Ένα
τρύπιο ράσο είχε πάντα ο παπούλης, και άλλο τίποτα δεν φορούσε από
μέσα. Πριν από χρόνια που τα πράγματα στην γείτονα χώρα ήταν πολύ πιο
αυστηρά με το πώς κυκλοφορούν οι ιερωμένοι ορθόδοξοι και έπρεπε
οπωσδήποτε να φοράς κουστούμι σαν παπάς, πήγε που λες ο παπα Φώτης στον
Τσεσμέ, φυσικά χωρίς κουστούμι -ποιο κουστούμι;
Τον σταμάτησαν οι Τούρκοι στο τελωνείο και του είπαν πως δεν μπορεί να περάσει έτσι. Τον διέταξαν να βγάλει το ράσο του…
Χωρίς κανένα πρόβλημα ο ίδιος το έβγαλε… ε, βλέποντάς τον γυμνό εφρίαξαν οι Τούρκοι και του είπαν, καλά, καλά, βάλτο και πέρνα!
Την άλλη μέρα οι τουρκικές εφημερίδες έγραφαν: στην Τουρκία μόνο ο πατριάρχης και ο παπα Φώτης κυκλοφούν με ράσο!
Μικρασιάτης άνθρωπος ήτανε, μεγάλο καημό είχε κι αυτός για κείνα τα χώματα… συχνά γι’ αυτά μιλούσε…
.. Αυτός λοιπόν ήταν ο παπα-Φώτης. Δεν λογάριαζε ούτε φοβόταν κανέναν. Μόνο το Θεό, γι’ αυτό όλοι ήξεραν την ιδιαιτερότητά του και όχι μόνο τον συγχωρούσαν αλλά και τον αγαπούσαν… Συνέταξε μαζί με τον αείμνηστο καθηγητή του Α.Π.Θ. κ. Φουντούλη της Θεολογικής, το περίφημο Λεσβιακό Αγιολόγιο σε αρκετούς τόμους με 100 περίπου Αγίους. (Γράφει ο Γιώργος Παρασκευαΐδης)
Κάποια φορά ήταν στη Σμύρνη και πήγε κι έπλυνε τα πόδια του στην θάλασσα. Όταν του είπαν: τι κάνεις εκεί παπα Φώτη; Εκείνος είπε: Αγιασμός είναι αυτή η θάλασσα με τόσους που σφάχτηκαν εδώ στη Σμύρνη. (Μαρτυρία π. Χρυσοστόμου Μαϊδώνη)
***
Στη ζωή του (ο παπα Φώτης) δοκιμάστηκε πολλές φορές. Τρεις φορές τον κτύπησε αυτοκίνητο και υπέστη πολλά κατάγματα, αλλά με τη μεγάλη του πίστη και με τη δύναμη που είχε μπόρεσε πάλι να σταθεί στα πόδια του, ενώ για πολύ καιρό κυκλοφορούσε με πατερίτσες. Πάντως και με τις πατερίτσες τα χιλιόμετρά του τα έκανε.
”Πάλι έγραψε ο παπά-Φώτης, θα τους τρελάνει όλους” λέγαμε.
Η μητρόπολη Μυτιλήνης τον κρατούσε σε απόσταση τότε.
Ένα βράδυ γυρνώντας ο μητροπολίτης από κάποιο χωριό τον είδε να περπατάει μόνος του μέσα στη βροχή.
Δεν σταμάτησε ούτε να του μιλήσει, ούτε να τον πάρει.
Φτάνοντας
ο μητροπολίτης στη μητρόπολη και μη έχοντας κάνει καμιά άλλη στάση στο
δρόμο, βλέπει τον παπα-Φώτη να στέκεται χαμογελαστός έξω από την είσοδο
της μητρόπολης και να τον χαιρετά. Κανένας δεν ξέρει με πιο τρόπο
βρέθηκε νωρίτερα από τον δεσπότη εκεί, κάπου 50 χλμ μακριά από την πόλη
και χωρίς να υπάρχει κανείς άλλος πιο σύντομος δρόμος.
Ομολόγησε τότε ο μητροπολίτης και είπε: ” Ο παπά-Φώτης ή μεγάλος τρελός είναι ή μεγάλος Άγιος και μας δουλεύει όλους”.
***
Το
πιο ωραίο έγινε όταν θα ερχόταν ο σημερινός Οικουμενικός πατριάρχης για
πρώτη φορά επίσκεψη στη Μυτιλήνη. Την προηγούμενη ημέρα ήταν στη Χίο
και θα ερχόταν με το πλοίο της γραμμής. Όλη η Μυτιλήνη στο πόδι να τον
υποδεχθεί.
Στρατιωτικά αγήματα,
μπάντες, σχολεία, κληρικοί, Αρχές, Εξουσίες. Ενώ ήταν όλοι και όλα
έτοιμα στο λιμάνι για την υποδοχή, στον μητροπολίτη και τους κληρικούς
διακρινόταν μια ανησυχία και μια κινητικότητα.
Σε
κάθε σοκάκι και δρόμο που οδηγούσε στο λιμάνι υπήρχε και ένας Κληρικός ο
οποίος με οδηγία της μητρόπολης θα εμπόδιζε τον παπα-Φώτη να έλθει στο
λιμάνι και να ”τους ρεζιλέψει” στον πατριάρχη. Όταν φάνηκε το καράβι συνθηματικά όλοι αυτοί οι Κληρικοί κούνησαν τα χέρια τους ότι όλα είναι εντάξει. Άφαντος ο παπά-Φώτης.
Ησύχασε και ο μητροπολίτης από το άγχος.
Μόλις άνοιξε η πόρτα του καραβιού βλέπουν να βγαίνει ο πατριάρχης και δίπλα του ο παπά-Φώτης με την γνωστή ενδυμασία του και μάλιστα συζητώντας μαζί του.
Να άνοιγε η γη να τους καταπιεί.
Είχε πάει μέρες πριν στη Χίο όπου τον περίμενε και ήλθαν μαζί.
Έβλεπες τον παπά-Φώτη να περνάει μπροστά από τα αγήματα με τον γνωστό τροβά του στην πλάτη, χαμογελώντας.
Ενώ
συζητούσε με κάποιον ξαφνικά πετάχθηκε πάνω, παίρνει το επιτραχήλιο και
του λέει: ”φεύγω κάποια ψυχή με έχει αυτή την στιγμή μεγάλη ανάγκη” και
πάει κατευθείαν σε έναν οίκο ανοχής της πόλης. Εκεί βρίσκει άρρωστη μια
από τις εκεί γυναίκες και της λέει: ”Με έστειλε ο Χριστός να σε εξομολογήσω”. Σαστισμένη αυτή βλέποντας έναν παπά να μπαίνει σε τέτοιο χώρο εξομολογήθηκε.
Το ίδιο βράδυ ξεψύχησε με αναπαυμένη την ψυχή της.
(π. Θεμιστοκλέους Χριστοδούλου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου