Μυργιώτης Παναγιώτης: Χωρίς Χριστό ὑπάρχει εὐτυχία;;

Γράφει ὁ Παναγιώτης Μυργιώτης

Ἡ ἀνθρώπινη ζωὴ δὲν εἶναι στατική. Ἐξελίσσεται. Προχωρᾶ. Ἡ ἐντύπωση πολλῶν ἀνθρώπων εἶναι ὅτι προχωρᾶ πρὸς τὰ ἐμπρός.Ὁ ἄνθρωπος μαθαίνει περισσότερα πράγματα, ἐμπλουτίζει τὶς γνώσεις του. Ζεῖ περισσότερα χρόνια καὶ πιὸ ἄνετα. Οἱ πρόγονοί μας, ὄχι οἱ πολὺ μακρινοί, ἂς ποῦμε οἱ παπποῦδες μᾶς πχ πρὶν ἀπὸ ἑξῆντα χρόνια δὲν εἶχαν τηλεόραση ἢ σταθερὸ τηλέφωνο, καλλιεργοῦσαν τὴν γῆ μὲ ἕνα ἀλέτρι τὸ ὁποῖο ἔσερναν βόδια ἢ ἄλογα. Δὲν εἶχαν ἠλεκτρικὸ ρεῦμα. Ἴσως στεροῦνταν καὶ αὐτὸ τὸ ραδιόφωνο. Τὰ σπίτια μικρὰ μὲ λίγα δωμάτια καὶ εἰς τὰ ὁποῖα συγκατοικοῦσαν ὁ παπποῦς καὶ ἡ γιαγιά. Τὰ παιδιὰ ἦταν εὐλογία καὶ οἱ περισσότερες οἰκογένειες ἦταν πολύτεκνες. Χρόνια φτώχειας, στερήσεων καὶ εὐλογημένα. Ἄκουγες καὶ ἕνα «Δόξα σοι ὁ Θεός». Εὐχαριστοῦσαν τὸν Θεὸ γιὰ αὐτὰ τὰ λίγα, τὰ ὁποῖα μοίραζαν μὲ τοὺς συνανθρώπους των, τοὺς ἐμπερίστατους. 

 

 

Αὐτὰ γιὰ τὸ χθές, εἴπαμε τὸ ὄχι πολὺ μακρινό. Ἂς ἔλθουμε εἰς τὸ σήμερα. Πῶς εἶναι ἡ ζωὴ σήμερα;; Πολὺ διαφορετικὴ ἀπὸ τὸ «χθές». Ἀφθονία ἀγαθῶν, Σπίτια χωρὶς γιαγιάδες καὶ παπποῦδες, μὲ παιδικὰ δωμάτια ἐξοπλισμένα μὲ πολλὲς καὶ διάφορες ἠλεκτρονικὲς συσκευές. Σπίτια μεγάλα μὲ συσκευὲς θέρμανσης καὶ ψύξης, ἀτομικὰ κινητὰ τηλέφωνα, ἔγχρωμες τηλεοράσεις δυὸ ἢ τρεῖς. Ὅλες οἱ σύγχρονες ἀνέσεις μὲ ἢ χωρὶς εἰσαγωγικά. Ἔχουμε ὅλα τὰ καλὰ καὶ τοῦ «πουλιοῦ τὸ γάλα». Εἴμαστε εὐτυχισμένοι, χαρούμενοι καὶ δοξολογοῦντες τὸν Θεὸ ἢ γκρινιάζουμε δυστυχισμένοι μὲ τὴν μοναξιά μας τῆς εὐημερίας καὶ τῆς φιλαυτίας;;. 

 

Ἔχουμε χρόνο νὰ καθίσουμε νὰ μιλήσουμε ὡς οἰκογένεια, γειτονιὰ ἢ ὡς κοινωνία;; Πολλές ἐργασίες σήμερα γίνονται μὲ μηχανὲς π.χ. ὀργώματα, συλλογὴ βάμβακος καὶ οἱ μισθωτοὶ δουλεύουν ὀκτὼ ὧρες τὶς πέντε ἀπὸ τὶς ἑπτὰ ἡμέρες τῆς ἑβδομάδας. Ἡ παραγωγὴ ἀγροτικῶν καὶ βιομηχανικῶν προϊόντων ἔγινε πιὸ εὔκολη καὶ μαζική. Μεγάλη ἡ ποσότητα καὶ ἡ ποικιλία, ὥστε νὰ μὴ ξέρῃς τί νὰ διαλέξεις. Κάθε χρόνο χιλιάδες τόνοι τρόφιμα τὰ πετᾶμε εἰς τὰ σκουπίδια. Ὑπερκαταναλωτισμὸ ὀνομάσαμε τὸ φαινόμενο. Γεμᾶτες οἱ ντουλάπες ἀπὸ ροῦχα καὶ παπούτσια τῶν ὁποίων ἀγνοοῦμε τὴν ὕπαρξή τους. Πολλὰ εἶναι καὶ ἐκτὸς μόδας. Ὁ σύγχρονος θεὸς ὁ ὁποῖος μᾶς καταδυναστεύει ὅλους μας μικροὺς καὶ μεγάλους. 

Τὸ σήμερα τὸ βιώνουμε, εἴμαστε εὐχαριστημένοι;; Ἂς ἀπαντήσει ὁ καθένας εἰς τὸν ἑαυτό του καὶ γιὰ τὸν ἑαυτό του. Ἂς παραβλέψουμε τὰ προβλήματα τὰ ὁποῖα δημιούργησαν τὰ λεγόμενα μνημόνια. Ἂς σκεφτοῦμε μὲ τὰ παιδιά μας, βρίσκουμε ποιοτικὸ χρόνο γιὰ νὰ μιλήσουμε ἢ ὁ καθένας μας μὲ τὸν ἠλεκτρονικὸ ὑπολογιστή, τὸ κινητό του ἀπορροφημένοι γιὰ νὰ πληροφορηθοῦμε γιὰ τὰ παγκόσμια κουτσομπολιὰ ἢ τὶς ἐπιταγὲς τῆς σύγχρονης μόδας; 

Βγάλαμε τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὴ ζωή μας καὶ καταστήσαμε τὴ ζωή μας ζούγκλα. Χωρὶς ἀνθρώπινη ἐπικοινωνία, ἀλληλεγγύη καὶ Ἀνθρωπιά. Βάλαμε τὸν Θεὸ εἰς τὸ περιθώριο τῆς ζωῆς μας καὶ τῆς δράσης μας. Γιὰ νὰ πάῃ ἡ κοινωνία, πραγματικά, μπροστὰ ἀπαιτεῖται ἡ στροφὴ εἰς τὰ νάματα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἡ ἐπιστροφὴ εἰς τὴν κατὰ Χριστὸν Ζωή.
Ἀμήν. Γένοιτο. 

__________________________________

Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ

«Πᾶνος»