Ο Πανάγαθος Θεός έδωσε στον Άγιο Γεράσιμο πολλά χαρίσματα. Συνομιλούσε με τα άγρια θηρία, τον υπάκουαν και τους έδινε ονόματα, ζούσε με ελάχιστη τροφή, άντεχε τις κακουχίες και τον καύσωνα, ήταν ήρεμος και δε θύμωνε, είχε μεγάλη υπομονή, έκανε πολλή άσκηση και εργαζόταν πολύ, αγρυπνούσε και προσευχόταν ασταμάτητα. Ήξερε να διαβάζει τις σκέψεις των άλλων, γνώριζε από πριν αυτά που θα γίνονταν στο μέλλον.
Ένα άλλο χάρισμα ήταν ότι έβλεπε από μακριά αυτά που γίνονταν σε ένα μέρος, χωρίς να είναι παρών. Έτσι είδε με τα μάτια της ψυχής του ότι κοιμήθηκε ο Μέγας Ευθύμιος, που το μοναστήρι του ήταν λίγα χιλιόμετρα μακριά από αυτό του Αγίου Γερασίμου. Πήγε λοιπόν με το μαθητή του, τον Άγιο Κυριάκο, στο μέρος όπου ήταν το λείψανο του μεγάλου αυτού Αγίου, τον έθαψαν και ξαναγύρισαν στο μοναστήρι τους.
Το μεγαλύτερο όμως χάρισμα ήταν το θαυματουργικό. Ο Άγιος έκανε θαύματα όταν ήταν ζωντανός, αλλά εξακολουθεί να κάνει και μετά το θάνατο του. Στις μέρες μας ακόμα εξακολουθεί να κάνει πολλά θαύματα. Πιο κάτω θα διηγηθούμε μερικά από τα θαύματα του.
Ο σεμνότατος αθλητής του Χριστού Γεράσιμος χαρτώθηκε από τον Πανάγαθο Θεό με το χάρισμα της θαυματουργίας κατά την διάρκεια του επίγειου βίου του. Αλλά και μετά την κοίμηση του, αφού πήρε τα έπαθλα από τον στεφανίτη Χριστό και πανάξια κατατάχθηκε από την Εκκλησία μας στον χορό των Άγιων της, δεν έπαυσε να θαυματουργεί από τα παλιά χρόνια μέχρι και σήμερα ακόμη. Μάλιστα πολλοί διηγούνται ότι ό Άγιος μας εισάκουσε πολύ γρήγορα τις παρακλήσεις και προσευχές τους και τους θεράπευσε, γι’ αυτό και από πολλούς χαρακτηρίζεται ως ό Άγιος “Εξπρές”. Μερικά από τα πάμπολλα θαύματα που επιτέλεσε και επιτελεί και στις μέρες μας ό Όσιος Γεράσιμος θα περιγράψουμε παρακάτω. Άλλα αφορούν θεραπείες ασθενών, άλλα εμφανίσεις του Αγίου, άλλα ικανοποίηση παρακλήσεων και προσευχών των πιστών. Ό Άγιος ήταν και είναι πάντα ζωντανός, κυκλοφορεί ανάμεσα στους προσκυνητές και στους άλλους πιστούς, συνομιλεί μαζί τους, κουβεντιάζει με αυτούς, τους παρηγορεί, τους ενθαρρύνει, τους θεραπεύει, σκορπίζει παντού την αγάπη του.
Ένα ανδρόγυνο διηγιόταν το παρακάτω θαύμα εμφανίσεως του Άγιου Γερασίμου: “Πριν λίγα χρόνια ήρθαμε στο μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου και μείναμε για λίγες μέρες. Θέλαμε να εξομολογηθούμε ένα απόγευμα και παρακαλέσαμε τον ηγούμενο να μας εξομολογήσει, αν είχε χρόνο. Ό γέροντας μας απάντησε ότι δεν μπορούσε, γιατί δεν ευκαιρούσε εκείνη την ώρα. Μετά από λίγο ανεβήκαμε την σκάλα και μπήκαμε στον ναό του Αγίου Γερασίμου. Εκεί συναντήσαμε τον ηγούμενο. Όταν μας είδε μας είπε με πολλή αγάπη:
– Ελάτε, παιδιά μου, να σας εξομολογήσω. Όταν τελείωσε ή εξομολόγηση κατεβήκαμε πάλι στο προαύλιο. Σε λίγο περνούσε από κοντά μας ό ηγούμενος και τον ευχαριστήσαμε γιατί, παρ’ όλες τις σκοτούρες και την κούραση, μας έκανε την καλοσύνη και μπήκε στον κόπο να μας εξομολογήσει. Τότε εκείνος έκπληκτος μας είπε:
– Τί λέτε βρέ παιδιά; Εγώ σας εξομολόγησα; Εγώ κανένα δεν εξομολόγησα σήμερα. Αφού σας είπα ότι δεν είχα καιρό και ήμουν κουρασμένος. Εμείς μείναμε άφωνοι. Καταλάβαμε πώς εκείνος που μας εξομολόγησε δεν ήταν άλλος από τον Άγιο Γεράσιμο που εμφανίστηκε με την μορφή του ηγουμένου, για να μην τον καταλάβουμε και δοξάζαμε τον Θεό και τον ευχαριστούσαμε μαζί με τον μεγάλο Άγιο του που μας έκανε την μεγάλη τιμή να μας εξομολογήσει”.
***
Ένας ιερωμένος διηγήθηκε τα έξης: “Μια μέρα βρισκόμουν στην μονή του Αγίου Γερασίμου και καθόμουν στην εσωτερική αυλή. Σε μια στιγμή πέρασε από μπροστά μου ό ηγούμενος και με ευλόγησε. Ύστερα από λίγο ξαναπέρασε ό γέροντας και σηκώθηκα και τον ευχαριστούσα για την ευλογία του, ενώ περνούσε από μπροστά μου πριν λίγη ώρα. Ό ηγούμενος τότε μου είπε:
– Πάτερ, πριν λίγο δεν πέρασα από εδώ, ούτε σε ευλόγησα. Τότε του απάντησα ότι ίσως κάποιος άλλος ιερωμένος βρισκόταν στο μοναστήρι. Εκείνος είπε ότι οι μόνοι ρασοφόροι που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο μοναστήρι ήμαστε εμείς οι δυο”. Ό Άγιος Γεράσιμος πήρε την μορφή του γέροντα και έφερνε βόλτες στο μοναστήρι του.
***
Την νύκτα της Αναστάσεως, Μεγάλο Σάββατο του 1996, πολλοί προσκυνητές, κυρίως απόδημοι στην Γερμανία αλλά και άλλοι, είδαν ολοζώντανο τον Άγιο Γεράσιμο να κυκλοφορεί ανάμεσα στον κόσμο. Μερικοί τον αναγνώρισαν την ώρα που κατέβαιναν από τον ναό προς την αυλή, αφού τον είδαν να κατεβαίνει την σκάλα και να περπατεί δίπλα τους, προχωρώντας προς το παλιό πηγάδι της μονής, όπου τοποθετείται ή εικόνα και ψάλλετε το πρώτο μέρος της ακολουθίας της Αναστάσεως. Ένας μάλιστα νεαρός από την Γερμανία είχε μαζί του βιντεοκάμερα και βιντεογραφούσε την ακολουθία της Αναστάσεως και κατάφερε να πιάσει και τον Άγιο. Την κασέτα την έχουν αρκετοί στην Γερμανία και διαβεβαιώνουν εμφαντικά ότι αυτός που φαίνεται μέσα σε αυτήν είναι ό Άγιος Γεράσιμος, όπως εμφανίστηκε την αγία εκείνη νύκτα. Ό Άγιος ευφράνθηκε από το χαρμόσυνο μήνυμα της λαμπροφόρου ημέρας και κατέβηκε από τον ουρανό, για να συνεορτάσει με τους πιστούς προσκυνητές, στο δικό του μοναστήρι, την “νέκρωσιν του θανάτου και την καθαίρεσιν του Άδου”.
Μια ευσεβής γριά προσκυνήτρια από την Θεσσαλονίκη μετά το Άγιο Ευχέλαιο της Μεγάλης Τετάρτης του 1997 έλεγε ότι έβλεπε τρεις ιερωμένους να ψάλλουν κατά τη διάρκεια του μυστηρίου. Όλοι οι άλλοι που παρευρίσκονταν την διαβεβαίωναν ότι οι ρασοφόροι ήταν μόνο δύο αλλά αυτή επέμενε ότι έβλεπε πολύ καθαρά και τρίτο να συμμετέχει στο μυστήριο.
***
Ένας Κύπριος προσκυνητής, πού παρέμεινε στην μονή μας, διηγήθηκε το πιο κάτω θαύμα: Ήταν παραμονή του Πάσχα. Μαζί με μερικά άλλα παιδιά, απόδημους της Γερμανίας, πήγαμε στην σπηλιά όπου βρίσκεται ό ναός της Θεοτόκου, φθάσαμε στο βάθος και ανεβήκαμε τα σκαλιά. Φτάσαμε στην σπηλιά όπου υπάρχει ή μεγάλη εικόνα του Άγιου Γερασίμου και εκεί μπροστά της αρχίσαμε να διαβάζουμε την παράκληση του Αγίου. Όταν προχωρήσαμε καλά, γύρισα σε μια στιγμή τα μάτια μου προς το πρόσωπο του Άγιου και τί είδα! Ό Άγιος ολοζώντανος με κοίταζε στοργικά με τα μεγάλα, γεμάτα αγάπη μάτια του. Μετά γύρισε τα μάτια προς τούς άλλους της παρέας και τούς κοίταζε στοργικά, όλους με την σειρά. Έμεινα εκστατικός και μία έκφραση έκπληξης έμεινε ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μου. Το ίδιο παρατήρησα και στα πρόσωπα των άλλων παιδιών της παρέας. Όταν τελείωσε ή παράκληση ρώτησα έναν από αυτούς:
– Είδες ότι είδα; Τότε αυτός μου διηγήθηκε με κάθε λεπτομέρεια το θαύμα που είχα δει και εγώ. Όταν ρωτήσαμε και τους άλλους μάς περιέγραψαν και εκείνοι ακριβώς το ίδιο θαύμα”.
***
Διηγούνται πολλοί ένα θαύμα που έκανε ό Άγιος Γεράσιμος σε μία γυναίκα από την Θεσσαλονίκη. Αυτή είχε καρκίνο και μόλις αλείφθηκε με λαδάκι από το Άγιον Ευχέλαιο, που έγινε στην Ιερά Μονή του Αγίου, θεραπεύθηκε αμέσως.
***
Ή μητέρα νεαρού μαθητή της Γ’ τάξεως Λυκείου διηγείται: Ό γιος μου είχε δώσει εξετάσεις για την απόκτηση του διπλώματος Αγγλικής γλώσσας τον Ιανουάριο. Ό βαθμός που πήρε ήταν Ε’. Τον Μάιο επανέλαβε τις ίδιες εξετάσεις. Την ημέρα όμως των εξετάσεων προσευχήθηκα και παρακάλεσα τον Άγιο Γεράσιμο να πάρει ένα καλύτερο βαθμό. Πάντως και εμείς και ή δασκάλα του στο φροντιστήριο των Αγγλικών περιμέναμε ένα βαθμό γύρω στο Δ’ ή το πολύ Γ’. Έξαλλου ή δασκάλα του είχε πει ότι από έρευνες που έγιναν, όταν κάποιος πάρει ένα συγκεκριμένο βαθμό, στην επόμενη εξέταση πιθανόν να βελτιωθεί κατά ένα ή το πολύ δύο βαθμούς. Περί το τέλος του Αύγουστου βγήκαν τα αποτελέσματα. Εγώ, ό άντρας μου και τα τρία μας κορίτσια βρισκόμασταν στον Άγιο Γεράσιμο. Ό γιός είχε μείνει μόνος στο σπίτι. Ένα βράδυ μάς τηλεφώνησε ότι ή βαθμολογία του ήταν Α’. Ήταν έκπληκτος, πανευτυχής και δεν μπορούσε να κρύψει την χαρά του όπως και όλοι μας. Και τα σχόλια του ηγουμένου όταν το πληροφορήθηκε:
– Τί νομίζετε, μπρίκια κολλάει ό Άγιος;
***
Τρεις γυναίκες πού παρέμειναν στην Ιερά Μονή Αγίου Γερασίμου για μερικές μέρες αφηγούνται: Βρισκόμασταν σε ένα δωμάτιο του μοναστηριού, Ίσως στην κουζίνα του πρώτου ορόφου, ετοιμάζαμε κάποιο φαγητό και κουβεντιάζαμε. Σε κάποια στιγμή μία από μάς είπε:
– Θέλετε να πείτε ότι ό τάδε ιερωμένος είναι πράγματι αγνός; Πώς τα καταφέρνει;
Οι άλλες δύο την αποπήραμε στην αρχή. Αργότερα όμως ακόμα μία από μάς είχε περίεργες αμφιβολίες. Την ώρα πού μιλούσε αυτή ένας τρομερός σεισμός μάς συντάραξε, είδαμε καθαρά την πόρτα να κουνιέται με πολλή δύναμη και να κάνει τρομερό κρότο. Βγήκαμε έντρομες έξω και φωνάζαμε:
– Σεισμός, σεισμός. Όταν μας άκουσαν όσοι άλλοι βρίσκονταν στο μοναστήρι γελούσαν και μας ρωτούσαν αν τρελαθήκαμε, γιατί αυτοί δεν ένιωσαν κανένα σεισμό. Καταλάβαμε πως ήταν ένα ακόμα θαύμα του μεγάλου μας Αγίου που ήθελε με αυτό τον τρόπο να μας δείξει ότι ό συγκεκριμένος ρασοφόρος ήταν άξιος και να εκφράσει την ευαρέσκεια του για τον βίο του και να τον προστατεύσει από τα πικρόχολα σχόλια του κόσμου και τα δικά μας”.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Ο ΆΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ο ΙΟΡΔΑΝΙΤΗΣ ΚΑΙ Η ΙΕΡΑ ΑΥΤΟΥ ΜΟΝΗ.
1996.
__________________________________
Ανάσταση νεκρού
Όταν ακόμα ήταν στη ζωή ο Άγιος Γεράσιμος ανάστησε ένα νεκρό. Πώς όμως έγινε το μεγάλο και παράδοξο αυτό θαύμα; Κάποτε κοιμήθηκε κάποιος μοναχός της Λαύρας και δεν το έμαθε ο Άγιος, που ήταν τότε ηγούμενος. Όταν κτύπησε το σήμαντρο για την κηδεία του, πήγε κι ο γέροντας στο ναό. Όταν είδε το λείψανο λυπήθηκε γιατί δεν τον αποχαιρέτισε, πριν φύγει από τη ζωή. Πήγε λοιπόν κοντά στο φέρετρο και λέγει στον πεθαμένο:
– Σήκω, αδελφέ, να αποχαιρετιστούμε.
Τότε ο νεκρός μοναχός αναστήθηκε, σηκώθηκε και αποχαιρέτισε τον Άγιο. Αυτός μετά του ξαναείπε:
– Κοιμήσου τώρα μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία, οπότε θα σε αναστήσει ο Χριστός.
Πραγματικά ο μοναχός ξαναμπήκε στο νεκροκρέβατο και συνέχισε τον αιώνιο ύπνο του. Αν σκεφτούμε ότι νεκρούς ανάστησε μόνο ο Χριστός, μερικοί απόστολοι και λίγοι άγιοι, θα καταλάβουμε σε ποια ύψη αγιότητας είχε φτάσει ο Άγιος Γεράσιμος.
Θεραπεία δωδεκάχρονου με ψηλό πυρετό
Μετά την κοίμηση του ο Άγιος Γεράσιμος ανακηρύχθηκε άγιος και έκανε θαύματα, από τα παλιά εκείνα χρόνια μέχρι και σήμερα. Πολλοί μάλιστα λένε ότι ο Άγιος άκουσε πολύ γρήγορα τις παρακλήσεις και τις προσευχές τους και τους έκανε καλά. Γι1 αυτό από πολλούς ονομάζεται “Ο Άγιος Εξπρές”. Ο Άγιος είναι πάντα ζωντανός, κυκλοφορεί ανάμεσα στους προσκυνητές και στους άλλους πιστούς, συνομιλεί μαζί τους, τους παρηγορεί, τους ενθαρρύνει, τους θεραπεύει και σκορπίζει παντού την αγάπη του. Ο τωρινός ηγούμενος, αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος, διηγείται το πιο κάτω θαύμα.
– Πριν είκοσι χρόνια περίπου ήρθε από τα Ιεροσόλυμα ο διάκονος Ειρηναίος της μονής Σινά. Είχε μαζί του και ένα δωδεκάχρονο αγόρι από την Κρήτη που φοιτούσε στη σχολή της Σιών. Ήταν Σά66ατο απόγευμα, ήμουν πολύ κουρασμένος και ζύμωνα, γιατί δεν είχα πρόσφορο για τη λειτουργία της Κυριακής. Ξαφνικά το παιδί παρουσίασε πολύ ψηλό πυρετό, είχε φοβερούς πονοκεφάλους και ανυπόφορους πόνους. Δεν ήξερα τι να κάνω. Όχημα δεν είχα, εκτός από ένα μηχανάκι, δεν μπορούσα να το πάρω στο γιατρό και ήμουν σε απελπιστική κατάσταση. Προσευχήθηκα στον Άγιο να κάνει το παιδί καλά. Κατά τις έντεκα η ώρα ο διάκος και το παιδί αποκοιμήθηκαν. Εγώ ήμουν κατακουρασμένος, είχα τα ψωμιά στο φούρνο, σκεφτόμουν τη λειτουργία της επόμενης μέρας και παρακαλούσα θερμά τον Άγιο να κάνει καλά το άρρωστο παιδί. Σε μια στιγμή ο διάκος ακούει την πόρτα να κτυπά. Σηκώνεται, κοιτάζει, δεν ήταν κανένας. Ήρθε και με βρήκε και πήγαμε μαζί στο δωμάτιό τους. Του είπα ότι ο Άγιος θα ήτανε. Δεν πρόλαβα να τελειώσω την κουβέντα και το παιδί, εκεί που παραμιλούσε, ξύπνησε και μου είπε: “Γέροντα, έγινα μούσκεμα. Ένας παππούλης έριξε απάνω μόνο έναν τενεκέ νερό”. Του έβγαλα το φανελάκι και το σκουπίσαμε με την πετσέτα. Σε πέντε λεπτά κοιμήθηκε ήσυχο, χωρίς πυρετό και το πρωί ήταν τελείως καλά.
Ο Άγιος προσφέρει φρούτα στους προσκυνητές του
Ο ηγούμενος Χρυσόστομος συνεχίζει:
– Μια φορά ήταν εδώ, στους Αγίους Τόπους, ένα γκρουπ από την Ελλάδα, με ένα δεσπότη – Διονύσιο τον λέγανε – από μια περιοχή της Μακεδονίας. Είχε έρθει με φοιτητές της θεολογίας. Ειδοποιήσανε από την Ιεριχώ ότι έρχονται κι αν μπορούσα να τους ετοιμάσω φάβα (γιατί εγώ συνηθίζω να ψήνω φάβα για τον κόσμο).
Όταν μπήκανε μέσα στο μοναστήρι είπα στο δεσπότη: “Δεσπότη μου, να με συγχωρέσεις αλλά δεν έχω φρούτο να φάτε μετά τη φάβα”. Σε λίγο μπαίνει ένας στρατιώτης μ’ ένα κασόνι πορτοκάλια και λέει: “Αμπούνα, (Γέροντα) πάρε αυτά τα πορτοκάλια”. Εγώ απόρησα, γιατί έφυγε αμέσως και πήγα να δω από ποιο στρατόπεδο είναι. Βγαίνω έξω, κοιτάζω από δω, κοιτάζω από κει, τίποτα. Άφαντος ο στρατιώτης. Φωνάζω έναν εργάτη και τον ρωτάω πού πήγε ο στρατιώτης. Αυτός απορεί και μου λέει ότι δεν είδε κανένα στρατιώτη να μπαίνει στο μοναστήρι. “Πώς δεν μπήκε” του λέω. “Να τα πορτοκάλια”. Αυτός έμεινε κόκαλο και λέει: “Δεν μπήκε κανείς. Εγώ εδώ ήμουνα, στην πόρτα. Δεν ήρθε κανένας ούτε φάνηκε κανένα τζιπ”. Μπήκα μέσα και είπα στο δεσπότη ότι ο Άραβας δεν είδε κανένα να μπαίνει. Όλοι απόρησαν και είπαν ότι τον είδαν με τα μάτια τους. Βγαίνουν όλοι έξω – ένα λεπτό είχε περάσει -δε βλέπουν τίποτα. Κι αυτοκίνητο να ‘ταν, δε θα προλάβαινε ν’ απομακρυνθεί. Φρόντισε ο Άγιος και έστειλε φρούτα.
Θαυματουργική ανεύρεση νερού για το μοναστήρι
Ο ηγούμενος Χρυσόστομος συνεχίζει τη διήγηση του, φέρνοντας στο νου του ακόμα ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου Γερασίμου.
Το πηγάδι στην αυλή του μοναστηριού είχε πολύ λίγο νερό, που έπιανε από τη βροχή. Γι’ αυτό ζήτησα και μου έδωσαν οι Εβραίοι λίγο νερό. Και πάλι όμως δεν ήταν αρκετό για τις ανάγκες του μοναστηριού. Έτσι αποφάσισα να σκάψω σ’ ένα διπλανό χείμαρρο, όπου είχα ακούσει ότι υπήρχε παλιά νερό. Σκάβαμε τρεις εργάτες. Ο Σαμίρ, ένας Άραβας που είχα εδώ από μικρό παιδί, ένας προσωρινός εργάτης και εγώ. Αφού κατεβήκαμε είκοσι τρία μέτρα βάθος δε βρήκαμε ούτε ίχνος νερού. Θυμάμαι ήταν μεσημέρι. Ήμουν κατακουρασμένος και στενοχωρημένος και κάθισα κάτω από ένα αγριόδεντρο, για να ξεκουραστώ λιγάκι. Τότε είπα: “Άγιε μου Γεράσιμε, φαίνεται ότι δεν Θέλεις να βρούμε νερό. Αν δεν το βρούμε και σήμερα θα το κλείσω το πηγάδι”. Δουλεύαμε με τον παραδοσιακό τρόπο. Σκάβαμε με την τσάπα και τον κασμά και καθαρίζαμε με το φτυάρι, για να κατεβούμε κάτω. Εκείνη την ώρα σκάβανε κάτω δύο εργάτες κι εγώ ήμουν απάνω και άδειαζα τους κουβάδες.
Μου φωνάζουν: “Αμπούνα, έλα κάτω γιατί βρήκαμε χαλίκι”. Είχανε βρει μόνο χώμα, χωματόπετρα. Σηκώθηκα αμέσως. Κατεβαίνω κάτω, παίρνω αμέσως τον κασμά και αρχίζω μόνος μου να σκάβω. Έσκαβα, έσκαβα, έσκαβα, κατέβηκα γύρω στο μισό μέτρο και παρατήρησα ότι όλο και πιο βρεγμένο ήταν το χαλίκι. Στο ενάμισι μέτρο βρήκαμε το νερό. Πιστεύω πως ήταν οπωσδήποτε θαύμα του Αγίου. Αν δεν τον παρακαλούσα και δεν συνεχίζαμε το σκάψιμο, την άλλη μέρα θα το έκλεινα το πηγάδι, γιατί ήταν και παράνομο. Οι Εβραίοι απαγορεύουν ν’ ανοίξεις πηγάδι ή να κτίσεις κάτι χωρίς άδειες, γι’ αυτό κι έχω πάντα προβλήματα. Μεγαλύτερο θαύμα του Αγίου είναι που το νερό ήταν καθαρό και γλυκό. Στην περιοχή αυτή τα νερά, επειδή είναι κοντά η Νεκρά Θάλασσα, είναι όχι μόνο αλμυρά, αλλά λύσσα, έχουν θειάφι και μυρίζουν σαν κλούβια αυγά.
Παρουσία του Αγίου στο ναό του
Πριν δώδεκα χρόνια περίπου ο ηγούμενος είχε πάει στην Ελλάδα. Στο μοναστήρι βρισκόταν μια ρουμάνα καλογριά, η Μαρία, ο Ασάμ ο άραβας, μικρό παιδί τότε και δίπλα στη σπηλιά η γερόντισσα Χριστοδούλη.
Κάθε νύκτα ακούγανε την πόρτα της εκκλησίας του Αγίου Γερασίμου να ανοίγει και να κλείνει. Πήγαινε η Μαρία να δει ποιος ήταν και δεν έβλεπε κανένα. Το ίδιο και ο Ασάμ, που γύριζε στο μοναστήρι, κοίταζε και δεν έβλεπε κανένα.
Όταν ο π. Χρυσόστομος γύρισε στο μοναστήρι τον ρωτήσανε:
– Γέροντα, ποιος ανοιγοκλείνει την πόρτα της εκκλησίας κάθε βράδυ;
Κι εκείνος τους απάντησε;
– Ο Άγιος Γεράσιμος είναι, ποιος άλλος να είναι;
Ο Άγιος εκτελούσε χρέη φύλακα του μοναστηριού, όταν απουσίαζε ο αγιοταφίτης φύλακάς του. Επίσης μέσα στο μοναστήρι πάρα πολλοί ένιωσαν μια θαυμάσια ευωδία, που δεν μπορούν να περιγράψουν με λόγια.
Θεραπεία νεαρού μαθητή στην Κύπρο
Η Δ.Σ. από τη Λάρνακα της Κύπρου διηγείται:
– Ο γιος μου Γιώργος, δεκαπέντε χρονών, είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας. Για πέντε ως έξι μήνες συνέχεια, κάθε μέρα, λιποθυμούσε. Πήγαμε σε πολλούς γιατρούς, ξοδέψαμε πολλά λεφτά, υποφέραμε πολύ, μέχρι που ακούσαμε για τον Άγιο Γεράσιμο και τον ηγούμενο Χρυσόστομο.
Μιλήσαμε μαζί του και μετά από παράκληση στον Άγιο, το παιδί έγινε καλά. Τώρα εργάζεται κανονικά. Ενώ πιο πριν είχε και πρόβλημα καρδιάς από πολύ μικρός, οι τελευταίες εξετάσεις έδειξαν ότι χαίρει άκρας υγείας και δεν έχει το παραμικρό.
Ο Άγιος Γεράσιμος εξομολογεί αντρόγυνο
Ένα αντρόγυνο διηγιόταν το παρακάτω θαύμα:
– Πριν λίγα χρόνια ήρθαμε στο μοναστήρι του Αγίου και μείναμε για λίγες μέρες. Ένα απόγευμα παρακαλέσαμε τον ηγούμενο να μας εξομολογήσει, αν είχε χρόνο. Ο γέροντας απάντησε ότι δεν μπορούσε, γιατί είχε πολλές δουλειές. Μετά από λίγο ανεβήκαμε τη σκάλα και μπήκαμε στο ναό του Αγίου Γερασίμου. Εκεί συναντήσαμε πάλι τον ηγούμενο. Όταν μας είδε, μας είπε με πολλή αγάπη: “Ελάτε, παιδιά μου, να σας εξομολογήσω”.
Όταν τελείωσε η εξομολόγηση, κατεβήκαμε πάλι στο προαύλιο. Σε λίγο περνούσε από κοντά μας ο ηγούμενος και τον ευχαριστήσαμε γιατί, παρόλες τις σκοτούρες και την κούραση, μας έκανε το χατίρι και μπήκε στον κόπο να μας εξομολογήσει. Τότε εκείνος έκπληκτος μας είπε:
– Τι λέτε, βρε παιδιά; Εγώ σας εξομολόγησα; Εγώ κανένα δεν εξομολόγησα σήμερα. Αφού σας είπα ότι δεν είχα καιρό και ήμουν και κουρασμένος.
Εμείς μείναμε άφωνοι. Καταλάβαμε ότι εκείνος που μας εξομολόγησε δεν ήταν άλλος από τον Άγιο Γεράσιμο. Εμφανίστηκε με τη μορφή του ηγουμένου, για να μην τον καταλάβουμε. Δοξάζουμε το Θεό και τον ευχαριστούμε. Επίσης ευχαριστούσαμε το μεγάλο Άγιό του, τον Άγιο Γεράσιμο, που μας έκανε τη μεγάλη τιμή να μας εξομολογήσει.
Ευλογεί ιερωμένο
Ένας ιερωμένος διηγήθηκε τα εξής:
– Μια μέρα βρισκόμουν στη μονή του Αγίου Γερασίμου και καθόμουν στην εσωτερική αυλή. Σε μια στιγμή πέρασε από μπροστά μου ο ηγούμενος και με ευλόγησε. Ύστερα από λίγο ξαναπέρασε και τον ευχαρίστησα για την ευλογία του, την ώρα που περνούσε από μπροστά μου, πριν λίγη ώρα. Ο ηγούμενος τότε μου είπε:
– Πάτερ, πριν λίγο δεν πέρασα από εδώ, ούτε σε ευλόγησα.
Τότε του απάντησα ότι ίσως κάποιος άλλος ιερωμένος να βρισκόταν στο μοναστήρι. Εκείνος όμως μου είπε ότι οι μόνοι ρασοφόροι που βρίσκονταν ως εκείνη την ώρα στο μοναστήρι ήμασταν εμείς οι δυο. Καταλάβαμε ότι ο Άγιος Γεράσιμος πήρε τη μορφή του ηγουμένου και έκανε βόλτες μέσα στο μοναστήρι του.
Πριν από οκτώ χρόνια διαγνώστηκα με κάποια πάθηση που προκαλεί διάχυτους μυοσκελετικούς πόνους.
Επισκεπτόμουν ένα πολύ καλό γιατρό ο οποίος μου σύστησε να πάρω ένα συγκεκριμένο φάρμακο. Είχα τις ενστάσεις μου γιατί γνώριζα πως αυτό το φάρμακο το έπαιρναν άλλα άτομα για κατάθλιψη και επέμενα πως δεν ήθελα να το πάρω γιατί ποτέ δεν υπήρξα καταθλιπτική.
Ο ίδιος επέμενε πως θα μου κάνει καλό και πως η ουσία που περιέχει είναι η κατάλληλη για την καταστολή του συγκεκριμένου πόνου. Τελικά κατάφερε να με πείσει. Πραγματικά για αρκετούς μήνες το αποτέλεσμα με άφησε πολύ ικανοποιημένη, οι πόνοι είχαν μειωθεί αισθητά και είχα μια σχετικά καλή ποιότητα ζωής. Είχα πάρει, βέβαια, αρκετά κιλά τους πρώτους τρεις μήνες αλλά δεν ασχολήθηκα μ΄αυτό επειδή ένιωθα πολύ καλύτερα από πριν.
Κι εκεί που ήμουν ευχαριστημένη ότι βρήκα το φάρμακο που με βοηθούσε άρχισαν οι παρενέργειες. Παρενέργειες απίστευτες και πρωτόγνωρες που με ταλαιπωρούσαν πολύ περισσότερο κι από την ίδια μου την ασθένεια. Αποφάσισα να το σταματήσω. Επισκέφθηκα τον γιατρό μου και του το ανακοίνωσα. Μου είπε πως χρειαζόταν πολύς καιρός για να απεξαρτηθώ και πως δεν είναι δυνατό αυτό να γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη. Εγώ του ανακοίνωσα με αποφασιστικότητα πως μέσα σε είκοσι μέρες θα έχω τελειώσει μαζί του. Μέχρι τότε παιρνα ένα χάπι κάθε βράδυ. Του είπα λοιπόν πως για δέκα μέρες θα παίρνω ένα χάπι μέρα παρά μέρα και στη συνέχεια θα παίρνω μισό χάπι μέρα παρά μέρα και μετά από αυτό θα έχω τελειώσει με το συγκεκριμένο φάρμακο. Μου είπε ξεκάθαρα πως δεν θα μπορέσω να πετύχω τόσο εύκολα την απεξάρτηση αλλά δεν επέμενε βλέποντας την αποφασιστικότητά μου.
Πραγματικά ακολούθησα το πλάνο που είχα φτιάξει στο μυαλό μου. Στις είκοσι μέρες που έπαιρνα τα φάρμακα με αυτό τον τρόπο όλα πήγαιναν καλά. Όταν όμως σταμάτησα εντελώς να τα παίρνω, κυριολεκτικά σερνόμουν. Πατούσα στο ένα σημείο και βρισκόμουν στο άλλο. Ένιωθα πάρα πολύ άρρωστη αλλά ήμουν αποφασισμένη να μην εγκαταλείψω την απόφασή μου. Δεν μπορούσαν να επιστρέψω ξανά στην ίδια κατάσταση. Προτιμούσα να υποφέρω μ΄ αυτό τον τρόπο για λίγες μέρες και μετά να είμαι ελεύθερη.
Εκείνες τις μέρες βρισκόμουν με τον σύζυγό μου στο Ισραήλ, το οποίο επισκεπτόμαστε συχνά για θρησκευτικούς λόγους. Ήταν η τρίτη μέρα που είχα σταματήσει τελείως το φάρμακο και ήμουν στη χειρότερή μου φάση. Ήταν όμως εκείνη τη μέρα η γιορτή του Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτη, τον οποίο η οικογένειά μου ευλαβείται ιδιαίτερα, και ήταν αδύνατο για μένα να μην πάω να προσκυνήσω την είκονα του. Ο σύζυγός μου επέμενε πως δεν υπήρχε περίπτωση να τα καταφέρω αφού δεν με στήριζαν τα πόδια μου. Επέμενα πως στο αυτοκίνητο που θα μας μεταφέρει δεν θα έχω πρόβλημα γιατί θα κάθομαι ενώ όταν φθάσουμε στο μοναστήρι, θα στηριχθώ απάνω του να πάμε μέχρι την εκκλησία, να προσκυνήσουμε την εικόνα και να φύγουμε.
Τελικά φθάσαμε στο μοναστήρι, ήμουν πολύ άρρωστη, στηριζόμουν στον σύζυγό μου και όπως μου είπαν αργότερα γνωστοί που με είχαν δει, απόφυγαν να με χαιρετήσουν γιατί φαινόμουν τόσο άρρωστη που δεν ήθελαν να με κάνουν να νιώσω άσχημα πως με είχαν δει σ΄ εκείνη την κατάσταση. Κατάφερα να παρακολουθήσω τη δοξολογία, κατάφερα να παραμείνω και στη λιτή δεξίωση (ήταν περίοδος νηστείας) και στη συνέχεια ζήτησα από κάποιο μοναχό αν έχουν περισσέψει αντίδωρα να μου δώσει μερικά να πάρω σε άτομα που μου είχαν ζητήσει να τους κάνω τη γιορτή του Αγίου. Ο μοναχός, ο Πάτερ Κυριακός, μου είπε πως είχαν περισσέψει αρκετά και μου ζήτησε να τον ακολουθήσω στην εκκλησία για να μου δώσει.
Πήγαμε μαζί με τον σύζυγό μου κι ο μοναχός συνοδευόταν από τον αδελφό του που είχε πάει στο μοναστήρι για τη γιορτή. Όταν μπήκαμε στην εκκλησία και ενώ ο Πάτερ Κυριακός τοποθετούσε τα αντίδωρα σε μια τσαντούλα, εγώ θέλησα να βγάλω φωτογραφία την εικόνα του Αγίου έτσι όπως ήταν όμορφα στολισμένη με λουλούδια. Έβγαλα μία φωτογραφία από μακριά κι ο Πάτερ Κυριακός μου ζήτησε να τη βγάλω από κοντά. Υπάκουσα χωρίς να αντιδράσω. Είχαμε τόσες πολλές εικόνες του Αγίου στο σπίτι μας που δεν είχα κάποιο λόγο να φωτογραφήσω την εικόνα από κοντά. Τη στιγμή που εστίασα με το κινητό μου για να βγάλω τη φωτογραφία είδα κάτι μέσα από την οθόνη που μου έκοψε την ανάσα. Η μορφή του Αγίου άλλαζε και ο Άγιος έπαιρνε τη μορφή του Ηγούμενου του μοναστηριού, του Γέροντα Χρυσόστομου, μετά επέστρεφε στην κανονική της μορφή και μετά ξανά το ίδιο. Αυτό επαναλαμβανόταν συνεχώς. Ταυτόχρονα τα χείλη του Αγίου κινούνταν σαν να μου μιλούσε.
Αναστατωμένη φώναξα και στους άλλους να το δουν, να δουν αν όντως έβλεπαν και εκείνοι αυτό που έβλεπα εγώ. Πραματικά είδαν και εκείνοι το ίδιο πράγμα. Μάλιστα ήταν ο Πάτερ Κυριακός που μου υπέδειξε πως ο Άγιος μου μιλούσε. Τότε ήταν που το πρόσεξα. Εκείνη την ώρα μπήκε στην εκκλησία και μία κυρία που μέχρι τότε δεν γνώριζα και είδε κι εκείνη τα ίδια πράγματα και δοκίμασε την ίδια έκπληξη μαζί μας.
Η φωτογραφίες βγήκαν σαν να ήταν το αντικείμενο της φωτογράφισής μου σε κίνηση και ακόμα τις έχω στο συγκεκριμένο κινητό. Κι εγώ από εκείνη τη στιγμή έγινα τελείως καλά από τα συμπτώματα της απεξάρτησης από το φάρμακο σαν να μην το είχα πάρει ποτέ. Μάλιστα ο γιατρός μου ομολόγησε πως ήταν σίγουρος πως δεν θα τα κατάφερνα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και πως περίμενε να του τηλεφωνήσω για να με καθοδηγήσει για τις επόμενες κινήσεις μου. Σημειώνω εδώ πως πολλά άτομα που γνωρίζω χρειάστηκαν αρκετούς μήνες για να το σταματήσουν ενώ μία φίλη μου αγωνίζεται εδώ και χρόνια να απαλλαγεί, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου