Ἀπό τό Γεροντικό τοῦ Σινᾶ 3

Ὅλες οἱ ἀναρτήσεις 

«Ἀπό τό Γεροντικό τοῦ Σινᾶ» ΕΔΩ

Ξόιος

Ένας πατέρας έλεγε για τον αββά Ξόϊο τον Θηβαίο ότι πήγε κάποτε στο Σινά. Όταν έφευγε από κει τον συνάντησε ένας αδελφός και του είπε στενάζοντας:
– Στεναχωριόμαστε αββά, επειδή δεν βρέχει.

Του απαντά ο γέροντας:
– Γιατί δεν προσεύχεστε και δεν παρακαλείτε τον Θεό;

Του αποκρίνεται ο αδελφός:
– Και προσευχόμαστε και λιτανείες κάνουμε και πάλι δεν βρέχει.

Του λέει ο γέροντας:
– Η αλήθεια είναι ότι δεν προσεύχεστε με ένταση. Θέλεις να μάθεις ότι αυτό είναι αλήθεια.

Σήκωσε το χέρια του στον ουρανό προσευχόμενος και αμέσως έβρεξε. Μόλις το είδε αυτό ο αδελφός φοβήθηκε, έπεσε με το πρόσωπο στη γη και τον προσκύνησε, αλλά ο γέροντας έφυγε. Ο αδελφός γνωστοποίησε σ’ όλους το γεγονός και αυτοί όταν το άκουσαν δόξασαν το Θεό.

Πέτρος

Διηγούνταν για τον αββά Πέτρο και τον αββά Επίμαχο ότι ήταν συνασκητές στη Ραϊθώ. Ενώ έτρωγαν όλοι οι ασκητές μαζί, πίεσαν τους δύο αββάδες τον αββά Πέτρο και Επίμαχο να καθίσουν στο τραπέζι που ήταν για τους γέροντες. Ύστερα από πολλές προσπάθειες πήγε μόνο ο αββάς Πέτρος. Σαν σηκώθηκαν από το φαγητό του λέει ο αββάς Επίμαχος του αββά Πέτρου:
– Πως τόλμησες να πας στο τραπέζι των γερόντων;

Αποκρίθηκε αυτός:
– Εάν καθόμουν μαζί σας οι αδελφοί θα με είχαν σαν γέροντα και θα με ανάγκαζαν να σερβιριστώ πρώτος και θα με θεωρούσαν μεγαλύτερο σας. Τώρα όμως που πήγα κοντά στους γέροντες, ήμουν μικρότερος απ’ όλους και ταπεινότερος στους λογισμούς.

Σέργιος

Μας διηγήθηκαν απ’ τους πατέρες του Σινά για τον αββά Σέργιο, τον αναχωρητή λέγοντας ότι:
Όταν έμενε στο Σινά., ο οικονόμος τον τοποθέτησε στα μουλάρια. Μιά μέρα καθώς επέστρεφε, ένα λιοντάρι ήταν ξαπλωμένο στο δρόμο. Μόλις το είδαν τα μουλάρια και οι οδηγοί τους ζάρωσαν από το φόβο τους, το έβαλαν στα πόδια. Τότε ο αββάς Σέργιος αφού πήρε από το σάκκο του ένα κομμάτι ψωμί, πλησίασε το λιοντάρι και του λέει:
– Πάρε την ευλογία των πατέρων και φύγε από τον δρόμο για να περάσουμε.

Αφού πήρε το λιοντάρι την τροφή, έφυγε».

* * *

Για τον ίδιο τον αββά Σέργιο, τον αναχωρητή, μας διηγήθηκε ο μαθητής του, ο αββάς Σέργιος ο Αρμένης ότι:
– Με ενοχλούσε πολύ που ο αββάς Γρηγόριος, ο οποίος ήταν ηγούμενος του μοναστηριού των Φάρων να τον πάω στο γέροντα (αββά Σέργιο). Μια μέρα λοιπόν τον πήγα στον γέροντα. Βρισκόταν εκείνη την εποχή ο γέροντας στα μέρη της Νεκράς θάλασσας. Μόλις λοιπόν τον αντίκρυσε ο γέροντας, τον ασπάσθηκε με πάρα πολύ χαρά και αφού έφερε νερό του έπλυνε τα πόδια και ολόκληρη τη μέρα συζητούσε μαζί του για την ωφέλεια της ψυχής. Την επόμενη μέρα τον ξεπροβόδισε.

Όταν λοιπόν έφυγε ο αββάς Γρηγόριος λέω στον γέροντα:
– Γνωρίζεις πάτερ, ότι σκανδαλίσθηκα, γιατί ενώ σου έφερα πολλούς επισκόπους και πρεσβύτερους και μερικούς άλλους, ποτέ κανενός απ’ αυτούς δεν έπλυνες τα πόδια παρά μόνο του αββά Γρηγορίου;

Τότε μου απαντά ο γέροντας:
– Εγώ, ποιος είναι ο αββάς Γρηγόριος δεν γνωρίζω· αυτό μόνο γνωρίζω, ότι πατριάρχη δέχτηκα στη σπηλιά μου. Γιατί είδα να φορά ωμοφόριο και να κρατά το Ευαγγέλιο.

Πράγματι αυτό πραγματοποιήθηκε, γιατί ύστερα από έξι χρόνια αξίωσε ο Θεός τον αββά Γρηγόριο να γίνει πατριάρχης στη Θεούπολη. όπως προέβλεψε ο γέροντας.

Πηγή:https://greekdownloads.wordpress.com/

«Πᾶνος»