Ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ἐμακάρισε τοὺς «μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες»[41]. Καὶ διετύπωσε τὴν λύπη Του γιὰ κείνους ποὺ δὲν τοὺς ἱκανοποιοῦσε ὁ λόγος Του καὶ γύρευαν θαύματα. «Ἐὰν μὴ σημεῖα καὶ τέρατα ἴδητε (εἶπε στὸν βασιλικὸ ἀξιωματοῦχο τῆς Καπερναοὺμ) οὐ μὴ πιστεύσητε»[42]. Καὶ πράγματι. Ὅσοι ἀφήνουν το λόγο τοῦ Θεοῦ, καὶ γιὰ νὰ πεισθοῦν ζητοῦν θαύματα, εἶναι νὰ τοὺς λυπᾷται κανείς!
Ἡ ἀξίωσή τους αὐτὴ προδίνει πόσο μέσα τους κυριαρχεῖ τὸ σαρκικὸ φρόνημα• ἡ παχυλὴ ἄγνοια• ἡ ζωή-θυσία στὴν φθορὰ καὶ τὴν ἀμαρτία• ἡ ἔλλειψη κάθε προσπάθειας νὰ μάθουν τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ σωστὰ καὶ νὰ ἀποκτήσουν τίς θεάρεστες ἀρετές• ἡ ἀδυναμία τῆς ψυχῆς τους νὰ εὐθυγραμμισθῇ μὲ τὸ ἅγιο Πνεῦμα καὶ νὰ αἰσθανθῇ ἔτσι τὴν Πρόνοιά Του καὶ τὴν ἐνέργειά Του στὸν λόγο Του.
Τὰ θαύματα προορίζονται κατὰ κύριο λόγο νὰ πείσουν ἀνθρώπους, ἀφωσιωμένους στὶς μέριμνες τοῦ κόσμου• καὶ νὰ τοὺς ὁδηγήσουν στὴν πίστη. Οἱ πεφορτισμένοι μὲ τίς βιωτικὲς μέριμνες, οἱ προσηλωμένοι στὴν γῆ καὶ στὶς δουλειές τους, δὲν ἔχουν τὴν δύναμη νὰ ἐκτιμήσουν τὴν ἀξία τοῦ λόγου. Γι᾿ αὐτὸ ὁ εὔσπλαγχνος Λόγος τοῦ Θεοῦ τοὺς προσελκύει κοντά Του, στὴν σωτηρία ποὺ δίνει ὁ λόγος Του, μέσῳ ὁρατῶν θαυμάτων, ποὺ ἀποτελοῦν μιὰ ὑλική, προσιτὴ στὴν αἴσθησή μας, ἀπόδειξη• καὶ ὁδηγοῦν τὴν ἀδύνατη ψυχὴ στὸν παντοδύναμο Σωτῆρα Θεὸν Λόγο.
Βιβλιογραφία
[41] Ἰωάν. 20, 29.
[42] Ἰωάν. 4, 18.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου