Mέσα στα ρημοκλήσια του είναι ζωγραφισμένος από κείνους τους παληούς μαστόρους σαν τσομπάνος με τη φλοκάτα, με μαλλιά και γένια ανακατεμένα και στριφτά σαν αγριόπρινος, γερακομύτης σαν αητός, με μάτια φλογερά.
Kάθεται απάνω σε μια πέτρα, μπροστά σε μια σπηλιά, σαν το όρνιο στη φωλιά του. Έχει ακουμπισμένο το κεφάλι του στην απαλάμη του, και κοιτάζει κατά πίσω, σαν να ακούγει τη φωνή του Θεού που του μιλά μέσα σε κείνα τα άσπλαχνα κράκουρα.
Aπό πάνω του πετά ο κόρακας μ’ ένα κομμάτι κρέας, και χυμίζει κατά κάτω να του το δώσει.
Όπως είναι ζωγραφισμένος μέσα στο ρημοκλήσι του, θαρρείς πως βρίσκεσαι αληθινά μέσα στη σπηλιά του, και ακούς τον αγέρα που βουΐζει στα χορτάρια και τα όρνια που κράζουνε κόβοντας γύρους από πάνω από το βουνό.
Kανένα παμπάλαιο θυμιατήρι είναι κρεμασμένο δίπλα του απάνω στον καπνισμένον τοίχο, κανένα κερί σβηστό στέκεται μπηγμένο στον άμμο σ’ ένα μανουάλι βουνίσιο σαν τον άγιο που είναι ο νοικοκύρης εκείνου του ρημοκλησιού.
Kάθε χρόνο, στις 20 Iουλίου, έρχουνται αποβραδύς οι χριστιανοί από το χωριό με τον παπά, και τον προσκυνάνε τον προφήτη Hλία, ανάβουνε τα καντήλια, θυμιάζουνε, και ψέλνει κανένας γέρος και λέγει τα στιχηρά της μνήμης του, και κείνος ακούγει με το άγριο κεφάλι του ακουμπισμένο στο χέρι του, κι’ ο κόρακας βαστά το ίσιο με τη βραχνή φωνή του:
“Xαίροις επίγειε Άγγελε και ουράνιε άνθρωπε, Hλία μεγαλώνυμε. Xαίροις Hλία ζηλωτά, των παθών αυτοκράτωρ. Ω του θαύματος! O πήλινος άνθρωπος, ουρανούς του βρέχειν υετόν ουκ έδωκεν, και ουρανούς ανατρέχει εν πυρίνω άρματι”.
Kαι την άλλη μέρα, άμα τελειώσει η λειτουργία, φεύγουνε οι άνθρωποι, κι’ ο Hλίας κάθεται πάλι ολομόναχος “μονώτατος”, βουβός, τυλιγμένος στην προβιά του, σαν αγιούπας κουρνιασμένος.
Xιλιάδες χρόνια κάθεται έτσι, άλλες πολλές θα κάθεται, “έως του ελθείν την ημέραν Kυρίου την μεγάλην και επιφανή”…».
Φώτης Κόντογλου, «Ο πύρινος άγιος Ηλίας ο Θεσβίτης».
Πηγή:https://www.askitikon.eu/
Ακριβώς όπως μας τα λέει ο αείμνηστος κυρ Φώτης Κόντογλου είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Εκκλησία μας, ανάμεσα στα τόσα γεγονότα του πολυτάραχου βίου του προφήτου Ηλιού, ιστορεί, απεικονίζει δηλαδή επάνω σε εικόνες, ένα μόνο χαρακτηριστικό. να κάθεται μέσα σε μία σπηλιά, και εκεί να βλέπει τον κόρακα να του φέρνει το ψωμί ή το κρέας.
Δεν δείχνει τίποτε άλλο η Ορθόδοξος Εκκλησία μας από τη ζωή του προφήτου Ηλιού. ούτε την θαυμαστή εκείνη θυσία του στο Καρμήλιον όρος, ούτε ακόμα εκείνη την θεοπτεία του στο όρος Χωρήβ, δηλαδή στο Σινά, ούτε τίποτε απ' όλα τ' άλλα τα παράδοξα, παρά εικονίζει μόνο αυτό.
Ξέρετε γιατί;
Γιατί η Εκκλησία μας θέλει να τονίσει την ιστορικότητα του Προφήτου σαν τύπο των εσχάτων.
να μας πει τί θα γίνει με τους πιστούς μας όταν θα έλθει το τέλος του κόσμου.
Όπως έλεγξε τον Αχαάβ, έτσι θα ελέγξει και τον Αντίχριστο.
Ο προφήτης Ηλίας, θα δείξει τον Αντίχριστο αλλά και θα τον ελέγξει φοβερά, όπως έλεγξε και τον Αχαάβ.
Ξέρετε τί είπε στον Αχαάβ;
Του είπε: «Το αίμα σου θα το γλύψουν τα σκυλιά και τα γουρούνια!».
Έτσι έγινε, αγαπητοί μου.
Τη χαρά και την ελπίδα που σκορπούσε ο προφήτης Ηλίας στους δικαίους της εποχής του θα σκορπίσει και στους δικαίους των εσχάτων αλλά και σ' όλους που θα αναστηθούν.
Αποστατούμε. Η αθεΐα είναι πραγματικότητα εδώ που αναπτύχθηκε η Ορθοδοξία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΖούμε παράλληλες ημέρες με την εποχή που ο Προφήτης Ἠλίας ελέγχει.
Θα αντιληφθούμε εμείς ότι οι ημέρες είναι κρίσιμες για τον λαό μας και την οικουμένη;”
Από τη στιγμή που εκστόμισε αυτά ο Προφήτης, άρχισε η περιπέτεια του Ισραήλ, που οδήγησε στην κατάλυσή του από τους Ασσυρίους.
Τα λόγια του Προφήτη ηχούν, ίσως, περίεργα σήμερα: «γυναίκες φοράτε τα ωραία φορέματά σας, με τις χρυσές ζώνες και τα χρυσοκεντημένα μεταξωτά σας!
Σκοινί θα μπει στη μέση σας και θα συρθείτε ξυπόλητες στη γη της αιχμαλωσίας!».
http://ethnegersis.blogspot.com/2020/07/20.html
Θα ήθελα να τονίσω κάτι ακόμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που συνέβη στον Πρώτοκορυφαίο Απόστολο Πέτρο, δηλαδή να αρνηθεί τον Χριστό, επειδή υπερηφανεύτηκε ότι δεν είναι σαν τους άλλους μαθητές και δεν θα τον αρνηθεί ποτέ.
Το ίδιο είχε συμβεί και στον φλογερό Προφήτη Ηλία.
Βλέπουμε, με τη παρρησία παρουσιάστηκε μπροστά στον βασιλιά Αχαάβ:
«Ζη Κύριος ο Θεός των δυνάμεων, λέει στον βασιλιά, ο Θεός Ισραήλ, ω παρέστην ενώπιον αυτού, ει έσται τα έτη ταύτα δρόσος και υετός, ότι ει μη διά στόματος λόγων μου.»
Ακόμα του είπε: «Το αίμα σου θα το γλύψουν τα σκυλιά και τα γουρούνια!».
Το ίδιο και στην βασίλισσα ιεζάβελ:
«Εσένα, λέει στην Ιεζάβελ, εσένα... εσένα... θα σε ποδοπατήσουν τα άλογα και θα σε λιανίσουν, και θα σε φάνε τα σκυλιά!...» Έτσι κι έγινε, αγαπητοί μου.
Ο Προφήτης Ηλίας ήταν πιστός στο Θεό, και μάλιστα έδειχνε τέτοιο ζήλο, που θανάτωσε και όλους τους ιερείς του δαίμονα βάαλ, χωρίς να δείξει έλεος.
Όμως μετά από αυτήν την πράξη του, έδειξε υπερηφάνια και το θεώρησε δικό του κατόρθωμα.
Και ενώ βλέπουμε στην αρχή ότι παρουσιάστηκε μπροστά στην βασίλισσα Ιεζάβελ χωρίς κανένα φόβο, τώρα φεύγει η Χάρις του Θεού από πάνω του και νιώθει δειλία.
Και επειδή τώρα ο Προφήτης Ηλίας φοβήθηκε την Ιεζάβεελ, έφυγε με τα πόδια μέσα στην έρημο από το Κάρμηλο όρος, και έφτασε μέχρι το όρος Χωρήβ στη χερσόνησο του Σινά, στην Αίγυπτο.
Εκεί κρύφτηκε σε ένα σπήλαιο.
Βλέπουμε ότι διένυσε μία τεράστια απόσταση και έφτασε μέχρι την Αίγυπτο.
Και όταν έφτασε στο όρος Χωρήβ του Σινά τον ρώτησε ο Θεός:
Πώς από δω Ηλία;
Τότε ταπεινώθηκε και είπε: ότι φοβήθηκα μην με σκοτώσει η Ιεζάβελ.
Για αυτό ποτέ μη θεωρήσουμε τίποτα απολύτως δικό μας κατόρθωμα.
Όλα τα κάνει η Χάρις του Θεού.
Εἶναι ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη ἀπὸ ἐδῶ καὶ στὸ ἑξῆς τὸ νὰ ζητοῦμε θερμὰ στὴν προσευχή μας νὰ σκηνώσει μέσα μας τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο γιὰ νὰ μᾶς φωτίζει καὶ γιὰ νὰ μᾶς δωρίζει θάρρος, πίστη, ἐλπίδα, σύνεση, σοφία καὶ νοῦ Χριστοῦ!
Ω άγιε του Θεού Προφήτα, ένδοξε Ηλία, πρέσβευε υπέρ ημών!...
Να μας δίνει ο Κύριος μας το θάρρος σου. Αμήν.