Γράφει ὁ ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
Μετὰ τὸ 1821, ἡ πολιτικὴ ποὺ ἀναδύθηκε στὴν πατρίδα μας ἄρχισε νὰ παίρνῃ σχῆμα «εὐρωπαϊκό», ὡς ἰδεολογία ὑπέρβασης τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἂς μὴ σπεύσει, ὅμως, κάποιος νὰ μᾶς κατηγορήσῃ ὅτι ἀπορρίπτουμε συνολικὰ τὸν Εὐρωπαϊκὸ πολιτισμό. Ὅταν ἐκτιμᾶμε τὶς διαφορὲς μὲ τὴν Εὐρώπη τὸ κάνουμε στὰ πλαίσια τῆς Ὀρθοδοξίας, στὰ ὅρια τῶν παραδόσεων τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Ἀποκλίνουμε ὡς κράτος, σιγά – σιγά, ἀφήνοντας τὸ Ἑλληνορθόδοξο ἦθος, σὲ πολιτικὲς προτάσεις – ἐπιλογὲς τῆς Ἀστικῆς – Μαρξιστικῆς κοσμοθεωρίας καὶ βιοθεωρίας· ἔτσι ἡ λειτουργία τῆς ἐξουσίας, τῆς οἰκονομικῆς κυρίως, προσδέθηκε στὸ ἅρμα τοῦ Καπιταλισμοῦ, στὸ χῶρο τῶν «διαπλεκομένων συμφερόντων».
Εὔστοχη ἡ παρατήρηση τοῦ Ἀπόστολου Βακαλόπουλου:
«Ὁ ἀκραῖος ἀτομισμὸς τῶν Ἑλλήνων καὶ κυρίως τῶν ἡγετῶν τους, ἡ ἄρνησή τους νὰ σμικρύνουν τὸ γιγάντιο ἐγώ τους γιὰ τὴν ἐπιτυχία μιᾶς συλλογικῆς προσπάθειας, εἶχε ὀλέθριες ἐπιδράσεις στὶς πράξεις τους ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα» (Βλέπε βιβλίο τοῦ «Ὁ χαρακτῆρας τῶν Ἑλλήνων», σελ. 115).
Τὴν τάση – ὁρμὴ τοῦ ἀνθρώπου γιὰ ποιοτικὰ ἅλματα ἀπὸ τὸ «καθ᾿ εἰκόνα στὸ καθ᾿ ὁμοίωσιν» (Γέν. Α', 26), ἡ ὑλιστικὴ σκέψη τὴν ὀνόμασε «ἀρχέγονη βούληση τοῦ ἀνθρώπου γιὰ ὑπέρβαση τῆς ἀτομικότητάς του καὶ αὐτῆς ἀκόμα τῆς βιολογικῆς του ὕπαρξης».
Αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ προσπάθεια ὑπέρβασης τῆς βιολογικῆς του ὕπαρξης, βρίσκεται στὸ νοητικὸ θεμέλιο τοῦ «νέου νομοσχεδίου» γιὰ τήν, καὶ σὲ θεσμικὸ ἐπίπεδο, σαρκικὴ ἕνωση ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου. Προσπάθεια σὲ λάθος κατεύθυνση! Ἁμαρτία δηλ.!
Ἐπί τέλους, αὐτοὶ οἱ κυβερνῆτες (Μητσοτάκης, κυβέρνηση κλπ), πὼς δὲν κατανοοῦν ὅτι μεταπίπτουν σὲ ἐπίπεδο «ἀθέσπιστων συνηθειῶν»; Συνήθειες ποὺ δὲν νομιμοποιεῖ οὔτε ἡ ἴδια ἡ Φύση; Στ᾿ ἀλήθεια, θαυμάζουμε καὶ δοξάζουμε τὸν Θεό, ποὺ μᾶς ἔδωσε στὴν Ἁγία Γραφή, ἀλήθειες, ἐντολές – εἰσηγήσεις πνοῆς, μὲ ἀναλύσεις διαχρονικῆς καὶ πανανθρώπινης ἐμβέλειας, ὅπως (παραδείγματα):
α) «Διότι γνότες τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν ἢ εὐχαρίστησαν, ἀλλ᾿ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία· φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν (Ρωμ. α΄, 21-22).
β) «Ἢ οὐδὲ αὐτὴ ἡ φύσις διδάσκει ὑμᾶς... (Α' Κορ. 11, 14).
γ) «Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα οἰκοδομεῖ» (Α' Κορ. 10, 23).
Ὁ ἐγγυημένος – ἀξιόπιστος λόγος τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ ἔχει σταθερὴ σχηματισμένη παρουσία ὄχι μόνο στὴ Γραφὴ ἀλλὰ καὶ στὴν Κτίση – Φύση.
Κάτω ἀπὸ τὶς λεπτομέρειες, τῆς Βιολογίας γιὰ παράδειγμα, ὑπάρχουν ἀρχὲς ἀπαραβίαστες, θέσεις ἀκλόνητες, πρὸς ὄφελος τῶν ἀνθρώπων· εἶναι ἡ γλῶσσα τοῦ Θεοῦ: «τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται, ἢ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης, εἰς τὸ εἶναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους» (Ρωμ. Α', 20).
Ὁ ἐξέχων γενετιστὴς τῆς Ἀμερικῆς FrancisS. Collins, ἐπί κεφαλῆς τοῦ Σχεδίου Ἀνθρωπίνου Γονιδιώματος, αὐτὴ τὴν μαρτυρία τοῦ Ἀπ. Παύλου ὑπογραμμίζει στὸ βιβλίο τοῦ «Ἡ Γλῶσσα τοῦ Θεοῦ».
Σήμερα, μὲ τὸ ἐπαίσχυντο νομοσχέδιο ὑπὲρ τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἡ πολιτικὴ ἡγεσία δὲν μπορεῖ πλέον νὰ ὑπεκφεύγῃ. Κοντὰ στὴν ὑπονόμευση τῆς Ὀρθοδοξίας, χρόνια τώρα, σήμερα προσθέτει καὶ νομοσχέδιο μακροπρόθεσμης ἀσυνέχειας τῆς ζωῆς καὶ τοῦ Ἔθνους, στήνοντας ψεύτικο δικαίωμα «γάμου», καρικατούρας γάμου δηλ.
Ἔχουν ἤδη προηγηθῇ ἐθνοκτόνες πρακτικές, ἐξυπηρετοῦσες τὴ Νέα Τάξη· πρακτικὲς νόθευσης τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ἑλληνικότητας· πρακτικὲς ἐμπόδιο στὴν βιολογικὴ καὶ πνευματικὴ ἀναπαραγωγὴ τοῦ Ἔθνους – Κράτους.
Στὴ ἴχνη του Χίτλερ (δόγμα συνολικῆς εὐθύνης) τὸ Βερολῖνο (Μέρκελ - Σόϊμπλε) μᾶς ἐμφάνιζε στὰ συστημικὰ ΜΜΕ, μετὰ τὸ 2009, ὡς τεμπέληδες, διεφθαρμένους κ.λ.π. Μετὰ τὴν οἰκονομικὴ κρίση – λεηλασία, ἀκολούθησε καὶ ἡ προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν «Κρήτη», ποὺ ἀναγνώρισε «πανηγυρικὰ» καὶ ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία.
Δὲν ἔχουν τόσο σημασία οἱ ὅποιες λαοσυνάξεις (ἂν γίνουν), ὅσο νὰ κατανοήσουν ὅλοι οἱ Ἕλληνες τὴν Φιλοσοφική – Πνευματικὴ διάσταση τῆς Νέο-Ταξικῆς λαίλαπας ἐναντίον τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ (ὅλης) τῆς Ἀνθρωπότητας. Τότε θὰ ὑπάρξῃ (συνολικὰ) ἡ ὑγιὴς ἀντίδραση.
Χρόνια τώρα οἱ κυβερνήσεις (κοινοβουλευτισμός), μὲ ἀμείλικτη συνέπεια βοήθησαν στὴν «ΜΕΤΑΚΕΝΩΣΗ» τῆς Ἀστικῆς – ὑλιστικῆς φιλοσοφίας στὴν Ἑλλάδα. Δὲν ἐξαιροῦνται, βέβαια, καὶ οἱ Δικτατορίες.
Οἱ σημερινοὶ κυβερνῶντες θέλουν νὰ σβήσουν ὅ,τι ὁ Χριστιανισμὸς καὶ οἱ κοινωνιολόγοι ὀνομάζουν «πολιτισμοὶ τῆς ντροπῆς» (shamecultures). Εἶναι ἀλήθεια ὅτι καὶ ὁ Ἀδ. Κοραής, σ᾿ ἀντίθεση μὲ τὸν Κων. Οἰκονόμο ἐξ Οἰκονόμων, παραγνώρισε τὴν ἀξία – ἰδιαιτερότητα τοῦ Ἑλληνορθοδόξου κόσμου, τὴν πολιτισμική του ἰδιαιτερότητα, φροντίζοντας γιὰ μιὰ «ὁμογενοποίηση» στὰ πλαίσια τοῦ Εὐρωπαϊσμοῦ (Διαφωτισμοῦ), πλὴν ὅμως χωρὶς τὰ στοιχεῖα ποὺ συνθέτουν ἕναν, στὴν κυριολεξία, «πολιτισμὸ τῆς ντροπῆς», ὅπως ἐπιχειρεῖ ὁ κ. Κυρ. Μητσοτάκης μὲ τὸ σοδομικὸ νομοσχέδιο.
Ἂς ἀνατρέξει στὴν Ἱστορία ὁ κ. Μητσοτάκης, πρὸς ἔλεγχο, νὰ γνωρίσῃ τὴν ἀντίδραση τοῦ Ἄγγλου στρατηγοῦ Μοντγκόμερυ, ὅταν ἡ βουλὴ στὴν Ἀγγλία ψήφισε τὸν σχετικὸ νόμο περὶ ὁμοφυλοφίλων.
Ἀργότερα ὁ Ἀδ. Κοραής ἀντιλαμβανόμενος τὴν μυωπικὴ (πολιτικὰ καὶ ἠθικὰ) συμπεριφορὰ τῆς Εὐρώπης, τόνισε:
«Ἐκείνας τὰς πολιτικὰς προκρίνω, τὰς ὁποίας παραγγέλει καὶ προκρίνει ἡ ἀπὸ τὸν Θεὸν ἀποκαλυφθεῖσα θρησκεία: "οἴδατε ὅτι οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν. Οὐχ᾿ οὕτως ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ὅς ἐὰν θέλη ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι ἔσται ὑμῶν διάκονος» (Ματθ. 20, 25-26). Ἄλλως τὰ "πολιτικά, χωριζόμενα ἀπὸ τὰ θρησκευτικά, γίνονται κιαφηρικὰ"» (Βλέπε βιβλίο Ἀλεξ. Κ. Παπαδεροῦ – ΜΕΤΑΚΕΝΩΣΙΣ σελ. 297-298).
Σημείωση Ἀλέξ. Κ. Παπαδεροῦ: «Ὁ Κοραής χρησιμοποιεῖ τὴν ἔκφραση «Κιαφηρικὰ» γιὰ νὰ χαρακτηρίσῃ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι, ὑπὸ τὸν μανδύα τῆς εὐσεβείας, κρύπτουν τὴν προσπάθειά των γιὰ ἰδιοτελεῖς σκοποὺς καὶ ὀφέλη» (Σελ. 298).
Σχόλιο: Ὁ Ἀδ. Κοραής, δὲν ἀπαλλάσσει τὸν λαὸ ἀπὸ τὴν ἐνοχή, διότι καὶ αὐτὸς (ὁ λαὸς) εἶναι συνυπεύθυνος γιὰ τὴν πολιτικὴ δράση τοῦ κυβερνήτη – ὑπουργῶν του.
Τονίζει χαρακτηριστικά:
«Οἱ πολῖτες ἑνὸς ἐλεύθερου κράτους δὲν μποροῦν νὰ διακηρύττουν «δὲν εἴμαστε ὑπεύθυνοι γιὰ ὅ,τι πράττουν οἱ Ὑπουργοί μας» (Κοραής, 1828 – 1833, «Ἄτακτα», τόμ. Ι, οέ).
Ὡς ἡμερολόγιο καὶ ἱστορικότητα, ἀποδεικνύεται περίτρανα ὅτι ὁ σημερινὸς κοινοβουλευτισμός, πολίτευμα τῆς Ἀστικῆς τάξης καὶ τῆς Οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας, καμμία σχέση δὲν ἔχει μὲ τὴν Ὀρθοδοξία. Ἔρχονται πάλι, δίκην νομοθετικῆς σταυροφορίας, νὰ ἐπιβάλλουν ἠθικὴ χωρὶς Σταυρὸ ἤ, μᾶλλον, κατὰ τοῦ Σταυροῦ (τέλος σχολίου).
«Ὑμεῖς ἀεὶ τῷ Πνεύματι τῷ Ἀγίω άντιπίπτετε» - Πράξ. ζ΄, 51
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου