ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ [:Πράξ. 9,32-42]
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«Η ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ»
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 5-5-1996]
(Β335)
Σήμερα, ἀγαπητοί μου, τετάρτη Κυριακὴ ἀπὸ τοῦ Πάσχα, Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου, ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει τὴν ἀρετὴ τῆς ἐλεημοσύνης, μὲ τὴν εὐαγγελικὴ περικοπή. Βλέπομε τὸν Κύριον νὰ ἐλεεῖ τὸν 38 ὁλόκληρα χρόνια παράλυτον ἄνθρωπον καὶ νὰ τὸν θεραπεύει, ἀφοῦ ἐπερίμενε χρόνια ὁλόκληρα νὰ ἰαθεῖ, πεταμένος, τρόπον τινά, ἐκεῖ σὲ μία ἄκρη τῆς κολυμβήθρας τῆς Βηθεσδᾶ. Ἀλλὰ καὶ τὴν ἀποστολικὴ περικοπὴ ποὺ ἀκούσαμε ἀπὸ τίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ὁ ἀπόστολος Πέτρος ἀναστήνει ἀπὸ τοὺς νεκροὺς τὴν ἐλεήμονα Ταβιθά. Παντοῦ προβάλλεται ἡ ἐλεημοσύνη τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐλεημοσύνη τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸν συνάνθρωπό του.