Δημήτρης Δασκαλάκης: Ἡ γεωπολιτική κρίση τῆς Οὐκρανίας θά ὁδηγήσει σέ μετωπικὴ σύγκρουση Ἀνατολῆς-Δύσης

 

Ὁ κομβικὸς ρόλος τῶν ΜΜΕ στὴν ὄξυνση τῆς ἀντιπαράθεσης

Γράφει ὁ Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Ἀθηνῶν

«Ζούσαμε μία κατάσταση ὅπου ἡ ἀνθρώπινη ζωὴ δὲν εἶχε καμία ἀπολύτως ἀξία. Τὸ μόνο ποὺ φαινόταν νὰ ἔχει σημασία ἦταν νὰ μείνει κανεὶς ζωντανὸς καὶ νὰ μὴν νοιάζεται γιὰ τίποτε ἄλλο πέρα ἀπὸ τὸν ἑαυτό του».

Γκενάντι Ἰβάνοφ, Ὑπολοχαγὸς τοῦ Κόκκινου Στρατοῦ, Βερολῖνο Μάρτιος-Ἀπρίλιος 1945.

(Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Μὰξ Χεϊστινγκς «ΑΡΜΑΓΕΔΩΝ»¹, ἡ μάχη γιὰ τὴν Γερμανία 1944-1945, Ἐκδόσεις Ψυχογιὸς 2007, σελ. 701)

______________________________

 

Στὴν συμπλήρωση δύο ἐτῶν ὑγειονομικῆς κρίσης ἡ ὁποία προκλήθηκε ἀπὸ τὴν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ καὶ ἐπέφερε κοσμογονικὲς ἀλλαγὲς σὲ κάθε πεδίο τῆς πολιτικῆς, οἰκονομικῆς καὶ κοινωνικῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων, ἦλθε νὰ προστεθεῖ ἐντελῶς αἰφνιδιαστικά (;) καὶ ἡ στρατιωτικὴ εἰσβολὴ τῆς Ρωσίας στὸ ἔδαφος τῆς Οὐκρανίας, ἐπιτείνοντας τὴν παγκόσμια ἀνησυχία καὶ ἀγωνία τῶν πολιτῶν γιὰ τὸν ὑπαρκτὸ κίνδυνο διάχυσης τῆς γεωπολιτικῆς ἀνάφλεξης καὶ σὲ ἄλλες (πραγματικὲς ἢ μὴ) διαφιλονικούμενες περιοχὲς τοῦ πλανήτη.

Ἡ μαζικὴ προσέλευση τῶν πολιτῶν στὰ ἐμβολιαστικὰ κέντρα δὲν θὰ εἶχε σημειώσει τέτοια ἀνέλπιστη ἐπιτυχία χωρὶς τὴν καθοριστικὴ συμβολὴ τῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐνημέρωσης (ὀρθότερα: Μέσων Μαζικῆς Ἐπιρροῆς καὶ Ἐξαπάτησης) τὰ ὁποῖα προπαγάνδιζαν ἔναντι ἁδρᾶς κρατικῆς ἀμοιβῆς νυχθημερὸν καὶ ἀδιαλείπτως ὑπὲρ τῆς ἀναγκαιότητας τοῦ ἐμβολιασμοῦ καὶ τῆς ἀποτελεσματικότητας τῶν ἐμβολίων. 

 

Ἀναλογικὰ καὶ κατὰ τὴν παροῦσα γεωπολιτικὴ κρίση, ἡ ὁποία πυροδοτήθηκε μὲ τὴν εἰσβολὴ τῶν ρωσικῶν στρατευμάτων σὲ οὐκρανικὸ ἔδαφος, τὰ παγκόσμια (ἀλλὰ καὶ τὰ ἡμεδαπὰ) ΜΜΕ ἔσπευσαν νὰ ἀναλάβουν (μὲ τὸ ἀζημίωτο πάντοτε) τὸν ρόλο τοῦ διαμορφωτῆ τῆς παγκόσμιας κοινῆς γνώμης γιὰ τὰ τεκταινόμενα στὴν Οὐκρανία.

Κατὰ τὴν διάρκεια τῶν τελευταίων τεσσάρων ἑβδομάδων ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῶν ἐχθροπραξιῶν, γινόμαστε μάρτυρες μίας νέας ἐνορχηστρωμένης πλύσης ἐγκεφάλου ἀπὸ τὸ ἤδη γνωστὸ σύστημα τῶν κυρίαρχων Μέσων Μαζικῆς Ἐνημέρωσης (ὀρθότερα: Μέσων Μαζικῆς Ἐπιρροῆς καὶ Ἐξαπάτησης), τὸ ὁποῖο βρίσκεται σὲ διατεταγμένη ὑπηρεσία προωθῶντας καὶ ἐπιβάλλοντας τὸ γεωπολιτικὸ ἀφήγημα τῆς κυρίαρχης δυτικῆς ἐλὶτ περὶ «τῆς καλῆς Οὐκρανίας» καὶ τῆς «μισητῆς Ρωσίας», ἀφοῦ δὲν ἔχουμε σταματήσει λεπτὸ νὰ ἀκοῦμε γιὰ «τὴν βάρβαρη ἐπίθεση τῆς Ρωσίας», γιὰ «τὸν ἐγκληματία πολέμου Πούτιν», γιὰ τὸν ἐπίσης «ψυχοπαθῆ καὶ διαταραγμένο κακοποιὸ Πούτιν» καθὼς καὶ γιὰ τὴν «ἡρωικὴ ἀντίσταση τοῦ οὐκρανικοῦ λαοῦ», γιὰ τὴν «ἐμβληματικὴ προσωπικότητα» τοῦ προέδρου Ζελένσκι (πάντοτε μὲ τὸ ἴδιο μακὸ μπλουζάκι) ὁ ὁποῖος ἔχει ἀναδειχθεῖ στὰ μάτια τῶν Εὐρωπαίων ὡς «ὁ ἥρωας τῆς ἀντίστασης» ποὺ ἐμπνέει μὲ τὸ παράδειγμά του τὸν οὐκρανικὸ λαό. 

 

Ἡ συστηματικὴ καὶ μεθοδευμένη διαστρέβλωση τῶν γεγονότων τῆς οὐκρανικῆς κρίσης ἀπὸ τὰ ΜΜΕ καὶ ἡ ἐσκεμμένη παραπληροφόρηση σχετικὰ μὲ τὰ πραγματικὰ αἴτιά της ἀποσκοποῦν πρωτίστως στὴν χειραγώγηση τῆς παγκόσμιας κοινῆς γνώμης καὶ στὴν ἀνάδειξη ἑνὸς νέου ἐχθροῦ (ὁρατοῦ αὐτὴ τὴν φορὰ) στὸ πρόσωπο τοῦ Ρώσου Προέδρου ποὺ θὰ ἀξιοποιηθεῖ ὡς φόβητρο (στὴν θέση τοῦ κορωνοϊοῦ) γιὰ τὴν πειθάρχηση καὶ συμμόρφωση τῶν πολιτῶν σὲ πιθανὰ νέα μέτρα γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς ἐπικείμενης ἐνεργειακῆς καὶ ἐπισιτιστικὴς κρίσης ποὺ θὰ προκληθοῦν ὡς «ἄμεση παρενέργεια» τῆς γεωπολιτικῆς σύγκρουσης μεταξὺ Ἀνατολῆς καὶ Δύσης στὸ οὐκρανικὸ ἔδαφος. 

 

Ἡ ἔλλειψη πολυφωνικῆς καὶ ἀντικειμενικῆς ἐνημέρωσης ἐν σχέσει πρὸς τίς ἐνδεχόμενες σοβαρὲς παρενέργειες τοῦ ἐμβολιασμοῦ, εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ καταγραφοῦν δεκάδες χιλιάδες θάνατοι καὶ ἑκατοντάδες χιλιάδες σοβαρὲς ἐπιπλοκὲς καὶ βλάβες τῆς ὑγείας τῶν πολιτῶν ἐξαιτίας τοῦ ἐμβολιασμοῦ τους μὲ πειραματικὰ καὶ δυνητικῶς θανατηφόρα ἐμβόλια καί, ὡς ἐκ τούτου, κατὰ μείζονα λόγο κρίνεται πολὺ πιθανὸ ἀντιστοίχως τὸ ἔλλειμμα σοβαρῆς, ἀξιόπιστης καὶ ἀντικειμενικῆς πληροφόρησης σχετικὰ μὲ τὴν ἱστορικῶν διαστάσεων οὐκρανικὴ κρίση νὰ παρασύρει τὴν ἀνθρωπότητα στὴν δίνῃ μιᾶς παγκόσμιας σύρραξης ποὺ ἐγκυμονεῖ ἀνυπολόγιστους κινδύνους γιὰ τὴν εἰρήνη καὶ τὴν σταθερότητα τοῦ κόσμου.

 

Ἡ ρωσικὴ στρατιωτικὴ εἰσβολὴ στὴν Οὐκρανία δύναται νὰ ἐπιφέρει ντόμινο εὐρύτερων γεωπολιτικῶν ἀνακατατάξεων καὶ σὲ ἄλλες εὔφλεκτες περιοχὲς τοῦ πλανήτη, ἐνῶ δὲν ἀποκλείεται καθόλου, ὅσο δὲν σβήνει ἔγκαιρα ἡ φωτιὰ τοῦ πολέμου μὲ τὴν σύναψη εἰρήνης, νὰ προκαλέσει τὴν στρατιωτικὴ ἐμπλοκὴ τοῦ ΝΑΤΟ, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ ἐμπόλεμη σύρραξη νὰ λάβει τὰ χαρακτηριστικὰ παγκόσμιας ἀναμέτρησης καὶ νὰ ὁδηγήσει ἀκόμη καὶ στὸ «ἀπονενοημένο διάβημα» τῆς χρήσης «συμβατικῶν» πυρηνικῶν ὅπλων.

Ἡ μεγαλύτερη ἐπιτυχία τῆς ἄρχουσας ὑπερεθνικῆς ἐλὶτ ἡ ὁποία ἐπιχειρεῖ ἐκ τοῦ παρασκηνίου νὰ ἐλέγξει τίς τύχες τῆς ἀνθρωπότητας, συνίσταται στὸ γεγονὸς ὅτι ἔχει κατορθώσει νὰ πείσει τὴν συντριπτικὴ πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων νὰ ἀποδέχεται παθητικὰ καὶ μοιρολατρικὰ τὸ ἑκάστοτε κυρίαρχο ἀφήγημά της, ὥστε νὰ συμμορφώνεται χωρὶς ἀντιρρήσεις στὶς ἔκτακτες συνθῆκες δημόσιας ἀνάγκης ποὺ ἡ ἴδια ἐπιβάλλει, ὅταν ἐπικαλεῖται πραγματικοὺς ἢ φανταστικοὺς κινδύνους οἱ ὁποῖοι συσχετίζονται μὲ τὴν δημόσια ὑγεία, τὴν ἐνεργειακὴ ἐπάρκεια ἢ τὴν κλιματικὴ ἀλλαγή.

Ἡ ἐπικοινωνιακὴ διαχείριση τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ ἀπὸ τὰ ΜΜΕ (Μέσα Μαζικῆς Ἐπιρροῆς καὶ Ἐξαπάτησης) ὁδήγησε σὲ ἕνα ἀξιοζήλευτο κατόρθωμα: πέτυχε νὰ ἐξουδετερώσει σὲ συντριπτικὸ βαθμὸ τὴν ἐλεύθερη βούληση καὶ τὴν κριτικὴ ἱκανότητα τῶν πολιτῶν χειραγωγῶντας ἐπιδέξια τὴν σκέψη, τὸ συναίσθημα καὶ τὴν συμπεριφορά τους, ὥστε ὡς ὑπνωτισμένοι καὶ ἄβουλοι νὰ σπεύσουν μαζικὰ στὴν ἐμβολιαστικὴ καρέκλα.

 

Σήμερα, μὲ τὴν ἐπιλεκτικὴ ἐπικοινωνιακὴ κάλυψη τῆς γεωπολιτικῆς κρίσης στὴν Οὐκρανία ποὺ ὑλοποιεῖται μὲ τὴν μεροληπτικὴ παράθεση πληροφοριῶν καὶ γεγονότων ἀπὸ τὰ ἐγχώρια καὶ διεθνῆ ΜΜΕ τοῦ δυτικοῦ κόσμου τὰ ὁποῖα συσκοτίζουν ἐσκεμμένα τὰ πραγματικὰ αἴτια τῆς ἐμπόλεμης σύγκρουσης, καλλιεργεῖται δυστυχῶς ἕνα κλίμα φανατισμοῦ καὶ ἀντιρωσικῆςς ὑστερίας διχάζοντας τὸν κόσμο καὶ ὑποδαυλίζοντας τὸ μῖσος μεταξὺ Ἀνατολῆς καὶ Δύσης μὲ καταστροφικὲς συνέπειες στὴν προσπάθεια ἐπίτευξης εἰρήνης.

Δυστυχῶς, ἡ ὁλοκληρωτικὴ ἐπικράτηση καὶ ἡ ἀνεξέλεγκτη ἰσχὺς καὶ ἐπιρροὴ τῶν ΜΜΕ στὴν διαμόρφωση τῆς κοινῆς γνώμης διάβρωσε τὸ σύστημα τῆς ἀντιπροσωπευτικῆς δημοκρατίας, ἀδρανοποίησε τὴν κοινωνία τῶν πολιτῶν, ὑπέθαλψε τὴν χυδαιότητα, ὑπνώτισε τὰ πλατιὰ λαϊκὰ στρώματα στρέφοντας τὴν προσοχή τους σὲ διασκεδάσεις καὶ σὲ τηλεπαιχνίδια, καλλιέργησε τὴν στάση τῆς παθητικότητας, τοῦ ἐφησυχασμοῦ καὶ τῆς ἀδιαφορίας ἐξουδετερώνοντας τίς διανοητικὲς ἀντιστάσεις τῶν ἀνθρώπων καὶ τελικῶς κατέπνιξε τὴν ἐλευθερία τῆς σκέψης ἐφαρμόζοντας τὴν ἀλάνθαστη μέθοδο «χειραγώγηση μὲ εἰκόνες» ἡ ὁποία μετατρέπει τοὺς πολῖτες σὲ πειθήνια καὶ ἄβουλα ὄντα ποὺ ἀδυνατοῦν νὰ σκέπτονται καὶ μοιραία αἰχμαλωτίζονται καθοδηγούμενοι ἀπὸ τὴν δύναμη τῆς εἰκόνας.

Ὅπως ἡ δύναμη τῆς τηλεοπτικῆς εἰκόνας μὲ τὰ (ἄδεια) φέρετρα στὸ Μπέργκαμο τῆς Ἰταλίας ἀξιοποιήθηκε κατὰ κόρον στὸ πλαίσιο τῆς τρομοκράτησης τῶν πολιτῶν παρασύροντάς τους στὴν ἐμβολιαστικὴ καρέκλα, θεωρεῖται ἐπίσης κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο πολὺ πιθανό, μιὰ ἄλλη ἐξίσου «δυνατὴ τηλεοπτικὴ εἰκόνα» μὲ τὸ βομβαρδισμένο ἀπὸ τίς ρωσικὲς δυνάμεις μαιευτήριο ἢ θέατρο μιᾶς οὐκρανικῆς πόλης νὰ προκαλέσει κύματα ὀργῆς στὸ δυτικὸ κόσμο μὲ σκοπὸ τὴν χειραγώγηση τῶν πολιτῶν καὶ τῶν κυβερνήσεών τους, ὥστε νὰ ἐμπλακοῦν σὲ μιὰ παράλογη καὶ καταστροφικὴ γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα ρωσονατοϊκὴ σύγκρουση.

 

Ἐγείρεται ἑπομένως τὸ ἑξῆς ἐρώτημα:

Δὲν εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνο καὶ ἐπίφοβο νὰ διαμορφώνουμε τὴν σκέψη καὶ τὴν ἄποψή μας σύμφωνα μὲ ὅσα βλέπουμε καὶ ἀκοῦμε στὶς τηλεοράσεις μας;

Στοὺς κόλπους τῆς κυρίαρχης ὑπερεθνικῆς πολιτικοοικονομικῆς ἐλὶτ ἐπικρατεῖ καὶ ἐφαρμόζεται ἀπαρέγκλιτα κατὰ τὰ τελευταῖα τοὐλάχιστον εἴκοσι πέντε χρόνια τὸ «ἐπικοινωνιακὸ δόγμα» τῆς ὑποδούλωσης καὶ συμμόρφωσης τῶν πολιτῶν, τὸ ὁποῖο ἐπιγραμματικὰ μπορεῖ νὰ διατυπωθεῖ ὡς ἑξῆς:

«Αὐτὸς ποὺ ἐλέγχει τὸ ἀφήγημα, ἐλέγχει τὸν κόσμο».

Ἡ καταστροφὴ τοῦ συστήματος τῆς ἀντιπροσωπευτικῆς δημοκρατίας ποὺ ἐκφράστηκε στὸ δυτικὸ κόσμο μέσῳ τοῦ θεσμοῦ τῆς κοινοβουλευτικῆς δημοκρατίας ὀφείλεται σὲ μεγάλο βαθμὸ καὶ στὸ γεγονὸς ὅτι τὰ διεφθαρμένα καὶ ἐξωνημένα ΜΜΕ χειραγωγοῦν καὶ ἐλέγχουν τὸν δημόσιο διάλογο ἀποκλείοντας συστηματικὰ κάθε ἀντίθετη φωνὴ καὶ διαμορφώνοντας τὴν ἄποψη τῆς κοινῆς γνώμης μέσῳ τῆς φιλτραρισμένης εἴδησης, τῆς παραπληροφόρησης καὶ τῆς ἀκατάσχετης τηλεοπτικῆς προπαγάνδας.

Ἡ ἀντίχριστη ὑπερεθνικὴ ἐλὶτ κατόρθωσε νὰ ἐλέγξει σχεδὸν σὲ ἀπόλυτο βαθμὸ τὰ Mέσα Mαζικῆς Ἐνημέρωσης (ραδιοτηλεοπτικά, διαδικτυακά, ἔντυπο καὶ ἠλεκτρονικὸ τύπο) ἐπιβάλλοντας μὲ αὐταρχικὸ καὶ ὁλοκληρωτικὸ τρόπο στὶς δυτικὲς κοινωνίες τὴν δική της πρόταση ὡς τὴν μοναδικὴ ἀλήθεια, συντρίβοντας ἀποφασιστικὰ κάθε ἀντίθετη ἔκφραση καὶ φωνὴ διαφορετικότητας ποὺ τολμᾷ νὰ ἀμφισβητεῖ τὸ κυρίαρχο ἀφήγημα, ἐφαρμόζοντας τὸ ἀξίωμα «εἴδηση, πληροφορία ἢ γεγονὸς ποὺ ἀξίζει νὰ συζητηθεῖ εἶναι μόνο αὐτὸ ποὺ παρουσιάζεται στὴν τηλεόραση».

Ἐξ ἀντιδιαστολῆς, μετὰ ἀπὸ πολλὲς δεκαετίες διαρκοῦς τηλεοπτικῆς ὑπνώτισης καὶ ἀποχαύνωσης, ἔχει ἐμπεδωθεῖ στὴν κοινωνικὴ συνείδηση τῶν πολιτῶν ὁ κανόνας ποὺ ὁρίζει:

«Μιὰ εἴδηση ἢ ἕνα γεγονὸς ποὺ δὲν ἀναφέρεται στὴν τηλεόραση ἀξίζει νὰ ὑποτιμηθεῖ καὶ νὰ περιφρονηθεῖ ὡς ἀσήμαντη».

Ἡ κρίση γιὰ τὴν ἀλήθεια ἢ τὴν σημασία μιᾶς εἴδησης ἀνήκει στὴν ἀποκλειστικὴ δικαιοδοσία τῶν ἐπιτελείων τῶν τηλεοπτικῶν σταθμῶν.

Καὶ ἑπομένως στὸ ἐρώτημα τοῦ Πόντιου Πιλάτου πρὸς τὸν Χριστό, «τί ἔστιν ἀλήθεια» (ὅπως διασώζεται στὸ κατὰ Ἰωάννη Εὐαγγέλιο, κεφ. ιη, στίχος 38) ἡ ἄρχουσα πολιτικὴ καὶ οἰκονομικὴ ἐλὶτ ἀπαντᾷ αὐτάρεσκα καὶ ἀλαζονικά:

«Ἀλήθεια εἶναι αὐτὸ ποὺ ἐγὼ ὁρίζω καὶ ἐπιβάλλω ὡς ἀλήθεια».

Γιὰ τὴν δυτικὴ ἐλὶτ ἡ παγκοσμιοποίηση ἑρμηνεύεται ὡς μιὰ διαρκὴς καὶ ἐπίμονη προσπάθεια συνεχοῦς ἐπέκτασης καὶ ἐπιβολῆς τοῦ ἀκραίου νεοφιλελεύθερου μοντέλου διακυβέρνησης καὶ τῆς νεοταξίτικης ἀτζέντας στὴν ἀνθρωπότητα.

Συνιστᾷ θλιβερὴ διαπίστωση ὅτι ἡ ἴδια (δηλ. ἡ ἐλὶτ) συστηματικὰ ἀπορρίπτει μὲ ἀλαζονικὴ περιφρόνηση καὶ χωρὶς διάλογο καθένα ποὺ δὲν ταυτίζεται μὲ τὸ δυστοπικὸ «ὅραμά της» γιὰ μιὰ παγκοσμιοποιημένη κοινωνία ἡ ὁποία θὰ τελεῖ ὑπὸ τὸν ἀσφυκτικὸ ἔλεγχο μιᾶς παγκόσμιας κυβέρνησης.

Ἡ ὑπερεθνικὴ ἄρχουσα ἐλίτ, στὴν προσπάθειά της νὰ ἐπιτύχει τὴν ἐμφάνιση τῆς παγκόσμιας ἡγεσίας στὸ διεθνὲς πολιτικὸ προσκήνιο, ἐπιχειρεῖ σήμερα, μὲ τὴν ἐπίκληση προσχηματικῶν καὶ εἰκονικῶν οἰκουμενικῶν ἀπειλῶν ποὺ συνδέονται μὲ τὴν προστασία τῆς δημόσιας ὑγείας καὶ τοῦ κλίματος ἢ μὲ τὴν ἐξασφάλιση διατροφικῆς καὶ ἐνεργειακῆς ἐπάρκειας, νὰ τρομοκρατήσει τοὺς ἀνυποψίαστους πολῖτες προκειμένου νὰ νιώσουν ἀνήμποροι στὴν ἀντιμετώπιση κοινῶν κινδύνων ποὺ ἀφοροῦν ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα καὶ ἀκολούθως νὰ κλονιστεῖ ἡ ἐμπιστοσύνη τους πρὸς τίς ἐθνικὲς τους κυβερνήσεις (ἡ συντριπτικὴ πλειονότητα τῶν ὁποίων ἀποτελεῖται ἀπὸ πολιτικὰ ἀνδρείκελα τῆς Ν.Τ.Π.), μὲ ἀποτέλεσμα ἡ συγκρότηση τῆς παγκόσμιας κυβέρνησης νὰ παρουσιαστεῖ ὡς καθολικὸ αἴτημα τῶν κατοίκων τῆς γῆς γιὰ τὴν σωτηρία της!

Ἐκεῖνος ποὺ διαφωνεῖ μὲ τὸ κυρίαρχο ἀφήγημα τῆς δυτικῆς ἐλίτ, τὸ ὁποῖο ἐπιβάλλεται στὸν κόσμο μὲ τὴν πολιτικὴ καὶ στρατιωτικὴ ἰσχὺ τῶν Η.Π.Α. καὶ ὑλοποιεῖται σὲ πολιτικὸ καὶ γεωστρατηγικὸ πεδίο μὲ τὴν διαρκῆ ἐπέκταση τοῦ ΝΑΤΟ σὲ ζῶνες γεωπολιτικῆς ἐπιρροῆς τῆς πρώην Σοβιετικῆς Ἕνωσης, στιγματίζεται ὡς ἐχθρός, ποὺ πρέπει εἴτε νὰ καταστραφεῖ, εἴτε νὰ ὑπαχθεῖ στὸν ἄμεσο ἔλεγχο τῆς νατοϊκῆς συμμαχίας καὶ τῆς Δύσης.

Τὰ ΜΜΕ ἐπιτελοῦν κρίσιμο καὶ οὐσιώδη ρόλο στὴν διαχείριση τῆς γεωπολιτικῆς κρίσης στὴν Οὐκρανία, ἀφοῦ κρατοῦν στὸ σκοτάδι τοῦ ψεύδους καὶ τῆς παραπληροφόρησης τοὺς πολῖτες τοῦ δυτικοῦ κόσμου, ἐνῶ ταυτόχρονα συγκαλύπτουν ἐπιμελῶς τὴν ὑποκρισία, τὴν σκληρότητα καὶ τὴν ἑωσφορικὴ ἔπαρση τῆς δυτικῆς ἐλίτ, ρίχνοντας τὸ φταίξιμο στοὺς «κακοὺς Ρώσους».

Δυστυχῶς τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ἀνθρωπότητας δὲν ἔχει συνειδητοποιήσει τὸ γεωπολιτικὸ  μέγεθος τῆς οὐκρανικῆς κρίσης διὰ τῆς ὁποίας ἔχουμε ἤδη εἰσέλθει στὸ προπαρασκευαστικὸ στάδιο τῆς προετοιμασίας τοῦ τρίτου παγκοσμίου πολέμου.

Δυστυχῶς τὸ ΝΑΤΟ (δηλ. οἱ Η.Π.Α.) ρίχνοντας λάδι στὴν φωτιὰ τῆς ὑποβόσκουσας γεωπολιτικῆς ἔντασης, ἀπέρριψε τὴν θεμιτὴ καὶ δικαιολογημένη ἀπαίτηση τοῦ Κρεμλίνου περὶ μὴ ἔνταξης στὴν νατοϊκὴ συμμαχία τῶν χωρῶν (πρώην σοβιετικῶν δημοκρατιῶν) τῆς Οὐκρανίας, τῆς Γεωργίας, τῆς Λευκορωσίας καὶ τοῦ Καζακστὰν ποὺ βρίσκονται στὸ μαλακὸ ὑπογάστριο τῆς Ρωσίας (ἡ μὴ ἐνσωμάτωση τῶν ὁποίων δὲν ἀποδυναμώνει τὸ ΝΑΤΟ ἀλλὰ οὔτε προκαλεῖ κανένα ρῆγμα στὴν ἀρχιτεκτονικὴ ἀσφαλείας στὴν Εὐρώπη) καὶ παράλληλα δὲν ἀποδέχθηκε τὴν συμβιβαστικὴ πρόταση τοῦ Ρώσου προέδρου γιὰ τὴν δημιουργία μιᾶς «νέας Γιάλτας» μὲ τὴν ἀνακατανομὴ τῶν ζωνῶν γεωπολιτικῆς ἐπιρροῆς, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ στρατιωτικὴ εἰσβολὴ στὴν Οὐκρανία (μὲ ὅρους ψυχρῆς γεωπολιτικῆς ἀνάλυσης, ἀφοῦ κάθε πόλεμος στὸ ἠθικὸ πεδίο συνιστᾷ ἕνα τεράστιο καὶ ἀνεπανόρθωτο κακὸ γιὰ τὸν ἀνθρώπινο πολιτισμὸ) νὰ ἐμφανίζεται ὡς «ἀναγκαῖο πικρὸ ποτήρι» γιὰ τὴν πολιτικὴ ἡγεσία τῆς Ρωσίας.

Ἐπιπλέον ἡ ἴδια εἶχε ἐπωμιστεῖ τὴν πρόσθετη εὐθύνη νὰ μεριμνήσει γιὰ τὴν προστασία τῶν ρωσόφωνων πληθυσμῶν τῆς Ἀνατολικῆς Οὐκρανίας ἀπὸ τὸν ὑπαρκτὸ κίνδυνο τῆς ἐθνοκάθαρσης ἀπὸ τοὺς Οὐκρανοὺς παραστρατιωτικούς.

Συνιστᾷ τραγικὴ διαπίστωση ὅτι οἱ διπλωματικὲς σχέσεις μεταξὺ τῆς Ρωσίας καὶ τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν ἔχουν σχεδὸν καταστραφεῖ (μὲ ὑπαιτιότητα τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας τῶν ΗΠΑ ποὺ χρησιμοποιεῖ γιὰ τὸν Ρῶσο πρόεδρο ἰταμοὺς χαρακτηρισμοὺς καὶ πρωτοφανεῖς προσβλητικὲς ἐκφράσεις ποὺ δὲν συνάδουν μὲ τὸ πλαίσιο τῶν διεθνῶν σχέσεων καὶ μὲ τὴν διπλωματικὴ πρακτικὴ) ἂν ὄχι ὁλοσχερῶς, τοὐλάχιστον γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα, γεγονὸς ποὺ θὰ δυσχεράνει σημαντικὰ τὴν ἐξεύρεση συμβιβαστικῆς εἰρηνικῆς λύσης στὴν οὐκρανικὴ κρίση.

Τὸ μῖσος μεταξὺ Ἀνατολῆς καὶ Δύσης εἶναι πλέον ἀβυσσαλέο καὶ ἀγεφύρωτο.

Κατὰ τὴν προσωπικὴ ἐκτίμηση τοῦ γράφοντος μὲ ἀφορμὴ τὴν οὐκρανικὴ κρίση οἱ ρωσονατοϊκὲς σχέσεις θὰ ἐξελιχθοῦν σὲ μιὰ ἀπόλυτα μετωπικὴ σύγκρουση  (μὲ τὴν ἐπιβολὴ σφοδρῶν κυρώσεων καί, ἀντιστοίχως, ἀντιποίνων στοὺς νευραλγικοὺς τομεῖς τῆς οἰκονομίας, τοῦ ἐμπορίου καὶ τῶν ἑταιρικῶν δοσοληψιῶν) ποὺ θὰ λάβει τὰ χαρακτηριστικὰ ἑνὸς τρομακτικοῦ σὲ ἔνταση πολέμου μὲ πολὺ πιθανὴ ἀκόμη καὶ τὴν χρήση «τακτικῶν» πυρηνικῶν ὅπλων, μὲ σκοπὸ τὴν τελικὴ καὶ ὁλοκληρωτικὴ ἐπικράτηση τῆς δυτικῆς ἐλὶτ ἐπὶ τῆς ρωσικῆς καὶ τὸ ἀντίστροφο.

Ἡ γῆ ποὺ ἔπλασε ὁ Ἅγιος Τριαδικὸς Θεὸς γιὰ νὰ φιλοξενήσει τὸ πλάσμα Του, χωράει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἡ ἄρχουσα ἀντίχριστη ὑπερεθνικὴ ἐλὶτ τοῦ δυτικοῦ κόσμου ἐπιδιώκει ὅμως τὴν ἀποκλειστικὴ κυριαρχία καὶ τὴν ἀπόλυτη νομὴ τῆς ἐξουσίας, ἀδιαφορῶντας γιὰ τὰ δεινὰ ποὺ θὰ προκαλέσει στὴν ἀνθρωπότητα.

Δυστυχῶς στὶς μέρες μας ἀπουσιάζουν οἱ ἄνθρωποι μὲ τὴν ψύχραιμη καὶ νηφάλια σκέψη. Οἱ περισσότεροι θὰ παρασυρθοῦν ἀπὸ τὰ φιλοδυτικὰ ἢ τὰ φιλορωσικὰ αἰσθήματά τους ὑποστηρίζοντας ἄκριτα καὶ φανατισμένα τὴν μία ἢ τὴν ἄλλη πλευρά.

Ὅμως τὸ ζητούμενο δὲν εἶναι ἡ ἔνταξή μας σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ δύο ἀντιμαχόμενα μπλὸκ ἀλλὰ ἡ πρυτάνευση  τῆς σύνεσης καὶ τῆς λογικῆς, ὥστε νὰ ἀποτραπεῖ μιὰ παγκόσμια καταστροφὴ ὄχι ἁπλῶς κοσμοϊστορικῶν ἀλλὰ ἀποκαλυπτικῶν διαστάσεων, ἡ ὁποία θὰ σημαδέψει ἀνεξίτηλα κάθε ἄνθρωπο ποὺ θὰ κατορθώσει νὰ ἐπιβιώσει.

____________________________

 

1 Εἶναι ὁ τόπος ποὺ ἀναφέρεται στὴν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου (κεφ. ιστ΄, στίχος 16: «καὶ συνήγαγεν αὐτοὺς εἰς τὸν τόπον τὸν καλούμενον Ἐβραϊστὶ Ἀρμαγεδῶν»), ὅπου θὰ συντριβοῦν οἱ ἀντίθεες δυνάμεις κατὰ τὴν συντέλεια τοῦ κόσμου. Μεταφορικὰ σημαίνει τὴν καταστροφικὴ μάχη, τὴν πολύνεκρη σύγκρουση.

 

Πηγή:https://kvathiotis.substack.com/

«Πᾶνος»