Ὅλες οἱ ἀναρτήσεις τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ
«Θαύματα καὶ σημεῖα» ΕΔΩΔύσκολο στὸν ἄνθρωπο νὰ ἔχῃ δόξα καὶ τιμὴ χωρὶς ζημία στὴν ψυχὴ του[69].
Δύσκολο ὄχι μόνο γιὰ τοὺς ἐμπαθεῖς, ἐκείνους ποὺ ἀγωνίζονται νὰ νικήσουν τὰ πάθη τους, ἀλλὰ καὶ σ᾿ ἐκείνους ποὺ τὰ ἐνίκησαν· καὶ στοὺς ἁγίους. Γιατί, ἔστω καὶ ἂν τοὺς ἔδωκε ὁ Θεὸς τὴν νίκη κατὰ τῆς ἁμαρτίας, ὅμως δὲν ξαναγυρίσουν στὴν ἁμαρτία καὶ νὰ ξαναϋποδουλωθοῦν στὰ πάθη· ὅπως ἔγινε μὲ μερικούς, ποὺ δὲν ἔδειξαν τὴν ἀπαιτούμενη νήψη καὶ ἐπαγρύπνηση, ἀλλὰ ἐθάρρησαν στὸν ἑαυτό τους, στὴν πνευματική τους κατάσταση!
Ἡ ροπὴ στὴν ὑπερηφάνεια, λέγει ὁ ἅγιος Μακάριος, ἐξακολουθεῖ νὰ ὑπάρχῃ ἀκόμη καὶ στὶς πιὸ καθαρὲς ψυχές[70]. Ἡ ροπὴ αὐτὴ εἶναι ἡ πρώτη αἰτία, ποὺ σπρώχνει τὸν ἄνθρωπο νὰ γοητευθῇ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ ξαναγυρίσῃ σ᾿ αὐτήν. Καὶ γι᾿ αὐτὸ καὶ τὸ χάρισμα τῶν ἰαμάτων καὶ ὅλα τὰ ἄλλα ἀντιληπτὰ χαρίσματα, εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνα σ' ἐκείνους ποὺ τὰ ἔλαβαν· γιατί γίνονται ἀντικείμενα μεγάλης τιμῆς ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους μὲ σαρκικὸ φρόνημα.
Ἀντίθετα τὰ μὴ ἀντιληπτὰ χαρίσματα εἶναι σὲ ἀσύγκριτο βαθμὸ ἀνώτερα ἀπὸ ἐκεῖνα, ποὺ πέφτουν στὴν ἀντίληψή μας. Π.χ. τὸ χάρισμα νὰ ὁδηγῇ ψυχὲς στὴ σωτηρία, καὶ νὰ τίς θεραπεύῃ ἀπὸ τὰ πάθη, ὁ κόσμος οὔτε τὸ καταλαβαίνει οὔτε τοῦ δίνει σημασία. Καὶ ὄχι μόνο δὲν τιμᾷ καὶ δὲν δοξάζει τοὺς λειτουργοὺς τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔχουν τὸ χάρισμα αὐτό, ἀλλὰ καὶ τοὺς ταλαιπωρεῖ καὶ τοὺς μισεῖ, ἐπειδὴ ἔχουν πράξῃ διαφορετικὰ ἀπὸ ἐκείνη ποὺ δέχονται οἱ ἀρχὲς τοῦ κόσμου αὐτοῦ· ἐπειδὴ «ἀπειλοῦν τὴν δεσποτεία τοῦ κοσμοκράτορα»[71].
Ὁ εὔσπλαγχνος Θεὸς δίνει στοὺς ἀνθρώπους ἐκεῖνο ποὺ τοὺς εἶναι πράγματι ἀναγκαῖο καὶ ὠφέλιμο· ἔστω καὶ ἂν οἱ ἴδιοι δὲν τὸ καταλαβαίνουν! Ποτὲ δὲν δίνει κάτι, ποὺ μπορεῖ νὰ ὠφελήσῃ λίγο καὶ βλάψῃ πολύ· ἔστω καὶ ἂν οἱ ἄνθρωποι μὲ σαρκικὸ φρόνημα καὶ ἄγνοια, διψοῦν γιὰ κάτι τέτοια καὶ τὰ ἀναζητοῦν.
Ὁ ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σῦρος λέγει:
«Πολλοὶ ἔκαμαν θαύματα. Ἀνέστησαν καὶ νεκρούς. Ἐκοπίασαν νὰ ἐπαναφέρουν ἁμαρτωλοὺς καὶ πλανημένους στὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ· ἔκαμαν ὅπως θὰ ἐλέγαμε, θαύματα: μέσῳ αὐτῶν ὡδηγήθηκαν πολλοὶ στὸν Χριστό! Καὶ ὅμως. Αὐτοί, ποὺ ἔδωσαν σὲ ἄλλους ζωή, ἔπεσαν οἱ ἴδιοι σὲ πάθη μιαρά, ἐπειδὴ εἶχαν μόνοι τους προκαλέσει στὸν ἑαυτό τους τὸν θάνατο»[72].
Ὁ ἅγιος Μακάριος διηγεῖται ὅτι κάποιος συνασκητής του ἔλαβε τὸ χάρισμα τῶν ἰαμάτων σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε ἐθεράπευε κάθε εἴδους ἄρρωστο μὲ μιὰ ἁπλὴ ἐπίθεση τῶν χεριῶν του. Ὅμως ὁ ἀσκητὴς αὐτός, μὲ τὸ νὰ δοξάζεται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ὑπερηφανεύθῃ, καὶ ἔπεσε στὸ πιὸ μεγάλο βάθος ἁμαρτίας[73]....
Στὸ βίο τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ μεγάλου γίνεται λόγος γιὰ κάποιο νεαρὸ μοναχό, ποὺ ἔδινε ἐντολὲς στοὺς ἁγίους ὄναγρους στὴν ἔρημο καὶ τὸν ὑπάκουαν. Ὁ ὅσιος Ἀντώνιος, ὅταν τὸ ἄκουσε, εἶπε πὼς δὲν εἶχε καθόλου ἐμπιστοσύνη στὴν πνευματικὴ οἰκοδομὴ τοῦ θαυματουργοῦ αὐτοῦ. Καὶ δὲν ἄργησε νὰ ἔλθῃ ἡ εἴδηση γιὰ τὴ θλιβερὴ πτώση τοῦ μοναχοῦ[74].
Ὁ εὔσπλαγχνος Θεὸς δίνει στοὺς ἀνθρώπους ἐκεῖνο ποὺ τοὺς εἶναι πράγματι ἀναγκαῖο καὶ ὠφέλιμο· ἔστω καὶ ἂν οἱ ἴδιοι δὲν τὸ καταλαβαίνουν! Ποτὲ δὲν δίνει κάτι, ποὺ μπορεῖ νὰ ὠφελήσῃ λίγο καὶ βλάψῃ πολύ· ἔστω καὶ ἂν οἱ ἄνθρωποι μὲ σαρκικὸ φρόνημα καὶ ἄγνοια, διψοῦν γιὰ κάτι τέτοια καὶ τὰ ἀναζητοῦν.
Ὁ ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σῦρος λέγει:
«Πολλοὶ ἔκαμαν θαύματα. Ἀνέστησαν καὶ νεκρούς. Ἐκοπίασαν νὰ ἐπαναφέρουν ἁμαρτωλοὺς καὶ πλανημένους στὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ· ἔκαμαν ὅπως θὰ ἐλέγαμε, θαύματα: μέσῳ αὐτῶν ὡδηγήθηκαν πολλοὶ στὸν Χριστό! Καὶ ὅμως. Αὐτοί, ποὺ ἔδωσαν σὲ ἄλλους ζωή, ἔπεσαν οἱ ἴδιοι σὲ πάθη μιαρά, ἐπειδὴ εἶχαν μόνοι τους προκαλέσει στὸν ἑαυτό τους τὸν θάνατο»[72].
Ὁ ἅγιος Μακάριος διηγεῖται ὅτι κάποιος συνασκητής του ἔλαβε τὸ χάρισμα τῶν ἰαμάτων σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε ἐθεράπευε κάθε εἴδους ἄρρωστο μὲ μιὰ ἁπλὴ ἐπίθεση τῶν χεριῶν του. Ὅμως ὁ ἀσκητὴς αὐτός, μὲ τὸ νὰ δοξάζεται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ὑπερηφανεύθῃ, καὶ ἔπεσε στὸ πιὸ μεγάλο βάθος ἁμαρτίας[73]....
Στὸ βίο τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ μεγάλου γίνεται λόγος γιὰ κάποιο νεαρὸ μοναχό, ποὺ ἔδινε ἐντολὲς στοὺς ἁγίους ὄναγρους στὴν ἔρημο καὶ τὸν ὑπάκουαν. Ὁ ὅσιος Ἀντώνιος, ὅταν τὸ ἄκουσε, εἶπε πὼς δὲν εἶχε καθόλου ἐμπιστοσύνη στὴν πνευματικὴ οἰκοδομὴ τοῦ θαυματουργοῦ αὐτοῦ. Καὶ δὲν ἄργησε νὰ ἔλθῃ ἡ εἴδηση γιὰ τὴ θλιβερὴ πτώση τοῦ μοναχοῦ[74].
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Α Γ Ι Ο Υ Ι Γ Ν Α Τ Ι Ο Υ Μ Π Ρ Ι Α Ν Τ Σ Ι Α Ν Ι Ν Ω Φ Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Υ
Σ Τ Α Υ Ρ Ο Υ Π Ο Λ Ε Ω Σ
«Θ Α Υ Μ Α Τ Α Κ Α Ι Σ Η Μ Ε Ι Α»
(ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΠΡΕΒΕΖΑ 2000)
Βιβλιογραφία
[69] Ἰσαάκ του Σύρου, Λόγος Α'.
[70] Μακαρίου του Αἰγυπτίου, Ὁμιλία Ζ § 4.
[71] Τύχωνος τοῦ Ζαντόνσκ, τόμ. 15, ἐπιστολὴ 103, 4.
[72] Ἰσαάκ του Σύρου, Λόγος ΚΓ' (ἔ.α. σελ. 94).
[73] Μακαρίου του Αἰγυπτίου, ὁμιλία ΚΖ' 16.
[74] Πατερικὸν κατ' ἀλφάβητον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου