Αββάς Παμβώ: ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ

ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ

Από τον Ευεργετινό, ο Αββάς Παµβώ (303-374):

(Ήταν ασκητής στην έρηµο της Νιτρίας, στην Αίγυπτο, σύγχρονος του Μεγάλου Αντωνίου. Είχε δύο χαρακτηριστικά για τα οποία έγινε ιδιαίτερα γνωστός: α. Κατόπιν ασκήσεως κατάφερε να µη βγαίνει από τα χείλη του λόγος αργός (µη εποικοδοµητικός).

Όταν τον ρωτούσαν για θέµατα των Αγίων Γραφών, τις οποίες είχε µάθει µε πολύ κόπο, διότι προσήλθε χωρίς να ξέρει γράµµατα στην άσκηση, δεν απαντούσε ούτε σε µια απλή ερώτηση χωρίς προσευχή, και χωρίς να έχει πληροφορία από το Θεό.
 

Πολλές φορές έκανε µήνες ολόκληρους να απαντήσει. Και β. ∆εν έφαγε ποτέ του άρτο, χωρίς να εργασθεί προσωπικά για να τον κερδίσει, πλέκοντας ψαθιά. Σε µεγάλη ηλικία το πρόσωπό του έλαµπε σαν το πρόσωπο του Μωϋσέως την αρχαία εποχή, (µετά την εµφάνιση του Θεού σ’ αυτόν), ώστε οι µοναχοί να µη µπορούν να το ατενίζουν.

Γέροντας Παµβώ:

…«Και θα σου πω το εξής παιδί µου (λέγει προς τον µαθητή του), ότι θα έρθουν µέρες που οι Χριστιανοί θα προσθέτουν και θα αφαιρούν, και θα τροποποιούν τα βιβλία των ιερών Ευαγγελιστών, και των Αγίων Αποστόλων, και των θείων Προφητών και των Αγίων Πατέρων.
 

Θα υποτονίζουν τις άγιες Γραφές, και θα συνθέτουν τροπάρια, ύµνους και γραπτά τεχνιέντως. Ο νους τους θα διαχυθεί από αυτά και θα αποµακρυνθεί από το Ουράνιο Πρότυπό του. Γι’ αυτούς τους λόγους οι άγιοι πατέρες είχαν προγενέστερα παροτρύνει τους µοναχούς της ερήµου, να καταγράψουν τους βίους των Πατέρων όχι σε περγαµηνές, αλλά σε χαρτί, διότι η ερχοµένη γενιά θα τους αλλάξει για να συµπίπτουν µε τις προσωπικές τους προτιµήσεις.
 

Ώστε, όπως βλέπεις, το κακό που θα έρθει θα είναι τροµερό».

Τότε ο µαθητής είπε: « Ώστε γέροντα οι παραδόσεις και τα έθιµα των Χριστιανών πρόκειται να αλλάξουν; Μήπως δεν θα υπάρχουν αρκετοί ιερείς στην εκκλησία, όταν θα έλθουν αυτοί οι δυστυχείς καιροί»; 

 

Ο γέροντας τότε είπε:
 

«Σ’ αυτούς τους καιρούς η αγάπη στο Θεό σε πολλές ψυχές θα ψυγεί, και µεγάλη θλίψη θα πέσει στον κόσµο. Το ένα έθνος θα αποστρέφεται το άλλο. Λαοί θα µετακινούνται από τα µέρη τους. Οι κυβερνήτες θα είναι µπερδεµένοι. Ο κλήρος θα βαδίσει προς την αναρχία, και οι µοναχοί θα κλίνουν περισσότερο προς την αµέλεια. Οι ηγέτες της Εκκλησίας θα θεωρούν ανώφελο ότι προέτρεπε σε ψυχική σωτηρία, τόσο για τον εαυτό τους, όσο και για τις ψυχές των ποιµνίων τους, και θα αποβάλλουν κάθε τέτοιο ενδιαφέρον.

Όλοι θα δείχνουν προθυµία και δραστηριότητα για όλα τα θέµατα που θα αφορούν το τραπέζι του φαγητού τους και τις ορέξεις τους. Θα είναι νωθροί στις προσευχές τους, και επιπόλαιοι στις κρίσεις τους. Όσο για τους βίους και τις διδασκαλίες των Αγίων Πατέρων, δεν θα έχουν κανένα ενδιαφέρον να τους µιµηθούν, ούτε ακόµη και να τους ακούσουν. Αλλά µάλλον θα µεµψιµοιρούν και θα λέγουν: 

 

«Αν είχαµε ζήσει στους δικούς τους καιρούς, τότε θα’ χαµε συµπεριφερθεί σαν κι’ αυτούς». Και οι επίσκοποι θα υποχωρούν στους ισχυρούς του κόσµου, δίνοντας απαντήσεις σε διάφορα θέµατα, µόνο αφού πάρουν δώρα από παντού, και αφού συµβουλευθούν την κοσµική λογική των µορφωµένων. Τα δίκαια του πτωχού δεν θα υπερασπίζονται, θα καταπιέζουν τις χήρες και θα ταλαιπωρούν τα ορφανά.
 

Η διαφθορά θα διαπερνά αυτούς τους ανθρώπους. Οι περισσότεροι δεν θα πιστεύουν στο Θεό, θα µισούν ο ένας τον άλλο, και θα κατατρώγωνται µεταξύ τους σαν τα θηρία. Ο ένας θα κλέβει τον άλλο, θα µεθούν, και θα βαδίζουν σαν τυφλοί». 

 

Ο µαθητής ξανά ρώτησε:

«Τι µπορούµε να κάνουµε σε µια τέτοια κατάσταση»; Και ο γέροντας Παµβώ απάντησε:
 

«Παιδί µου, σ’ αυτούς τους καιρούς όποιος σώσει την ψυχή του, και προτρέψει και άλλους να σωθούν, θα ονοµασθεί Μέγας στο βασίλειο του Ουρανού».

(Η προσθήκη τροπαρίων και γενικά η µελωδική απόδοση ύµνων και εκφωνήσεων στη θεία λατρεία, ναι µεν δηµιούργησε µια µεταβατική περίοδο επικίνδυνη κυρίως για τους ασκητές,  και γι’ αυτό προειδοποιεί το µαθητή του ο άγιος γέροντας, ώστε αυτός να µην ασχοληθεί µε αυτά, όµως στην Εκκλησία τελικά επικράτησαν ύµνοι θεόπνευστοι και µελωδίες άξιες της αποστολής Της. Απόδειξη ότι µεγάλοι Πατέρες, όπως ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Άγιος Ιωάννης ο ∆αµασκηνός, ο Ρωµανός ο µελωδός, ο άγιος Κοσµάς ο µελωδός, κλπ. ασχολήθηκαν λίαν επιτυχώς µε αυτά.

Η ψυχρότης της αγάπης των πολλών, αυξάνει όσο πλησιάζοµε το τέλος του κόσµου. Το ίδιο και η διαφθορά των κληρικών και µοναχών. Ο συµβιαβασµός µε την κοσµική εξουσία θα µεγιστοποιηθεί όταν πλησιάσοµε την εποχή του Αντιχρίστου, δηλ. την εποχή του ενός παγκόσµιου κυβερνήτη, διότι τέτοιος θα είναι, σύµφωνα µε τις ιερές Γραφές, ο Αντίχριστος. Εποµένως έχοµε φθάσει στην εποχή αυτή, αφού όλοι τώρα µιλούν γιαΠαγκοσµιοποίηση!
 

Η παναίρεση της Πανθρησκείας ήδη προωθείται από διάφορα κέντρα, όπως του ΟΗΕ, του Παγκ. Συµβουλίου Εκκλησιών, της παπικής εξουσίας, και από άθεους «θεολόγους» και ιεράρχες ακόµη και εντός της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
 

Τη µεγαλύτερη δραστηριότητα δείχνει ο παπισµός, προσπαθώντας να καταλάβει την αρχηγική καθέδρα όλων των «θρησκειών». Για το λόγο αυτό γίνονται οι ψευτοταπεινώσεις και συγνώµες και δήθεν καλοσύνες του πάπα. ∆ιότι τώρα αντί για διωγµό κατά των άλλων θρησκειών και οµολογιών, οι παπικοί έχουν το: Βάλε µια µετάνοια στον Πάπα, και πίστευε ότι θέλεις! -ΛΜ∆).

ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ

«Πᾶνος»