Είναι πιο αξιολύπητοι οι αμαρτωλοί που δεν αξιώνονται να υποβληθούν σε τέτοιες πρόσκαιρες δοκιμασίες.
Εκείνοι όμως που είναι πραγματικά ταλαίπωροι και αξιολύπητοι είναι αυτοί που, ενώ είναι στιγματισμένοι από κάθε είδους αμαρτία, όχι μόνο δεν αφήνουν να φανεί κανένα σημάδι που θα αποκάλυπτε την κατοχή τους από τον διάβολο, αλλά και δεν υποφέρουν από καμιά δοκιμασία άξια των πράξεών τους. Αυτό συμβαίνει γιατί εκείνοι είναι ανάξιοι για να δεχθούν αυτό το ταχύτατο και αποτελεσματικό φάρμακο, που προσφέρεται σ’ αυτή τη ζωή.
Αυτοί, ανάλογα με «τη σκληρότητα και την αμετανοησία της καρδιάς τους», οι οποίες δεν καθαρίζονται με τις τιμωρίες της παρούσας ζωής, «μαζεύουν κατά του εαυτού τους θησαυρούς οργής, που θα εξαπολυθούν εναντίον τους κατά την ημέρα εκείνη, κατά την οποία θα ξεσπάσει η Θεία οργή και θα αποκαλυφθεί η δίκαιη κρίση του Θεού» (Ρωμ. 2, 5). Ημέρα κατά την οποία, «το σκουλήκι που θα τους κατατρώει δεν θα έχει τέλος και η φωτιά που θα τους κατακαίει δεν θα σβήσει ποτέ» (Ησ. 66, 24).
Αλλά και ο Προφήτης που προβληματίσθηκε από το γεγονός ότι οι Άγιοι δοκιμάζονται από συμφορές και θλίψεις, ενώ οι αμαρτωλοί, αντίθετα, βαδίζουν μέχρι το τέλος της ζωής τους χωρίς να δοκιμάσουν το μαστίγιο της ταπείνωσης -και μάλιστα πολλές φορές ζουν μέσα στην αφθονία όλων των αγαθών και απολαμβάνουν τιμές και δόξες- κραυγάζει με έντονο τρόπο, χωρίς να μπορεί πλέον να συγκρατήσει την απορία του:
«Σε μένα όμως παραλίγο να σαλευθούν τα πόδια μου, παραλίγο τα βήματα της ζωής μου να φύγουν από το δρόμο τού Κυρίου. Γιατί καταλήφθηκα από ζήλεια κατά των παρανόμων, επειδή έβλεπα την ευημερία των αμαρτωλών ανθρώπων.
Γιατί έβλεπα ότι δεν υπάρχει μεγάλη αγωνία και πολλή κακοπάθεια κατά το θάνατό τους και ότι δεν κρατάει πολύ η θλίψη που τυχόν τους μαστίζει κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Αυτοί δεν κοπιάζουν, όπως οι άλλοι άνθρωποι, και δεν ταλαιπωρούνται ούτε υποφέρουν όπως οι άλλοι» (Ψαλμ. 72, 2-5). Γι’ αυτό και αυτοί οι άνθρωποι θα τιμωρηθούν στην αιωνιότητα μαζί με τους δαίμονες. Γιατί αυτοί αποδείχθηκαν ανάξιοι να λάβουν από αυτή τη ζωή το μερίδιο και τη μεταχείριση των υιών του Θεού, αφού δεν χτυπήθηκαν από καμιά θλίψη, όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι.
Κι ο προφήτης Ιερεμίας, επίσης, ρωτάει με απορία τον Θεό σχετικά με το θέμα της καλοτυχίας των ασεβών και ταυτόχρονα ο ίδιος ομολογεί ότι δεν αμφιβάλλει καθόλου για τη δικαιοσύνη Του: «Κύριε,» λέει, «εσύ είσαι δίκαιος, πώς μπορώ να διαμαρτυρηθώ εναντίον σου;» (Ιερ. 12, 1). Δεν κρατιέται ωστόσο να μην αναζητήσει την αιτία μιας τέτοιας ανισότητας και προσθέτει: «Όμως θα σου θέσω μερικά ερωτήματα: Γιατί οι ασεβείς στη ζωή τους είναι επιτυχημένοι; Γιατί ευτυχούν όλοι εκείνοι που παραβαίνουν συνεχώς τον νόμο σου; Τους φύτεψες κι αυτοί έριξαν βαθιές ρίζες. Γέννησαν παιδιά και απέκτησαν απογόνους.
Είσαι κοντά στο στόμα τους και εκπληρώνεις το αίτημά τους, είσαι όμως μακριά από τις επιθυμίες της καρδιάς τους» (Ιερ. 12, 1-2). Ο Κύριος όμως, με τα λόγια τού ίδιου Προφήτη, θρηνεί για την καταστροφή των αμαρτωλών. Φροντίζει γι’ αυτούς και τους στέλνει παιδαγωγούς, γιατρούς και δασκάλους. Τους προκαλεί, κατά κάποιο τρόπο, να θρηνήσουν μαζί Του και τους λέει: «Η Βαβυλώνα έπεσε ξαφνικά και συντρίφθηκε. Θρηνήστε την βάλτε ρητίνη σαν βάλσαμο θεραπευτικό στην πληγή της, μήπως και θεραπευθεί» (Ιερ. 28, 8).
Και να, ποια είναι η απελπισμένη απάντηση των Αγγέλων, στους οποίους δόθηκε η εκτέλεση του έργου της σωτηρίας των ανθρώπων ή μάλλον η απάντηση του Προφήτη, που στάλθηκε ως μηνυτής του Θεού, αλλά και αυτή των πνευματικών ανθρώπων και διδασκάλων, οι οποίοι βλέπουν τη σκλήρυνση και την αμετανόητη καρδιά αυτών των δυστυχισμένων ανθρώπων: «Προσπαθήσαμε» λένε, «να δώσουμε φάρμακα στη Βαβυλώνα, αλλά δεν θεραπεύθηκε.
Ας την εγκαταλείψουμε λοιπόν και ο καθένας ας επιστρέψει στη χώρα του, γιατί οι αμαρτίες της πλήθυναν τόσο πολύ, που έφθασαν μέχρι τον ουρανό, έφθασαν μέχρι τα άστρα» (Ιερ. 28, 9).
Ο Κύριος επίσης το ίδιο εννοεί, όταν απευθύνεται, με το στόμα του Προφήτη Ησαΐα, προς την Ιερουσαλήμ και της λέει: «Από τα πόδια μέχρι το κεφάλι δεν υπάρχει υγιές μέρος. Δεν υπάρχει σε ένα μέρος πληγή ανοιχτή και σε άλλο μώλωπας ή σε άλλο πληγή με φλεγμονή. Αλλά όλο το σώμα είναι μια ολόκληρη πληγή. Δεν είναι δυνατόν να βάλει κανείς πάνω σ’ αυτό ούτε κατάπλασμα, ούτε λάδι, ούτε επιδέσμους» (Ησ. 1, 6).
(Ἀπό τό βιβλίο, «Ὁ Ἀββᾶς Κασσιανός, Συνομιλίες μέ τούς Πατέρες τῆς ἐρήμου» τ. α΄, Ἐκδ. «ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ», Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Καρέα)
Πολυ δυσκολο ερωτημα αυτο, και δεν ξερω εαν οι απαντησεις που δινονται απο τους πατερες στο κειμενο μπορουν να αναπαυσουν εναν μεσο απλο ανθρωπο. Δυστυχως για αλλη μια φορα για να γινεις μυστης και αποδεκτης τετοιων απαντησεων, θα πρεπει να εχεις σε υψηλο επιπεδο τη Θεια χαρη μεσα σου, πραγμα που ολοι γνωριζουμε οτι συμβαινει σε ενα 0,....% των υποτιθεται πιστων. Προσωπικα και εγω εχω ενα παρομοιο ερωτημα, αενάως μεχρι στιγμης. Και ναι οι ασεβεις περνανε καλυτερο βιο με πλουτη ανεσεις κ ολα τα καλα της ζωης. Οσοι ποθουν την ευσεβεια, η μοιρα τους ειναι διαγεγραμμενη. Στο 99% δεν θα απολαβουν καμμια ουρανια ηδονη, και αναποφευκτα θα ειναι εκτος νυμφωνος γιατι, δεν ειναι ολοι Αγιοι παισιοι ή Αγιοι πορφυριοι, που εκ γεννετης ειχαν χαρισμα αλλα και εκ οικογενιακων συγκυριων ειχαν διδαχες θεου κ πιστης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχως δεν υπαρχει αντιλογος σε οσα λεω. Η ιδια η Ζωή ειναι αμειλικτος μαρτυρας. Η ανθρωποτητα σε υψηλο ποσοστο-95% κ βαλε κατα τη γνωμη μου- οδηγειται και αγεται και φερεται στην απωλεια, ειτε σταυροκοπιεται υποκριτικα, ειται συνειδητα ειναι δουλη της υλης.
Και οσο και αν ευσεβειται κανενας τον σταυρωθεντα Ιησου Χριστο και το Θειο δραμα του, για την σωτηρια της ανθρωποτητας , οπως λενε (και δικαιως θα πω εγω), το κρουετε και θα σας ανοιξω, ή το αιτειται και δοθησεται υμας, εχω την εντυπωση οτι για καποιο λογο μενει μονο στα λογια.
Δυστυχως ο αγωνας ειναι ανισος, γιαυτο και η πλειοψηφεια εχει παρει τον αλλο δρομο.
Και ζητα και αιτει ο κοσμος , αλλα δεν περνει. Και κανενας δεν εχει τη διαθεση να υπομενει δεινα μεχρι να πεθανει, μπας και αξιωθει.
Και ο δρομος του Ιησου φαινεται να ειναι μονοδρομος για την ουρανια βασιλεια μετα θανατον, αλλα δυστυχως......
Ἀδελφέ μου, ἡ ἀνάπαυση τῶν ἀπαντήσεων ἀπὸ τοὺς Πατέρες σὲ αὐτὸ τὸ κείμενο, ἀλλὰ καὶ σὲ ὁποιοδήποτε ἄλλο θέμα ποὺ μᾶς ἀπασχολεῖ, ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν προαίρεσή μας/προδιάθεση, τὸ ὀποῖον εἶναι τὸ μοναδικὸ δικό μας ποὺ ἔχουμε, καὶ ἀνάλογα αὐτὴ τὴν προαίρεση ὁ Θεὸς μᾶς δίνει τὴν Θεία Χάρη καὶ ἐνδυναμώνουμε στὴν ὑπομονὴ καὶ στὶς θλίψεις, ἀποδεχόμενοι καὶ βάζοντας σὲ πράξη αὐτὲς τίς ἀπαντήσεις τῶν Πατέρων καὶ Ἁγίων.
ΔιαγραφήΚαλὸ εἶναι νὰ μὴν κάνουμε ὑπολογισμοὺς ποιὸς ἤ πόσοι βαδίζουν πρὸς τὴν ἀπώλεια, διότι μὸνο ὁ Θεὸς γνωρίζει γιὰ τὸν καθένα μας ποιοὶ καὶ γιατὶ θὰ σωθοῦν.
Ὁ ἀγῶνας δὲν εἶναι καθόλου ἄνισος ὅπως λές, διότι ἔτσι ὁ Θεὸς θὰ ἦταν ἄδικος.
Καμμία δοκιμασία ποὺ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς γιὰ τὸν καθένα μας, ἡ ὁποῖα εἶναι κάλεσμα γιὰ μετάνοια, δὲν ὑπερβαίνει τίς δυνάμεις μας.
Ὅσο γιὰ τὸ «κρούετε» ἤ τὸ «αἰτεῖται», μᾶλλον ὁ καθένας τὰ ἑρμηνεύει ὅπως καταλαβαίνει.
Ἐξαρτᾶται ποιὰ «πόρτα κρούομε» καὶ τί «αἰτούμεθα» ἀπὸ τὸν Θεό.
Ἀδελφέ εἶναι μεγάλη συζήτηση αὐτὴ καὶ δὲν ἐξαντλεῖται σὲ λίγες σειρὲς ἐδῶ, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη μποροῦν νὰ γίνουν πλήρως κατανοητὰ, ἀκόμα καὶ σὲ λίγες σειρὲς αὐτὰ ποὺ ζητᾶ ὁ Κύριος ἀπὸ ἐμᾶς, ἀρκεῖ νὰ θελήσουμε, τὰ ὑπόλοιπα εἶναι τοῦ Θεοῦ.
Αγαπητε Πανο, τα παντα στη ζωή αυτη γινονται για την επιτευξη των ηδονων. Φαγητο, γυναικεια σαρκα, αυνανισμος,ποτο, καλη παρεα και ψυχαγωγια. Αν αφαιρεσεις ολα αυτα, απλα δεν υπαρχει ζωή, γινεται αφορητη. Γιαυτο και ο ανθρωπος προσπαθει με τη βιωτη του να τα εξασφαλισει ολα αυτα. Δες τον Ιερωνυμο, εχει αυτο το θεσπεσιο ησυχαστηριο για να ηρεμει και να ηδονιζεται η ψυχη του. Επιπλεον, πχ το παιδι σου πετυχαινει στις εξετασεις ή κανει μια καλη δουλεια στην κοινωνια, και αυτοματα ο γονιος αισθανεται την ηδονη της χαρας , τηης ικανοπιησης , της επαρσης για το καλο κατεβοδιο του γιου του. Ο μοναχος, ο ασκητης, επιζητει τη Θεια χαρη για να ηδονισθει η ψυχη του με τα επουρανια αγαθα. Χωρις την ηδονη, εισαι νεκρος, εισαι ανυπαρκτος, εισαι η προσωποποιηση της δυστυχιας. Και εδω ακριβως ειναι και το παραπονο μου-που πραγματικα δεν εχει αντιλογο. Τα επουρανια ,μας λεν οι πατερες, δεν συγκρινονται απο πλευρας ηδονης, σε σχεση με τα παρασαγκες πολυ κατωτερα γηινα. και εδω επεισερχεται η ανισοτητα. Και να δεχθω οτι ως επουρανια, απαιτειται πολυ περισσοτερος κοπος για να τα αποκτησεις, λογω της πολιτιμοτητας τους. Ομως αυτο εξ ορισμου ειναι ανισοτητα, διοτι πολλοι λιγοι ειναι οι τυχεροι που θα απολλαυσουν τα επουρανια
ΔιαγραφήἈδελφέ μου, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρχει ἰσότητα σὲ ὅλα ὅπως, ἄν καταλαβαίνω καλά, τὴν ἐννοεῖς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔὲν εἶναι δυνατὸν βεβαίως νὰ γίνουν κατανοητὰ κάποια πράγματα σὲ μερικὲς γραμμὲς ἐδῶ μέσα, χρειάζεται πολὺ μεγάλος διάλογος καὶ κυρίως πνευματικὰ αὐτιά καὶ δὲν εἶμαι ἐγὼ ὁ εἰδικὸς γι αὐτό.
Λίγες σκέψεις θὰ σοῦ πῶ.
Ὅταν στὴν ζωή σου ἀδελφέ μου, σὲ ἐπισκεφτεῖ ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιὰ κάποια ἐλάχιστα δευτερόλεπτα, τότε θὰ καταλάβεις, ὅτι αὐτὴ ἡ «ἡδονή» ποὺ θὰ νοιώσεις, ἄν μπορεῖ νὰ ὀνομαστεῖ «ἡδονή», δὲν συγκρίνεται μὲ καμμία ἡδονὴ τοῦ προσωρινοῦ αὐτοῦ κόσμου.
Ἡ δὲ ἐπίσκεψις τῆς Χάριτος, ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν προαίρεσή μας καὶ ἀναλόγως αὐτῆς τῆς προαιρέσεως μᾶς στέλνει ὁ Κύριος καὶ τὴν Χάρη του.
Ὅσο γιὰ τὸ «χωρὶς ἡδονή εἶσαι νεκρός» κ.λπ. ποὺ ἀναφέρεις, εἶναι σχετικὸ μὲ τὸ παραπάνω ποὺ σοῦ ἔγραψα.
Ἐὰν νοιώσουμε ἤ κατανοήσουμε, ὅτι ὁ Θεὸς ζητᾶ ἀπὸ ἐμᾶς νὰ κάνουμε τὸ θέλημά του καὶ ὄχι αὐτὸ ποὺ ἱκανοποιεῖ ἐμᾶς καὶ ὅτι τὸ θέλημα του εἶναι νὰ ἑνωθοῦμε μαζί του γιὰ νὰ εὐφραινόμαστε αἰωνίως εἰς τὴν Βασιλεία του, τότε θὰ δοῦμε πὼς δὲν πρόκειται ἀκριβῶς γιὰ ἀνισότητα, ἀδικία καὶ θέμα τύχης γιὰ τοὺς ὀλίγους ποὺ θὰ «ἀπολαύσουν τὰ ἐπουράνια».
Δὲν εἶναι δυνατὸν ἐξ ὁρισμοῦ νὰ συνυπάρξουν Φῶς καὶ σκοτάδι.
Γι αὐτὸ μὴν παραπονιέσαι στὴν ζωή σου, ἀλλὰ προσπάθησε μὲ προσευχὴ νὰ σὲ φωτίσει ὁ Θεὸς, τί λάθος μπορεῖ νὰ κάνεις καὶ αἰσθάνεσαι ἔτσι, διότι κατὰ κάποιο τρόπο εἶναι σὰν νὰ λές ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἄδικος καὶ ἔφτιαξε τὰ πράγματα ἔτσι, γιὰ ὀλίγους.
Ὁ δρόμος τοῦ Ἰησοῦ, ποὺ λὲς ὅτι εἶναι μονόδρομος, εἶναι λίγο ἀσαφές.
Πῶς τὸ ἐννοεῖς καὶ τί σημαίνει τὸ «δυστυχῶς...»;
Μήπως θέλουμε καὶ τὰ δύο χωρὶς νὰ κοπιάσουμε;
Ἀδελφέ γιὰ νὰ γίνεις φυσικός πρέπει νὰ σπουδάσεις φυσική, γιὰ μαθηματικός μαθηματικὰ, ἠλεκτρολόγος ἠλεκτρολογικά κ.ο.κ.
Εἶναι δυνατὸν νὰ σπουδάσεις ἠλεκτρολογικὰ γιὰ νὰ γίνεις μαθηματικός;
Ὄχι, καὶ ἐδῶ μονόδρομος. Ἔτσι εἶναι καὶ ἡ ὁδός τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ ἑνωθοῦμε μαζί Του.
Ἐπίσης ἀδελφέ, ἐκτὸς τοῦ ὅτι δὲν ὑπάρχει τύχη καὶ ὅλα εἶναι ὑπὸ τὸν πλήρη ἔλεγχο τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς μᾶς ἔδωσε καὶ τὰ ὑλικὰ νὰ ἀπολαμβάνουμε.
Κανεὶς ἀπὸ τοὺς Πατέρες δὲν καταφέρθηκε ἐναντίον τῶν ὑλικῶν πραγμάτων, αὐτῶν ποὺ εἶναι ἀναγκαίων γιὰ τὴν διαβίωσή μας, ἀλλὰ καὶ αὐτῶν ποὺ μᾶς βοηθοῦν στὴν πνευματική μας πορεία καὶ νὰ διαβλέπουμε μέσῳ αὐτῶν τὸ μεγαλεῖο καὶ τὴν Σοφία τοῦ Θεοῦ!
Εἶναι θέμα ἐπιλογῆς μας ὁ δρόμος ποὺ θὰ ἀκολουθήσουμε καὶ σωστῆς χρήσεως τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν ποὺ μᾶς δόθηκαν ἀπ᾿ τὸν Θεό.