Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ ἐν Χριστῷ - Συνέλληνες
Στὶς κρίσιμες αὐτὲς ἡμέρες ποὺ βιώνετε (ὅλοι μας) τὴν ἀπειλὴ «τῆς παντελοῦς ἐκ τοῦ σεισμοῦ καταστροφῆς», παίρνω τὸ θάρρος (ἐξ ἀγάπης) νὰ σᾶς τονίσω μιὰ ἄλλη ὄψη τῆς «παραδόσεως» τῶν Σεισμῶν, ἐνθυμούμενος τὸν Ψαλμὸ (103) ποὺ διαβάζεται κατανυκτικὰ στὴν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ: «Ἤτω ἡ δόξα Κυρίου εἰς τοὺς αἰῶνας, εὐφρανθήσεται Κύριος ἐπὶ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ. Ὁ ἐπιβλέπων ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ποιῶν αὐτὴν τρέμειν, ὁ ἁπτόμενος τῶν ὀρέων, καὶ καπνίζονται».
Ὡς ἀπάντηση ἀκούω, συνήθως, ὅτι αἰτία τῶν Σεισμῶν εἶναι ἕνα πηγμένο δεδομένο τῆς Ἐπιστήμης, τὰ ρήγματα κ.λ.π.
Στὸ βιβλίο «Ἡ πορεία τοῦ Πνεύματος» τοῦ καθηγητοῦ Ἐ. Μουτσόπουλου, ὑπογραμμίζουμε: «ὅσον περισσότερον ἡ ἐπιστήμη προσπαθεῖ νὰ καθορίσῃ τὴν πραγματικότητα ὡς πρὸς τὴν φύσιν της, τόσον περισσότερο ἀντιλαμβάνεται ὅτι ὄπισθεν τῆς αἰσθητῆς ὑλικῆς φαινομενικότητά της κρύπτεται ἕνας πυρὴν πνευματικός». Στὴ γλῶσσα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῆς Ἐκκλησίας, τῶν ἁγίων, αὐτὸ σημαίνει: «Μπροστὰ ἀπὸ κάθε αἰτία βρίσκεται τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ».
Ἂς μὴ ἐπαναπαυώμεθα (νὰ προσέχουμε, ναί!) στὸν φιλότιμο ἐπιστημονικὸ κορμὸ τῶν εἰδικῶν ἐπιστημονικῶν ἀνακοινώσεων – παρεμβάσεων – δὲν ἐκφράζω ἀποδοκιμασία, ἀντιθέτως. Ἐκεῖνο ποὺ ἔχει προέχουσα σημασία, τώρα, εἶναι ἡ ἀπόλυτη πίστη, ἡ ἀρραγὴς ἐλπίδα καὶ ἡ ἀμετάθετη ἐμπιστοσύνη στὸν Ἅγιο Τριαδικὸ Θεό, στὴν Παναγία καὶ σ’ ὅλους τοὺς Ἁγίους τῆς περιοχῆς σας, διότι σὲ πολλὰ Νησιὰ (καὶ σὲ ἄλλα μέρη) ἡ Πίστη ἐφθάρη καὶ ἡ Μετάνοια ἔχει ὑποχωρήσει· ὁ κόσμος ξέφυγε ἀπὸ τὴν θερμὴ ἀγκαλιὰ τῆς Ὀρθόδοξης (ἐν Χριστῷ) πνευματικῆς ζωῆς· γέμισε ὁ κόσμος ἀπὸ φαντασιοκοπίες, ψευδοϊδεολογίες, προλήψεις, δεισιδαιμονίες καὶ αἱρέσεις.
Προσκύνησε τὸ σέξ, τὸ χρῆμα καὶ τὴν αἵρεσι ὡς θεούς!
Ὅταν ὑπάρχει ἀπειλή – κίνδυνος ἀφανισμοῦ ὁλόκληρου τοῦ Ὀρθοδόξου πνευματικοῦ καὶ ψυχικοῦ Σύμπαντος τῶν ἀνθρώπων, τότε παρεμβαίνει ὁ Θεός, ὅπως τώρα.
Νὰ σᾶς θυμίσω τὸ 1867, ὅπου ἡ Κεφαλληνία ἐσείετο ἀπὸ τοὺς σεισμοὺς γιὰ 40 ἡμέρες, ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν της. Στὴν Κεφαλληνία ψάλλεται ἡ Ἀκολουθία τῆς Παναγίας, τῆς ἐπονομαζόμενης «κονιορτοποιῆσαι – ΔΑΚΡΥΡΟΟΥΣΑ» στὶς 23 Ἰανουαρίου, γιὰ τὴν ἀπαλλαγή – σωτηρία ἐκ τῶν σεισμῶν τοῦ 1867.
Παραθέτω (ἐξ ἀγάπης) ἀντὶ ἄλλης Εὐχῆς, ἕνα μικρὸ τμῆμα τῆς Ἀκολουθίας της:
«Βαβαὶ τῶν σῶν μεγαλείων Ἁγνή! καὶ τῆς πρὸς ἡμᾶς, συμπαθείας Δέσποινα, καὶ χάριτος τῆς πολλῆς, κηδεμονίας σου! τοῖς πᾶσι γὰρ χορηγεῖς, τὰς χορηγίας τῆς σῆς ἀγαθότητος, καὶ σώζεις ἐκ τῶν Σεισμῶν, εὐεργετοῦσα τοὺς πίστει βοῶντας σοι, Κεχαριτωμένη χαῖρε, ἀσφαλὲς προσφύγιον, καὶ θερμὴ προστασία, Κορωνιότισσα τῶν ὑμνούντων σέ... κινδύνων παῦσον τὸν κλύδωνα, καὶ τῶν σεισμῶν τὰ κύματα κόπασον, Παρθένε Κορωνιότισσα, καὶ πρὸς λιμένα τὸν εὔδιον, τῆς ἀληθοῦς γαλήνης ἡμᾶς κυβέρνησον».
Μὲ ἀγάπη Χριστοῦ
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου