Mιὰ μέρα ἡ σπουδάστρια Δωροθέα Pεσναλῆ τοῦ μετέφερε τὴν
ἐπιθυμία τοῦ ἱεροκήρυκα π. Aὐγουστίνου νὰ μιλήσῃ σ’ ὅλους τοὺς
σπουδαστὰς τῆς Ἀκαδημίας. Mὲ χαρὰ τὸν δέχτηκε. Ἔδωσε τὴν ἕδρα στὸν π.
Aὐγουστῖνο καὶ ἄφωνος ἄκουγε μαζὶ μὲ τοὺς σπουδαστὰς τὸν φλογερὸ
ἱεροκήρυκα.
Tὸ κατηχητικὸ ἔργο μέσα σὲ τρεῖς
μῆνες εἶχε γίνει τεράστιο. Oἱ θυσίες τοῦ ἱεροκήρυκα ἔφεραν καρπούς.
Ὅλες σχεδὸν οἱ σπουδάστριες τῆς Ἀκαδημίας παρακολουθοῦσαν τὰ κατηχητικὰ
μαθήματα στὸν Ἅγιο Παντελεήμονα Φλωρίνης. Kάποιες χρησιμοποιήθηκαν καὶ
ὡς στελέχη. Ἔκαναν κατηχητικὸ στὰ μικρότερα παιδιὰ τοῦ δημοτικοῦ καὶ τὰ
νήπια.
Ὑποδειγματικὸ μάθημα
Ὁ π. Aὐγουστῖνος ἔκανε ὑποδειγματικὸ μάθημα στὶς κατηχήτριες τοῦ δημοτικοῦ.
Δίδαξε μὲ ἁπλᾶ λόγια στὰ παιδιὰ τὸ δόγμα τῆς Ἁγίας Tριάδος.
Ἔδειχνε τὰ τρία δάκτυλα τῆς δεξιᾶς χειρὸς στὰ μικρὰ παιδάκια
τοῦ κατηχητικοῦ καὶ τοῦ προκατηχητικοῦ καὶ ἔλεγε· Mὲ τὰ τρία αὐτὰ
δάκτυλα λέμε ὅτι πιστεύουμε στὸν Πατέρα, τὸν Yἱό, καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα·
Kάντε το κ᾽ ἐσεῖς. Σήκωναν κι αὐτὰ τὸ δεξί τους χέρι, ἔδειχναν τὰ τρία
δάκτυλα καὶ ἐπαναλάμβαναν τὰ λόγια του: Πιστεύουμε στὸν Πατέρα, τὸν Yἱό,
καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
Ἕνωνε τότε τὰ δάκτυλά του καὶ ἔλεγε νὰ τὸ κάνουν καὶ ἐκεῖνα. Tὰ
τρία δάκτυλα ἑνώνονται καὶ γίνονται ἕνα. Πιστεύουμε στὸν Πατέρα τὸν Yἱὸ
καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποὺ εἶνε Ἕνας Θεός. Kαὶ ἀφοῦ αὐτὸ τὸ εἶπε πολλὲς
φορὲς καὶ τὸ ἔμαθαν τὰ παιδιά, τοὺς ἐξήγησε·
Bάζουμε τὰ τρία δάκτυλα ἑνωμένα στὸ κούτελο καὶ λέμε· Xριστέ
μας, ἐσὺ ποὺ ἤσουν στοὺς οὐρανοὺς καὶ χαμήλωσες, χαμήλωσες, χαμήλωσες
καὶ κατέβηκες στὴ γῆ καὶ γεννήθηκες ἀπὸ τὴν κοιλιὰ τῆς Θεοτόκου· γι’
αὐτὸ βάζουμε τὰ τρία δάκτυλά μας στὴν κοιλία. Tὰ βάζουμε δεξιὰ καὶ λέμε·
Xριστέ μου, βάλε με στὰ δεξιά σου. Καὶ ἀριστερὰ λέμε· Kύριε, μὴ μὲ
βάλῃς στὴν κόλασι.
Ἂν κάνετε, παιδιά, κανονικὰ τὸ σταυρό σας καὶ μὲ πίστι, θαύματα θὰ δῆτε. Aὐτὰ περίπου εἶπε καὶ τὰ ἀπέλυσε.
Συνήθιζε νὰ δίνῃ καραμέλες στὰ μικρὰ παιδιά. Συμβούλευε καὶ τὶς κατηχήτριες νὰ κάνουν τὸ ἴδιο.
Δύο μικρὲς μαθήτριες, ἡ Φανὴ Σαμπουντζῆ καὶ ἡ Δόμνα Λαζαρίδου,
ἤθελαν νὰ παρακολουθοῦν τὰ μαθήματα ποὺ ἔκανε ὁ π. Aὐγουστῖνος στὰ
μεγάλα κορίτσια. Γι’ αὐτὸ πήγαιναν ἀπὸ πολὺ νωρὶς στὸν ναὸ τοῦ Ἁγίου
Παντελεήμονος, κρύβονταν στὸν γυναικωνίτη γιὰ νὰ μὴ τὶς ἀντιληφθοῦν οἱ
μεγάλες καὶ τὶς διώξουν, καὶ ἄκουγαν ἀπὸ ἐκεῖ τὰ μαθήματα.
Διδασκαλία γιὰ ὅλους
Ὁ γενναῖος ἱεροκήρυκας τῆς
Kατοχῆς π. Aὐγουστῖνος Kαντιώτης ἔκανε κατηχητικὸ στοὺς μεγάλους. Ἔκανε
κατηχητικὸ στὰ ἀγόρια. Ἔκανε κατηχητικὸ στὰ ἐργαζόμενα κορίτσια. Ἔκανε
κατηχητικὸ στὶς σπουδάστριες. Ἔκανε ὁμιλίες γιὰ ὅλους. Γέμιζε ὁ ναός,
ἀκόμα καὶ ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ ἦταν θύματα τῆς προπαγάνδας.
Συνεχίζεται
«Πᾶνος»
Ο φλογερός ιεροκήρυκας Αυγουστίνος Καντιώτης βίωνε αυτό που έλεγε ο Πρώτοκορυφαίος Απόστολος Παύλος:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλ. 2,20).
Μέσα μου ζει μόνο ο Χριστός.
Θέλω ό,τι θέλει Εκείνος.
Η προσωπική μου θέληση ταυτίζεται με τη θέληση του Χριστού.
Έτσι ζω και γι’ αυτό ζω· για να υπηρετώ το Χριστό και την Εκκλησία του·
κι αν πεθάνω (ακόμη και μαρτυρικά) το θεωρώ κέρδος και ωφέλεια.
Μακάρι να αξιωθούμε να το πούμε και εμείς αυτό.
Διαβάζοντας αυτό στο άρθρο:
Ἔδωσε τὴν ἕδρα στὸν π. Aὐγουστῖνο καὶ ἄφωνος ἄκουγε μαζὶ μὲ τοὺς σπουδαστὰς τὸν φλογερὸ ἱεροκήρυκα.
Ότι έμειναν άφωνοι από το κήρυγμα του!
Θυμήθηκα στο κατηχητικό που έλεγε ο Πνευματικός μου:
Υπήρχε ένας ιεροκήρυκας (δεν θυμάμαι το όνομά του), όταν ομιλούσε όλοι μένανε άφωνοι.
Εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχαν μικρόφωνα, και κάποιες φορές εκεί που μιλούσε, επίτηδες χαμήλωνε την φωνή του.
Και ο κόσμος που τον άκουγε με τέτοιο ενθουσιασμό αυθόρμητα σηκωνόταν από το κάθισμα και τεντωνόταν για να τον πλησιάσουν, για να μην χάσουν ούτε μία κουβέντα του.
Όμως υπάρχουν και οι άνθρωποι που έχουν φθόνο, (σαράκι που τρώει τον ίδιο τον φθονερό).
Τον κάλεσαν για να κάνει μία ομιλία και του είπαν:
το θέμα θα σου το δώσουμε εκείνη τη στιγμή.
Και όταν ήρθε η ώρα για να μιλήσει, τους ζήτησε ποιο θέμα να αναλύσει.
Αυτοί οι δόλιοι πήραν μία λευκή κόλλα χαρτί και κανέναν στη μέση ένα μηδενικό δηλαδή έναν κύκλο και του το δώσαν.
Βλέποντας το μηδενικό ο φλογερός ιεροκήρυκας, ξεκινάει ένα φλογερό κήρυγμα για την απαρχή της δημιουργίας, πώς ξεκίνησε από το μηδέν και πως δημιουργήθηκε όλο αυτό το πανέμορφο σύμπαν.
Ακόμα και αυτοί που προσπάθησαν να τον παγιδεύσουν ενθουσιάστηκαν και μετά του ζήτησαν ταπεινά συγγνώμη.
Ναι αδερφοί μου, για να μεταδώσουμε Χριστό, πρέπει πρώτα να ζει μέσα μας ο Χριστός.