Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
Ὅσες φορὲς κι ἂν τὰ χείλη τῆς καρδιᾶς μας κραυγάσουν τό: Δόξα τὴ μακροθυμία Σου Κύριε, ἰδίως σὲ αὐτές τίς τόσο θεοστυγεῖς καὶ σκοτεινὲς ἡμέρες, ποὺ μοιάζουν νὰ ὁδηγοῦν τὴν εὐθεῖα τῆς τάχα ἀκμαίας Ἱστορίας στὶς ἔσχατες ἀναπνοές της, τίποτα ἄξιο δὲν θὰ κάνουμε Κύριε, σὲ σύγκριση μὲ τοὺς οἰκτιρμοὺς ποὺ μᾶς δωρίζεις, παρατείνοντας τίς δικές μας ἔμμυσες ἀνάσες...
Ἐκεῖ ποὺ ὅλα μοιάζουν νεκρὰ καὶ ἀφώτιστα, στέλνεις Κύριε ἕναν δικό σου νὰ φωτίσει τὰ μέσα μας πνιγηρὰ ἐρέβη... Ἡ δίνη τοῦ σαρκολάτρη καὶ Θεομάχου βοθύνου μιᾶς νέας τάχα ἐποχῆς, ζητᾷ ἀκόρεστη νὰ καταπιεῖ αἰώνια ὅλο καὶ περισσότερους, ἀπὸ τὰ ἀτέλειωτα πλήθη τῶν ἑκουσίως ἁμαρτανόντων...
Σὲ μιὰ τέτοια τόσο οἰκεία πλέον περιδήνηση, ἔρχεται μιὰ γλυκύτατη φωνὴ νὰ σὲ παρηγορήσει καὶ νὰ σοῦ μιλήσει γιὰ τὸ λείμμα, ποὺ μιὰ χαραμάδα φωτὸς θὰ συντηρεῖ πάντοτε, νὰ ξεδιπλώνεται σὰν σχοινὶ σωτηρίας, νὰ σὲ γλιτώσει, ἀνεβάζοντάς σέ, ἀπὸ τὰ ἔγκατα τοῦ νεκροζώντανου Ἅδη. Καὶ ἔγινε τὸ διαδίκτυο, τόπος παραμυθίας καὶ θερισμοῦ! Καὶ ὅσα οἱ εὐλογημένοι διάκονοι- σπορεῖς σου κάποτε ἔσπειραν, τώρα νὰ συγκομίσουν οἱ πεινασμένοι γιὰ Ἀλήθεια!
Σαράντα καὶ πενῆντα χρόνια πρίν, ποιός ἄραγε φώτισε Κύριε ἐκείνους τοὺς ἀνθρώπους νὰ βάλουν μπροστὰ στοὺς ἐργάτες Σου, τοὺς Ἱεροκήρυκες τοῦ Παραδείσου, ἔνα...ψυχογραφικὸ μηχανηματάκι, νὰ μείνουν ἐκεῖνα τὰ μετανοίας λόγια τους, τὰ ρήματά Σου, αἰώνια καὶ πλέον τόσο ἀναγκαία καὶ σωστικά...καὶ ἐνῶ οἱ πολλοὶ τοῦ κοπαδιοῦ, μπροστὰ ἀπὸ μιὰ ὀθόνη προσκυνοῦν τὰ προβατόσχημα εἴδωλα τῆς νέας τάχα ἐποχῆς, οἱ λίγοι παράξενοι ἀναζητοῦν ὁμιλήματα τοῦ Παναγόπουλου, τοῦ Καντιώτη, τοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου καὶ τόσων ἀκόμα, γιὰ τὴν νέα εὐλογημένη ἑβδομάδα τῆς πίστης ποὺ ξεκινᾶ...σαρανταήμερο Χριστουγέννων, Τριώδιο, Διακαινήσιμος, Πεντηκοστάρι, Κυριακὲς Ματθαίου, Κυριακὲς Λουκᾶ, Μακαρισμοί, Κατηχήσεις Ἁγίου Κυρίλλου, Προφήτης Ἠσαΐας, Ἀπαντήσεις Ἀποριῶν...ἕνας κατάλογος ἀτέλειωτος, σὰν τοῦ Θεοῦ τὸ ἔλεος!
Ἐκεῖ ποὺ ὅλα μοιάζουν νεκρὰ καὶ ἀφώτιστα, στέλνεις Κύριε ἕναν δικό σου νὰ φωτίσει τὰ μέσα μας πνιγηρὰ ἐρέβη... Ἡ δίνη τοῦ σαρκολάτρη καὶ Θεομάχου βοθύνου μιᾶς νέας τάχα ἐποχῆς, ζητᾷ ἀκόρεστη νὰ καταπιεῖ αἰώνια ὅλο καὶ περισσότερους, ἀπὸ τὰ ἀτέλειωτα πλήθη τῶν ἑκουσίως ἁμαρτανόντων...
Σὲ μιὰ τέτοια τόσο οἰκεία πλέον περιδήνηση, ἔρχεται μιὰ γλυκύτατη φωνὴ νὰ σὲ παρηγορήσει καὶ νὰ σοῦ μιλήσει γιὰ τὸ λείμμα, ποὺ μιὰ χαραμάδα φωτὸς θὰ συντηρεῖ πάντοτε, νὰ ξεδιπλώνεται σὰν σχοινὶ σωτηρίας, νὰ σὲ γλιτώσει, ἀνεβάζοντάς σέ, ἀπὸ τὰ ἔγκατα τοῦ νεκροζώντανου Ἅδη. Καὶ ἔγινε τὸ διαδίκτυο, τόπος παραμυθίας καὶ θερισμοῦ! Καὶ ὅσα οἱ εὐλογημένοι διάκονοι- σπορεῖς σου κάποτε ἔσπειραν, τώρα νὰ συγκομίσουν οἱ πεινασμένοι γιὰ Ἀλήθεια!
Σαράντα καὶ πενῆντα χρόνια πρίν, ποιός ἄραγε φώτισε Κύριε ἐκείνους τοὺς ἀνθρώπους νὰ βάλουν μπροστὰ στοὺς ἐργάτες Σου, τοὺς Ἱεροκήρυκες τοῦ Παραδείσου, ἔνα...ψυχογραφικὸ μηχανηματάκι, νὰ μείνουν ἐκεῖνα τὰ μετανοίας λόγια τους, τὰ ρήματά Σου, αἰώνια καὶ πλέον τόσο ἀναγκαία καὶ σωστικά...καὶ ἐνῶ οἱ πολλοὶ τοῦ κοπαδιοῦ, μπροστὰ ἀπὸ μιὰ ὀθόνη προσκυνοῦν τὰ προβατόσχημα εἴδωλα τῆς νέας τάχα ἐποχῆς, οἱ λίγοι παράξενοι ἀναζητοῦν ὁμιλήματα τοῦ Παναγόπουλου, τοῦ Καντιώτη, τοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου καὶ τόσων ἀκόμα, γιὰ τὴν νέα εὐλογημένη ἑβδομάδα τῆς πίστης ποὺ ξεκινᾶ...σαρανταήμερο Χριστουγέννων, Τριώδιο, Διακαινήσιμος, Πεντηκοστάρι, Κυριακὲς Ματθαίου, Κυριακὲς Λουκᾶ, Μακαρισμοί, Κατηχήσεις Ἁγίου Κυρίλλου, Προφήτης Ἠσαΐας, Ἀπαντήσεις Ἀποριῶν...ἕνας κατάλογος ἀτέλειωτος, σὰν τοῦ Θεοῦ τὸ ἔλεος!
Ἄχ ὁ πατὴρ Ἀθανάσιος! Πόσους...πνευματικά ὀρφανοὺς δὲν καθοδηγεῖ χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ Θεοῦ ἰδίως στὶς ἡμέρες μας! Εἶχε τὸ μέγιστο τάλαντο τῆς ἑρμηνείας τῶν Γραφῶν! Τί βάθος σοφίας! Τί συνειρμοὶ ἀπλησίαστοι! Πόσο ἀποκαλυπτικὸς ὁ λόγος του! Πόσο Θεόκλητη ἡ διαδρομή του! Τούτη τὴν ὥρα σχεδὸν 4.500 ψηφιοποιημένες ὁμιλίες του ὑπάρχουν στὸ διαδίκτυο!
Γιὰ νὰ παρακολουθήσεις μία ἔστω τὴν ἡμέρα, χρειάζεσαι, ἂν ξεκινήσεις σήμερα, 12 συναπτὰ χρόνια! Ἄν σκεφτεῖς δέ, ὅτι τὴν καθεμιὰ πρέπει νὰ τὴν ἀκούσεις τοὐλάχιστον δυὸ καὶ τρεῖς φορὲς γιὰ νὰ ἐμβαθύνεις κάπως,...χρειάζεσαι μιὰ ζωὴ ὁλόκληρη! Κάνεις τότε προσευχὴ καὶ περιμένεις νὰ στείλει ὁ Κύριος στῆς ψυχῆς σου τὰ ὦτα, τὴν ἔστω μία ὁμιλία ποὺ θὰ προκαλέσει τὴν ποθητὴ ἀναγεννητικὴ ρανίδα τῆς μετανοίας...μακαρίζεις τὴν ἱερὴ ἐκείνη στιγμή, ὅσους ἄμισθους πνευματικῶς ἐλεοῦντες, δαπάνησαν ἀφειδώλευτα ἔτη ἀναρίθμητα ἀπὸ τίς δικές τους ζωές, γιὰ νὰ φτιάξουν τοῦτες τίς κρῆνες τοῦ π. Ἀθανασίου, ἐσὺ νὰ ξεδιψάσεις μακριὰ ἀπὸ τῆς θλιβερῆς ἀγνωσίας τὰ συντετριμμένα φρέατα!
Κυριακὴ πρωὶ ἀπολείτουργα συνάντησα ἕναν τέτοιο κοπιάτη ὅλως ἀναπάντεχα, μὰ ὄχι τυχαῖα, στὸ ἀρχονταρίκι ἑνὸς μοναστηριοῦ τῆς Παναγιᾶς μας. Τά ᾿φερε ἔτσι ὁ Θεὸς νὰ πληροφορηθῶ ἀπὸ κάποιον διπλανό μου γιὰ τὸ διακόνημα τοῦ ἀδελφοῦ τὸ εὐλογημένο. Δὲν ἔχασα τὴν εὐκαιρία καὶ τὸν πλησίασα! Κατάλαβα πὼς δὲν ἤθελε νὰ πεῖ πολλά, ἀλλὰ ἐπέμενα! Τὸν ρώτησα γιὰ τὸ πῶς προέκυψε αὐτὴ ἡ πνευματική του ἐργασία καὶ γιὰ τὸ ἂν εἶχε γνωρίσει τὸν π. Ἀθανάσιο! Μᾶς ἐξιστόρησε λοιπὸν συγκινημένος, τὴν γνωριμιά τους! Σήμερα 23 Μαίου 2022, ἡμέρα τῆς ἱερῆς του μνήμης, ἦρθε ἡ ὥρα νὰ ἀποτυπωθοῦν στὸ χαρτί, τοῦ Θεοῦ τὰ θαυμάσια!
-Ἦταν ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 2000, ὅταν ξεκίνησα νὰ ἀνακαλύπτω τὸν πατέρα Ἀθανάσιο! Τότε κυκλοφοροῦσαν οἱ ὁμιλίες του σὲ κασέτες! Πῆγα λοιπὸν σὲ ἕνα βιβλιοπωλεῖο τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἀγόρασα μὲ λαχτάρα μιὰ σειρὰ κηρυγμάτων του μὲ τὴν ἑρμηνεία τῆς Κυριακῆς Προσευχῆς, του Πάτερ ἡμῶν! Σκέψου, πὼς ἡ καθεμιὰ κόστιζε τότε 1000 δραχμές! Μόλις συνειδητοποίησα ὅτι γιὰ νὰ ἀποκτήσω ὅλες τίς κασέτες ποὺ κυκλοφοροῦσαν χρειαζόμουν μιὰ περιουσία, ἀπογοητεύτηκα! Ἀλλὰ ἔχει ὁ καλὸς Θεὸς τὸ σχέδιό Του!
Κυριακὴ πρωὶ ἀπολείτουργα συνάντησα ἕναν τέτοιο κοπιάτη ὅλως ἀναπάντεχα, μὰ ὄχι τυχαῖα, στὸ ἀρχονταρίκι ἑνὸς μοναστηριοῦ τῆς Παναγιᾶς μας. Τά ᾿φερε ἔτσι ὁ Θεὸς νὰ πληροφορηθῶ ἀπὸ κάποιον διπλανό μου γιὰ τὸ διακόνημα τοῦ ἀδελφοῦ τὸ εὐλογημένο. Δὲν ἔχασα τὴν εὐκαιρία καὶ τὸν πλησίασα! Κατάλαβα πὼς δὲν ἤθελε νὰ πεῖ πολλά, ἀλλὰ ἐπέμενα! Τὸν ρώτησα γιὰ τὸ πῶς προέκυψε αὐτὴ ἡ πνευματική του ἐργασία καὶ γιὰ τὸ ἂν εἶχε γνωρίσει τὸν π. Ἀθανάσιο! Μᾶς ἐξιστόρησε λοιπὸν συγκινημένος, τὴν γνωριμιά τους! Σήμερα 23 Μαίου 2022, ἡμέρα τῆς ἱερῆς του μνήμης, ἦρθε ἡ ὥρα νὰ ἀποτυπωθοῦν στὸ χαρτί, τοῦ Θεοῦ τὰ θαυμάσια!
-Ἦταν ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 2000, ὅταν ξεκίνησα νὰ ἀνακαλύπτω τὸν πατέρα Ἀθανάσιο! Τότε κυκλοφοροῦσαν οἱ ὁμιλίες του σὲ κασέτες! Πῆγα λοιπὸν σὲ ἕνα βιβλιοπωλεῖο τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἀγόρασα μὲ λαχτάρα μιὰ σειρὰ κηρυγμάτων του μὲ τὴν ἑρμηνεία τῆς Κυριακῆς Προσευχῆς, του Πάτερ ἡμῶν! Σκέψου, πὼς ἡ καθεμιὰ κόστιζε τότε 1000 δραχμές! Μόλις συνειδητοποίησα ὅτι γιὰ νὰ ἀποκτήσω ὅλες τίς κασέτες ποὺ κυκλοφοροῦσαν χρειαζόμουν μιὰ περιουσία, ἀπογοητεύτηκα! Ἀλλὰ ἔχει ὁ καλὸς Θεὸς τὸ σχέδιό Του!
Ξεκίνησα νὰ ἀκούω τίς κασέτες-συνήθως στὸ αὐτοκίνητο μιᾶς καὶ τότε ἔκανα πολὺ συχνά το δρομολόγιο Ἀθήνα Θεσσαλονίκη λόγῳ τῆς ἐργασίας μου- καὶ μόλις ἔφτασα στὴν ἕβδομη κατὰ σειρά, διαπίστωσα ὅτι ἡ κασέτα μέσα ἦταν κενή! Εἶχα μόνο τὴ θήκη της! Μόλις τὰ κατάφερα, ξαναπῆγα στὸ βιβλιοπωλεῖο νά τοὺς τὸ ἀναφέρω καὶ ἐκεῖνοι μοῦ εἶπαν ὅτι δυστυχῶς δὲν εἶχαν ἄλλο ἀπόθεμα ἀπὸ αὐτὴν τὴν συνέχεια τῶν λόγων, ἀλλὰ ἂν ἤθελα θὰ μποροῦσα νὰ ἐπισκεφτῶ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ εἶχε ἐπιφορτιστεῖ τότε μὲ αὐτὸ τὸ διακόνημα. Νὰ μεταφέρει τίς ὁμιλίες σὲ κασέτες δηλαδή!
Δὲν ξέρω, ἢ μᾶλλον φυσικὰ καὶ ξέρω πλέον, τί ἦταν ἐκεῖνο ποὺ ὁδήγησε τὰ βήματά μου ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι ἐκείνου τοῦ εὐλογημένου ἀνδρός! Μόλις τοῦ ἐξήγησα τὸν λόγο, μπῆκε δίχως ἄλλη κουβέντα ξανὰ μέσα καὶ ἔπειτα τὸν βλέπω νὰ βγαίνει, κρατῶντας στὰ χέρια του ἢ καλύτερα σέρνοντας δυὸ ἀσήκωτους τεράστιους σάκους! Αὐτές, μοῦ λέει, εἶναι ὅλες οἱ ὁμιλίες τοῦ πατρὸς Ἀθανασίου! Μά, δὲν ἔχω καθόλου χρήματα τοῦ ἀπάντησα! Καὶ ἀπὸ ὅτι ἔχω ὑπολογίσει... -Αὐτὲς εἶναι δικές σου παιδί μου! Δῶρο! Εὐλογία ἀπ᾿ τὸν παππούλη! Στάθηκα καὶ τὸν κοίταζα ἀποσβολωμένος! Ἔφυγα κλαίγοντας καὶ δοξάζοντας τὸν Κύριο ποὺ δὲν σταματᾷ νὰ μᾶς εὐεργετεῖ!
Περιττὸ νὰ σοῦ πῶ ὅτι ἡ ἀκρόαση τῶν ὁμιλιῶν ἔγινε ἡ καθημερινότητά μου! Ἀτέλειωτες ὧρες! Ἰδίως στὸ αὐτοκίνητο καθ᾿ ὁδὸν πρὸς Θεσσαλονίκη! Ἀφοῦ τὸ πρῶτο πρᾶγμα ποὺ μὲ ἀπασχολοῦσε ὅταν μοῦ ἔδιναν ὑπηρεσιακὸ ἁμάξι ἀπὸ τὴ δουλειὰ ἦταν τὸ ἂν εἶχε κασετόφωνο! Ἄς ἦταν καὶ σαράβαλο! Ἄν εἶχε κασετόφωνο μοῦ ἔκανε! Κύλησαν ἔτσι λοιπὸν κάποια λίγα χρόνια! Ἔγινε ὁ π.Αθανάσιος τόσο κοντινός μου, πατέρας μου καὶ ἀγαπημένος ἀδελφός μου! Ἄναψε μέσα μου ὁ πόθος νὰ τὸν συναντήσω, νὰ πάρω τὴν εὐχή του, νὰ τὸν εὐχαριστήσω γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ ἄγνωστα ὡς χθὲς ποὺ πλέον εἶχαν ἀποκαλυφθεῖ ἐνώπιόν μου!
Σὲ ἕνα ἑπόμενο λοιπὸν ταξίδι πρὸς τὰ βόρεια, μιὰ νοερὴ ἐρώτηση, σὰν προσευχὴ ὀλόκαρδη, ξεκίνησε μέσα μου νὰ λέγεται: Ποὺ εἶσαι πάτερ Ἀθανάσιε; Ποὺ εἶσαι; Καὶ ἐπαναλαμβανόταν συνεχῶς! Δίχως νὰ τὸ καταλάβω καλά-καλὰ ἀνηφόρισα πρὸς τὸν Κίσσαβο καὶ βρέθηκα στὴν πύλη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κομνηνείου, τοῦ μοναστηριοῦ του! Βγῆκα ἀπὸ τὸ αὐτοκίνητο καὶ ἐκείνη τὴν ὥρα ἕνας λαϊκὸς ἄνθρωπος, κάπως μεγάλος σὲ ἡλικία, ἦρθε πρὸς τὸ μέρος μου! -Γιατί φωνάζετε κύριε τὸν πατέρα Ἀθανάσιο;
Ἔκπληκτος ἐγώ, τοῦ ἀπάντησα ὅτι δὲν εἶχε βγεῖ ἡ παραμικρὴ λέξη ἀπὸ τὸ στόμα μου!
Κι ὅμως, ἐγώ σας ἄκουσα ποὺ τὸν φωνάζατε δυνατά! Δὲν εἶναι ἐδῶ ὁ παππούλης! Ἐδῶ καὶ ἀρκετοὺς μῆνες νοσηλεύεται στὸ νοσοκομεῖο! Εἶναι δύσκολα!
Ἔφυγα ἀφοῦ προσκύνησα στὸ καθολικὸ καὶ πῆρα τὸν δρόμο γιὰ Θεσσαλονίκη ξανά! Στὴν ἐπιστροφὴ κάτι μέ ... «ἔτρωγε»! Ἔστριψα καὶ μπῆκα στὴν πόλη τῆς Λάρισας! Ὁ κύριος Νίκος δὲν μοῦ εἶχε ἀναφέρει σὲ ποιό νοσοκομεῖο ἦταν ὁ π. Ἀθανάσιος! Δὲν εἶναι καὶ πολλὰ βέβαια στὴ Λάρισα, ἀλλὰ στὸ ἕνα ποὺ ἔφτασα πρῶτα, μόλις ρώτησα μὲ ἐνημέρωσαν ὅτι ἐκεῖ βρισκόταν νοσηλευόμενος!
Παρακάλεσα νὰ μοῦ ἐπιτρέψουν ἐπειδὴ ἐρχόμουν καὶ ἀπὸ μακριά, ἔστω γιὰ λίγο νὰ τὸν δῶ, μιᾶς καὶ ἦταν ὥρα ἐκτὸς ἐπισκεπτηρίου! Ἔδωσε ὁ Θεὸς λοιπόν, ὕστερα ἀπὸ λίγο νὰ βρίσκομαι ἔξω ἀπὸ τὸ δωμάτιό του! Χτύπησα δειλά-δειλὰ τὴν πόρτα καὶ ἄνοιξα! Στὸ κρεβάτι ὁ πατὴρ Ἀθανάσιος καὶ δίπλα του ἕνας Μοναχός, ὁ πατὴρ Πολύκαρπος ποὺ τὸν φρόντιζε! Μοῦ ἔκανε νόημα ἐκεῖνος γιὰ νὰ εἰσέλθω! Ἐκείνη ἀκριβῶς τὴ στιγμὴ ὁ πατὴρ Ἀθανάσιος ἀνασηκώθηκε γιὰ ἐλάχιστα καὶ μοῦ χαμογέλασε κλίνοντας κάπως τὸ κεφαλάκι του γνέφοντας τὸ καλωσόρισμα!
Μὲ ἐντυπωσίασε ἡ γλυκύτατη μορφή του, ἀλλὰ δὲν μποροῦσα νὰ φανταστῷ ἐκείνη τὴν ὥρα πὼς μόλις εἶχα ζήσει ἕνα μικρὸ θαῦμα τοῦ Κυρίου μας, ἀφοῦ καὶ ὅπως ἀργότερα πληροφορήθηκα, εἶχε προηγηθεῖ μιὰ παρατεταμένη περίοδος, κατὰ τὴν ὁποία ὁ παππούλης βρισκόταν σὲ συνεχῆ λήθαργο... Εἶχε ξανακλείσει τὰ μάτια του μόλις γονάτισα μπροστά του καὶ ἔκανα προσευχή! Μοῦ ἦρθε ἕνας λογισμὸς τότε!
Νὰ εἶχα κάτι ἀπὸ σένα Ἅγιε Γέροντα, σὰν φυλαχτὸ καὶ εὐλογία! Βλέπω τότε νὰ σηκώνει ἐλαφρὰ τὸ δεξί του χεράκι καὶ νὰ τὸ πλησιάζει πρὸς τὸ μέρος μου! Θέλει νὰ σοῦ δώσει τὸ κομποσχοίνι ποὺ φορά! μοῦ εἶπε κατασυγκινημένος ὁ πατὴρ Πολύκαρπος! Τοῦ τὸ ἔβγαλε καί μοῦ τὸ ἔδωσε! Ἀμίλητος ἐγὼ προσπαθοῦσα ἔστω καὶ λίγο νὰ συνειδητοποιήσω τὸ τί γινόταν σὲ ἐκεῖνο τὸ δωμάτιο! Ἦταν ἡ πρώτη καὶ ἡ μοναδικὴ φορὰ ποὺ τὸν εἶδα! Ἔπειτα ἀπὸ λίγο μόλις καιρὸ κοιμήθηκε! Στὶς 23 Μαίου τοῦ 2006!
Ἀκούσαμε καὶ ἐμεῖς σιωπηλοὶ ἐκείνη τὴν Κυριακὴ τὸν ἀδελφό μας νὰ μᾶς ἐξιστορεῖ τὴν μία καὶ μοναδικὴ αὐτὴ συνάντηση, προσπαθῶντας καὶ ἐμεῖς νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ μέγεθος τῆς εὐλογίας! Δὲν ἦταν μόνο ἡ συνταρακτική του ἀφήγηση! Ἦταν ποὺ στὸ τέλος μας ἔδειξε ἕνα κομποσχοίνι! Tὸ κρατοῦσε στὰ χέρια του ὅλην τὴν ὥρα!
-Εἶναι αὐτὸ ποὺ μοῦ χάρισε τότε ὁ Γέροντας! Παρ᾿ το! Ἀπὸ σήμερα θὰ τὸ ἔχεις ἐσύ!
Ἐνεὸς τὸ κράτησα στὰ τρεμάμενα σχεδὸν χέρια μου! Ἦταν τόσα ἐκεῖνα ποὺ ἕνωναν τὸν ἀδελφό μας μὲ τὸν πνευματικό του ἰχνηλάτη, ποὺ δὲν θὰ μποροῦσε ὁτιδήποτε τὸ ὑλικὸ νὰ γίνει ἐμπόδιο στὸ νὰ μὴν πάψει ποτὲ νὰ ἐφαρμόζει ἀπόλυτα στὴν πράξη ὅσα τόσα χρόνια διδάχτηκε καὶ κυρίως νὰ ἐλεεῖ πνευματικὰ ὅποιον βρεθεῖ... ἀπολείτουργα στὸ δρόμο του. Σκέφτηκα πόσο ἐγὼ θὰ δυσκολευόμουν νὰ ἀποχωριστῶ μιὰ τέτοια εὐλογία! Μὰ ἔπειτα θυμήθηκα ἐκεῖνα τὰ τσουβάλια μὲ τίς χιλιάδες κασέτες ποὺ κάποτε τοῦ χαρίστηκαν! Δὲν τίς κράτησε γιὰ τὸν ἑαυτό του! Ἀλίμονο! Μὲ κόπο μὰ καὶ χαρά, τίς πολλαπλασίασε, διαδίδοντας σὲ ἀμέτρητες ψυχὲς τὴν Ἀλήθεια τοῦ ἐσφαγμένου ἀρνίου...
-Εἶναι αὐτὸ ποὺ μοῦ χάρισε τότε ὁ Γέροντας! Παρ᾿ το! Ἀπὸ σήμερα θὰ τὸ ἔχεις ἐσύ!
Ἐνεὸς τὸ κράτησα στὰ τρεμάμενα σχεδὸν χέρια μου! Ἦταν τόσα ἐκεῖνα ποὺ ἕνωναν τὸν ἀδελφό μας μὲ τὸν πνευματικό του ἰχνηλάτη, ποὺ δὲν θὰ μποροῦσε ὁτιδήποτε τὸ ὑλικὸ νὰ γίνει ἐμπόδιο στὸ νὰ μὴν πάψει ποτὲ νὰ ἐφαρμόζει ἀπόλυτα στὴν πράξη ὅσα τόσα χρόνια διδάχτηκε καὶ κυρίως νὰ ἐλεεῖ πνευματικὰ ὅποιον βρεθεῖ... ἀπολείτουργα στὸ δρόμο του. Σκέφτηκα πόσο ἐγὼ θὰ δυσκολευόμουν νὰ ἀποχωριστῶ μιὰ τέτοια εὐλογία! Μὰ ἔπειτα θυμήθηκα ἐκεῖνα τὰ τσουβάλια μὲ τίς χιλιάδες κασέτες ποὺ κάποτε τοῦ χαρίστηκαν! Δὲν τίς κράτησε γιὰ τὸν ἑαυτό του! Ἀλίμονο! Μὲ κόπο μὰ καὶ χαρά, τίς πολλαπλασίασε, διαδίδοντας σὲ ἀμέτρητες ψυχὲς τὴν Ἀλήθεια τοῦ ἐσφαγμένου ἀρνίου...
Θυμήθηκα καὶ τὸν πατέρα Ἀθανάσιο ποὺ ἔλεγε πώς... ὁ Θεὸς δὲν μπαίνει μόνο στὴν παγκόσμια Ἱστορία μὰ καὶ στὴν ἀτομικὴ ἱστορία τοῦ κάθε ἀνθρώπου, πιστοῦ καὶ ἀπίστου, καὶ εὐσεβοῦς καὶ ἀσεβοῦς, καὶ μικροῦ καὶ μεγάλου. Δὲν ὑπάρχει τύχη, ἀγαπητοί μου, ἔλεγε! Δὲν ὑπάρχει πουθενὰ ἡ τύχη! Τὰ πάντα κατευθύνει ὁ Θεός, χωρὶς οὐδέποτε ὡστόσο νὰ περιορίζει τὴν ἀνθρώπινη ἐλευθερία καὶ δραστηριότητα...
Δεκαέξι χρόνια μετά, κρατῶντας στὸ χέρι τὴν εὐχὴ τοῦ πατρὸς Ἀθανασίου, γράφουμε αὐτὸ τὸ κείμενο, σὰν ἐλάχιστο μνημόσυνο σὲ ἕναν ἀληθινὰ μεγάλο Ἅγιο τῶν ἡμερῶν μας! Κάθε ὁμίλημά του ἕνα κομποσχοίνι δεήσεως καὶ ἕνα σχοινὶ λυτρωτικό, σοῦ στέλνεται γιὰ νὰ ἀναβιβαστεῖς πρὸς Τὸ Φῶς! Οἱ ψυχές μας ἤδη τὸν ἔχουν κατατάξει ὡς τὸν νέο Χρυσόστομο! Ὁ ἀποκαλυπτικὸς καὶ πλειστάκις προφητικός του λόγος συνταρακτικὰ ἐπαληθεύεται στὶς μέρες μας! Κάποιες στιγμὲς μοιάζει σὰν νὰ ἄκουσε καὶ αὐτὸς τὰ λόγια ποὺ κάποτε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶπε στὸν ἠγαπημένο μαθητή Του: «Γράψον οὖν ἅ εἶδες, καὶ ἅ εἰσι καὶ ἅ μέλλει γίνεσθαι μετὰ ταῦτα»(Ἀποκ. 1,19).
Νώντας Σκοπετέας
23 Μαΐου 2022
Θ.Π. νὰ ἔχεις πάντοτε τὴν εὐχὴ τοῦ Ἁγίου!
23 Μαΐου 2022
Θ.Π. νὰ ἔχεις πάντοτε τὴν εὐχὴ τοῦ Ἁγίου!
_________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου