«Τὸν Σταυρόν, λοιπόν, ἀντὶ ἱστίου τανύσαντες,
ἀδεώς τὸν πλοὺν ἐκτελέσωμεν»
Ἁγία Συγκλητική.
ἀδεώς τὸν πλοὺν ἐκτελέσωμεν»
Ἁγία Συγκλητική.
Ὅσοι ἔχουν τὸν Σταυρὸ γιὰ κατάρτι, στῆς Ζωῆς τους τὴν τρικυμισμένη πλεύση, σήμερα γιορτάζουν. Ὅσων τὰ πόδια ἀνηφορίζουν σὲ ἀναβαθμοὺς μετανοίας, οἱ ψυχὲς ἐκλιπαροῦν τὸν Πατέρα Κύριο, νὰ ἔχῃ ἀνοιγμένες πάντοτε τὶς πύλες τοῦ ἱλασμοῦ καὶ τὴν Παναγία Μητέρα μας, νὰ ἰσιώνῃ τῆς σωτηρίας αὐτὰ τὰ χαραγμένα μονοπάτια. Τῆς Σταυροπροσκυνήσεως! Στὰ μισὰ τοῦ δρόμου! Στὰ μισὰ ἑνὸς ἀέναου ταξιδιοῦ μὲ προορισμὸ τὴν αἰώνια Πατρίδα, τοῦ Ζωντανοῦ Θεοῦ τὴν ἐπουράνια πόλη! Θυμόμαστε ὅσους σήμερα δικαιοῦνται νὰ ἑορτάζουν! Χαρμολυπημένο πανηγύρι!
Εὐφραίνεται σήμερα καὶ ὁ Νικόλαος. Τοῦ βίου τὴν θάλασσα τὴν πλέει ἀδεώς, δεμένος σὲ τοῦτο τὸ κατάρτι! Τὸ πλοῖο του πολεμικό! Ζωσμένος μὲ τῆς προσευχῆς τὰ σχοινιὰ καὶ φορῶντας τὰ ὅπλα τοῦ Φωτός, δίνει ἐκ νεότητός του μάχες, μὲ ἐκεῖνον ποὺ μοχθεῖ νὰ τσακίσῃ κάθε πλεούμενο, μὲ τῆς ἀπελπισιᾶς τοὺς κεραυνοὺς καὶ τὴν μανία. Νέος σὰν ἦταν, τοῦ δόθηκε ὁ Σταυρὸς τοῦ πόνου καὶ τῆς ἀσθένειας, νὰ τὸν σηκώσῃ καὶ νὰ πορευθῇ, ἀκολουθῶντας τὸν Ἑκουσίως Παθόντα Θεάνθρωπο. Δὲν ἀπελπίστηκε, δόξα τῷ Ἁγίῳ Θεῷ! Μόνο ποὺ κάποτε θέλησε νὰ βρῇ παραμυθία καὶ νὰ μὴν ἔχῃ τὸ δοξολόγημά του ἴχνος ἀπὸ παράπονο καὶ γιατί... Ἔτσι βρέθηκε στὴν αὐλή τῆς Παναγούδας. Ὁ καρκίνος προχωροῦσε καὶ ἐκεῖνος ζήτησε τὸν στηριγμὸ ἀπὸ κάποιον Θεοδίδαχτο διαλεχτό!
-Γέροντα τὴν εὐχή σας!
-Καλῶς τὸ παλληκάρι! Καλῶς τὸν Νικόλαο τὸν Φίλο τοῦ Λόγου!
-Γέροντα τὴν εὐχή σας!
-Καλῶς τὸ παλληκάρι! Καλῶς τὸν Νικόλαο τὸν Φίλο τοῦ Λόγου!
-Εὐχηθεῖτε γιὰ μένα πάτερ Παϊσιε, νὰ μὴν βαρυγκωμήσω, νὰ μὴν τὰ βάλω μὲ τὸν Θεό! Σᾶς παρακαλῶ εὔχεσθε ὑπὲρ ἐμοῦ τοῦ ἁμαρτωλοῦ!
Σιώπησε γιὰ λίγο ὁ πάτερ Παΐσιος... Ἔπειτα τὸν κοίταξε κατάβαθα μὲ ἐκεῖνο τὸ γαληνό του βλέμμα καὶ εἶπε:
-Νικόλαε, ἕνα νὰ ξέρῃς! Ὁ Θεὸς σὲ ἔχει στὸν λογαριασμό του! Μὴν τὸ ξεχάσεις ποτὲ αὐτό!
Δὲν ἤθελε τίποτε ἄλλο! Γέμισε ἀπὸ ἀληθινὴ χαρὰ ἡ ψυχή του! Ἔνιωσε ἀπὸ τὴν ἄλλη καὶ τόσο ἀνάξιος! Νὰ ἀσχολεῖται ὁ Κύριος προσωπικὰ καὶ ἀποκλειστικὰ μὲ μένα τὸν ἄθλιο... Δόξα τὴ εὐσπλαχνία Σου Κύριε, δόξα σοι!
Μύριες δόξες στὸν Χριστὸ ποὺ ἔκανε διὰ τῆς Θεοτόκου Παντανάσσης καὶ τοῦ προστάτη τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, ἕνα μεγάλο θαῦμα! Καὶ τὸν κρατάει ἀκόμα στὴν ζωὴ καὶ δυνατό, μετὰ ἀπὸ 40 καὶ πλέον χρόνια! Ὁ καρκίνος θεραπεύθηκε! Ἄφησε πίσω του σκοτάδι μόνο στὰ σωματικά του μάτια! Γιατί τὰ μάτια καὶ τὰ αἰσθητήρια τῆς ψυχούλας του εἶναι πάντοτε σὲ μιὰ θαυμαστὴ ἐνάργεια! Ἔτσι ὁλοκλήρωσε τὶς Πανεπιστημιακὲς σπουδές του! Δίχως νὰ μπορῇ νὰ διαβάσει μὲ τοὺς σωματικούς του ὀφθαλμούς, ἀλλὰ ἀδιάκοπα προσπαθῶντας καὶ μαθητεύοντας στὴν μελέτη τοῦ Θείου, μὰ καὶ στὴν Χάρη ποὺ ὅλα τὰ ἀσθενῆ θεραπεύει καὶ ὅσα λείπουν ἀναπληρώνει!
Μὲ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἕνας θαυμάσιος Χριστοκήρυκας τοῦ Παραδείσου! Συναρπαστικὸς ὁ λόγος του γιατί μιλάει συνεχῶς γιὰ τὴν ὁλοζώντανη πίστη μας! Μετὰ ἀπὸ πολλὰ χρόνια θέλησα νὰ ἀκούσω τὴν φωνή του στὸ τηλέφωνο! Οἰκονόμησε ἡ Παναγία μας καὶ ἕνα πρωινὸ παραμονὲς τοῦ Τριωδίου νὰ μιλήσουμε λοιπόν! Εὔχεσθε καὶ γιὰ μένα κύριε Νικόλαε! Εὐχήθηκε μὲ ἕναν ἀνυπόκριτα ἀγαπητικὸ τρόπο! Δὲν εἶχε διάρκεια μεγαλύτερη ἀπὸ πέντε λεπτὰ αὐτὸ τὸ τηλεφώνημα, ἀλλὰ αὐτὰ ποὺ μοῦ εἶπε, θὰ τὰ κουβαλάω πάντοτε μέσα στὴν ταλαίπωρη ψυχή μου! Λίγο πρὶν κλείσουμε, μόλις τοῦ ζήτησα νὰ προσεύχεται γιὰ κάποιους ἐμπεριστάτους καρκινοπαθεῖς ἀδελφούς μας, μοῦ φανέρωσε τὸν παραπάνω διάλογο στὰ ἁγιασμένα μέρη του Ἄθωνα.
-Αὐτὸ νὰ τοὺς πεῖς! Ὁ,τι ὁ Θεός τοὺς ἔχει στὸν λογαριασμό του! Ξέρεις τί εἶναι ὁ Θεὸς Πατήρ; Ἔχει τὸν καθένα μας συνεχῶς στὴν ἔννοια Του! Θέλεις νὰ τὸ καταλάβεις αὐτὸ ποὺ σοῦ λέω; Ὅταν μπορέσεις, ἄνοιξε τὸ ψαλτήρι στὸν 31ο ψαλμό! Θὰ συναντήσῃς μέσα ἕνα ρῆμα ποὺ φανερώνει ὅλην τὴν πατρικὴ ἀγάπη καὶ ἀδιάλειπτη μέριμνα τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ πλάσμα Του! Ἐγὼ κάθε φορὰ ποὺ τὸ διαβάζω συγκλονίζομαι!
Ξεκίνησα ὕστερα ἀπὸ λίγο, νὰ διαβάζω τὸν 31ο ψαλμό! Ὁ,τι πιὸ ἐλπιδοφόρο καὶ χαροποιὸ μπορεῖ νὰ συναντήσῃ ὅποιος σηκώνοντας τὸν Σταυρὸ τῶν θλίψεων καὶ τὰ βάρη τῶν ἀμετρήτων ἁμαρτιῶν ἀναζητᾶ φωνὴ παρακλήσεως! Ὁ ψαλμὸς τῆς συγχώρεσης! Τῆς ἐξομολόγησης! Τῆς πατρικῆς ἐγγύησης!
Μακάριοι, ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι....
...Σὺ μου εἶ καταφυγὴ ἀπὸ θλίψεως τῆς περιεχούσης με· τὸ ἀγαλλίαμα μου, λύτρωσαί με ἀπὸ τῶν κυκλωσάντων με....
...Συνετιῶ σε καὶ συμβιβῶ σε ἐν ὁδῷ ταύτη, ᾗ πορεύση, ἐπιστηριῶ ἐπὶ σὲ τοὺς ὀφθαλμούς μου....
Ἐπιστηριῶ πρὸς σὲ τοὺς ὀφθαλμούς μου! Τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ! Αὐτὰ μὲ τὰ ὁποῖα κοίταξε κάποτε ὁ Ἅγιος τὸν Νικόλαο καὶ τοῦ διαβίβασε τὸ Οὐράνιο μήνυμα! Ἐπιστηριῶ πρὸς σὲ τοὺς ὀφθαλμούς μου! ΕΓΩ ἔχω τὰ μάτια μου συνεχῶς καρφωμένα πάνω σου παιδί μου! Ἐσὺ συνέχισε νὰ εἶσαι ἕνας Σταυροφόρος ταξιδευτής! Τὸ ρῆμα τῆς πατρώας ἀγκάλης! Ρῆμα Ζωῆς αἰωνίου! Ἡ πλεύση μὲ τὸ κατάρτι τοῦ Σταυροῦ, ἔχει Πηδαλιοῦχο καὶ Καπετάνιο, Ἐκεῖνον ποὺ δὲν θέλει κανεὶς νὰ βυθιστῇ, καὶ ὅλοι, μὰ ὅλοι νὰ φτάσουν σωσμένοι στὸ ποθεινὸ λιμάνι...
-Αὐτὸ νὰ τοὺς πεῖς! Ὁ,τι ὁ Θεός τοὺς ἔχει στὸν λογαριασμό του! Ξέρεις τί εἶναι ὁ Θεὸς Πατήρ; Ἔχει τὸν καθένα μας συνεχῶς στὴν ἔννοια Του! Θέλεις νὰ τὸ καταλάβεις αὐτὸ ποὺ σοῦ λέω; Ὅταν μπορέσεις, ἄνοιξε τὸ ψαλτήρι στὸν 31ο ψαλμό! Θὰ συναντήσῃς μέσα ἕνα ρῆμα ποὺ φανερώνει ὅλην τὴν πατρικὴ ἀγάπη καὶ ἀδιάλειπτη μέριμνα τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ πλάσμα Του! Ἐγὼ κάθε φορὰ ποὺ τὸ διαβάζω συγκλονίζομαι!
Ξεκίνησα ὕστερα ἀπὸ λίγο, νὰ διαβάζω τὸν 31ο ψαλμό! Ὁ,τι πιὸ ἐλπιδοφόρο καὶ χαροποιὸ μπορεῖ νὰ συναντήσῃ ὅποιος σηκώνοντας τὸν Σταυρὸ τῶν θλίψεων καὶ τὰ βάρη τῶν ἀμετρήτων ἁμαρτιῶν ἀναζητᾶ φωνὴ παρακλήσεως! Ὁ ψαλμὸς τῆς συγχώρεσης! Τῆς ἐξομολόγησης! Τῆς πατρικῆς ἐγγύησης!
Μακάριοι, ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι....
...Σὺ μου εἶ καταφυγὴ ἀπὸ θλίψεως τῆς περιεχούσης με· τὸ ἀγαλλίαμα μου, λύτρωσαί με ἀπὸ τῶν κυκλωσάντων με....
...Συνετιῶ σε καὶ συμβιβῶ σε ἐν ὁδῷ ταύτη, ᾗ πορεύση, ἐπιστηριῶ ἐπὶ σὲ τοὺς ὀφθαλμούς μου....
Ἐπιστηριῶ πρὸς σὲ τοὺς ὀφθαλμούς μου! Τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ! Αὐτὰ μὲ τὰ ὁποῖα κοίταξε κάποτε ὁ Ἅγιος τὸν Νικόλαο καὶ τοῦ διαβίβασε τὸ Οὐράνιο μήνυμα! Ἐπιστηριῶ πρὸς σὲ τοὺς ὀφθαλμούς μου! ΕΓΩ ἔχω τὰ μάτια μου συνεχῶς καρφωμένα πάνω σου παιδί μου! Ἐσὺ συνέχισε νὰ εἶσαι ἕνας Σταυροφόρος ταξιδευτής! Τὸ ρῆμα τῆς πατρώας ἀγκάλης! Ρῆμα Ζωῆς αἰωνίου! Ἡ πλεύση μὲ τὸ κατάρτι τοῦ Σταυροῦ, ἔχει Πηδαλιοῦχο καὶ Καπετάνιο, Ἐκεῖνον ποὺ δὲν θέλει κανεὶς νὰ βυθιστῇ, καὶ ὅλοι, μὰ ὅλοι νὰ φτάσουν σωσμένοι στὸ ποθεινὸ λιμάνι...
.jpg)
Νώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ἐκπομπὴ τὴν Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως τοῦ 2025
Ἀφιερωμένο στὸν ἀγαπητὸ κύριο Νικόλαο Β. Φιλόλογο- Ἱεροκήρυκα. Πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ ὠφέλεια ψυχῶν, διασκευάστηκε στὸ παραπάνω κείμενο τὸ περιστατικὸ ἀπὸ τὴν συνάντησή του μὲ τὸν Ἅγιο Παϊσιο τὸν Ἁγιορείτη. Τὸν εὐχαριστοῦμε ἀπὸ καρδιᾶς, γιὰ ὅσα ἀνεξίτηλα χάραξαν μέσα μας οἱ ἱερές του θύμησες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου