγιος
sergioschrys@outlook.com
______________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Περιμένουμε με ανυπομονησία το β μέρος. Να είστε καλά!!
ΑπάντησηΔιαγραφή