Ὅλες οἱ ἀναρτήσεις τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ
«Θαύματα καὶ σημεῖα» ΕΔΩἩ σύγχρονή μας «χριστιανικὴ»κοινωνία ἔχῃ μιὰ παράξενη τάση: Νὰ ψάχνῃ γιὰ θαύματα καὶ νὰ κάνῃ θαύματα! Τὴν τάση αὐτὴ δὲν πρέπει νὰ τὴν ἀφήσωμε νὰ περάσῃ ἀπαρατήρητη. Μὲ κανένα τρόπο. Καὶ γιὰ πολλοὺς λόγους. Καὶ ἰδιαίτερα, γιατί τὴν τάση αὐτή, τὴν τάση ποὺ ἔχουν πολλοὶ νὰ θέλουν νὰ κάνουν θαύματα καὶ νὰ ψάχνουν γιὰ θαύματα, οἱ ἅγιοι πατέρες μας τὴν καταδικάζουν πολὺ αὐστηρά. Καὶ τὴν καταδικάζουν, ἐπειδὴ κάτω ἀπὸ τὸ «εὐσεβὲς» κάλυμμα τῆς τάση αὐτῆς κρύβεται ἡ φιλαυτία. Καὶ εἶναι πολὺ φοβερὸ νὰ μπορῇ ἡ φιλαυτία νὰ κρύβεται στὴν ψυχή. Γιατί τότε δεσπόζει σ᾿ αὐτὴν ἀνενόχλητα. Καὶ τὴν διαλύει.
Ὁ μεγάλος διδάσκαλος τῶν μοναχῶν ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σῦρος λέγει τὰ ἑξῆς:
Ὁ Κύριος εἶναι πάντοτε κοντά μας, ἕτοιμος νὰ βοηθήσῃ τοὺς ἐκλεκτούς Του. Μὰ ποτὲ καὶ σὲ τίποτε δὲν δείχνει φανερὰ τὴν δύναμή Του, ἂν δὲν ὑπάρχῃ σοβαρὸς λόγος. Καὶ αὐτὸ γιὰ νὰ μὴ καταντήσωμε νὰ παρανοήσωμε τὴν βοήθειά Του. Γιατί τότε θὰ μᾶς βγῇ σὲ κακό. Καὶ ἐνεργεῖ ἔτσι ἀπὸ τὴν φροντίδα Του γιὰ τοὺς ἐκλεκτούς Του.
Ὁ μεγάλος διδάσκαλος τῶν μοναχῶν ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σῦρος λέγει τὰ ἑξῆς:
Ὁ Κύριος εἶναι πάντοτε κοντά μας, ἕτοιμος νὰ βοηθήσῃ τοὺς ἐκλεκτούς Του. Μὰ ποτὲ καὶ σὲ τίποτε δὲν δείχνει φανερὰ τὴν δύναμή Του, ἂν δὲν ὑπάρχῃ σοβαρὸς λόγος. Καὶ αὐτὸ γιὰ νὰ μὴ καταντήσωμε νὰ παρανοήσωμε τὴν βοήθειά Του. Γιατί τότε θὰ μᾶς βγῇ σὲ κακό. Καὶ ἐνεργεῖ ἔτσι ἀπὸ τὴν φροντίδα Του γιὰ τοὺς ἐκλεκτούς Του.
Ἐπειδὴ θέλει νὰ τοὺς δείξῃ, ὅτι οὔτε στιγμὴ δὲν παύει νὰ φροντίζει γι᾿ αὐτούς, ἔστω κι ἂν δὲν γίνεται ἀντιληπτός. Τοὺς ἀφήνει, λοιπόν, ὁτιδήποτε κι ἂν τοὺς συμβῇ, νὰ κάμουν ἕνα ἀγῶνα· ὁ καθένας ἀνάλογα μὲ τὴν δύναμή του· κοπιάζοντας στὴν προσευχή. Καὶ μόνο, ἄν κάτι εἶναι τόσο πολὺ δύσκολο, ὥστε νὰ τοὺς καταβάλῃ, (ὅταν δηλαδὴ φανοῦν ἀνίκανοι νὰ τὸ ἀντιμετωπίσουν μόνοι τους, ὅταν εἶναι ἕτοιμοι νὰ ἐγκαταλείψουν τὸν ἀγῶνα τους, ἐπειδὴ ἡ φύση τους δὲν εἶναι ἄξια γιὰ τέτοιο ἀγώνισμα), τότε τὸν ἀγῶνα τὸν τελειώνει Ἐκεῖνος μὲ τὴν μεγάλη Του δύναμη. Τότε τοὺς βοηθεῖ. Μὲ τὸν τρόπο ποὺ Ἐκεῖνος ξέρει. Καὶ στὸ μέτρο ποὺ εἶναι ἄξιοι. Τοὺς ἐνισχύει σὲ ὅσο μέτρο ἀπαιτοῦν οἱ περιστάσεις, χωρὶς ἐκεῖνοι νὰ τὸ καταλαβαίνουν.
Καὶ τοὺς βοηθεῖ, μέχρι ποὺ νὰ δυναμώσουν οἱ ἴδιοι, καὶ νὰ μποροῦν πιὰ νὰ ξεπερνοῦν τίς δοκιμασίες τοὺς μόνοι τους. Τοὺς βοηθεῖ νὰ λύσουν τὸ δύσλυτο γι᾿ αὐτοὺς πρόβλημα τῶν δοκιμασιῶν τους μὲ τὴν γνώση, ποὺ τοὺς χαρίζει. Καὶ ἡ γνώση αὐτή, καὶ μόνο ποὺ τὴν σκέπτονται, τοὺς ξυπνάει σὲ προσευχὴ ποὺ τοὺς ὠφελεῖ κι ἀπὸ τίς δύο πλευρές. Καὶ ὅταν ὑπάρχῃ λόγος, νὰ φανερωθῇ ἡ ἐργασία τους καὶ νὰ ἔλθῃ ἡ ὑπόθεση αὐτὴ σὲ γνώση πολλῶν, καὶ τότε, ὁ Θεὸς ἀναγκάζεται καὶ τὸ κάνει. Καὶ ὁ τρόπος, ποὺ ἀκολουθεῖ, εἶναι σοφώτατος. Καὶ ἀντέχει καὶ στὴν ἀνάγκη καὶ στὴν φτώχεια. Γιατί δὲν ἐνεργεῖ ποτὲ ἀνόητα.
Ὅποιος, χωρὶς τίποτε νὰ τὸν ἀναγκάζει, προχωρεῖ τολμηρὰ (ἢ ἐπιθυμῶντας τὰ θαύματα, παρακαλεῖ τὸν Θεὸ νὰ γίνουν «δυνάμεις» διὰ τῶν χειρῶν του), εἶναι φανερό, ὅτι πειράζεται στὸν λογισμό του ἀπὸ τὸν διάβολο, ποὺ προσπαθεῖ νὰ γελοιοποιήσῃ τὰ πάντα· ὅτι εἶναι ὑπερήφανος καὶ ὅτι ἐσωτερικά, κατὰ βάθος, εἶναι ἄρρωστος. Τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ πρέπει νὰ τὴν ζητοῦμε μόνο σὲ ὥρα δοκιμασίας.
Ὅποιος, χωρὶς τίποτε νὰ τὸν ἀναγκάζει, προχωρεῖ τολμηρὰ (ἢ ἐπιθυμῶντας τὰ θαύματα, παρακαλεῖ τὸν Θεὸ νὰ γίνουν «δυνάμεις» διὰ τῶν χειρῶν του), εἶναι φανερό, ὅτι πειράζεται στὸν λογισμό του ἀπὸ τὸν διάβολο, ποὺ προσπαθεῖ νὰ γελοιοποιήσῃ τὰ πάντα· ὅτι εἶναι ὑπερήφανος καὶ ὅτι ἐσωτερικά, κατὰ βάθος, εἶναι ἄρρωστος. Τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ πρέπει νὰ τὴν ζητοῦμε μόνο σὲ ὥρα δοκιμασίας.
Ὅταν δὲν ὑπάρχει λόγος, εἶναι ἐπικίνδυνο σέ μᾶς νὰ πειράζωμε τὸν Θεό. Δὲν εἶναι ἀληθινὰ ἅγιος ἐκεῖνος ποὺ ζητεῖ τὴν βοήθεια τοῦ Κυρίου, ἐκεῖ ποὺ δὲν ἐξάντλησε ἀκόμη τίς δικές του δυνάμεις. Μὴ ξεχνᾶμε ὅτι πράγματα, ποὺ τὰ κάνει μὲν ὁ Θεός, ἀλλὰ ὄχι γιατί Τοῦ ἀρέσουν, τὰ βρίσκομε στοὺς πιὸ πολλοὺς ἁγίους. Μὰ ὅποιος αὐτὰ τὰ γυρεύει καὶ τὰ ἐπιθυμεῖ ὁλόψυχα, μὲ ὅλη του τὴν καρδιά, χωρὶς νὰ ὑπάρχῃ κάποιος λόγος, ἀκόμα κι ἂν τὸν φυλάη ὁ Θεός, πέφτει μόνος του· γιατί μόνος του ξεφεύγει ἀπὸ τὴν γνώση τῆς ἀληθείας.
Γιατί, ἂν ὁ Θεὸς τὸν ἀκούσῃ σὲ ἐκεῖνο, ποὺ ἀπὸ ἐγωκεντρικὸ φρόνημα ζητάει, ὁ πονηρὸς βρίσκει σ᾿ αὐτὸν τόπο καὶ τὸν κάνει σιγὰ σιγὰ νὰ πέσῃ σὲ πολὺ μεγάλα κακά. Οἱ ἀληθινὰ ἅγιοι ἄνθρωποι, ὄχι μόνο δὲν τὰ ἐπιθυμοῦν αὐτά, ἀλλὰ καὶ ὅταν τοὺς τὰ δίδῃ ἀπὸ μόνος Του ὁ Θεός, στενοχωριοῦνται καὶ δυσαρεστοῦνται. Καὶ δὲν τὰ θέλουν αὐτὰ τὰ χαρίσματα. Ὄχι μόνο γιατί εἶναι δυνατὸ νὰ γίνουν γνωστὰ στοὺς ἀνθρώπους. Δὲν τὰ θέλουν· ἔστω κι ἂν πρόκειται νὰ μείνουν χωρὶς καμμιὰ δημοσιότητα. Δὲν τὰ θέλουν αὐτὰ καθ᾿ ἑαυτά*.
Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἁγίους πατέρας, ἀπό τὴν πολλή του καθαρότητα, ἔλαβε (πρὶν ἀκόμη φθάσῃ σὲ τελειότητα), τὸ χάρισμα νὰ προγνωρίζη, ποιός ἐπήγαινε νὰ τὸν ἐπισκεφθῇ. Καὶ τί νομίζετε ἔκαμε; Παρακάλεσε τὸν Θεόν, καὶ ἔβαλε καὶ ἄλλους νὰ Τὸν παρακαλέσουν, νὰ τοῦ πάρῃ πίσω το χάρισμα.
Συμπέρασμα:
Ὅσοι ἐπῆραν χαρίσματα, ὁ Θεός τοὺς τὰ ἔδωσε· ἢ ἐπειδὴ εἶχαν πολλὴ ἁπλότητα, ἢ ἐπειδὴ τὸ ἀπαιτοῦσε κάποιος ἰδιαίτερος λόγος. Χωρὶς αὐτὲς τίς προϋποθέσεις, νὰ τὸ ξέρετε ὅτι ἐκείνους ποὺ φαίνονται πὼς ἔχουν χαρίσματα, δὲν τοὺς κινεῖ τὸ θεῖο νεῦμα· πάντως ὅμως δὲν πρέπει καὶ νὰ φαντασθοῦμε ὅτι τὸ «χάρισμά» τους εἶναι ἐντελῶς τυχαῖο.
Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἁγίους πατέρας, ἀπό τὴν πολλή του καθαρότητα, ἔλαβε (πρὶν ἀκόμη φθάσῃ σὲ τελειότητα), τὸ χάρισμα νὰ προγνωρίζη, ποιός ἐπήγαινε νὰ τὸν ἐπισκεφθῇ. Καὶ τί νομίζετε ἔκαμε; Παρακάλεσε τὸν Θεόν, καὶ ἔβαλε καὶ ἄλλους νὰ Τὸν παρακαλέσουν, νὰ τοῦ πάρῃ πίσω το χάρισμα.
Συμπέρασμα:
Ὅσοι ἐπῆραν χαρίσματα, ὁ Θεός τοὺς τὰ ἔδωσε· ἢ ἐπειδὴ εἶχαν πολλὴ ἁπλότητα, ἢ ἐπειδὴ τὸ ἀπαιτοῦσε κάποιος ἰδιαίτερος λόγος. Χωρὶς αὐτὲς τίς προϋποθέσεις, νὰ τὸ ξέρετε ὅτι ἐκείνους ποὺ φαίνονται πὼς ἔχουν χαρίσματα, δὲν τοὺς κινεῖ τὸ θεῖο νεῦμα· πάντως ὅμως δὲν πρέπει καὶ νὰ φαντασθοῦμε ὅτι τὸ «χάρισμά» τους εἶναι ἐντελῶς τυχαῖο.
Σημείωση:
*Στὶς παραγράφους, ποὺ ἀκολουθοῦν, ὁ Ἐπίσκοπος Ἰγνάτιος μὲ ρήσεις πατέρων καὶ παραδείγματα ἁγίων ἀναπτύσσει τὴν θεόσοφη αὐτὴ παρατήρηση τοῦ ἁγίου Ἰσαάκ του Σύρου.
Οἱ πραγματικὰ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, ἕνα σκέπτονται συνεχῶς μέσα τους: ὅτι δὲν εἶναι ἄξιοι νὰ εἶναι δοῦλοι καὶ ὄργανα τοῦ Θεοῦ. Μόνο ἀπὸ αὐτὸ τὸ φρόνημα, μποροῦμε νὰ καταλάβωμε, ἂν κάποιος εἶναι πραγματικὰ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ[68].
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Α Γ Ι Ο Υ Ι Γ Ν Α Τ Ι Ο Υ Μ Π Ρ Ι Α Ν Τ Σ Ι Α Ν Ι Ν Ω Φ Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Υ
Σ Τ Α Υ Ρ Ο Υ Π Ο Λ Ε Ω Σ
«Θ Α Υ Μ Α Τ Α Κ Α Ι Σ Η Μ Ε Ι Α»
(ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΠΡΕΒΕΖΑ 2000)
Βιβλιογραφία
[68] Ἰσαάκ τοῦ Σύρου, Λόγος ΛΣΤ' σελ. 157-158.
___________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου