Κείμενο καί Φωτογραφίες: Γιάννης Κατσέας
Ἀποτελεῖ σήμερα τή μοναδική μαρτυρία ζωῆς σέ ἕνα ἐρειπωμένο σήμερα χωριό κοντά στά βουλγαρικά σύνορα. Κτίστηκε στά 1848, ὅπως διαβάζουμε σέ ἐντοιχισμένες πλάκες στή βόρεια καί ἀνατολική πλευρά καί Ἁγιογραφήθηκε τό 1860.
Ἔχει μεγάλες διαστάσεις (25,50X17,90 μ.). Σέ κάτοψη ἔχει τή μορφή τρίκλιτης Βασιλικῆς μέ ἐγκάρσιο κλίτος καί ἀνοικτό περίστωο.
Ὁ
γυναικωνίτης καταλαμβάνει τό χῶρο πάνω ἀπό τό περίστωο. Τό καμπαναριό,
στό κέντρο τῆς δυτικῆς πλευρᾶς, κτίστηκε στά 1884. Στό τύμπανο τῆς
δυτικῆς κύριας εἰσόδου ἀπεικονίζεται ἡ σύναξη τῶν Ταξιαρχῶν καί τῶν
Ἀσωμάτων Δυνάμεων. Ἡ παράσταση στέφεται μέ ἐπιγραφή καί φέρει τή
χρονολογία 1877.
Ἡ Βασιλική αὐτή εἶχε τήν τύχη νά λεηλατηθεῖ καί νά καεῖ ἡ ξύλινη ὀροφή της ἀπό τίς βουλγαρικές ὀρδές πού λυμαινόντουσαν τά Μαρτυρικά αὐτά Ἅγια χώματα.
Οἱ εἰκόνες καί ἡ Ἁγιογράφιση τοῦ Ναοῦ ἔγιναν ὅπως καί στήν ὑπόλοιπη περιοχή ἀπό τούς Ἁγιογράφους τοῦ 19ου αἰῶνα Στεργίου Γεωργιάδη καί Γεωργίου Ζυρνοβίτη ἀπό τό Κάτω Νευροκόπι (Ζύρνοβο), τοῦ Δημητρίου ἀπό τό Κατάφυτο (Καρακιοί), Κυριαζή ἀπό τόν Αἴνο καί Ἰερεμία ἀπό τό Μελένικο.
Σήμερα σώζονται ἐλάχιστες ἀπό αὐτές μέ καλύτερες στήν κεντρική εἴσοδο τοῦ Ναοῦ καθώς τήν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου μας, στά τόξα τῶν περιστυλίων καί δεξιά-ἀριστερά τῆς εἰσόδου.
Περιμετρικά τῆς Ἐκκλησίας ὑπάρχουν ἄφθονοι λιθοσωροί τοῦ χωριοῦ Ἀκρινοῦ (Λόφτσια) πού μαρτυροῦν τό μέγεθος τοῦ χωριοῦ αὐτοῦ πού ἦταν κάποτε τό μεγαλύτερο ἐμπορικό κέντρο τῆς περιοχῆς αὐτῆς.
Σέ μιά ἔκθεση τοῦ κάποτε ὁ τότε ἐπιθεωρητής τοῦ νομοῦ Δράμας πού περιόδευε καί κατέγραφε τά προβλήματα στέγασης τῶν σχολικῶν κτιρίων τῆς περιοχῆς ἔγραψε γιά τό χωριό αὐτό πώς διέθετε τά μοναδικά διδακτήρια πού ἦταν καινουργῆ ἕως τέλεια καί πώς τό τότε χωριό αὐτό μέ τόν πρόεδρο Γιῶργο Βοτζίκη εἶχε κατοίκους 1240 Ἑλληνικές ψυχές.
Ἄν ἀναλογιστεῖ κάποιος τά δεινά πού πέρασε αὐτή ἡ ἀκριτική σήμερα ἐπαρχία τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους (γιατί τότε παρ᾿ ὅλο πού ἦταν τμῆμα τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας ὁ Ἑλληνισμός κατοικοῦσε πολύ βορειότερα μέ ἀμιγῶς Ἑλληνικές κοινότητες καί συχνά πόλεις μέ μικτούς Ἐθνοτικά κατοίκους) διατήρησε τήν Ἑλληνικότητα καί τήν Ὀρθόδοξη Πίστη της συνεχίζοντας τήν Πνευματική της ἀνάπτυξη.
Πολλές μεταβυζαντινές Ἐκκλησίες χτίστηκαν τήν περίοδο αὐτή πού γιά πολλούς θεωρήθηκε ὅτι ἦταν "ἔκρηξη ἀνοικοδόμησης Ναῶν". Σήμερα ἡ Ἐκκλησία αὐτή γιορτάζει ἀνήμερα στίς 7 καί 8 Νοεμβρίου μέ πλῆθος πιστῶν ἀπό ὅλη τήν Μακεδονία καθώς καί πολλούς ἀπό τήν γειτονική Βουλγαρία.
Μετά ἀπό τήν Θεία Λειτουργία προσφέρεται στούς συμμετέχοντες τό γνωστὸ παραδοσιακό φαγητό "Κεσκέκι" καί στήνεται ὑπαίθριος χορός μέ νταούλια καί ζουρνᾶδες.
Μιά μικρή λεπτομέρεια, ὁ ὑποψιασμένος ἀναγνώστης θά διακρίνει πάνω ἀπό τήν Ἁγιογραφία τῆς κεντρικῆς θύρας τοῦ Ναοῦ τήν προσπάθεια τῶν βούλγαρων νά ἀλλάξουν τήν γραμματοσειρά της μέ βουλγαρικά γράμματα, πιθανότατα κατά τήν βουλγάρικη κατοχή ὅπου ἔγιναν στήν ὅλη περιοχή πολλαπλά ἐγκλήματα κατά τῆς προσπάθειας ἐκβουλγαρισμοῦ τῶν κατοίκων της ...
______________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΦΙΛΕ ΓΙΑΝΝΗ, ΤΟ ΕΡΓΟ ΣΟΥ ΑΥΤΟ, ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙΣ ΟΣΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ, ΜΑΣ ΣΥΓΚΙΝΕΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΥΤΗ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΔΑΚΡΥΣΩ.
ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ -ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΚΑΙ ΤΟ ΤΙ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ, ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ ΤΗΝ ΕΧΘΡΑ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΚΙ ΑΡΑΧΝΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΑΣ....ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΟΝ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ.
ΓΙ'ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΟΛΑ ΤΡΙΓΥΡΩ.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙΣ. Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ.