Νώντας Σκοπετέας: Θ ἔρως στὸ Ὅρος...(Οἱ ἀπὸ μέσα Ἁγιορεῖτες...)

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

  

Οἱ γνήσιοι φίλοι τοῦ Χριστοῦ. Οἱ διαλεχτοὶ τοῦ Κυρίου. Οἱ διδαχτοὶ τοῦ Θεοῦ. Εἶναι συνήθεις φράσεις, ποὺ τῆς καρδιᾶς τὰ χείλη προφέρουν, σὰν ἀντικρύσουν ἐκείνους ποὺ βιώνουν καὶ σμίγουν Σταυρὸ καὶ Ἐλπίδα, πόνο καὶ χαρά, ὑπομονὴ καὶ προσδοκία... Ἄνθρωποι ποὺ μιλοῦν μὲ τὴν σιωπή τους τὴν εὔλαλη, ποὺ ἀνασαίνουν ἔλεος καὶ δοξολόγημα, ποὺ ποθοῦν μόνο τὸ Θεάρεστο καὶ ὅ,τι τοὺς ἑνώνει μὲ τὸν Δημιουργό. Ἀκούγοντας ἕνα ἀπὸ τὰ ἀμέτρητα, δόξα τῷ Θεῷ, καταγεγραμμένα ὁμιλήματα τοῦ Χρυσοστόμου τῶν ἡμερῶν μας, π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου, ἕνας ἀκόμα προσδιορισμὸς γιὰ αὐτοὺς τοὺς μακαρίους προστέθηκε καὶ πόσο μίλησε μέσα μας!

Νώντας Σκοπετέας: Ἐμεῖς θά...διαψεύσουμε τὸν Θεό;

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

"...Εἶναι ἀνώφελη ἀδελφοὶ μου συναμαρτωλοὶ ἡ χρηστότητα καὶ ἡ μακροθυμία τοῦ Κυρίου μας, ἂν δὲν ὁδηγεῖ σὲ μετάνοια. (... ἤ τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος αὐτοῦ καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς μακροθυμίας καταφρονεῖς, ἀγνοῶν ὅτι τὸ χρηστὸν τοῦ Θεοῦ εἰς μετάνοιαν σε ἄγει; Ρωμ/2,4). Ἐπιπλέον χίλια χρόνια δικά μας εἶναι σὰν μιὰ μέρα τοῦ Κυρίου! 

 

Οὔτε σαράντα οὔτε πενῆντα οὔτε ἑκατὸ χρόνια κι ἂν περάσουν, μποροῦν νὰ μᾶς κάνουν νὰ λοιδωρήσουμε καὶ νὰ ἀπαξιώσουμε ὅλους ἐκείνους, ποὺ μὲ πόνο καρδιᾶς μιλοῦν γιὰ τὰ ἐπερχόμενα, τὰ ὁποῖα ὅλοι μας πλέον τὰ θεωροῦμε ὡς μιὰ φυσιολογικὴ κατάληξη καὶ ὡς μιὰ ἐνεργοποίηση τοῦ λεγομένου πνευματικοῦ νόμου. 

Νώντας Σκοπετέας: Εἶμαι ὁ Παναγιώτης! (Οἱ ψυχὲς ποὺ περιμένουν...)

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

Κάποια Σαρακοστή, παραμονὴ Σαββάτου Ἁγίου Θεοδώρου μὲ τὸ θαῦμα τῶν κολλύβων, στὸ μεσόνυχτο τὴν ὥρα ποὺ τέλευε τὸν κανόνα της στὶς 3, σὲ δωμάτιο τοῦ σπιτιοῦ της κοντὰ στὸ εἰκονοστάσι της, ἡ μακαριστὴ Χριστοκήρυκας Ἀθηνᾶ Σιδέρη, ἄκουσε μιὰ ἀντρικὴ φωνὴ νὰ τὴν καλῇ. Χωρὶς νὰ ταραχτῇ ρώτησε ποιός εἶναι... Ἐκεῖνος τῆς ἀπάντησε: 

-Εἶμαι ὁ Παναγιώτης! (κάποιος γνωστὸς γιατρὸς τῆς μακαριστῆς Ἀθηνᾶς) 

-Τί θέλετε; 

Νώντας Σκοπετέας: Ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς...

 

 

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

"...Καὶ τὴν ὥρα ποὺ ὁ Ἀδὰμ ἔλεγε αὐτὰ πρὸς τοὺς συγκαταδίκους του, εἰσέρχεται ὁ Κύριος, κρατῶντας τὸ νικηφόρο ὅπλο τοῦ Σταυροῦ. Μόλις τὸν ἀντίκρυσε ὁ Ἀδάμ, χτύπησε τὸ στῆθος ἀπὸ τὴν χαρούμενη ἔκπληξι καὶ φώναξε πρὸς ὅλους τοὺς ἐπὶ αἰῶνες κεκοιμημένους: «Ὁ Κύριός μου ἂς εἶναι μαζὶ μὲ ὅλους»! Καὶ ὁ Χριστὸς ἀπάντησε στὸν Ἀδάμ: «Καὶ μετὰ τοῦ πνεύματός σου».

Νώντας Σκοπετέας: Χριστὸς πάντα καὶ παντοῦ (Κυριακή τῶν Βαΐων)

 

 

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

"...Ἦρθε ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Ὅλα ἦταν φωτεινά. Ἡ ἄνοιξη στὸ ἀποκορύφωμά της. Κι ὁ Μάριος ἕτοιμος. Ἕτοιμος γιὰ νὰ καταθέσῃ τὸν ἐπιτάφιο ἐκεῖ ποὺ ἔπρεπε. Τρία χρόνια καὶ ἡ ζωή του εἶχε γίνει τάφος. Γιὰ τὸ Χριστὸ δούλευε..." (ἀπόσπασμα μέσα ἀπὸ τὸ βιβλίο του π. Κων/νου Στρατηγόπουλου «Τὸ σταυροδρόμι τῆς καρδιᾶς μου», ἐκδ. «Φιλοκαλία»)

 

Ἐρχόμενος ὁ Κύριος πρὸς τὸ ἑκούσιον πάθος... Κυριακή τῶν Βαΐων Ἑσπέρας! Στὸν ὄρθρο τῆς Μεγάλης Δευτέρας! Ὦ αὐτὸ τὸ ψάλμα! Πῶς κινεῖ τὴν ψυχή! Πῶς μαλακώνει τὶς καρδιές! Ἀριστούργημα τοῦτος ὁ ὕμνος! Ἐνθουσιασμὸς καὶ νά.. δὲν πέρασαν λίγα λεπτὰ καὶ τὸν ἐνθουσιασμὸ διαδέχεται ἡ γλυκιὰ μελαγχολία των ψαλτάδων καὶ τοῦ λαοῦ...

-Τοῦ χρόνου πάλι! Ἂν μᾶς ἀξιώσει νὰ τὸ ξαναψάλουμε... νὰ τὸ ξανακούσουμε, νὰ τὸ ξαναχαροῦμε...

Νώντας Σκοπετέας: Τῆς μετανοίας βάλσαμο... (Ε΄ Νηστειῶν)

 

 

 Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

Ἄραγε ἀκούει ἡ ψυχή μας; Ἄραγε εἶναι ζῶσα, ὑπαρκτή, αἰώνια; Εἶναι ρητορικὰ τὰ ἐρωτήματα... Ἄν δὲν τὰ πιστεύαμε ὅλα τοῦτα δὲν θά ᾿χαμε καὶ λόγο ὕπαρξης... Γιατί ἄραγε νὰ ἤρθαμε σὲ αὐτὴν τὴ ζωή, γιατί νὰ ζοῦμε μὲ ὅλες αὐτές τὶς τόσο θλιμμένες στιγμές της, τὰ βάσσανά της, τοὺς πόνους καὶ τὶς δοκιμασίες, τὶς ἀρνήσεις, τὶς στερήσεις, τοὺς γκρεμοὺς καὶ τὶς φουρτοῦνες, ἂν ψυχὴ δὲν ὑπάρχει... Γιὰ νὰ ζήσουμε κάποια ἐλάχιστα χρόνια, νὰ φᾶμε, νὰ πιοῦμε, νὰ χορέψουμε, καὶ νὰ πεθάνουμε...
 

Γιὰ νὰ τὸ σκεφτοῦμε λίγο, γιὰ νὰ τὸ φιλοσοφήσουμε...

Νώντας Σκοπετέας: Κατάρτι Σταυρός!

«Τὸν Σταυρόν, λοιπόν, ἀντὶ ἱστίου τανύσαντες,

ἀδεώς τὸν πλοὺν ἐκτελέσωμεν»

Ἁγία Συγκλητική.

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
 

Ὅσοι ἔχουν τὸν Σταυρὸ γιὰ κατάρτι, στῆς Ζωῆς τους τὴν τρικυμισμένη πλεύση, σήμερα γιορτάζουν. Ὅσων τὰ πόδια ἀνηφορίζουν σὲ ἀναβαθμοὺς μετανοίας, οἱ ψυχὲς ἐκλιπαροῦν τὸν Πατέρα Κύριο, νὰ ἔχῃ ἀνοιγμένες πάντοτε τὶς πύλες τοῦ ἱλασμοῦ καὶ τὴν Παναγία Μητέρα μας, νὰ ἰσιώνῃ τῆς σωτηρίας αὐτὰ τὰ χαραγμένα μονοπάτια. Τῆς Σταυροπροσκυνήσεως! Στὰ μισὰ τοῦ δρόμου! Στὰ μισὰ ἑνὸς ἀέναου ταξιδιοῦ μὲ προορισμὸ τὴν αἰώνια Πατρίδα, τοῦ Ζωντανοῦ Θεοῦ τὴν ἐπουράνια πόλη! Θυμόμαστε ὅσους σήμερα δικαιοῦνται νὰ ἑορτάζουν! Χαρμολυπημένο πανηγύρι! 

Νώντας Σκοπετέας: Τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημά ΜΑΣ...

 

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

"...Ἀδερφέ μου– Ἄθλιε ἑαυτέ μου παραδέξου το! Θὲς ἕναν Θεὸ στὰ μέτρα σου! Κατά τὸ δοκοῦν! κατὰ τὴν βόλεψή σου, κατὰ τὸ κέφι σου καὶ τὴν διάθεσή σου! Νὰ Τὸν βγάζεις ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα, ὅποτε σὲ ἐνοχλεῖ καὶ σὲ ἐλέγχει ἡ συνείδησή σου... νὰ Τὸν καλεῖς ὅποτε Τὸν ἔχεις ἀνάγκη, στὰ δύσκολα, στὰ ἀπροσπέλαστα μὲ τὶς δικές σου δυνάμεις... Ἕνας Θεὸς στὰ μέτρα μου... στὶς προδιαγραφές μου... στὰ δικά μου θέλω... Κάτι σὰν συνεργάτης, σὰν ὑπάλληλος ποὺ προσλαμβάνεις, χρησιμοποιεῖς καὶ ἀπολύεις δίχως ἐνοχές, χωρὶς ἀποζημίωση... Τὸ αὐτεξούσιο ποὺ Ἐκεῖνος σοῦ χάρισε ἀντὶ νὰ σὲ γεμίζει μὲ ζωή, σὲ πλημμυρίζει μὲ θάνατο... Μὰ Αὐτὸς σὲ περιμένει... Βρίσκεται ἀκριβῶς ἔξω ἀπὸ τὴν σφαλισμένη πόρτα τῆς ψυχῆς σου καὶ σὲ καρτερᾶ, ὅπως ὁ Πατέρας τὸ ἄσωτο σπλάχνο Του.

Νώντας Σκοπετέας: Ὅπου Χριστὸς ἐκεῖ καὶ ὁ Παράδεισος...

 

Ἡ ἀθανασία τοῦ ἀνθρώπου ξεκινᾶ ἀπὸ τὴ σύλληψή του μέσα στὴν κοιλία τῆς μητέρας του.
Καὶ πότε ἀρχίζει ὁ παράδεισος καὶ ἡ κόλαση τοῦ ἀνθρώπου;
Ἀπὸ τὴν ἐλεύθερη ἐπιλογὴ γιὰ τὸ θεϊκὸ ἀγαθὸ ἢ γιὰ τὸ δαιμονικὸ κακό, γιὰ τὸν Θεὸ ἢ γιὰ τὸν διάβολο.
Καὶ ὁ παράδεισος μὰ καὶ ἡ κόλαση τοῦ ἀνθρώπου ἀρχίζουν ἐδῶ ἀπὸ τὴ γῆ γιὰ νὰ συνεχιστοῦν αἰώνια στὴν ἄλλη ζωή.
Τί εἶναι ὁ παράδεισος;
Εἶναι ἡ αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ.
Ἅμα ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται ἐντός του τὸν Θεό, εἶναι ἤδη στὸν παράδεισο, γιατί ὅπου εἶναι ὁ Θεὸς ἐκεῖ εἶναι καὶ ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ καὶ ὁ παράδεισος.
Ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Θεὸς Λόγος κατέβηκε στὴ γῆ καὶ ἔγινε ἄνθρωπος, ὁ παράδεισος ἔγινε ἡ ἀμεσότερη πραγματικότητα γιὰ τὴ γῆ καὶ τὸν ἄνθρωπο.
Ἐπειδή, ὅπου εἶναι ὁ Χριστὸς ἐκεῖ καὶ ὁ παράδεισος.
(Ἁγ.Ιουστίνου Πόποβιτς)

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας 

 

Ξενύχτησα στὴν πόρτα σου καὶ σιγοτραγουδῶ
Ἐδῶ εἶναι ὁ Παράδεισος κι ἡ κόλαση ἐδῶ...

Νώντας Σκοπετέας: Πολιορκῶντας καὶ ἐπιστρέφοντας...(Τοῦ Ἀσώτου ξανά...)

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

Ξανὰ ἡ Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου μπροστά μας. Πέραν τῶν ὑπολοίπων ποὺ λέγονται, γιὰ αὐτὴν τὴ μεγαλειώδη παραβολή, εἶναι θαρροῦμε καὶ ἡ πλέον προσφιλής, καθὼς ἡ πλειονότητα τῶν Χριστιανῶν μποροῦν εὐχερῶς νὰ τὴν μεταφέρουν, νὰ τὴν διηγηθοῦν στοὺς ἄλλους... Εἶναι αὐτὸ ποὺ λέμε, τὴν ξέρουμε ἀπ' ἔξω καὶ ἀνακατωτά... Εἶναι ὅμως στ’ ἀλήθεια ἔτσι; 

 

Σὲ ὅλα τὰ ρήματα τῆς αἰωνίου ζωῆς, τὰ εὐαγγελικά, πρέπει νὰ ἐφαρμόζουμε τὴν μέθοδο τῆς Ἰεριχοῦς! Τὴν δίδασκε συχνά -πυκνὰ ὁ μέγας ἑρμηνευτὴς τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὁ μακαριστὸς πατὴρ Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος. 

Νώντας Σκοπετέας: Ξημέρωσε Τριώδιο ξανά…

«Οἱ ἑαυτῶν ἐπιγνώμονες σοφοί..»(Παρ.13,10)

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

Ξανὰ Τριώδιο ξημέρωσε ὁ Θεός. Πύλες ἄνοιξε, ποὺ φανερώνουν ἀπέραντες θάλασσες οἰκτιρμῶν καὶ φιλανθρωπίας. Οἱ ἥρωές του καὶ πάλι ἐνώπιόν μας. Ἀγέρωχοι καὶ ζωντανοί, σὲ παίρνουν ἀπὸ τὸ χέρι, νὰ ξεκινήσετε μαζὶ τὴν προπαρασκευὴ γιὰ τὸ κενὸ μνημεῖο...

 

Ὅλη μας ἡ ζωὴ τούτη ἡ ἑτοιμασία... Καὶ ἔπειτα τὰ αἰώνια ρήματα τοῦ Φωτός. Τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ γράφτηκε μόνο γιὰ σένα ἀδελφέ μου, ταλαίπωρε ἑαυτέ μου. Ὕστερα, πάλι ἐκεῖνο τὸ τόσο εἰπωμένο ἀλλὰ ἀγέρωχο καὶ αὐτό... Καὶ ἂν μόνο αὐτὸ τὸ χωρίο εἶχε διασωθεῖ, θὰ ἦταν ἀπὸ μόνο του ἱκανό, σὰν μιὰ ρανίδα, νὰ γεμίσῃ ξανὰ τὴ θάλασσα τοῦ ἐλέους...

Νώντας Σκοπετέας: “Χῶμα καί Χριστός... Τῶν λεμονΑνθΩν τό συναξάρι...” (Νέο βιβλίο)

Βιωματικοὶ ἐκφραστὲς τῆς Ἁγίας Πίστης καὶ σύγχρονες μορφὲς τοῦ Ἱεροῦ Συναξαριοῦ ποὺ συγκλονίζουν, δείχνοντας τὸν δρόμο γιὰ τὸ αἰώνιο Φῶς, μέσα ἀπὸ τὶς σελίδες τοῦ νέου βιβλίου του Νώντα Σκοπετέα.

Ἅγιος Πορφύριος, Ἅγιος Παΐσιος, Μακαριστὸς Ἐπίσκοπος Κοσμᾶς, Γ. Ἐφραίμ Ἀριζονίτης, Γ. Ἐφραίμ Σεραγιώτης, παπᾶ-Νικόδημος ὁ Πνευματικός, Δημήτριος Παναγόπουλος, Γερόντισσα Γαλακτία, Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, Ἅγιος Ἱερομάρτυρας Φιλούμενος, π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, Ἅγιος Ἀμφιλόχιος Μακρής, π. Ἀνανίας Κουστένης, π. Ἠλίας Ἀλευρᾶς, κυρ-Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης, κυρ-Φώτης Κόντογλου, κυρ-Κώστας Γανωτὴς καὶ τόσοι ἄλλοι, ἄγνωστοι στοὺς πολλούς, μὰ διαλεχτοὶ καὶ διδαχτοὶ τοῦ Ἁγίου Θεοῦ στὶς σελίδες του μὲ ἄρωμα λεμονανθοῦ...

Νώντας Σκοπετέας: Μέ ψυχή Ὑπαπαντή...

«Ἰδοὺ ἡ Παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν

καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουὴλ» (Ἠσαΐας, ζ 14)

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

Κοιτῶντας τὴν ἁγιογραφία τῆς Ὑπαπαντῆς, στὸν περικαλλῆ Ἅγιο Νικόλαο Ἀχαρνῶν καὶ στὴν περίβλεπτη καὶ πολυπροσκυνημένη Παναγία τὴν Καπνικαρέα στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας, θὰ παρατηρήσουμε ὅτι ἐν ἀντιθέσει μὲ τὶς πλεῖστες εἰκονογραφήσεις τῆς Μεγάλης Ἑορτῆς, ὁ μακαριστὸς κυρ Φώτης ὁ Κόντογλου, ἀναπαριστᾶ τὸν Ἅγιο Συμεὼν τὸν Θεοδόχο, νὰ ὑποδέχεται τὸν Κύριο σκύβοντας σύγκορμα. 

Νώντας Σκοπετέας: Ἀπὸ τὸν φόβο Του ὡς τὴν ἀγάπη Του...

«…καθήλωσον ἐκ τοῦ φόβου σου τὰς σάρκας μου·

ἀπὸ γὰρ τῶν κριμάτων σου ἐφοβήθην….

(Ψαλμ.118, 120)

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας 

Κάθε λέξη τοῦ ἀμώμου ψαλμοῦ, συγκλονίζει, προειδοποιεῖ καὶ ἐλέγχει. Φωνὴ Φιλανθρωποτάτου Κυρίου ποὺ «πασχίζει νὰ τοὺς σώσει ὅλους, ποὺ ἀναζητᾶ συνεχῶς ψήγματα καὶ ρανίδες ἐλαφρυντικῶν ἀφορμῶν μετανοίας γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὸ πλάσμα του, ὡς τῶν Ἐφετῶν Ἡ ἀκρότης! Καὶ ἐμεῖς οἱ ἀγνώμονες καὶ ἀχάριστοι εὐεργετηθέντες, ἁμαρτάνουμε τόσο, σὰν δὲν τὸν ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μας, σὰν δὲν τὸν ἀναζητᾶ ὡς τὸ ἄκρως Ἐφετόν... Καὶ σὰν νὰ μὴν ἔφτανε αὐτό, ἐξακολουθοῦμε φρενοβλαβῶς τὴν ἡδονοθηρία μας, ἀγνοῶντας καὶ διστρεβλώνοντας τὰ κρίματα τὰ δικαιώματα καὶ τὶς ἐντολές του, μὴ ἔχοντας ἐλάχιστο φόβο Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ σπαρακτικὴ φωνὴ τοῦ ψαλμωδοῦ, ἂν κατάφερνε νὰ παρεισδύσῃ στὰ ἀπονεκρωμένα ἐσώτερά μας... Καθήλωσον ἐκ τοῦ φόβου σου τὰς σάρκας μου... Τότε θὰ ζούσαμε ἀπὸ ἐδῶ τὸν Παράδεισο καὶ δὲν θὰ τὸ κουνάγαμε ἐλάχιστα μὴ καὶ χάσουμε το Φῶς τὸ αἰώνιο. Θέλει πνευματικὴ βία τὸ πρᾶγμα! Ἔχει συνάφεια καὶ μὲ ἐκείνη τὴν ποιμενικὴ παροιμία, αὐτὸ τὸ καθήλωσον... Ὁ φόβος φυλάει τὰ ἕρμα... Λίγο πιὸ πάνω στὸν ἄμωμο, ξανὰ μιὰ κραυγὴ ἀγωνίας καὶ σωσμοῦ... Ἀνακάλεσέ μὲ Σωτὴρ καὶ σῶσον με... Τὸ ἀπολωλὸς πρόβατο, ποὺ ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὴν σωστική σου ποίμνη εἶμαι ἐγώ...

Νώντας Σκοπετέας: Ὡς τό τελευταῖο μας βῆμα...

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας 

 

Ἕνα παράσχου Κύριε, ποὺ πρέπει τὰ χείλη καὶ ἡ φωνὴ τῆς ψυχῆς νὰ βροντοφωνάζῃ... Ἀκούγαμε τὶς προάλλες, ἕνα ἀπὸ τὰ δόξα τῷ θεῷ σὲ ἀφθονία, ἠχογραφημένα κηρύγματα τοῦ Θείου λόγου, ἀπὸ τὸν Χρυσόστομο τῶν ἡμερῶν μας, Ἅγιο γέροντα Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο, πάνω στὴν ἑρμηνεία τῆς Θείας λειτουργίας. Ὁμιλίες ποὺ ἀλλάζουν ζωές, πορεῖες, καὶ προσανατολισμούς... Περιέγραφε, ἢ μᾶλλον καλύτερα προσομοίαζε, τὴν διαδρομὴ τῆς πνευματικῆς ζωῆς ἑνὸς ἀνθρώπου, σὰν μία περίοδο σπορᾶς, ὡρίμανσης, ἀνθοφορίας καὶ καρποφορίας, θέλοντας νὰ τονίσῃ, πὼς ἡ μετάνοια καὶ ἡ πνευματικὴ ζωή, δὲν εἶναι μία ἔννοια, ἀλλὰ μιὰ διαρκὴς κατάσταση. 

Νώντας Σκοπετέας: Δίπλα στό προσκέφαλό σου…

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

Νοεμβρίου μέρες. Στρωμένη ἡ γῆς μὲ τὰ λιόπανα, κάτω ἀπὸ τὰ Θεόσπαρτα δεντριὰ τῆς ζωῆς καὶ τοῦ ἐλέους. Μύρισε τὸ παγωμένο ἀέρι ἀπὸ τοὺς συνθλιμμένους καρποὺς καὶ τὰ τζάκια ἀρχίνησαν νὰ φουντώνουν κάθε νύχτωμα, νὰ καψαλιστοῦν καὶ οἱ ταπεινὲς σφελίτσες, νὰ γευτοῦν οἱ κοπιάτες τὶς πρῶτες λαμπροπράσινες στάλες τοῦ μόχθου τους. Μεγάλες μέρες ξημερώνει ὁ Νοέμβρης γιὰ τὴν Ἁγία Πίστη. Δὲν χωρᾶνε συγκρίσεις. Ὅσα δάκρυα δοξολογίας δωρίζει ὁ Θεός, ὅλα εἶναι θησαυρός. Κανενὸς δακρύου τὸ χρυσάφι δὲν ζυγίζει παραπάνω...

Νώντας Σκοπετέας: Τῆς Ἁγνότητας τό συναξάρι...

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας 

 

Εἶναι ἡ ματιὰ μας μόλις κοιτᾶμε τὸν ἀδελφό, τὸ καθρέφτισμα τοῦ προσώπου μας στὰ μάτια του, ποὺ μαρτυρᾷ πολλάκις τὸ μέσα μας καὶ τὸν βαθμό τοῦ ἀνακαινισμοῦ μας... Εἶναι ἡ πρώτη σκέψη, ὁ πρῶτος λογισμός, μόλις ἀντικρύσουμε τὸ ὁτιδήποτε... Τὸ ποῦ θὰ πάῃ τὸ μυαλό μας, ποὺ ἐπίσης μᾶς δίνει νὰ καταλαβαίνουμε, ἂν ἔχουμε ἔστω καὶ ἕνα βῆμα καταφέρει νὰ κάνουμε σὲ αὐτὴν τὴν ἀέναη πορεία...

 

Πόσο λαχταρῶ νὰ κατασπάζομαι τὰ χεράκια τῶν μικρῶν παιδιῶν... Τῶν μωρῶν, τῶν νεοβαπτισθέντων νεοσυλλέκτων στρατιωτῶν τοῦ Χριστοῦ μας... Ἅγιοι ἐπὶ τῆς γῆς... Ἀπειρόκακοι, ποὺ δὲν τοὺς ἀγγίζει καμιὰ πονηρία, καμιὰ ἐφάμαρτη σκέψη, εἰκόνα, θύμηση... Ὅλα ἐκπορεύονται ἀπὸ τὴν καρδιά! Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ ὁ Θεός... Καθαρή καρδιὰ ἔχουν μόνο ὅσοι ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἁγνότητα...

Νώντας Σκοπετέας: Σημαδεμένοι ἀπ’ τὴν ἀγάπη Του... (Ἐκεῖ ποὺ κάνεις τὶς μετάνοιες...)

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

Κάθε Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος εἶναι σημαδεμένος! Ἔχει σημαδευτῇ στὸ πρόσωπο, στὰ αὐτιά, στὸ στόμα, στὸ στῆθος, στὰ πόδια, στὰ χέρια... Σημαδεμένος καὶ θωρακισμένος μὲ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ καὶ τὴν πανοπλία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ νεοσύλλεκτος, μυρωμένος στὸ μεγάλο μυστήριο τοῦ Χρίσματος. Μόνο ποὺ αὐτὰ τὰ σημάδια δὲν φαίνονται διὰ τῶν σωματικῶν μας ὀφθαλμῶν...

 

Μόνο ἡ πνευματικὴ ὅραση κάποιων διαλεχτῶν τοῦ Κυρίου, μπορεῖ νὰ τὰ ἐντοπίσῃ ἐναργῆ καὶ νὰ θαυμάσῃ τὸ μεγάλο μυστήριο τῆς Φιλανθρωπίας Του... Εἶναι βέβαια καὶ κάποια ἄλλα σημάδια ποὺ σπάνια συναντᾶς, ἀλλὰ καὶ ποὺ αὐτὰ πολλὲς φορὲς μαρτυροῦν καί...προδίδουν ἀκάματους πολεμιστὲς τοῦ Χριστοῦ... Σημαδεμένες γροθιὲς ἀνθρώπων ταπεινῶν... Δὲν χτύπησαν ποτὲ κανέναν γιὰ νὰ σημαδευτοῦν... 

Νώντας Σκοπετέας: Στὸ πανηγύρι τῆς Παναγιᾶς

 Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

Ἔφτασε ὁ καιρὸς ποὺ οἱ ἀναμνήσεις πλήθυναν... Δὲν τὸ ᾿λεγες ποτέ, πὼς θὰ᾿φτανε τούτη ἡ ἐποχή!
 

Σὲ πλησμονὴ οἱ θύμησες, ξεπερνοῦν πλέον κατὰ πολὺ στὸ ζύγι τῆς ζωῆς τὰ ὄνειρα. Εἶναι ὄμορφο νὰ ἀναπολῇς, ὑπὸ μία προϋπόθεση ὅμως καὶ μόνο! Ἂν δοξολογεῖς συνεχῶς τὴ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ, ἂν ὅλα σου τὰ θυμητάρια τὰ στρέφεις πρὸς τὸν οὐρανό, ἂν τοὺς δίνεις Χριστὸ ἔστω κι ἂν τότε τοῦτες οἱ θύμησές σου οἱ παιδικές, οἱ νεανικές, δὲν εἶχαν μέσα τους διόλου, ἔστω κι ἂν Αὐτὸς ἦταν μόνο μιὰ κάποια αἰτία ποὺ μετατράπηκε ἀπὸ τὸν ψεύτη κόσμο σὲ μία χρήσιμη ἀφορμή. Θυμᾶσαι λοιπόν τὶς γιορτᾶδες μέρες, τῶν Χριστουγέννων τὸ δωδεκαμέρι, τὸ Πάσχα τῆς μοσκόφυτης πλάσης, τὸ καλοκαίρι τῶν Ἁγίων καὶ τῶν ξωκκλησιῶν. Καὶ ψάχνεις νὰ βρῇς μέσα τους, πίστη καὶ μυστήριο καὶ τὸ θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ. Καὶ συναντᾶς ἔθιμα καὶ συνταγὲς καὶ ἀγαπημένα πρόσωπα ποὺ ἔφυγαν καὶ ἤχους καὶ μυρωδιὲς καὶ γεύσεις. Μὰ Πουθενὰ ὁ Χρηστὸς Κύριος. Ἂχ ἐκεῖνα τὰ πανηγύρια τοῦ Δεκαπενταύγουστου, μὲ τὶς σημαιοστόλιστες πλατεῖες, τὰ πολλὰ φῶτα, τὶς ψησταριές, τὸν πάγο καὶ τὶς μουσικὲς ὡς τὸ πρωί... Μὰ εἶναι παραμονὴ τῆς Παναγίας! Ξημερώνει ἡ μετάσταση της!

Νώντας Σκοπετέας: Ναυάγιο καί σωσμός...

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

Ἀνύψωση ἐκ τῆς ταπεινώσεως, γέρας, βραβεῖο ὑψοποιόν..

Ταπείνωση ἐκ τῆς ἐπάρσεως, πτῶμα κακίας χαλεπόν...

Ἀπὸ κοπρίας καὶ παθῶν, αὐτομεμφόμενη ψυχὴ ἀνυψοῦται...

Ἀπὸ ὑπερήφανο ὕψος, αὐτοδικαιωμένη καρδιὰ γκρεμίζεται.

Ἀφανισμένος πλοῦτος ἐκ τῆς κενοδοξίας,

Σκορπισμένα πάθη ἐκ τῆς ταπεινώσεως,

Τὸ ναυάγιο τῶν μεγαλορρημονούντων...