Σάββας Ἠλιάδης: Ψήγματα ἀπό λόγους ἁγίων γιά τήν εἰρήνη μετά τοῦ Θεοῦ

 

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης

 

Στὶς μέρες αὐτές, τὶς σκοτεινὲς καὶ ἀνήλιαγες τί εἶναι αὐτὸ ποὺ θὰ μᾶς κρατήσει ὄρθιους; Τί ἄλλο ἀπὸ κάτι θεϊκό; Ἡ Εἰρήνη! Ἡ Εἰρήνη τοῦ Θεοῦ! Αὐτὴ θὰ μᾶς σώσει. Αὐτὴ θὰ μᾶς γλυκάνει τὴ ζωή. Καὶ ἁπλῶς καὶ μόνο ἡ ἐνόχληση, τῆς συνειδήσεως διεγειρομένης εἶναι ἀρκετὴ σήμερα νὰ ἀφυπνίσει καρδιὲς καὶ ψυχές, νὰ ἀποδιώξει τὴν σατανικὴ ταραχὴ καὶ νὰ τὶς κρατήσει στὴν Ἀλήθεια, γιὰ νὰ ἀκολουθήσει ἡ ἀληθινὴ εἰρήνη, ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ. 

 

Ὁ κόσμος πῆρε τὸν δρόμο του. Ὁ Χριστιανὸς ἔχει τὸν δικό του δρόμο, ποὺ τοῦ ἄνοιξε ὁ Χριστὸς μὲ τὴν ἐνανθρώπισή του, γιὰ τὴν σωτηρία.  Εἰς πεῖσμα τῶν δαιμόνων καὶ τῶν ἐν τῷ κόσμῳ δαιμονίων συνεργῶν τους, ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει τὰ ὅπλα τῆς εἰρήνης καὶ ὀφείλουμε νὰ μήν τὰ ἀγνοήσουμε. 

 

Ὄχι εἰρήνη μὲ αὐτὸν τὸν κόσμο ποὺ κατασκευάζεται μπροστὰ στὰ μάτια μᾶς ἀναιδῶς καὶ ἀπανθρώπως!  Ἄλλως μᾶς περιμένει ἡ καταστροφή, ὄχι ὁπωσδήποτε καὶ μόνο σ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο, ἀλλὰ κυρίως καὶ πρωτίστως στὴν «Μεγάλη Συνάντηση»!

✶✶✶

«Δὲν ἔχουμε κανένα ὄφελος, ἂν εἴμαστε εἰρηνικοὶ ἀκόμη καὶ μὲ ὅλον τὸν κόσμο, ἀλλὰ ἐχθρικοὶ πρὸς τὸν Θεό. Ὅπως ἀντιθέτως, δὲν πρόκειται νὰ μᾶς βλάψει τίποτε, ἀκόμη καὶ ἂν μᾶς πολεμοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἂν ἐμεῖς εἴμαστε εἰρηνικοὶ μὲ τὸν Θεό. Καὶ πάλι, δὲν ἔχουμε κανένα ὄφελος ἂν ἔχουμε καλὴ σχέση μὲ ὅλους, ἀλλὰ πηγαίνουμε ἀντίθετα καὶ ἀντιμαχόμαστε στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καὶ δὲν ὑπάρχει κανένας κίνδυνος, ἀκόμη καὶ ἂν μᾶς ἀποστρέφονται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι καὶ μᾶς μισοῦν, ὁ δὲ Θεός μᾶς ἀποδέχεται καὶ μᾶς ἀγαπᾶ. Διότι, ἡ ἀληθινὴ χάρις, ἡ ἀληθινὴ εἰρήνη εἶναι μόνον αὐτὴ ποὺ προσφέρεται ἀπὸ τὸν Θεό». 

 

( Άγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος, Α' Ὁμιλία εἰς Α' Κορινθίους)
 

«δοκεῖτε ὅτι εἰρήνην παρεγενόμην δοῦναι ἐν τῇ γῇ; οὐχί, λέγω ὑμῖν, ἀλλ᾿ ἢ διαμερισμόν» (Λουκ. 12,51) «Μοιάζει νὰ εἶναι ἀσαφὲς τὸ λεγόμενο.  Σᾶς λέγω λοιπόν, πὼς κάθε μορφῆς εἰρήνη  δὲν εἶναι ἄψογη καὶ καλή, ἀλλὰ μπορεῖ νὰ εἶναι πολλὲς φορὲς ἐπικίνδυνη καὶ νὰ μᾶς τραβάει πολὺ μακριὰ ἀπὸ τὴν θεϊκὴ ἀγάπη. Καὶ ποιὰ εἶναι αὐτή; Ὅταν εἰρηνεύουμε καὶ συμφωνοῦμε, καταργῶντας τὴν ἀλήθεια. Ὅμως ὁ Χριστὸς δὲν ἦρθε νὰ μᾶς χαρίσει αὐτὴν τὴν εἰρήνη. Ἀντιθέτως μάλιστα, θέλει ἐμεῖς νὰ διαφέρουμε ἀπὸ τοὺς λοιποὺς ὑπὲρ τοῦ καλοῦ, κάτι ποὺ ἔγινε καὶ στοὺς διωγμούς». (Άγ. Θεοφύλακτος Βουλγαρίας)
 

«Γι`αὐτὸ καὶ τὴν κάθε μορφῆς ἀγάπη ἐπάνω στὴ γῆ τὴν ἐγκαταλείπουν οἱ πιστοὶ καὶ ἀγνοοῦν τὴν συγγένεια. Καὶ ὁ πατέρας ἀπαρνεῖται τὴν ἀγάπη τοῦ γιοῦ του καὶ ὁ γιὸς ἀγνοεῖ τὴν ἐκτίμηση τοῦ πατέρα του καὶ ἡ μητέρα παραμερίζει τὴν ἀγάπη τῆς θυγατέρας της». (ὅπως ἀνωτέρω) (Άγ. Κύριλλος Ἀλεξανδρείας)

 

«οὐαὶ ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι» (Λουκ. 6,26) «Πρόσεξε τὴν ἀκριβή ἔννοια τοῦ λόγου. Δὲν εἶπε ἁπλῶς οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Καθώς, δὲν μπορεῖ νὰ γίνει ἔτσι ὥστε αὐτὸν ποὺ εἶναι ἐνάρετος καὶ ἀκολουθεῖ τὴν στενὴ καὶ τεθλιμμένη ὁδὸ καὶ ἀκολουθεῖ τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, νὰ ἐπαινεῖται καὶ νὰ τὸν θαυμάζουν ὅλοι ......  Διότι ὁ ἔπαινος ἀπὸ ὅλους εἶναι ἀπόδειξη πολὺ μεγάλη καὶ δυνατή, πὼς δὲν γίνεται πολὺς λόγος περὶ τὴν ἀρετή. Πῶς θὰ μποροῦσε νὰ ἐπαινεθεῖ ἀπὸ ὅλους ὁ ἐνάρετος, ἂν ἤθελε  καὶ προσπαθοῦσε νὰ σώσει τοὺς ἀδικούμενους ἀπὸ τοὺς ἀδίκους καὶ ὅσους ἀπειλοῦνται ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ θέλουν νὰ τοὺς κάνουν κακό;». (Άγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)
 

«μοιχοὶ καὶ μοιχαλίδες! οὐκ οἴδατε ὅτι ἡ φιλία τοῦ κόσμου ἔχθρα τοῦ Θεοῦ ἐστιν; ὃς ἂν οὖν βουληθῇ φίλος εἶναι τοῦ κόσμου, ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ καθίσταται». (Ιακ. 4,4)
 

α). «Ἐδῶ ἀποκαλεῖ κόσμο ὅλη τὴν ὑλικὴ ζωή, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μητέρα τῆς φθορᾶς καὶ στὴν ὁποία ὅποιος σπεύδει νὰ συμμετάσχει, γίνεται ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὁ μὲν τέτοιος ζῆλος δημιουργεῖ φιλία μὲ τὸν κόσμο, ἡ δὲ περιφρόνηση, ἀπέχθεια». (Οἰκουμένιος)
 

β) «Σ᾿ ὅποιον ἀποδεικνύεται καταφανῶς πὼς κατέχεται σφοδρὰ ἀπὸ τὰ πράγματα τοῦ κόσμου, αὐτὸς θὰ ὑπολογιστεῖ στοὺς καθαροὺς καὶ γνήσιους ἐχθροὺς τοῦ Θεοῦ». (Οἰκουμένιος)
 

γ).«Ὅποιος λοιπὸν προτιμᾶ τὰ θεῖα πράγματα, εἶναι καὶ λέγεται πραγματικὰ φίλος τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος δὲ παραμέρισε τὸν Θεὸ καὶ ἀγάπησε τὸν κόσμο, αὐτὸς θὰ συνυπολογιστεῖ στοὺς ἐχθροὺς τοῦ Θεοῦ». (Άγ. Θεοφύλακτος Βουλγαρίας)
 

«μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται». (Ματθ.5,9):
 

«Γιὰ νὰ μὴ νομίσουμε πὼς ἡ εἰρήνη εἶναι καλὴ σὲ ὅλες τὶς περιστάσεις, στὴν συνέχεια συμπλήρωσε ὁ Κύριος τό: «Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι» καὶ τὰ ὑπόλοιπα στὴ συνέχεια». (Άγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)
 

«Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν». (Ματθ.10,34)
 

«Δὲν εἶναι παντοῦ καὶ πάντοτε καλὴ ἡ ὁμόνοια. Καὶ στὴν περίπτωση τοῦ πύργου τῆς Βαβὲλ τὴν κακὴ εἰρήνη τὴν κατέλυσε ἡ καλὴ διαφωνία καὶ ἐπῆλθε εἰρήνη ...... Διότι αὐτὸ εἶναι  ἡ πραγματικὴ εἰρήνη, ὅταν ἀποκόπτεται τὸ ἀρρωστημένο μέρος, ὅταν ξεχωρίζει αὐτὸ ποὺ στασιάζει. Δὲν ἦταν λοιπὸν ἔργο τῆς προθέσεως τοῦ Θεοῦ ἡ διαμάχη, ἀλλὰ τῆς γνώμης ἐκείνων. Αὐτὸς βέβαια ἤθελε ὅλοι νὰ ὁμονοοῦν στὸν λόγο τῆς εὐσέβειας, ἐπειδὴ δὲ ἐκεῖνοι ἐπαναστατοῦσαν, ἔγινε πόλεμος». (Άγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)
 

«Δὲν εἶναι παντοῦ καὶ πάντοτε καλὴ ἡ ὁμόνοια, καθὼς καὶ οἱ ληστὲς ἔχουν εἰρήνη μεταξὺ τους». 

(Άγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

«Πᾶνος»